Complot Sebastian

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

‘Is dit wel de plek die je hebt gezien?’ vroeg Jessica, terwijl ze naast elkaar in de richting van de klapperende deur liepen. Ton knikte. ‘Ja zonder twijfel, maar ik voel niets. Ik denk niet dat Nicole hier nog is.’ Onrust maakte zich van hen meester. Ze gingen naar binnen. De boerderij was leeg, vervallen en smerig. Ratten vluchtten ijlings naar hun schuilplaatsen toen ze door de gang naar de woonkamer liepen. Ook daar was geen teken van leven. Op een klein kamertje op de bovenverdieping stond nog een oud eenpersoons bed en een gammel tafeltje met een vergeten lampetstel. Maar geen spoor van Nicole. Hun teleurstelling bleef tastbaar in de lucht hangen. Het was stil in het huis, afgezien van de eigen geluiden die de oude muren en balken produceerden. Ton stond in het kleine kamertje en snoof de muffe lucht op, in de hoop een herinnering aan Nicole te ontdekken. Jessica ging naast hem staan. ‘We zijn te laat, Ton. Als ze überhaupt hier is geweest,’ voegde ze er weinig hoopvol aan toe. Ton hoorde haar niet. Hij bleef meer dan een minuut roerloos staan. Toen draaide hij zich om en volgde haar naar beneden. Bij het passeren van de deur naar de woonkamer werd zijn aandacht getrokken door een onbestemd gevoel van nieuwsgierigheid. Hij had iets gezien zonder het gezien te hebben. Er was daar iets! Hij liep terug de kamer in. Zijn blik dwaalde door de ruimte. Behalve een oude bank en een smerige tafel was er niet veel te zien. Boven de tafel hing een kale tl-armatuur. Hij drukte de schakelaar aan en zag tot zijn verbazing het licht tot leven komen. Diep in het binnenste van het pand sloeg een generator aan. Door de stilte in de boerderij leek het alsof er een zwerm woedende bijen in aantocht was. Jessica rende geschrokken de kamer in. Ze keek Ton verbouwereerd aan. ‘Wat is dit?’
‘Dit is het bewijs dat ze hier is geweest, Jessica. Een generator hoort hier niet thuis……’ Hij maakte de zin niet af. Het onbarmhartige tl-licht reflecteerde op een stukje bruin glas dat half onder de bank verscholen lag. Jessica volgde zijn blik en zag het ook. Snel trok ze een plastic handschoen aan en pakte het glas op. Het was een flesje, een ampul voor een injectievloeistof.

Pages: 1 2 3 4 5