Caroline Wammes
ISBN 978-90-8660-434-0
Prijs € 17,95
Verschijnt voorjaar 2021
Het is maar goed dat Evelyne niet in de toekomst kan kijken als ze haar dochter Muis uitzwaait op Schiphol. Halsoverkop verruilt Muis Nederland voor Australië, de liefde van haar leven achterna. Deze succesvolle zakenman, Jake, is ze nog niet eens zo heel lang geleden tegengekomen op een congres. Muis’ ouders en haar zus Femke blijven in shock achter door het snelle vertrek, maar gunnen Muis alle liefde van de wereld.
Terwijl Muis haar draai probeert te vinden in Australië, gaat het leven in Nederland gewoon door. Voor Evelyne komen er lastige tijden aan, Femke staat voor een volgende fase in haar leven. Tot haar wanhoop moet Muis alles vanaf de zijlijn gadeslaan.
De band tussen Evelyne en Muis wordt ondertussen enorm op de proef gesteld. Is deze sterk genoeg om de afstand te overbruggen?
Het duurt veel te lang. De stilte is letterlijk adembenemend. Met een onbevredigd gevoel leg ik mijn telefoon voor de zoveelste keer weg. Instagram, WhatsApp en Facebook laten me meedogenloos in de steek. Het zachte dons van haar dekbed, dat ik tot ver over mijn hoofd heb getrokken, biedt me de wattendeken die ik nodig heb. Het weerkaatst het gevoel dat zich sinds een week in mijn hoofd heeft genesteld.
Het fietstochtje naar mijn werk vanochtend had ik me kunnen besparen, aangezien ik vrijwel meteen rechtsomkeert maakte. De presentatie over het vergroenen van de buurt moest mijn collega maar op zich nemen. Ik wist dat ik het prima had voorbereid en dat het een kwestie was van door de sheets heenlopen, dat moest haar lukken. Tot zover de wateroverlast in de wijken. Ik had nu een acuut geval van wateroverlast in eigen huis.
Thuis kon ik mijn tranen de vrije loop laten. Als ik alleen was tenminste en Job niet meteen in de alarmstand vroeg wat er was of nog erger, zich beperkte tot een begripvolle blik. Mijn onrust zorgt voor een drukkend gevoel op mijn borst. Ik wil weten waar mijn dochter is. Hoe ziet haar appartement eruit? De straten waarover ze loopt, de winkels waar ze haar boodschappen doet, waar ze shopt. Zijn er kroegjes en restaurantjes in de buurt, is het er gezellig? Is hij lief voor haar? Hoe zijn z’n vrienden? Muis, waar ben je? Waar ben je toch?
1. ‘Muis' gaat grotendeels over de relatie tussen een moeder en haar dochter. In je vorige boek speelde dat ook een belangrijke rol. Kun je uitleggen waarom dit onderwerp je inspireert?
Heel lang geleden las ik het boek ‘Haar moeders dochter’ van Marilyn French. Dat boek maakte een ongelooflijke indruk op mij. Ik heb er vooral van onthouden, dat door generaties heen bepaalde (niet alle!) eigenschappen terug blijven komen. Toen ik zelf nog jonge kinderen had, was mijn vaste voornemen een aantal dingen heel anders aan te pakken dan mijn moeder. ‘Haar moeders dochter’ was een lesje in nederigheid. Want ja, natuurlijk kun en móet je de opvoeding op je eigen manier doen, maar sommige dingen zitten in de genen. Zolang het om onschuldige eigenschappen gaat, moeten we dat maar accepteren en misschien zelfs koesteren, denk ik. Nu ik zelf ouder ben en kleinkinderen heb, kan ik intens genieten van de mooie schakel die generaties vormen. En leer ik van mijn dochter hoe je kinderen ook anders op kunt voeden, met behoud van dezelfde basiswaarden.
2. Waarom heb je ervoor gekozen het verhaal te vertellen vanuit de moederfiguur, Evelyne?
Evelyne heeft een rol als moeder, maar zeker ook als dochter en vormt daarmee een natuurlijke schakel tussen de verschillende generaties. Op deze manier beleef je alle facetten veel intensiever, dan wanneer ik Muis zelf het verhaal had laten vertellen.
3. De titel van het boek verwijst naar de naam van een van de hoofdpersonen. Kun je iets meer over deze naam vertellen? Is het een bijnaam? En waarom heb je daarvoor gekozen?
Muis is een troetelnaampje dat volgens mij in veel gezinnen wordt gebruikt. Ik vind het een lieve benaming, met een hoog knuffelgehalte. Tegelijkertijd heeft een muis in een benarde situatie iets opgejaagds. Wat dan opvalt is de wendbaarheid, waardoor zo’n frêle beestje meestal wel een uitweg vindt. Daarom klopt deze naam helemaal bij de figuur uit deze roman.
4. Muis vertrekt naar Australië om daar te gaan wonen met haar nieuwe vriend. Ken je dit land uit eigen ervaring?
Daar zou ik graag met ‘ja’ op antwoorden, maar helaas. Wel lijkt het mij een fantastisch land om ooit eens te bezoeken, ik heb er veel positieve verhalen over gehoord. Maar zoals je kunt lezen speelt Texel ook een prominente rol in het boek. Dat is heel wat dichterbij, dus letterlijk en figuurlijk beter bereikbaar. Ik kom er regelmatig en kan er echt uren wandelen in de fantastische natuur, die elk seizoen haar eigen charme heeft. Als je goed om je heen kijkt zie je allemaal kleine schilderijtjes. Zó mooi.
5. Behalve romans heb je ook interviews, korte verhalen, columns en gedichten geschreven. Je bent dus wat je noemt een allround schrijver. Heb je ondanks dat toch een voorkeur voor één bepaalde vorm of is het juist prettig om te variëren?
Schrijven doe ik voor mijn plezier, ik geniet er enorm van. Een onderdeel van dat plezier is, dat er geen verplichting aan vast zit. Zo heb ik onlangs meegedaan aan een schrijfwedstrijd voor de Hebban adventskalender, omdat het onderwerp me inspireerde. Het verhaal ‘Perspectief’ dat ik hiervoor schreef is opgenomen in de verhalenbundel ‘Betere tijden'. Op een ander moment komt er als vanzelf een gedicht opploppen, dat soms alleen maar eventjes het licht ziet op Twitter of via mijn website. Dan weer heb ik zoveel ideeën in mijn hoofd, dat ik begin aan een boek. Heerlijk! Juist die vrijheid en afwisseling zorgen bij mij voor creativiteit.
6. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Omdat ik fulltime werk, moet ik het van de weekenden en vakanties hebben. Als je vraagt waar mijn hart ligt, dan zou ik het liefst meer schrijven. Tegelijkertijd levert de afwisseling met mijn werk ook wat afstand op en dat heeft op beide kanten een positieve uitwerking. Ik heb meerdere ideeën voor een volgend boek, maar voel geen druk. Dat werkt het beste, zoals de lezers hopelijk ook zullen merken aan ‘Muis’.
Recensie op Perfecte Buren
Verhalen heb je in allerlei soorten en maten, van spectaculaire achtervolgingen tot verboden liefdes die eeuwen geleden hebben plaatsgevonden. Toch hoeft een boek niet per se dit soort elementen te bevatten om goed te zijn. Soms is het als lezer juist heerlijk als het een auteur lukt om alledaagse gebeurtenissen zo op te schrijven dat je geboeid blijft.
Caroline Wammes heeft een poging hiertoe gedaan in haar nieuwe roman Muis, waarin we kennis maken met Evelyne en haar gezin bestaande uit haar man Job en twee dochters, Femke en Muis. Wanneer Muis verliefd wordt op de knappe Jake, besluit ze samen met hem naar Australië te vertrekken. Terwijl zij daar haar draai probeert te vinden, moet Evelyne in Nederland alle ballen in de lucht houden. Al snel wordt de band tussen Muis en Evelyne op de proef gesteld en is het de vraag of deze groot genoeg is om de afstand te overbruggen.
Tijdens het lezen, merkte ik al snel het merendeel van de mensheid zich hiermee kan identificeren. De onderwerpen die aan bod komen zijn in ieder huishouden wel terug te vinden, het loslaten van je kinderen, de zorgen die je hebt wanneer je ouders op leeftijd geraken of de stress die bij het vinden van een nieuw huis komt kijken, iedereen krijgt er weleens mee te maken in het leven. Hierdoor lijkt het wellicht op het eerste oog een boek wat vrij saai is. De meeste mensen lezen immers om juist aan hun eigen werkelijkheid te ontsnappen. Toch is het Caroline gelukt om mij vanaf de eerste tot aan de laatste pagina geboeid te houden.
De personages zijn erg goed uitgewerkt, waardoor het leek alsof je de belevenissen aan het lezen was van een bestaand persoon. Allerlei kleine details maakt het zo ontzettend persoonlijk en herkenbaar. Een voorbeeld hiervan is, zonder dat ik te veel verklap, is de chocoladereep die Muis van opa kreeg zodra ze afscheid nam. Juist zoiets kleins geeft dit verhaal een ziel en ik vermoed dat bijna iedereen dit wel herkend uit zijn of haar eigen jeugd.
Wel vraag ik me af of de titel wel helemaal op zijn plaats is. Zelf vond ik namelijk de rol die Muis in het geheel had vrij beknopt vergeleken met de andere gebeurtenissen. Door de titel kreeg ik echter het gevoel dat het vooral draaide om de emigratie van Muis en alles daar omheen. Dit was echter niet het geval waardoor er voor mijn gevoel twee opties waren geweest om het wel sluitend te krijgen. Ik zou zelf gekozen hebben voor een andere titel aangezien het geheel zelf krachtig en boeiend genoeg is, waardoor het haast zonde is om hier iets aan te veranderen. Een andere optie zou zijn om de verhaallijn van Muis meer uit te werken, door ook scènes toe te voegen die zich afspelen tussen Muis en Jake. Hierdoor zou de titel passender worden, maar dit zou wellicht afbreuk doen aan de rest van de onderwerpen die aan bod komen.
Al met al heeft Muis mij zeker weten te raken. Caroline laat zien dat een verhaal juist door eenvoud en herkenbaarheid ook ontzettend mooi kan zijn. Ondanks dat de titel naar mijn mening dan niet helemaal past, is het zeker een aanrader en krijgt het van mij dan ook dik verdiend 4 sterren.
Geschreven door Claudia
Recensie op Boekenbeschrijfster.nl
In het begin van ‘Muis’ moet je even in het verhaal komen. Je valt middenin het moment dat de dochter van Evelyne voor de liefde naar het buitenland verhuist. Je bent dan als lezer nog even zoekende hoe de verschillende personages in elkaar steken en hoe hun verhoudingen naar elkaar toe zijn. Als je eenmaal wat verder in het boek bent en je de personen wat beter hebt leren kennen, kom je helemaal in een prachtige roman terecht.
Het verhaal gaat niet alleen over de verhuizing van Muis, Caroline Wammes laat ook het ouder worden van de ouders van Evelyne aan bod komen. Zonder daar teveel over weg te willen geven, heeft de auteur dat op een mooie, bijzondere en emotionele manier gedaan. Ik kon het bij bepaalde scènes niet drooghouden. Sommige passages raakten me enorm. Knap gedaan door de auteur.
Hoe verder je in ‘Muis’ bent, hoe lastiger is om het boek weg te leggen. Wammes weet met haar beeldende schrijfstijl de personages en de verschillende omgevingen als het ware tot leven te laten komen. Je waant je echt even bij Evelyne en haar familie thuis. Heel mooi gedaan!
Geschreven door Kim
Recensie op Boekbabbels
Een heel mooi verhaal over de band tussen een moeder en dochter.
Evelyne heeft het er erg moeilijk mee dat haar dochter Muis naar Australië haar grote liefde achterna gaat. Ondertussen gaat haar eigen leven natuurlijk ook verder. Haar ouders worden ouder en zelf wil ze ook graag met haar man een ander leven opbouwen. En dan is hun andere dochter er ook nog.
Ondertussen loopt het leven in Australië niet helemaal zoals gehoopt en maakt Evelyne zich steeds meer zorgen om haar dochter. Ook Muis is niet blij dat ze alle gebeurtenissen in Nederland niet kan meemaken. Hoe gaat ze daar mee om?
De afstand is nou eenmaal erg groot. Hoe houdt hun band stand?
Ik vond het een indrukwekkend en mooi verhaal. Waarin de liefde en band tussen familie en dan met name van een moeder voor haar dochter centraal staat.
Geschreven door Christien Heinen
Recensie op The New Royalty World
In het boek “Muis” volgen we het wel en wee van Muis, die voor de liefde naar het buitenland vertrekt.. Maar we volgen ook haar ouders en dan in het bijzonder de moeder. Het verhaal is herkenbaar en uit het leven gegrepen. Een dochter die zonder haar vriend goed te kennen hem volgt naar het buitenland. De zorgen van de moeder over haar dochter. Evelyne heeft niet alleen de zorgen van haar dochter, maar ook om haar ouders, die naarmate ze ouder worden het moeilijker krijgen.
Het verhaal is vlot geschreven en tevens ook beeldend. Zoals eerder vermeld uit het leven gegrepen. Herkenbaar op vele momenten. Een boek over onvoorwaardelijke liefde, het loslaten van dierbaren en rouwverwerking. De personages Evelyne en Muis komen heel goed uit de verf, je kunt je in beide personages goed inleven.
De dialogen tussen dochter en moeder zijn goed in evenwicht en uitgewerkt. Het gedeelte rond de ouders van Evelyne kwam zo levensecht over en was zo herkenbaar dat het boek af en toe aan de kant gelegd moest worden. Dat kwam hard binnen. Een sterk gedeelte van het boek.
Samengevat : Een boek over een band binnen de familie, het ouder worden, het loslaten van dierbaren en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het komt allemaal goed uitgewerkt voorbij. Boek is zeker een aanrader.
Geschreven door Elma
Recensie op Bookchi
In ‘Muis’ lezen we een verhaal van een moeder, een moeder die beland in situaties waar ze niets aan kan doen. Het leven gebeurt, als moeder, als dochter. Dit boek heeft mij zeker laten zien dat je niks in het leven zeker weet, en je kunt er niets aan veranderen. De gebeurtenissen die in Evelyne haar leven gebeuren zijn heftig, maar dat is juist wat dit boek zo echt maakt. Het verhaal staat heel dicht bij de werkelijkheid. ‘Muis’ geeft een eerlijk beeld van de werkelijkheid. Geluksmomentjes en tegenslagen, vrolijkheid en verdriet, je komt het allemaal tegen in deze roman.
Het is al vrij snel duidelijk dat de hoofdpersoon in dit boek Evelyne is. Dit had ik niet verwacht, zelf had ik verwacht dat Muis de hoofdpersoon in dit verhaal zou zijn, omdat het boek ook de titel ‘Muis’ heeft. Zelf miste ik in dit boek ook wat meer Muis, ik vond haar maar een kleine rol hebben in het verhaal, dat vond ik jammer ik had graag meer gelezen over Muis.
Dit boek heeft mij helaas niet helemaal weten te raken. Ik denk dat dit komt omdat de hoofdpersoon Evelyne een stuk ouder is. Ik had nog nooit een boek gelezen met een hoofdpersoon dat zoveel ouder is dan ikzelf ben.
3 sterren
Geschreven door Kimberly
Recensie op Boekrecensiesblog
Mooie dialogen en een invoelbaar verhaal
Caroline Wammes is er in geslaagd om het karakter van hoofdpersoon Evelyne heel duidelijk naar voren te laten komen. Een zorgzame vrouw, die soms wat te weinig tijd en aandacht heeft voor zichzelf. De dialogen zijn prachtig: je voelt je betrokken bij alles wat er gebeurt en dat maakt het verhaal heel invoelbaar. Je voelt de onmacht van Evelyne, die niets liever wil dan haar dochter Muis steunen, maar dat alleen digitaal kan doen omdat Muis zo ver weg woont. Ook is haar verscheurde gevoel bij het wel of niet vragen van meer hulp bij de verzorging van haar moeder heel invoelbaar. Het is een situatie die je niemand gunt; Wammes heeft dit op een mooie, kwetsbare manier beschreven.
Iets meer diepgang
Wammes heeft een prachtig verhaal geschreven. Van mij had het op een paar punten nog wel iets meer diepgang mogen hebben. Bijvoorbeeld in de uitwerking van de relatie van Muis en Jake en de twijfels en zorgen die Evelyne daar over heeft. Als Muis een tijd in Australië is en Evelyne niet veel meer dan een paar Skype-gesprekken met haar dochter heeft gehad, trekt Evelyne conclusies over de relatie en het gedrag van Jake waarvan ik dacht ‘waar baseer je dat op, welke informatie heb jij die ik niet heb gelezen?’ Tegelijkertijd krijgt de zoektocht naar een nieuw huis voor Evelyne en Job naar mijn smaak in het begin te veel aandacht. Met name het zoeken naar een huis op Texel, waar het stel uiteindelijk niet gaat wonen, had van mij beknopter gemogen.
In een interview zegt Caroline Wammes over de naam Muis: ‘Muis is een troetelnaampje dat volgens mij in veel gezinnen wordt gebruikt. Ik vind het een lieve benaming, met een hoog knuffelgehalte. Tegelijkertijd heeft een muis in een benarde situatie iets opgejaagds. Wat dan opvalt is de wendbaarheid, waardoor zo’n frêle beestje meestal wel een uitweg vindt. Daarom klopt deze naam helemaal bij de figuur uit deze roman.’ Dat is waar; door het boek heen zijn er veel aanwijzingen dat Muis veel meer is dan een meisje dat halsoverkop verliefd wordt. Maar de aanwijzingen worden vrij beknopt uitgewerkt. Ook hier mis ik de diepgang.
Titel ‘Muis’ dekt niet helemaal de lading
De titel ‘Muis’ dekt wat mij betreft niet de lading en dat is, naar mijn idee, een gemiste kans. Ja de emigratie van Muis is een belangrijk onderwerp in het verhaal. Maar de relatie met Evelynes eigen ouders en haar zoektocht over hoe ze een nieuwe fase in haar leven moet inrichten, krijgt eigenlijk net zo veel aandacht in het boek. En als ik eerlijk ben vind ik dat deel van het verhaal zelf ook het ontroerendst en het meest evenwichtig uitgewerkt. Maar als je de titel en de flaptekst leest, lijkt het vooral om Muis te gaan. En dat is naar mijn idee een gemiste kans.
Geschreven door Astrid Habraken
Recensie op Hanneketinorcenti.nl
Met Muis heeft Wammes zichzelf overtroffen en die constatering doet enorm veel plezier. Haar debuutroman Los zand was weliswaar een uiterst plezierig boek, maar daarin koos de auteur voor veiligheid qua onderwerp en constructie. Op basis van de soepele en fijne schrijfstijl, was echter duidelijk dat Wammes tot meer in staat is en dat maakt ze met Muis dubbel en dwars waar. In deze roman zoekt Wammes de diepte en dat veroorzaakt dan ook dat ze raakt met het verhaal over moeder Evelyne en dochter Muis.
“Dan blijft het stil en doet Muis haar naam eer aan. Maar niet zoals wij hem bedoeld hebben. Een heel klein grijs muisje zit er voor me. Doodongelukkig. Het stadium van radeloosheid voorbij. Gelaten en futloos.”
De karakteriseringen van haar personages, met name die van moeder en dochter die centraal staan in het verhaal, zijn raak en als lezer voel je je al snel betrokken bij deze twee vrouwen. Je hoopt zó dat ze elkaar, na de verwijdering, weer terug weten te vinden.
Wat Wammes bovendien uiterst knap heeft gedaan zijn de dialogen. Veel van de opgetekende gesprekken zijn uiteraard die tussen Evelyne en Muis en aangezien die voor een groot deel op afstand –via Skype- plaatsvinden, is het niet gemakkelijk om daar een natuurlijke balans in te vinden. Dat is Wammes echter wel degelijk gelukt en juist die dialogen zijn de kern van het geheel.
Kortom, chapeau voor deze auteur die met Muis een warm, rakend en voor veel vrouwen herkenbaar verhaal heeft afgeleverd.
Geschreven door Hanneke Tinor-Centi