Marijke van den Elsen
ISBN 978-90-8660-363-3
Prijs € 22,50
Verschijnt maart 2018
Nadat Kim op kantoor iets hoort wat ze niet had mogen horen verandert haar leven voorgoed. Ze leert Angela kennen en via haar Julian, Erik en zelfs Fieke een vrouw die ze tot voor kort haatte. Erik vertelt haar dat haar baas, die ze altijd bewonderde, fout is. Pas wanneer ze hoort waarom haar voorgangster zo plotseling ontslag heeft genomen, gelooft ze en vertrouwt ze Erik. Maar is dat wel terecht?
Samen met Angela en Fieke ontdekt ze wat Erik en zijn vrienden zo krampachtig voor hen geheim houden. Er gaat een nieuwe wereld voor Kim open. Goed en fout krijgen een nieuwe betekenis. Langzaam verandert ze van een de- gelijke huismus in een stoere vrouw en geniet ze ervan hoe lekker fout kan zijn.
Kim heeft iets op kantoor gehoord wat niet voor haar oren bestemd is. Eenmaal thuis komt ze haar buurvrouw Angela tegen. Angela en haar vriend Julian zien meteen dat Kim overstuur is en dringen er op aan dat ze met hen mee naar huis gaat. Eenmaal daar komt Kim weer een beetje tot rust, totdat er ineens onverwachts bezoek langskomt.
“Heb je nog plannen voor dit weekend?” vraagt Angela.
“Ja, morgen ga ik overdag winkelen met een vriendin alhoewel ik niet weet of ik al iets voor mezelf koop. Ik ga vooral mee voor de gezelligheid. En daarna...”
“Waarom koop je niets voor jezelf? Je moet jezelf een beetje verwennen, juist dit eerste weekend zonder Max.”
Ik kijk naar mijn buik en dan naar Angela. “Nee, eerst moeten die zwangerschapskilo’s eraf.”
“Ach, een paar kilootjes extra is toch niet erg, dat maakt je alleen maar vrouwelijk.”
“Nou, eh...”
“Helemaal waar.”
Verbaasd kijk ik naar de man die in de woonkamer staat. Naast de vriend van Angela staat Erik. Wat doet hij hier? Ik voel mezelf zo rood worden dat ik me het liefst in een diep gat zou willen
verstoppen.
Angela kijkt ook heel verbaasd. “Eh, Julian stel je ons even voor?” Haar stem klinkt iets te hoog. Is ze boos?
“Natuurlijk. Dit is Erik. Erik, dit zijn Angela en Kim.”
Erik loopt als eerste naar Angela toe en schudt haar de hand en daarna richt hij zich op mij. Ik wil snel gaan staan, of in ieder geval rechtop zitten. Zo onderuitgezakt lijk ik nog veel dikker,
maar hij houdt zijn hand op. “Blijf lekker zitten. Hoe gaat het ermee?”
“Goed.” Ik weet niet wat ik verder nog moet zeggen. Wat zeg je tegen de man die je in de meest gênante situatie gezien heeft? Ik heb werkelijk geen idee. Stiekem had ik ook gehoopt dat dit niet
nodig was, omdat ik niet verwacht had hem ooit nog te zien.
“Kennen jullie elkaar al?” vraagt Angela verbaasd.
Erik en ik kijken elkaar aan. Waarom zegt hij niets? Hij heeft toch niets om zich voor te schamen? “Eh nee,” zeg ik. En dat klopt ook gedeeltelijk. Het enige wat ik van hem weet is zijn
naam. Wie hij is en wat hij doet, geen idee.
Erik praat er snel overheen: “Ik hoorde dat er wat vervelends is gebeurd op je werk?”
O ja, mijn werk. Ineens heb ik het gevoel dat ik misschien wat overdreven heb. Het was zeker niet nodig om daar iemand voor te laten komen. Hij zal me wel heel belachelijk vinden. “Eh tja,
ik weet niet. Het zal wel niks zijn. Gewoon een ruzie tussen vader en zoon. Je weet wel.”
“Kun je hem vertellen wat je ons verteld hebt?” vraagt de vriend van Angela, waarvan ik nu weet dat hij Julian heet, vriendelijk.
“Is dat echt nodig?”
Erik gaat naast me zitten. “Luister. Ik zal het je uitleggen. Ik werk bij de politie en we houden het kantoor van je baas al langer in de gaten.”
Verschrikt kijk ik naar Angela. De politie?
Angela kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar Julian. Ik zie dat hij zijn schouders ophaalt en ‘later’ naar haar mimet.
“Ik weet het niet. Het is wel mijn baas en...”
“En met zijn hulp wordt het hele dorp hier van drugs voorzien,” antwoordt Erik voordat ik mijn zin kan afmaken.
“Wat zeg je?” Angela’s stem klinkt schril. “Heeft hij iets te maken met Rogier en eh?” Ze kijkt naar mij en houdt dan haar mond.
Wat is hier aan de hand? Wie is Rogier? Ik ken wel een Rogier en nu ik erover nadenk, herinner ik me ineens alles. Het was groot nieuws hier in ons dorp. Rogier is opgepakt voor... “Ho wacht.
Rogier is een drugsdealer en een moordenaar, ik ga echt niet... Ik heb een zoontje ik....” Ik wil gaan staan.
“Rustig allebei.” Erik legt een hand op mijn schouder en duwt me zachtjes terug. “Rogier zit veilig achter slot en grendel, maar hij was maar een kleine radertje in een groter geheel. Wij denken dat jouw baas een veel belangrijkere rol speelt.”
“Onzin, mijn baas doet zoiets niet. Ik ben zijn secretaresse, als er iets zou spelen dan zou ik het weten.”
“Inderdaad,” zegt Erik.
“En ik heb niets gezien of gehoord dat...”
“Behalve vandaag,” onderbreekt Erik me weer.
“Dat was niet mijn baas, maar zijn akelige zoon. Als er werkelijk
iets speelt dan moet je bij hem zijn.”
“Nou dan is er niets aan de hand. Het enige wat ik van je vraag is om je oren en ogen goed open te houden en als je iets verdachts ziet of hoort bel je me. Heel simpel.”
“Dus het is niet gevaarlijk?”
“Dat zeg jij. Jouw baas is onschuldig toch?”
“Je verdraait mijn woorden. Ik zou mijn beide handen in het vuur steken voor mijn baas, maar zijn zoon is een ander verhaal.”
“Is hij vaak op kantoor?”
“Bijna elke vrijdag, soms vaker.”
“Wil je het doen?”
“Ik weet het niet, daar moet ik over nadenken. Stel dat Raoul inderdaad fout is. Hoe kom ik daarachter? Vandaag was het voor het eerst dat ik iets gehoord heb.”
“Wat was er vandaag anders dan anders?” vraagt Erik.
“Niets, Raoul komt vaker langs. Meestal doen ze wel de deur dicht.”
Ik zie Erik triomfantelijk kijken.
“Dat doet Jan bij iedereen. Hij voert veel vertrouwelijke gesprekken, daar is niets raars aan.”
“Dan is dus eigenlijk de vraag waarom hij deze keer de deur openliet,” constateert Julian.
“Duh, omdat hij dacht dat ik al naar huis was.”
“En waarom dacht hij dat?” vraagt Erik ongeduldig.
“Dat heb ik toch verteld. Ik was in de archiefruimte, dat had ik in een soort opwelling bedacht. Ik had mijn tas en jas alvast aan om naar huis te gaan en besloot toen ineens om eerst nog een stapel
archiefspullen op te bergen.”
“Dus je had je tas en je jas bij je, en je computer was al afgesloten?”
vraagt Julian
Ik knik.
“En je hebt geen dag gezegd tegen je baas?”
“Nee, want ik ging nog niet naar huis.”
“Dit werkt niet. Er is iets wat jij niet vertelt en...” Ik wil Julian al onderbreken, ik heb heus alles verteld, maar Julian houdt zijn hand op en maakt zijn zin af. “Omdat het voor jou zo normaal is dat het gewoon niet in je opkomt om het te vertellen. Misschien moet je maandag weer, net voordat je naar huis gaat, de archiefruimte induiken. Wie weet wat je dan allemaal hoort.”
“Maandag kan niet, dan moet ik op tijd weg om Max op te halen.
Erik kijkt me aan. “Dus je doet het? Je wilt ons helpen?”
Ik haal mijn schouders op. “Ik neem aan dat mijn ogen en oren extra openhouden niet zo erg is.” Ach wat. Waarom niet? Alsof ik geloof dat Jan werkelijk iets met drugs te maken heeft. Die brave Jan die altijd op tijd naar huis gaat voor zijn gezin. Ineens schrik ik. “Work life balance.”
“Wat zeg je?” vraagt Julian verbaasd.
“Work life balance, dat is waar Jan altijd op hamert. Dat we op tijd naar huis gaan. Zeker op vrijdag.”
“Wat heeft dat hiermee te maken?”
“Alles. Jan wil altijd dat we klokslag vijf uur naar huis gaan. Ik weet dat hij dan zelf nog wat werkt, omdat het dan lekker rustig is, maar ik nam altijd aan dat hij dan geen afspraken meer had, maar nu kwam er nog iemand langs en Jan leek dat niet raar of vervelend te vinden.”
“En jij was er ook en je hebt hem laten geloven dat je niets gehoord hebt, omdat je gevoel je vertelde dat er iets loos was,” zegt Erik rustig.
Ineens begin ik heel erg te rillen. Hij heeft gelijk.
Je woont in Panama. Heeft Panama ook nog een rol in het boek?
Hoewel ik alweer twee jaar in Panama woon zul je daar in het boek niets van terugvinden. Dat komt omdat ik dit boek al bijna af had nog voordat ik naar Panama vertrok. Vanwege deze verhuizing en doordat dit boek bij een nieuwe uitgever uitkomt, ging er wat meer tijd overheen dan normaal. Daarnaast is dit boek, hoewel zelfstandig te lezen, ook een vervolg op twee eerdere boeken en die boeken speelden zich ook af in Nederland. Ik kan natuurlijk niet alle personen mee laten verhuizen naar een land ergens in Midden-Amerika ;).
Wat was je belangrijkste inspiratiebron voor Lekker Fout?
De belangrijkste inspiratiebron? Dat vind ik lastig. In het vorige boek zitten al een aantal spannende scenes en dat vond ik erg leuk om te doen en daar ben ik op door gegaan. Bovendien is er een rode lijn door alle drie de boeken. Ik wist al tijdens het schrijven van Vamp on Heels (het eerste deel) dat er nog meer delen zouden volgen.
Welk personage lijkt het meeste op jou?
Ik heb nu in totaal zes boeken geschreven en elke hoofdpersoon heeft wel iets van mij in zich. In 'Lekker Fout' is Kim de hoofdpersoon. In het begin is ze een beetje een huismus, misschien zelfs wel een beetje saai, maar daarna gebeurt er van alles waardoor ze beseft dat het leven meer te bieden heeft dan huisje, boompje, beestje. Als ik naar mezelf kijk dan ben ik ook wel een huismus. Ik vind het heerlijk om lekker thuis aan te rommelen. Maar ik hou ook van avontuur en reizen anders was ik nooit met mijn hele gezin naar de andere kant van de wereld verhuisd :).
Kun je iets vertellen over het schrijfproces?
Als ik begin aan een nieuw boek dan heb ik eerst al allerlei ideeën op papier gezet (ik heb altijd en overal pen en papier bij me, behalve naast mijn bed gek genoeg, dan moet ik mijn mobiel gebruiken). Dan ga ik beginnen met het schrijven van de eerste scene. Op dat moment weet ik nog niet hoe het gaat eindigen. Ik heb alleen een vaag idee en tijdens het schrijven komen er nieuwe ideeën en ingevingen. Tot ik ergens halverwege ben, dan raken de ideeën uitgeput en moet ik gaan ordenen om meer overzicht te krijgen. Ik ga de hoofdpersonen meer in detail uitwerken, plattegronden maken, enzovoort. Dat levert weer nieuwe ideeën op en dan kan ik weer verder. Op mijn website ga ik binnenkort wat meer ‘behind the scene’ info geven.
Recensie op Hebban.nl
Niets is wat het lijkt in dit boek. De mannen hebben hun eigen agenda, en een oude vijand blijkt juist een hele leuke vrouw en vriendin te zijn. Kim en haar vriendinnen ontpoppen zich tot een soort Charlie's Angels die onbevangen in een groot avontuur stappen. Kim raakt steeds verder verstrikt in zowel de geheimen van Erik en zijn vrienden als in de acties van haar baas, en voor ze het weet moet ze op de vlucht met haar jonge zoontje. Wie kan ze nog vertrouwen?
Met humor, romantiek en spanning heeft Marijke van den Elsen een pittige feelgoodroman neergezet met alle ingrediënten voor een boek dat zo verfilmd zou kunnen worden. De dialogen zijn snel en realistisch en dat zijn de onderlinge verhoudingen tussen de personages ook. Het gegeven van een onofficiële organisatie die de criminaliteit wil aanpakken is misschien wat minder voor de hand liggend, maar wel origineel en levert een heerlijk en vlot verlopend verhaal op.
Vanaf het begin neemt Van den Elsen de lezer mee in een bijna onwerkelijk avontuur, Kim ontwikkelt zich van een brave maar wel hele slimme assistente tot een pittige ondernemende vrouw die risico's durft te nemen. Maar op het gebied van de liefde heeft ze het moeilijk. Moet ze terug naar haar ex Stijn, is het toch Raoul de zoon van de baas, of ligt haar hart bij de wispelturige en ongrijpbare Erik? Het vinden van geluk wordt ook niet makkelijk gemaakt door het nieuwe leven waar ze in terecht is gekomen, zeker niet met ook nog eens een baby waar ze voor moet zorgen.
Lekker fout is een originele roman vol spanning en actie, vriendschap, liefde en onverwachte wendingen. De personages zijn gewone mensen die je zo tegen zou kunnen komen op straat, op het werk of in de kroeg, maar die veel meer zijn dan dat ze doen voorkomen. Het boek nodigt zeker uit om ook de voorafgaande boeken nog eens te gaan lezen. Het boek sluit af met een epiloog waarin een zeer geheimzinnig gesprek ervoor zorgt dat het verhaal nog een staartje krijgt, duidelijk een teaser voor een vierde deel.
Geschreven door Marieke Scheers
Recensie op Thrillers and more
Marijke van den Elsen is erin geslaagd om de rol van Kim een positieve ontwikkeling te laten doormaken, van naïef en saai wordt ze omgetoverd tot assertief en ondernemend. Ze gaat voor haar kind door het vuur en eist gerechtigheid op alle fronten.
De ontknoping is deels bevredigend maar levert nog zeker perspectief voor een vervolg.
Een eventueel volgend boek zal ik zeker ook willen lezen.
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Spanning: 4
Originaliteit: 3
Psychologie: 2
Plot: 3
Lekker fout krijgt van mij 3,5 ster.
Geschreven door Bianca
Recensie op Hanneke Tinor-Centi
Met ‘Lekker fout’ levert Van den Elsen een ware chicklit af. Spanning, humor en romantiek gaan hand in hand in dit boek. Van den Elsen heeft weliswaar een vlotte manier van schrijven; haar stijl en taalgebruik laten hier en daar nog wat te wensen over.
“Erik en Jaap trekken een bivakmuts over hun hoofd. Ze zijn volledig in het zwart gekleed en dus kun je nu alleen hun ogen nog zien. Binnen no time zijn ze over de muur geklommen, heeft Jaap de deur open en is het alarm uitgezet.”
De karakteriseringen van de diverse personages zijn leuk maar niet overal even geloofwaardig. De dialogen zijn van een spontane natuurlijkheid.
Kortom, weliswaar geen hoogdravende lectuur, maar wel degelijk een plezierig lezende chicklit waar menig liefhebber van dit genre een aantal fijne leesuren mee zal beleven.
Geschreven door Hanneke Tinor-Centi
Recensie op Boekiewoogie
Een spannende roman boordevol humor. Het verhaal is heel erg humoristisch en spannend. Je ziet verbanden in het verhaal en die verbanden kun je alleen ontdekken door snel door te lezen. Doordat Kim en Erik om elkaar heen draaien, krijgt het verhaal ook nog een romantisch tintje.
De schrijfster heeft een vlotte schrijfstijl en weet de situaties goed te beschrijven, waardoor je alles voor je ziet. Dit maakt het een heerlijk boek om te lezen met daarbij de nodige tranen van het lachen.
5 sterren
Geschreven door Mariska Aalderink