Anne West
ISBN 978-90-8660-404-3
Prijs € 16,95
Verschijnt voorjaar 2020
Jill leeft een teruggetrokken leventje als receptioniste en manusje van alles in het slechtlopende hotel van haar oom. Als de grote keten Silver Spoon het in het centrum van Amsterdam gele- gen hotel wil overnemen, komt Jills leven op zijn kop te staan. Opeens is ze haar veilige bestaan helemaal kwijt.
Bovendien wordt ze geconfronteerd met Daniël, één van de jongens die haar vroeger pestte. Nu heeft hij een hoge functie binnen Silver Spoon en is hij vast van plan van het hotel, waar Jill werkt, een succes te maken. Langzaam maar zeker komt ze in het reine met haar verleden en ontwikkelt ze gevoelens voor Daniël. Maar kan ze hem ooit vergeven wat hij haar heeft aangedaan?
Daniël werkt sinds jaar en dag in de hotelketen Silver Spoon, eigendom van zijn schoonvader Carel, die hem een carrière heeft aangeboden. Maar steeds meer heeft Daniël het gevoel dat hij gevangen zit in een leven dat hij niet wil. Als hij een slechtlopend hotel in Amsterdam overneemt ontmoet hij Jill op wie hij smoorverliefd wordt. Pas veel later beseft hij dat ze klasgenoten zijn geweest. Jills verwijten over zijn gedrag in het verleden komen hard aan. Hun gezamenlijk verleden staat een gezamenlijke toekomst in de weg. Is Daniël in staat zich los te wurmen uit zijn huidige leven en belangrijker nog: kan Jill ooit vergeten wat hij heeft gedaan?
Ik wil net naar mijn mobiel op de balie lopen als er vijf mannen in pak binnenkomen. O, shit nee.
‘Goedemorgen.’ Een van de heren steekt zijn hand naar me uit. ‘Marten van Doorn, manager public relations van Silver Spoon.’
Wezenloos pak ik zijn hand. Manager public relations? Wat betekent dat in vredesnaam? Voor ik me in die vraag kan verdiepen wordt mijn blik getrokken naar de man naast hem. Ik hap naar adem. Dit kan niet. Niet hier, niet nu. ‘Ik ben Daniël Rovers, manager Human Resource.’ Ook hij pakt mijn hand, die zo slap is als een grassprietje.
Ik staar hem aan en heb het gevoel dat ik elk moment kan flauwvallen. Daniël Rovers, een klasgenoot op de middelbare school, een jongen die ik meer haatte dan wie en wat dan ook. Ik word terug geslingerd in de tijd. Meteen voel ik me weer een onzekere, bange tiener, altijd op de vlucht, nergens veilig.
‘Gaat het wel?’ vraagt Daniël.
Het dringt tot me door dat hij me niet herkent. ‘Ik ben Jill,’ breng ik uit.
‘Hoi Jill, leuk je te ontmoeten,’ zegt Daniël. Hij is nauwelijks veranderd. Nog steeds heeft hij een volle, donkere haarbos, die vroeger alle kanten op piekte, maar nu keurig in het gelid ligt. Zijn donkere ogen zijn nog net zo hard als ik me herinner. In zijn gebruinde gezicht staan nu lijnen die er vroeger niet waren. Onder dat stijve pak zal wel nog steeds dat gespierde lichaam zitten waar andere meiden in mijn klas helemaal gek van waren. Met gym deden ze niets liever dan hem aanbiddend aankijken terwijl de gymleraar hen tot actie maande.
De stilte wordt pijnlijk. De andere mannen stellen zich voor, maar ik hoor hun namen niet. Ik wil hier weg. Nu. Daniël heeft helemaal niets in de gaten. Zelfs mijn naam zegt hem niets. Hoe kan dat? Hij heeft mijn hele leven beïnvloed en hij weet niet eens meer wie ik ben? Is hij destijds gewoon die rotschool uitgelopen met zijn diploma op zak en is hij alles vergeten wat hij mij heeft aangedaan? Een vertrouwd gevoel, dat ik lang heb onderdrukt, komt weer boven. Het is geen prettig gevoel.
‘We komen voor Bernard Coppens,’ zegt Marten.
‘Eh ja,’ stamel ik. Zijn opmerking haalt me weer terug naar het hier en nu. Waar is Bernard? Hij had hier allang moeten zijn. ‘Moment.’ Ik grijp mijn mobiel en loop naar het kantoortje achter de balie. Ik smijt de deur dicht en haal diep adem. Oké, kalm blijven. Het komt goed. Shit, werkt Daniël voor Silver Spoon? Dat kan toch niet? Met trillende vingers zoek ik het nummer van mijn oom.
1. In Vergeet het maar wordt Jill geconfronteerd met een de pestkoppen uit haar verleden. Uiteindelijk wordt ze zelfs verliefd op hem, maar het is de vraag of ze hem kan vergeven wat hij haar aan gedaan heeft. Waarom heb je gekozen voor dit - toch vrij zware - onderwerp? En kun je uitleggen waarom je het op deze manier uitgewerkt hebt?
Ik ben zelf gepest op de middelbare school en vandaaruit ben ik gaan nadenken: wat gebeurt er als je een van die pestkoppen tegenkomt en je toch tot hem aangetrokken voelt? Even voor de duidelijkheid: dat heb ik niet meegemaakt! Kan je iemand vergeven, of laat je je verleden in de weg staan? Tevens wilde ik duidelijk maken dat pesters vaak of niet doorhebben wat ze aanrichten of dat ze vaak zelf ook problemen hebben. Dat zie je niet als kind, maar later wel. Ook wilde ik laten zien wat voor invloed pesten op iemands verdere leven kan hebben.
2. Vergeet het maar draait grotendeels om hotels en het beheer daarvan. Jill werkt in een verlopen hotel op een mooie locatie en Daniël werkt al sinds zijn vroege jeugd bij de keten Silver Spoon en is door zijn vriendin familie van de eigenaar. Heb je zelf ervaring met het hotelwezen of heb je research gedaan naar dit onderwerp om dit boek te kunnen schrijven?
Nee, ik heb geen research gedaan. Mooie bestemmingen binnen Nederland spreken me aan. Ik ben gek op Limburg, vandaar. Het lijkt me erg leuk om in zo’n servicegericht beroep te werken, maar ik heb er geen ervaring mee.
3. Behalve feelgood romans schrijf je ook fantasy-jeugdboeken. Dat is een heel ander soort genre, met een heel andere schrijfwijze. Is het niet lastig om twee zulke verschillende genres te schrijven? Heb je een voorkeur voor een van beiden?
Ik ben met fantasy begonnen en later overgestapt naar feelgoodromans. Ik heb later nog wel een fantasy jeugdboek geschreven, maar het heeft eigenlijk nooit door elkaar gelopen. Ik ben gewoon verder gegroeid naar een nieuw genre. Ik heb geen voorkeur voor fantasy of feel good. Ik vond beiden heel leuk om te doen en ik ben trots op de boeken die in beide genres verschenen zijn.
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Nee, ik ben niet bezig met een nieuw boek. ‘Vergeet het maar’ is voorlopig mijn laatste boek.
Lezersrecensie op Hebban
De hoofdstukken wisselen tussen het perspectief van Jill en Daniël. Dit heeft een leuke toegevoegde waarde omdat je weet wat beide denken in een situatie. Je kunt je veel beter inleven in de personages. Ook de bij-personages worden goed uitgediept en voegen echt iets toe aan verhaal.
Het in een heerlijke roman die je leert dat je soms anderen moet vergeven en in jezelf moet geloven.
Een absolute aanrader!
4 sterren
Geschreven door Loraine
Recensie op In de boekenkast
De roman Vergeet het maar leest opvallend gemakkelijk weg en bevat veel pakkende personages om van te smullen. Het verhaal heeft diepgang en is vermakelijk. In het begin leek het geheel wat voorspelbaar, zoals veel feelgoodromans. Anne West kwam echter met een paar verrassende wendingen waardoor ik tot de laatste bladzijde geboeid bleef lezen. Tot mijn spijt was het verhaal veel te snel afgelopen en moest ik de personages toch echt loslaten. Jammer, want dit romantische avontuur in onze eigen hoofdstad smaakt zeker naar meer. Aanrader voor iedere feelgood-liefhebber.
5 sterren