Martyn van Beek
ISBN 978-90-8660-402-9
Prijs € 19,95
Verschijnt voorjaar 2020
Een kort moment van onoplettendheid verandert het leven van Sanne en David Soesterberg voorgoed. Hun anderhalf jaar oude dochter Marit verdwijnt tijdens een dagje strand en blijft spoorloos. Vijf jaar later zitten beiden emotioneel uitgeput aan de rand van de afgrond en besluiten ze hun laatste troef in te zetten: ze werken mee aan een tv-uitzending van misdaadjournalist Eric de Winter. Er komen honderden nieuwe tips binnen, waarvan enkelen leiden naar een klooster in Wallonië. De zoektocht brengt ze uiteindelijk naar het dorpje Vielsalm in Franstalig België. Alles wijst erop dat de zevenjarige geadopteerde dochter van het gezin Phillipart eigenlijk Marit Soesterberg is. Dat is het begin van een enorm getouwtrek tussen Nederlandse en Belgische autoriteiten om de waarheid boven tafel te krijgen. Als het uiteindelijk allemaal te lang duurt is het Sanne Soesterberg die haar geduld verliest. Ze neemt het heft in eigen handen en gaat de confrontatie aan met de familie Phillipart.
‘Sanne? Waar is Marit?’
‘Die was toch met jou meegelopen?’ zeg ik met trillende stem.
Hij rukt zich los en loopt een paar rondjes om de tent. Daarna gaat hij voor me staan.
‘Nee, natuurlijk niet. Dat zeg ik dan toch. Hoe lang ben jij haar kwijt?’
‘Toen jij bier ging halen. Ik dacht dat ze met jou mee was.’
‘Verdomme, Sanne. Dat is tien minuten geleden.’ Weer kijkt hij om zich heen. ‘Jij blijft hier. Ik loop naar de post van de strandwachten.’
Ik kijk hem na, terwijl tientallen opties zich op hetzelfde moment aandienen in mijn hoofd. Ze worden allemaal weggewuifd en ik hou me aan de instructies van David. Weer gaan er minuten voorbij. Dan staat er een strandwacht voor mijn neus en loopt David mij voorbij zonder iets te zeggen. Hij begint buren aan te spreken, terwijl de strandwacht mijn verhaal wil horen.
‘Ze zat voor me te spelen. Op een meter, hooguit. Ik draaide me om, zodat ik iets uit mijn strandtas kon pakken. Dat duurde een paar seconden, misschien tien. Wellicht was ik iets langer afgeleid door de buren, maar ook dat is secondewerk. En toen was ze er niet meer.’ De jongen kijkt me een paar tellen aan met ogen vol onbegrip, draait zich dan om en begint in een portofoon te praten. De woorden branding, zoektocht, vermist en zee maken me gek en ik raak nu echt in paniek.
Machteloos sta ik om me heen te staren, terwijl het lijkt alsof tien versies van mezelf in mijn oor staan te schreeuwen. Ik kan geen keuze maken uit alle mogelijkheden en blijf stokstijf staan. David rent ondertussen het strand op en neer en spreekt constant mensen aan. De strandwachten zijn nu met zes mensen sterk de branding aan het doorzoeken en een rubber boot vaart langzaam langs de kustlijn. Ik weet zeker dat het laatste verspilde moeite is, want Marit is echt niet in haar eentje naar de zee gelopen. Ze begint al te gillen als ze dertig seconden alleen is en zoekt constant de nabijheid van haar vader of moeder. De keren dat ze eerder uit het zicht was verdwenen was het een kwestie van tijd geweest voor haar gekrijs me in de juiste richting wees. Nu is het al angstvallig vijftien minuten doodstil. Ik begin onbedaarlijk te huilen en een wildvreemde vrouw slaat haar arm om me heen.
‘Verdomme, Sanne. Verdomme.’ David komt naast me staan en de vrouw neemt wat afstand. Er wellen nu ook tranen in zijn ooghoeken.
Ik beland in een nog hysterischere huilbui. Wanhopig klamp ik me aan hem vast en na een paar tellen slaat hij ook zijn armen om me heen. ‘Het is mijn schuld’, snik ik. ‘Ik had nooit mogen denken dat ze met jou mee was gegaan. Tien seconden, David. Langer was het niet.’
‘Ze wordt vast wel gevonden’, klinkt het onzeker. ‘Vanavond lachen we erom.’
Ik zeg niets en kijk naar de mensen om ons heen. Tientallen toeristen staan op een afstandje te staren en te wijzen. Ik herken de afkeurende blikken. Welke moeder verliest haar dochter op het strand?
Deze trut dus.
Een mama die vanavond echt niet gaat lachen als alles met een sisser af blijkt te lopen. Op de een of andere manier geloof ik er niet in. Er is zojuist iets gebeurd dat mijn leven overhoop heeft gegooid. Vanaf vandaag is alles anders, dit komt nooit meer goed. Waarom weet ik niet, maar deze wetenschap is alom aanwezig.
Dit is de eerste dag waarop mijn leven volledig op zijn kop staat. Er is geen licht aan het einde van de tunnel. Dit keer niet. Nu is alles anders.
Het eerste jaar heb ik gezocht.
Het tweede jaar gehuild.
In het derde jaar gevloekt en geschreeuwd.
Van het vierde jaar kan ik me niets meer herinneren.
Dit vijfde jaar beleef ik in een grote mist. Ik ben volkomen lamgeslagen.
Mijn dochter is weg en dat is mijn schuld.
1. Net als in je vorige boek Engel zonder Vleugels neemt in Salomons oordeel een wanhopige ouder het heft in eigen handen. Wat spreekt jou zo aan aan dit thema?
Eigenlijk is het een beetje toeval. Misschien dat het is ontstaan tijdens het schrijven van Engel zonder Vleugels. Mijn idee voor Salomonsoordeel was om een thriller te schijven, zonder dat er een duidelijke misdaad had plaatsgevonden. Het hoeft niet altijd moord en doodslag te zijn om spannend te zijn.
2. Kun je iets vertellen over je schrijfproces? Waar vind je inspiratie voor een verhaal? Werk je de verhaallijn van te voren uit of ontwikkelt zich dat tijdens het schrijven?
Ik heb bijna altijd wel een volledig uitgewerkte synopsis van het verhaal. Soms wijk ik daar flink vanaf als de logische gebeurtenissen in het verhaal me op een ander spoor brengen. In dit geval wilde ik wel een moderne vertelling van het Salomonsoordeel maken, waardoor ik wat meer vast zat aan het oorspronkelijke plan.
3. Het boek speelt zich gedeeltelijk af in Wallonië. Ken je die streek goed?
Helemaal niet zelfs. Een paar jaar geleden in de Ardennen geweest. De locatie is meer gekozen op het gegeven dat het Franstalig is en daarmee een extra element in het verhaal.
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Ik heb al meerdere uitgewerkte verhalen op de plank liggen en mijn hoofd zit vol ideeën. Ik denk dat Eric de Winter en Ayse Beyaz nog lang niet klaar zijn.
Recensie op Hebben
Een indrukwekkend verhaal als je leest hoe razendsnel Marit verdwenen is terwijl ze op het strand speelde, vlakbij waar haar ouders zaten.
David ging even een ijsje halen en Sanne was haar even uit het oog verloren, totdat ze merkte dat haar dochtertje weg was.
Eerst hoopte ze dat Marit haar vader achterna was gegaan, maar toen bleek dat dit niet het geval was, brak de paniek uit wat ik zo goed begrijpen kon.
Tijdens het lezen voelde ik de wanhoop van de ouders. Dit is je grootste nachtmerrie en dat wil je nooit meemaken. Marit is spoorloos verdwenen..
Tot halverwege het boek las ik vol interesse hoe het opsporen van het meisje in zijn werk ging en je hoopt dat ze de ontvoering heeft overleeft.
De misdaadjournalist Erik de Winter en zijn stagaire Ayse worden na vijf jaar ingeschakeld om Marit te vinden en wat hun gelukt is. Marit is in België en inmiddels geadopteerd.
Dan krijg je het getouwtrek tussen Nederland en België en voor mijn gevoel duurde dat te lang. Ik vond het langdradig worden en verloor eigenlijk mijn interesse.
Jammer, maar zo heb ik het ervaren. Wel vind ik dat de auteur een vlotte en prettige schrijfstijl heeft. Ik heb er lang overgedaan om dit boek uit te lezen.
3 sterren
Geschreven door Mieke Piersma
Recensie op De Perfecte Buren leesclub
De titel is goed gekozen want het verhaal dat Van Beek vertelt past precies in het straatje van het hiervoor toegelichte verhaal.
Sanne en David Soesterberg zijn een dagje naar het strand met hun anderhalfjaar oude dochter. In een moment van onoplettendheid verdwijnt de kleine meid opeens spoorloos. Een grote zoektocht wordt gestart, maar Marit wordt niet gevonden.
Vijf jaar later kiezen David en Sanne ervoor om mee te werken aan een tv-uitzending van misdaadjournalist Eric de Winter. De verwachtingen van de ouders zijn niet hoog en het is de laatste stap die ze willen zetten om alles af te sluiten. Maar dan komt het team van De Winter op verschillende sporen.
In het Franstalige gedeelte van België lijkt men Marit gevonden te hebben. Eén probleem: het is nu de zevenjarige, geadopteerde dochter van de familie Phillipart. Een strijd over bij wie Marit nou thuishoort begint.
Martyn van Beek heeft ervoor gekozen om in het boek af te wisselen in perspectief. De hoofdstukken waarin je Sanne en David Soesterberg volgt zijn geschreven vanuit het perspectief van Sanne (ik) en de andere hoofdstukken, waarin je vooral het team van Eric de Winter volgt, zijn geschreven vanuit een hij/zij-perspectief. Ik vind dat mooi gekozen. Het onderzoek blijft hierdoor ‘neutraal’ terwijl de angst, boosheid en het verdriet van Sanne en David juist enorm tot ons doordringen. We leren de personages erg goed kennen. Subtiel, zonder dat alles er bovenop ligt. Van Beek laat zien vaardig te zijn in show don’t tell. Dit komt ook tot uiting in de emotionele spanning die door het boek heen ons leidt. Deze is in het hele verhaal te vinden. De ‘thrillerachtige’ spanning blijft echter een beetje uit. Tot de personages, vanaf ongeveer halverwege het boek -heel menselijk- impulsieve keuzes gaan maken. Dit komt denk ik mede doordat het eerste gedeelte van het boek in het teken staat van het zoeken naar Marit en het tweede gedeelte zich meer richt op ‘wie heeft dit gedaan?’.
De schuldige aan deze hele situatie kwam voor mij niet als een enorme verrassing. De subtiele aanwijzingen die Van Beek door het boek heen geeft maken het al snel een duidelijke zaak. Neemt echter niet weg dat de onderhuidse spanning blijft. De auteur verweeft alles namelijk prachtig met de formaliteiten van Justitie (ook de strijd tussen België en Nederland) en Jeugdzorg. Elke stap die gezet wordt in dit proces kan alles weer helemaal omgooien.
Het einde laat mij een beetje achter met gemixte gevoelens. Aan de ene kant gaf het de plottwist en het verrassende waar ik zo van hou en waar ik altijd een beetje naar opzoek ben. Maar aan de andere kant voelde dit einde als een stap te ver, te veel geprobeerd. Al met al een erg goed boek. 4 sterren voor Salomonsoordeel.
4 sterren
Geschreven door Marc-Jan
Recensie op VrouwenThrillers.nl
De cover van Salomonsoordeel laat een vrouw zien waar de onmacht vanaf te lezen is. Dit typeert Sanne haar gevoelens in deze thriller perfect. De proloog verteld over de plotselinge verdwijning van Marit en laat de wanhoop en het schuldgevoel voelen.
Salomonsoordeel verhaalt vanuit een wisselend perspectief. De hoofdlijnen verhalen vanuit Sanne in de eerste persoon en Ayse in de derde persoon. Als Sanne eenmaal contact heeft gezocht met misdaadjournalist Eric de Winter is het Ayse, die het grootste deel van het onderzoek op zich neemt. Hierbij krijgt ze hulp van Hans, een onderzoeksjournalist met veel ervaring.
Als je de eerste hoofdstukken leest, is het deels wat ook op de achterflap te lezen is. De achterflap lijkt dan ook in eerste instantie veel te veel weg te geven. Toch slaagt van Beek erin om in de hoofdstukken een fijne spanning toe te voegen en deze te behouden. Ook al weet je iets, het blijkt behoorlijk complex te zijn. De lezer krijgt steeds kleine beetjes informatie toebedeeld en de auteur beschrijft situaties die zorgen dat er wel doorgelezen moet worden. Dit boek valt niet weg te leggen tot je precies weet hoe alles in elkaar steekt. Middels meerdere plotwendingen komt de waarheid aan het licht, een waarheid die niet te bevatten is. Onbegrijpelijk waar een mens toe in staat is. De reactie van Sanne is wel begrijpelijk, menig ouder zal zich daartoe gedreven voelen en hetzelfde doen.
Van Beek heeft met Salomonsoordeel een intrigerend verhaal geschreven. Eén waarin de auteur de emoties van de personages perfect weet te beschrijven en de lezer niet anders kan dan meeleven. Spanning en emotie worden op voortreffelijke wijze samengebracht. Een uiterst aangename kennismaking met deze auteur, die beschikt over een fijne, beeldende schrijfstijl, en dit zal zeker niet het laatste boek zijn dat ik van de auteur zal lezen.
Salomonsoordeel is treffend geschreven en voelt aan als een waargebeurd verhaal.
5 sterren
Geschreven door Wendy Wenning
Biblion-recensie
Wat begon als een mooie dag aan zee eindigt als een nachtmerrie. Marit, het anderhalf jaar oude dochtertje van Sanne en David Soesterberg verdwijnt spoorloos. Vijf jaar later is het onderzoek naar de verdwijning geen stap verder geraakt. Mentaal uitgeput besluiten Sanne en David mee te werken aan een tv-uitzending van misdaadjournalist Eric de Winter. Enkele nieuwe tips leiden naar Vielsalm in Franstalig België. Alles wijst erop dat Emilia, het zevenjarige dochtertje van het gezin Phillipart, eigenlijk Marit is. DNA-onderzoek bevestigt dat. Maar de Philliparts hebben het kind legaal geadopteerd. De zaak blijft aanslepen en Sanne Soesterberg gaat zelf op onderzoek uit. Een en ander blijkt niet te zijn wat het lijkt. Een spannende en vlot geschreven thriller met geloofwaardig neergezette personages. De plotwendingen zorgen ervoor dat de spanningsboog tot het einde volgehouden wordt. Knap werk!
Geschreven door G. Swaenepoel
Recensie op Leeskost
Dit is van begin tot eind een spannende thriller. Alle stappen leveren spanning op. Het is wel zo dat de eerste stap wat snel gaat. De medewerkers van Eric de Winter hebben vrij snel gevonden waar het meisje nu woont. Dat had iets spannender gekund.
Goed in beeld gebracht is de werkwijze van de misdaadjournalisten die spannende televisie willen maken en soms verregaande methodes gebruiken. Eén van de hoofdpersonen is Ayse die werkt voor Eric de Winter. Ze is wel sympathiek en voorzichtig en ze gaat heel vriendschappelijk om met de ouders. Mat haar baas ligt ze voortdurend overhoop.
Het echtpaar Sanne en David Soesterberg wordt heel goed beschreven, vooral Sanne. De schrijver toont hier een groot inlevingsvermogen. Hun emoties zijn heel levensecht verwoord. Maar ook de ontwikkeling in het huwelijk, het uit elkaar groeien is heel realistisch beschreven.
Het boek is heel degelijk want alle procedures en functionarissen die zich met de zaak bemoeien worden correct meegenomen, evenals de verschillende wetgeving in Nederland en België. We hebben nu eens niet te maken met een thriller vol moord en doodslag, maar toch is er spanning genoeg. Wel zou ik zelf voor een ander slot gekozen hebben, dat is wat mij betreft tamelijk onbevredigend.
Een geweldige thriller die van begin tot het einde boeit.
Geschreven door Piet Windhorst
Lezersrecensie op Hebban
Een boek waaraan ik begon en niet meer weg kon leggen. Goed geschreven, loopt als een trein. Spannend, realistisch verhaal waar ik helemaal in opging. Telkens nieuwe wendingen zodat het bleef boeien tot de laatste pagina. Toen ik het boek uit had bleef het nog lang in mijn hoofd ‘hangen’.
5 sterren
Geschreven door Bianca
Lezersrecensie op Hebban
Als je aan dit boek begint, kun je het niet wegleggen en wil je het in 1 keer uitlezen! De boeken van deze schrijver zijn altijd heel spannend en magnifiek geschreven. Ik ben fan!
5 sterren
Geschreven door Ilse
Lezersrecensie op Hebban
Opnieuw een titel van mijn favoriete auteur! Opnieuw nog beter dan de vorige. Lezen, lezen, lezen!
5 sterren
Geschreven door Marley
Lezersrecensie op Hebban
Het volgende boek van deze schrijver in 1x uitgelezen. Hij schrijft op een manier waarop je wil weten hoe het allemaal afloopt. Goed, meeslepend verhaal en je verplaatst je in de personages. Dit heeft nu echt een doorbraak verdiend.
Wacht vol spanning op het volgende boek Martyn.
5 sterren
Geschreven door Jonas
Lezersrecensie op Hebban
Meerdere facetten maken dit verhaal bijzonder. Een moeder die haar dochter verliest. De relatie met haar man die daardoor erg slecht geworden is. De hoop op een bevredigende zoektocht en de taal- en cultuurbarriere tussen Nederland en Wallonië.
Tijdens het lezen werd ik Marit Soesterberg en voelde haar pijn en verdriet. Een spannend verhaal zonder bloedvergieten. Mijn nummer 1 in de Hebban Top 25.
5 sterren
Geschreven door Marit
Lezersrecensie op Hebban
Op advies van een vriendin dit boek gelezen. Te bizar voor woorden dat ik het in 1 keer heb uitgelezen! Wat een mooi en ontroerend verhaal over een superspannend zoektocht van een moeder naar haar kind.
Erg benieuwd naar het andere werk van deze auteur.
5 sterren
Lezersrecensie op Hebban
Een jaar na Engel zonder vleugels schrijft Martyn van Beek opnieuw een thriller met een kind in de hoofdrol. Maar daar houdt dan ook onmiddellijk iedere overeenkomst met Salomonsoordeel op. Dit is een thriller, die daadwerkelijk uitblinkt in spanning, ijzersterke personages, een fascinerende verhaallijn en met name originaliteit. Daar waar in veel thrillers de actie en het bloedvergieten de belangrijkste bron van leesplezier zijn, is dat in Salomonsoordeel toch echt de manier waarop het verhaal wordt verteld. Echte harde actie vindt je in dit boek nauwelijks terug en toch is de psychologische spanning vanaf de proloog voelbaar.
Alle personages in Salomonsoordeel zijn even krachtig en uniek goed uitgewerkt. We kennen Eric de Winter al uit het vorige avontuur. Hij wordt hier vakkundig verder uitgediept, waardoor we hem steeds beter leren kennen, vooral ook zijn onhebbelijke eigenschappen. Ook de nieuwelingen verschijnen zonder uitzondering op de juiste wijze ten tonele waarbij met name Sanne Soesterberg een speciale vermelding verdiend. Wees erop voorbereid dat sommige scènes zo levensecht zijn beschreven dat je al haar wanhoop, pijn, verdriet en boosheid daadwerkelijk zelf gaat ervaren. Dit is zonder overdrijven een unieke leeservaring te noemen.
Martyn van Beek beleeft met Salomonsoordeel zijn definitieve doorbraak als auteur. Door alle denkbare schrijftechnieken op de juiste manier toe en in te passen, verdient hij een plek tussen de absolute top in het thrillergenre. De gevierde namen hebben er een serieus te nemen concurrent bij.
5 sterren
Geschreven door Gert
Recensie op In de boekenkast
Martyn van Beek heeft met Salomonsoordeel een boek geschreven dat je als lezer pakt. De opbouw is goed en door de vlotte schrijfstijl vlieg je door het verhaal heen. Ondanks dat sommige delen wat afstandelijk aanvoelen, blijft de spanningsboog hoog. Ik wilde weten wat de reden was van deze ontvoering. Het eind is goed uitgedacht en enigszins verrassend.
Eerder schreef Martijn van Beek onder andere al Engel zonder vleugels en De strijders van Ta’ab. Salomonsoordeel is voor mij de eerste kennismaking met deze Nederlandse auteur. Ik heb genoten van zijn schrijfstijl en opbouw van het verhaal. Het verhaal is goed uitgedacht en de gebeurtenissen volgen elkaar goed op. De climax is verrassend en is absoluut een heerlijke afsluiting van dit boek.
4 sterren
Geschreven door Antoinette van Steeg