Engel zonder vleugels

Engel zonder vleugelsMartyn van Beek
ISBN 978-90-8660-382-4
Prijs € 16,95
Verschijnt maart 2019

“Wat mijn advocaat niet voor elkaar kreeg, dat regel ik vanaf nu wel op mijn eigen manier.
Ik krijg mijn zoon terug. Daar heb ik letterlijk alles voor over”.

Als Rob door Bureau Jeugdzorg de voogdij over zijn kind kwijtraakt, gaat hij over tot een drastische maatregel: hij ontvoert de dochter van gezinsvoogd Carla Kruiswijk. In ruil voor de dochter moet Kruiswijk op televisie bekendmaken dat ze tientallen kinderen onterecht uit huis heeft geplaatst. Ze bekent en een schok van verontwaardiging gaat door Nederland. Rob heeft zijn doel bereikt en wil de dochter vrijlaten. Maar vanaf dat moment raakt hij volledig de controle over de situatie kwijt.

Hoofdstuk 1 - Zaterdag 12 februari, 23.52 uur.

In naam der Koning mag ik mijn kind niet zien.
Er zijn bepaalde rechten die je in het leven als vanzelfsprekend beschouwt. Daar ga je pas over nadenken als die je ontnomen worden. Het belangrijkste recht dat ik kan bedenken, is het recht om je eigen kind op te voeden naar de normen en waarden van jou en je partner. Zolang jij je houdt aan de regels die de maatschappij als acceptabel beschouwt, is er niemand die zich met je dierbaarste bezit op aarde mag bemoeien. Het opvoeden van je eigen kind is een organisch onderdeel van je leven, net als ademhalen, eten en ouder worden. Op het moment dat iemand daartussen komt, treedt er een soort oerinstinct in werking. Het beschermen van zijn kroost is misschien wel de belangrijkste taak van een man. Daar heb ik ernstig in gefaald, maar vanaf vandaag ga ik dat rechtzetten.
Regendruppels vallen op mijn voorruit en worden diezelfde seconde nog bruut opzij geduwd door de ruitenwissers van mijn Volkswagen Passat. De winter is laat op gang gekomen en de dagen zijn kort en donker. Met de snelheidsmeter keurig op honderd beweeg ik me anoniem voort tussen het overige verkeer. Een nieuwe dag is net begonnen, maar het is toch nog behoorlijk druk op de weg. Het asfalt licht oranje op door de gloed van de lantarenpalen. De auto’s om me heen zijn allemaal om een andere reden op dit tijdstip onderweg. Het is belangrijk dat ik niet opval, al lijkt het me sterk dat mijn doorsnee zilverkleurige stationcar de aandacht zal trekken. Mijn gedachten vormen momenteel mijn enige gevaar. Ze zorgen dat ik soms kilometers ver weg ben, zonder dat ik me iets van de laatste tien minuten kan herinneren. Het kost me de grootste moeite mijn aandacht te verdelen tussen al die onsamenhangende flarden in mijn hoofd en de snelweg voor me.
De brug bij Gorinchem doemt op en ik verbaas me er opnieuw over dat ik weer een stuk heb gereden zonder iets van mijn omgeving in me op te nemen. Achter me knippert een vrachtwagen met zijn lichten. Ik schrik. Doen mijn lichten het niet? Komt er een blauwe walm uit mijn uitlaatpijp? Allemaal zaken die voor een toevallig passerende politieauto reden zou kunnen zijn om me aan de kant te zetten. Dan is mijn grote geheim snel onthuld en wacht me een fors aantal jaren in een zwaarbeveiligde gevangenis, en ook zeker tbs. Dan kan ik het contact met mijn zoon wel voorgoed vergeten. Wat begon als een zwarte bladzijde uit mijn verleden is uitgegroeid tot een dossier dat mijn leven beheerst. Ze hebben me tot het uiterste gedreven, tot het moment waarop ik niet meer stil kon blijven zitten.
Ik dwing mezelf om naar het verkeersbord voor me te kijken en moet kiezen of ik de A2 wil volgen naar Amsterdam, of toch liever via de A27 naar de zuidkant van Utrecht zal gaan. Het maakt voor mijn eindbestemming niet uit. Natuurlijk staat het adres waar ik naartoe ga niet geprogrammeerd in de routeplanner. Dat zou een beginnersfout zijn en voor de politie een mooi bewijsstuk als ze me weten te vinden. Mijn rechtervoet is het lastigst te beheersen en daarom heb ik de cruisecontrol ingeschakeld. Deze snelweg staat vol met flitspalen en ik wil justitie straks op geen enkele manier helpen bij een mogelijke veroordeling. Weer vliegen er op de automatische piloot tientallen kilometers voorbij.

Ik nader mijn eindbestemming en controleer voor de zoveelste keer in de spiegels of niemand mij gevolgd is. Het is echter al een hele tijd donker op de weg achter me, eigenlijk al sinds het moment dat ik de afslag heb genomen. Er klinkt een geluid vanaf de achterbank en ik besef dat ik op moet schieten. Vandaag is de eerste van een lange rij dagen waarin ik de controle heb. Voor het eerst in lange tijd voel ik me weer een man, een kerel die niet met zich laat sollen. Morgen zal onze voogd weten hoe het voelt als je kind zomaar ineens van je afgepakt is. Oog om oog, tand om tand. Dit is een gevecht, een oorlog waarbij alle middelen geoorloofd zijn. Op de achterbank zie ik een pluk blond haar, half verborgen onder een deken. Er ligt een kind te slapen dat nu ergens ver van hier in een veilig bed hoort te liggen.

Dit kind is niet van mij. Wat heb ik in hemelsnaam gedaan?

1. In 'Engel zonder vleugels' spelen misstanden bij Bureau Jeugdzorg een belangrijke rol. Je bent zelf pleegouder geweest en hebt op die manier veel contact gehad met Jeugdzorg. In hoeverre zijn je eigen ervaringen in dit boek verwerkt?
In mijn periode als pleegouder verwonderde ik me er altijd over dat er zo slecht afspraken nagekomen werden en er iedere maand een nieuw rapport door een gedragswetenschapper werd opgesteld met een andere conclusie. Het leek wel dat er net zo lang gezocht werd tot de eindconclusie overeenkwam met het beeld dat de gezinsvoogd voor ogen had. En dan was ik nog een pleegouder, ik kon me haast niet voorstellen hoe dit moest zijn voor iemand wiens eigen vlees en bloed in het geding was.
Professor Arnold Heertje schreef al dat kinderen de melkkoeien van Bureau Jeugdzorg zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij daar wel een punt in heeft.

2. Hoofdpersoon Rob besluit het recht in eigen handen te nemen en een kind te ontvoeren om zijn zin te krijgen. Dat is een heel drastische maatregel, zelfs als het gaat om de bescherming van je eigen kind. Zou je zelf ook zo ver gaan?
Nee, natuurlijk niet. Alleen zou ik op sommige momenten niet voor mezelf instaan. Al realiseer ik me direct dat die momenten wel bevestigen wat de gezinsvoogd probeert te zeggen. Dat gebeurt Rob in het boek ook.

3. Rob gaat na de verdwijning van het meisje samen met een journaliste naar haar op zoek. Ayşe Beyaz is nadrukkelijk van Turkse afkomst. Kun je uitleggen waarom je hiervoor hebt gekozen? Voegt het iets toe aan het verhaal of gaat je om diversiteit?
Ayse heeft een eigen verhaal in het boek, wat voorkomt uit haar opvoeding en afkomst. Daardoor heeft ze een persoonlijk motief.

4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Er liggen al drie boeken klaar op de plank en de volgende is onderweg. Eens per 3 jaar een boek uitgeven is echt te weinig. Hopelijk komt daar bij Ellessy verandering in.

Recensie op VrouwenThrillers.nl

Engel zonder vleugels is het eerste deel rond misdaadjournalist Eric de Winter en zijn medewerker Ayşe Beyaz. Zelf heb ik onlangs het tweede deel eerst gelezen, Salomonsoordeel, en heb opgemerkt dat de delen prima afzonderlijk te lezen zijn. Voor een uitgebreidere kennismaking met Ayşe is het wel aan te raden Engel zonder vleugels eerst te lezen maar het is geen absolute must.
De hoofdrol in dit boek is voor Rob Zeegers en zijn relaas volgen we vanuit de eerste persoon. Daarnaast neemt Ayşe een belangrijke plaats in, verhalend vanuit de derde persoon. De auteur werkt dit personage nauwgezet uit, en niet alleen leert de lezer haar zo goed kennen, dit personage zal ook veel sympathie van de lezer krijgen. Een sterke vrouw, maar wel met een rugzakje en genoeg beweegredenen om Rob bij te staan. De auteur heeft zelf in het verleden als pleegouder samengewerkt met Bureau Jeugdzorg en die ervaring is tastbaar aanwezig in Engel zonder vleugels. Hij kruipt als het ware in het hoofd van zijn personages en weet vooral de onmacht en frustratie bij Rob uitzonderlijk goed weer te geven.

"Dit gaat de verkeerde kant op. Blinde paniek maakt een chaos van mijn gedachten. Hoe kan ik mezelf hier in hemelsnaam uit redden, want blijkbaar is de beslissing al genomen."

Van Beek weet waar hij over schrijft en aan de geloofwaardigheid valt niet te tornen. Levensechte personages en een overtuigend verhaal over dwalingen in de jeugdzorg. Engel zonder vleugels is een boek van meer dan 500 bladzijden, maar toch is het in sneltreintempo is uitgelezen. Het verhaal is met vaart geschreven en mocht er een moment van vertraging zijn, dan wordt deze gelijk opgevangen door een onverwachte twist. Plottwisten die de lezer meerdere keren laat twijfelen, de spanningsboog goed op niveau houden en die de lezer laat meevoeren naar de climax. Meerdere onderdelen van het verhaal zijn gebaseerd op eigen ervaringen of door aan hem toevertrouwde ervaringen waardoor Engel zonder vleugels, net als Salomonsoordeel, deels wel heel echt aanvoelt...En lees vooral het dankwoord om de intensiteit van dit verhaal te begrijpen.

"Wat voor de één voelt als een misdaad, is in de ogen van een ander absolute noodzaak."

Engel zonder vleugels is voluit genieten van spannende en intense leesuren, een pageturner van formaat!

5 sterren

Geschreven door Wendy


Recensie op Blije Boekenwurm

De zinnen hebben ritme. De zinnen dansen over het papier, Zwevend ging ik mee. Lees dit spannende boek en geniet.

Geschreven door Anja


Lezersrecensie op Hebban

Wat een geweldig boek wauw gewoon het leest alsof het waargebeurd is en laten we eerlijk zijn het zou ook zomaar in werkelijkheid kunnen gebeuren. Ik heb dit boek in 4 dagen uitgelezen tussen het moederen voor mijn 4 kinderen door. Het boek hield me in zijn greep en het is spannend tot op het einde je hebt werkelijk geen idee hoe het gaat aflopen.
Echt wauw mijn eerste boek van martyn van beek maar ga zeker kijken naar andere boeken van hem want wauw wat ben ik onder de indruk van deze schrijfstijl en het verhaal! Een dikke welverdiende 5 sterren is het zeker waard!

5 sterren

Geschreven door Sissy Hilferink


Recensie op Thillers And More

Martyn van Beek heeft persoonlijke ervaringen weten te verwerken in een thriller die menig lezer deels zal herkennen. Dit is terug te lezen in zijn schrijfstijl. Je voelt de onmacht van de ouders en de macht van hulpverleners, de macht van de bureaucratie wordt danig onder de loep genomen.

Het verhaal is vooral spannend en gebaseerd op wraak, wat voor mij wel ontbreekt zijn emoties van verdriet. Veel van de personages hebben een persoonlijk motief om te komen tot hun daden, maar hierin had ik wel meer persoonlijk medeleven willen voelen en dat ontbrak er voor mij aan. De klopjacht naar de waarheid duurt in mijn ogen net iets te lang. Tegen het einde van het verhaal worden er echter dermate onthutsende onthullingen gedaan die het verhaal weer meer dan goed maken. Totaal verbluft lees ik de laatste hoofdstukken van Engel zonder vleugels, zo zie je maar dat niets is wat het lijkt.

Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 3
Spanning: 4
Psychologie: 3
Plot: 5
Leesplezier: 4

Engel zonder vleugels krijgt van mij een mooie 4 sterren.

Geschreven door Bianca


Recensie op Juul's Boekwinkeltje

Het boek behandelt een zeer actueel onderwerp: het falen van jeugdzorg. Recentelijk was het regelmatig in het nieuws.

In een grijs verleden heb ik sociaal pedagogische hulpverlening gestudeerd. En al werk ik in niet in het werkveld, het heeft nog steeds mijn interesse. En dat was voor mij een reden om het boek te willen lezen.

Het verhaal komt wat traag op gang. En als jeugdzorg in beeld komt kan ik me niet voorstellen dat dit echt zo zou kunnen gebeuren. Bijna te ver gezocht. Toch weet de schrijver mij te overtuigen en word ik meegesleept in het verhaal.

Ok, het is hier en daar best extreem. En ook teveel van het goede. Het had best wat minder gemogen. Met alleen de basis zou het verhaal al interessant genoeg geweest zijn. Alle andere, latere “spelers” maken het echt te.

Toch heeft het verhaal mij gegrepen en heb ik het met plezier gelezen.

Ik denk ook dat het belangrijk is dat er een boek over dit onderwerp is. Er is te lang gezwegen.

Dus ondanks dat het TE is, is mijn oordeel: GOED

Geschreven door Juul


Lezersrecensie op Hebban

Als echte thriller-fan en tevens pleegmoeder voelde ik mij min of meer genoodzaakt om dit boek te lezen. In de reeds geschreven recensies lees ik over misstanden, wake-up call en een ervaringsdeskundige.

De eerste, pakweg 10 hoofdstukken ben ik niet overtuigd. Dit kan niet waar zijn denk ik, en wat een vreemde gang van zaken. Jeugdzorg, pleegzorg, dat bestaat toch niet voor niets. Mijn respect voor de medewerkers waar ik persoonlijk contact mee heb is groot. Ouders en kinderen begeleiden met alle problematiek die er speelt is intensief en zwaar werk.

Maar dan besef ik dat de auteur het verhaal grotendeels heeft geschreven vanuit de leefwereld van Rob Zeegers. Een vader die zijn kind is kwijtgeraakt en er alles aan doet om dat terug te draaien. Het type vader dat ik weleens vanaf een afstandje bekijk. Niet te groot, beetje gespierd, ietsje te zwaar, en met in één hand een sigaretje en een biertje tegelijk. Een opvliegend kereltje, met op de ene schouder een rood aangelopen geïrriteerd mannetje en op de andere een witte die probeert om de boel in balans te houden. Kenmerkend voor de tweestrijd in zijn bestaan.

Hij wil zijn kind terug, en dat siert hem. In de praktijk gebeurt dit namelijk niet altijd. Maar ook na vier jaar wil Rob zijn kind terug, en als het even kan zijn inmiddels ex-vrouw Janneke ook. Ze ziet er namelijk uit als een kruising tussen Doutzen Kroes en Catwoman. Lang en slank en voorzien van sexy leren laarzen.
Die vrouw is eigenlijk zijn statussymbool, maar hij beseft ook dat hij haar alleen kan terugwinnen als ze samen weer het gezag krijgen over hun zoon Mark. Meegenomen door jeugdzorg op de leeftijd van vier maanden.

De stappen die Rob onderneemt om zijn zoon terug te krijgen gaan ver, veel te ver. De uitvoering van zijn plannen laat uiteindelijk te wensen over, en al snel staat het hele land op zijn kop en is Rob zelf het nieuws van de dag.

Engel zonder vleugels is vlot en beeldend geschreven. De schrijfstijl van Martyn van Beek is aangenaam. Het woordgebruik is passend bij de personages in dit verhaal en de hoofdstukken zijn kort en volgen elkaar in chronologische volgorde op.
Er gebeurt veel, daardoor ligt het leestempo erg hoog en krijg ik als lezer soms het idee dat ik een aantal bladzijdes heb overgeslagen.
Het verhaal is echter heel goed uitgedacht, bevat een aantal opvallende plotwendingen en geen losse eindjes. Nadat ik het verhaal had uitgelezen probeerde ik me nog even te concentreren op het dankwoord. Dat lukte echter niet meer. Geheel in verwarring zat ik op het puntje van mijn stoel. Wat een einde!

Engel zonder vleugels is het vijfde boek van Martyn van Beek en is 514 pagina’s dik. Liefhebbers van Storytel Original doen er goed aan om zijn boek Tweede kans, dat door Hanna Verboom is ingesproken, te beluisteren.

4 sterren

Geschreven door Jacomien


Lezersrecensie op Hebban

Normaal lees ik weinig in het thrillergenre, maar Martyns boek had mijn nieuwsgierigheid gewekt. Vanaf de eerste bladzijde is het verhaal écht begonnen en krijg je niet meer de kans om het boek weg te leggen van de spanning.

5 sterren

Geschreven door Nikeetje


Lezersrecensie op Hebban

Spannend en brilliant geschreven thriller. Neemt je diep mee in het verhaal en laat je niet meer los. Aanrader. Wat mij betreft boek van het jaar.

5 sterren

Geschreven door Sol Bouzamour


Recensie op Hebban

Rob Zeegers en zijn vrouw Janneke raken op discutabele gronden de voogdij over hun kind kwijt. Als ook de rechtbank deze beslissing van Bureau Jeugdzorg bekrachtigt, slaan bij Rob alle stoppen door. Hij beraamt uit wraak een zeer drastisch plan: een ontvoering van Lisa, de dochter van gezinsvoogd Carla Kruiswijk. In ruil voor de vrijlating van haar dochter moet Carla live op televisie bekennen dat er tientallen kinderen ten onrechte uit huis zijn geplaatst. Als Carla aan deze voorwaarde heeft voldaan en Rob Lisa wil vrijlaten, komt het hele verhaal in een soort achtbaan terecht waarbij de emoties tot grote hoogte oplopen. Als deze achtbaan uiteindelijk op de laatste pagina van het boek tot stilstand komt, blijft de lezer door alle spannende gebeurtenissen en de onverwachte ontknoping in totale verbijstering achter.

Kenmerkend aan de schrijfstijl van Martyn van Beek is de voelbare betrokkenheid bij zijn onderwerpen. In harde en vooral duidelijke bewoording neemt hij je mee in zijn wereld en hij wekt daarbij de indruk er niet voor terug te deinzen zijn negatieve persoonlijke mening door te laten schemeren. Deze manier van schrijven heeft zonder twijfel een positief effect op de leesbeleving. Dit wordt verder versterkt door een uitstekende research. Deze auteur is niet te betrappen op een ongeloofwaardig feit, hij weet waarover hij het heeft.

Hoewel de daad van Rob natuurlijk niet goed te praten is, krijg je door de uitwerking van zijn karakter toch een bepaalde band met hem. Vooral ook doordat een groot deel van het verhaal door de ogen van Rob wordt verteld. Zijn gevoelens ten opzichte van sommige andere personages laten toch een bepaald begrip voor zijn handelen achter, zeker ook als na het lezen de totaalbalans kan worden opgemaakt. Alle personages hebben, ieder op hun eigen manier, een toegevoegde waarde. Heel knap is dat er toch ook ruimte overblijft voor de lezer ook zelf een mening te vormen over de hoofdrolspelers, ondanks dat bepaalde dialogen niets aan duidelijkheid te wensen overlaten.

Martyn van Beek is er zonder meer in geslaagd de bedoeling van zijn verhaal over te brengen. Zijn zorgen over het (falende)jeugdzorgbeleid en de mogelijke consequenties daarvan zijn volkomen duidelijk geworden en zijn verpakt in een thriller, die alle aspecten in zich heeft waar de liefhebber van het genre op zit te wachten. Te hopen is alleen, dat er in de realiteit niet alleen maar verliezers zullen zijn…in die zin is dit verhaal een echte wake up call.

5 sterren

Geschreven door Gert


Lezersrecensie op Hebban

Mijn favoriete boeken zijn trillers. Dit boek sleept je mee vanaf de eerste bladzijde. Je leeft helemaal mee met het verhaal en je wilt weten, hoe dit afloopt. Soms denk je, dat je het einde weet, maar dan gebeurt er weer iets en zit je zo in een ander plot. Ik ben een kritische lezer en over dit boek kan ik zeggen: goed geschreven, spannend, moeilijk weg te leggen!

5 sterren

Geschreven door Jonas


Lezersrecensie op Hebban

Martyn van Beek beschrijft op vlotte en boeiende wijze hoe Rob, vader van een zoontje, slachtoffer wordt van misstanden bij Jeugdzorg. Vanaf de eerste pagina word je het verhaal ingezogen en laat het boek je niet meer los. Net als je denkt in de gaten te hebben hoe het verhaal zich verder ontwikkelt, komt er een nieuwe plottwist om de hoek, en dat zonder ongeloofwaardig te worden. Gebeurtenissen worden in korte hoofdstukken beschreven waarbij de spanning op meesterlijke wijze wordt opgevoerd. Leest als een trein!

5 sterren

Geschreven door Rachel van Charante


Biblion-recensie op Bol.com

De zoon van Rob en Janneke wordt onterecht door Bureau Jeugdzorg uit huis geplaatst en de twee zijn wanhopig. Bij Janneke uit zich dat in machteloosheid, Rob verandert in een getergde, gefrustreerde vader. Uit wanhoop ontvoert hij de dochter van de verantwoordelijke medewerkster bij jeugdzorg en laat haar weten dat zij haar kind terug krijgt wanneer ze publiekelijk bekend maakt dat er onvergeeflijke fouten zijn gemaakt. De medewerkster, Carla Kruiswijk, voldoet aan zijn eisen en de zoon van Rob en Janneke lijkt, evenals de kinderen van negentien andere ouders, terug te komen. Wanneer Rob zijn gijzelinge vrij wil laten, komt hij voor een gruwelijke verassing te staan. Een rakende roman. De auteur (1975) ziet kans de emoties prima over te brengen en, ondanks de onverstandige keuzes van Rob, heb je als lezer toch begrip voor zijn daden die voortkomen uit pure wanhoop. De personages worden uitstekend gekarakteriseerd en de dialogen zijn van een fijne echtheid.

Geschreven door Hanneke Tinor-Centi


Recensie op Samen lezen is leuker

In een snelle schrijfstijl word je meegenomen door het verhaal. Het is bizar om te lezen hoe snel iets zo mis kan gaan in de jeugdzorg. Helemaal als je bedenkt dat Van Beek put uit eigen ervaringen van zijn werk.

Je voelt met Rob mee het hele verhaal door en al kan ik niet alle beslissingen van hem begrijpen, toch is het aan de andere kant ook weer logisch. Want wat zou jij doen als je kind onterecht bij je weg gehaald wordt en je hele leven jaren lang op de kop staat?

De manier waarop Rob zijn kind terug wil krijgen is vrij rigoureus, en de reacties van de betrokken personen zijn mooi en duidelijk beschreven, en ondanks alles voel je ook mee met Carla. Aan de ene kant wil je haar door het stof laten kruipen, maar aan de andere kant heb je medelijden met haar.

Er komen een paar onverwachtse wendingen voor die af en toe een beetje over de top zijn, maar het past wel bij het verhaal, en het klopt allemaal als een bus. Ook gaat het hier en daar een beetje snel en is het alsof de trein bijna ontspoort. Gelukkig blijft hij op de rails, mede door de ontwikkelingen van de side-kicks en Rob. Het einde is prachtig, tragisch en kloppend tot de laatste punt.

Op alle vlakken vier sterren.

Geschreven door Corine Nieuwenhuis