Alles in de stilte

Alles in de stilteKirstin Rozema
ISBN 978-90-8660-360-2
Prijs € 16,95
Verschijnt mei 2018

Wanneer Hilde na een lastige scheiding weer in haar geboortedorp gaat wonen, komt ze bij toeval via de sociale media weer in contact met haar vroegere buurjongen Robert. Robert was haar vroegere vriendje, haar maatje, al was er niet meer dan dat. Ze hebben leuke gesprekken via de chat, maar dan ontstaat er een zogenaamde radiostilte. Vervolgens krijgt Hilde het bericht dat Robert is overleden...
Hilde is hevig in shock omdat ze geen idee had dat Robert ernstig ziek was. Daar heeft hij nooit over willen praten. Ze is dan ook zeer verward wanneer ze te horen krijgt dat hij haar heeft opgenomen in zijn testament. De vraag waarom is vanaf dat moment de belangrijkste vraag die ze heeft.
Wanneer Hilde hoort wat Robert haar heeft nagelaten kan ze niet geloven waarom. Wat heeft ze gedaan dat ze dit heeft verdiend? Langzaam maar zeker vallen de puzzelstukjes op zijn plaatst en kan ze het antwoord op haar grote vraag oplossen.

Alles in de stilte vertelt over schuld en onschuld, over beschuldigingen en verontschuldigingen en het belang van eerlijk zijn naar elkaar. De titel staat voor AIDS dat een rode draad is in het verhaal.

Het is gezellig druk op de markt. Er zijn veel dagjesmensen, die kennelijk hun dorpje willen bekijken. Er is ook genoeg te zien, met de mooie gebouwen, de musea en het prachtige park dat nu bruist van de activiteit door de kinderen die er spelen, tieners die in het gras liggen te leren voor hun examens en stellen die picknicken. Bijna alle tafeltjes zitten vol en voor zover Hilde kan zien is er ook weer een rondleiding gaande langs de kunstobjecten die in het park opgesteld staan. De ijskraam draait op volle toeren en bij de kleine kiosk kun je een versnapering kopen. Het restaurantje aan de rand van het park verkoopt koffie en thee met iets lekkers en ook daar zit het terras vol. Het dorp bruist van het leven en Hilde geniet, voor het eerst sinds weken. Samen met tante kijkt ze bij elke kraam, maakt hier en daar een praatje en koopt wat ze nodig heeft.
Wanneer ze bij de bloemenkraam komen, slaakt Hilde een diepe zucht van opwinding: er zijn weer pioenrozen. Daar is ze weg van: die schitterende bollen die op de vaas steeds groter worden. Zo’n rijk gezicht is dat. Een blikvanger voor in de kamer. Hilde kan de verleiding dan ook niet weerstaan om twee prachtige bossen uit te zoeken. Een donkerroze en een lichtroze die ze laat mengen.
‘Die krijg je van mij, omdat je een nieuw huis krijgt! Zodra je over een week of wat de sleutel hebt, krijg je dan nog een ander cadeautje van me hoor,’ belooft tante Sophie.
‘Zozo, de dame gaat verhuizen? Met je vrijer? Weet je wat? Dan krijg je er van mij nog een mooi bossie chrysanten erbij. Wedden dat die nog staan wanneer je die sleutel in ontvangst gaat nemen? Dan denk je nog even weer aan mij en zet je daarna je nieuwe stulp vol met bloemen. Uit mijn kraam natuurlijk!’ grapt de bloemenman en drukt Hilde een prachtige bos roze chrysanten in haar armen. ‘Laat dat maar aan je vrijer zien, dat je blommen kreeg van een andere vent. Is hij vast jaloers!’
‘Wow, dank u wel,’ glundert ze en ze kleurt ervan. Een vrijer, hahaha, was het maar zo. Maar meneer Prins-op-het-witte-paard is nog niet voorbij gekomen. ‘Ik denk alleen aan chrysanten als plant die je in de tuin zet, of voor de voordeur, maar deze zijn geweldig! Wat een weelde, zoveel bloemen. En wat bent u alle twee lief voor me. Dat had ik echt nodig!’ Ze drukt dan in een opwelling de bloemenman spontaan een dikke zoen op z’n wang. Het gefluit vanaf de andere kramen is direct oorverdovend en Hilde krijgt rode wangen. Tot er ineens iemand begint te schreeuwen en Hilde tot haar grote schrik ontdekt dat het oom Arend is. Even vlamt de blijdschap op dat hij weer op de been is en niet in het ziekenhuis moest blijven. Maar dan hoort ze zijn lelijke woorden; kwetsende woorden zijn het zelfs. Woorden, die kant nog wal raken, maar die overduidelijk tegen haar gericht zijn. Tante Selma probeert hem te kalmeren en trekt hem aan zijn arm weg van hen, maar hij blijft schreeuwen. Hilde verstaat hem maar half, maar dat is meer dan voldoende om zich direct misselijk te voelen. Want de beschuldigingen gaan niet meer alleen over haar, maar ook over tante Sophie. En over het feit dat ze hier met bloemen in haar armen staat, terwijl ze zich – volgens oom Arend – zou moeten schamen nu ze zogenaamd in de rouw is. En dat het haar blijkbaar niets kan schelen. Even wil ze zich wegdraaien, wil ze hier niets mee te maken hebben, maar dan neemt de woede de overhand. Hij staat haar hier en plein public te beschuldigen en alsof dat nog niet erg genoeg is, is ook tante Sophie, die hij blijkbaar kent, de pineut. In haar hoofd vormen zich prachtige volzinnen, waarmee ze hem vertelt hoe ze over hem en zijn absurde hersenspinsels denkt, maar op tijd beseft ze zich dat ze daar niets mee opschiet. Behalve dat het waarschijnlijk olie op het vuur gooien is, is zo’n ordinaire scheldpartij iets waar ze absoluut boven staat. Ze besluit hem dan ook volledig te negeren en terwijl hij verder staat te tieren, richt zij zich tot tante Selma en zegt koel en kort: ‘Hier moeten we over praten. Ik wil nu weten wat hier aan de hand is en waarom niet alleen ik, maar nu ook mijn lieve buurvrouw het mikpunt van jullie agressie is. Morgenvroeg in restaurant Havenblik om half elf. En ik wil met u alleen spreken, tante Selma. Die herrieschopper hoef ik er niet bij te hebben…’
Dan draait ze zich om en met haar armen nog steeds vol bloemen loopt ze weer richting tante Sophie. ‘Zullen we gaan, alstublieft?’ fluistert ze en ze voelt haar wangen nat worden.
Het applaus dat ze ineens hoort, voelt als een warme deken. Dan ineens een hand op haar schouder: ‘Hilde, hij weet niet beter, hij is dement aan het worden… Ik kom morgen met je praten en dan zal ik je alles uitleggen, tenminste voor zover ik het kan begrijpen en nog weet. Het spijt me zo, kind. Je verdient dit niet, maar op momenten als dit weet hij niet beter.’
Hilde blijft staan en ademt diep. Wat moet ze zeggen? Ze is te overdonderd en te emotioneel om tante Selma nog op een fatsoenlijke wijze te woord te staan. Daarom knikt ze alleen en loopt dan snel verder, met haar hoofd naar beneden, want niemand hoeft haar tranen te zien.

Gefeliciteerd met je nieuwste boek! Hoe ben je op het idee gekomen voor dit verhaal?
Het lijkt me geweldig om een erfenis te krijgen; iets krijgen waarvan je geen idee hebt wat het kan zijn en waarom. Ik ben dus dol op verrassingen! Daar heb ik heerlijk op doorgeborduurd in dit verhaal, maar ook de voors- en tegens die ik zou bedenken heb ik omschreven. De zoektocht naar wel of niet en goed of kwaad is ook meegenomen, dus het is een leuk vragenspel geworden.

Je hebt in februari de publieksprijs tijdens het Valentijnfestival gewonnen met je boek ‘Na die nacht’, voel je een bepaalde druk naar je lezers met dit boek?
Nee, ik voel zeker geen druk. Ik hoop dat de lezers dit boek net zo kunnen waarderen als "Na die nacht" en er van kunnen genieten. Ik hoop dat ook over dit boek nagedacht gaat worden en dat ik zo wat extra aandacht geef aan bijv. de bewustwording over de ziekte van Alzheimer. Dat ik dus ook met dit thema iets kan bijdragen in onze samenleving.

Wat moet de lezer echt weten over Alles in de Stilte?
Tja, als ik dat hier en nu ga vertellen, hoef je het boek niet meer te lezen 🙂 Ik zou zeggen: lees het boek, leef mee met Hilde, overdenkt wat volgens jou de reden is dat ze deze erfenis krijg en probeer de taal-grapjes in het boek te vinden 🙂

Welk personage spreekt je het meeste aan?
Dat gaat Hilde zijn. Hilde heeft wel zo'n beetje mijn karakter.

Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten?
Ik ben bezig met roman nummer 4, die als werktitel PS: veel liefs! Daarnaast ben ik aan het herschrijven met misdaadroman nummer 2 met de titel Zijdeling, dat ik onder mijn pseudoniem Sophie Ester schrijf. En er staat voor volgend jaar een spannend jeugdboek op de lijst met als titel Arendsklauw. Dit boek speelt zich wederom af in Haaksbergen en is een spin-off van mijn andere jeugdboeken, die zich ook in Haaksbergen afspelen (Knopen in je touw, Floorpower! en Tess en het geheim van het oude boek)

Recensie op Passie voor boeken

Alles in de stilte is compact opgezet. Korte hoofdstukken, samengestelde zinnen van goede lengte en dit samen met de prettige schrijfstijl van Rozema maakt dat het boek makkelijk en snel leest. Alle hoofdstukken hebben een bijpassende titel. Het boek start met het hoofdstuk ‘Afschuwelijke dagen’. Hilde heeft net gehoord dat Robert overleden is en ze is helemaal van slag. Zo onverwachts en ze begrijpt niet dat Robert haar niets heeft verteld. Ze hadden zo’n goed contact via sociale media, maar dit heeft hij voor haar verborgen gehouden. Door het overlijden van Robert komt Hilde weer in contact met mensen die ze van vroeger kende, zoals de ouders van Robert en zijn beste vriend Lucas. Lucas is degene die over het testament gaat en die ook het waarom weet, maar dit nog niet mag vertellen. Zo komt Hilde in onzekere situaties terecht waarbij vooral het gedrag van Roberts ouders voor veel vraagtekens zorgt.

Door het eerste hoofdstuk sterk te laten beginnen wordt de lezer gelijk het boek ingetrokken. De vele ontwikkelingen die daarna volgen zorgen voor het behouden van de aandacht en geeft ook een vleugje spanning aan het verhaal. Hilde maakt best heftige dingen mee, terwijl ze net haar scheiding aan het verwerken is. Maar juist al die dingen zorgen ervoor dat Hilde steeds steviger in haar schoenen komt te staan en steeds meer zichzelf wordt. Zoals wel vaker het geval is, verliezen mensen in een relatie hun eigen ik en ook Hilde was veranderd tijdens haar huwelijk. Als ze eenmaal meer weet over Robert, komt ze er ook achter dat mensen erg kortzichtig kunnen zijn waardoor ze iemand heel veel pijn kunnen doen en dat enkele praatjes zich tot een heel verhaal kunnen vormen waar de waarheid ver te zoeken is.

Alles in de stilte laat zien hoe dingen kunnen vervormen, hoe misverstanden kunnen ontstaan en hoe belangrijk het is altijd eerlijk te zijn. Maar ook dat mensen niet zo kortzichtig moeten zijn en iemand van zich afstoten vanwege zijn of haar geaardheid. Accepteer iemand zoals hij is, iedereen moet zichzelf kunnen zijn en zich niet anders voor gaan doen om aardig gevonden te worden.

Met Alles in de stilte zet Rozema gevoelige onderwerpen in de schijnwerpers, een aangrijpend verhaal met vleugjes spanning en romantiek.

Geschreven door Wendy Wenning


Lezersrecensie op Hebban

In het verhaal komen verschillende personages naar voren die uiteindelijk allemaal met de ontknoping te maken hebben.

Het verhaal wordt zonder veel poespas verteld.

Alles in de Stilte lees je in een avondje uit, mede door de korte hoofdstukken, duidelijke zinnen en het grote lettertype, je wilt weten hoe het verder gaat.
Geen topper, maar toch een leuk boek om tussendoor te lezen.

Geschreven door Ida


Recensie op Hebban

Alles in de stilte is een roman die je bij wijze van spreken in een adem, in een dag uit kunt lezen. Daar zorgt de prettige schrijfstijl van Kirstin Rozema wel voor. Ze is direct, laat je echt met de personages meeleven en meedenken en zorgt voor een volledig en mooi afgerond verhaal. Totaal niet afgeraffeld omdat alles op het einde nog even goed moet komen.
Maar dan komt het…..na het lezen dringt het verhaal bij je binnen en blijkt dat ze je meer wil vertellen dan je in eerste instantie denkt. Dat de wereld kleiner is dan je denkt en dat gebeurtenissen nooit zomaar plaatsvinden. Dan komt het kippenvel en het besef dat je een hele mooie roman hebt gelezen.
Dat heeft Kirstin weer voor elkaar, dit deed ze ook bij haar vorige romans. Ze maakt een moeilijk onderwerp bespreekbaar in een heerlijk lezen roman en laat je na die tijd met vele gedachten achter. Stof om over na te denken.
Toen ik eerst las waar Robert aan overleden was dacht ik, wat een ouderwetse manier om hiermee om te gaan, dat is allang niet meer zo. Maar Kirstin laat je beseffen dat er nog generaties mensen zijn die niet zo gemakkelijk met deze zaken omgaan en de geheimzinnigheid hieromheen zorgt voor veel onrust. Bij mij als lezer maar zeker bij de hoofdpersonen.
Ik vond wel dat Hilde erg onzeker en soms met teveel gedachtes en aannames werd neergezet. Het haalde soms de verhaallijn een beetje weg maar verder heb ik heerlijk gelezen en daarna veel nagedacht over de onderwerpen en taboes die Kirstin ter sprake brengt.

Geschreven door Diane Kooistra


Recensie op In de boekenkast

Kirstin Rozema heeft diverse kinder- en jeugdboeken geschreven, ook enkele korte romans. In begin 2018 kreeg ze voor haar roman Na die nacht de Valentijn-publieksprijs. Alles in de stilte is een makkelijk leesbaar verhaal van 173 bladzijden zonder al te veel diepgang. De karakters zijn simpel en worden niet erg uitgediept. Wel word je als lezer geconfronteerd met de vraag hoe alles in elkaar zit en daarom wil je door blijven lezen, tot op het eind alles opgehelderd is.

Geschreven door Hannie van Grol


Lezersrecensie op Hebban

De erfenis zorgt niet alleen voor vragen bij Hilde, maar ook bij de lezer. Ik wou voortdurend verder lezen om te weten hoe de puzzelstukjes in elkaar pasten. Door de vlotte schrijfstijl en de relatief korte hoofdstukken geraak je makkelijk door het boek en kom je snel te weten hoe de puzzel uiteindelijk in elkaar past. En dit was niet hoe ik het verwacht had.

Met haar 3de boek "alles in de stilte" heeft Kirstin Rozema een echte pageturner geschreven waaruit zal blijken hoe belangrijk eerlijkheid is in het leven en wat roddels met een mens kunnen doen.

4 sterren

Geschreven door Juanita


Biblion-recensie op Bol.com

Als Hilde na haar scheiding terugkeert in haar geboortedorp heeft ze via WhatsApp contact met haar jeugdvriend Robert. Hij vertelt haar niet dat hij ongeneeslijk ziek is en na drie maanden overlijdt hij. Hilde staat – voor haar volkomen onverwacht - in zijn testament maar de erfenis schijnt enkel ellende te brengen en roept heel veel vragen op waarop een antwoord moet komen. Een makkelijk leesbaar verhaal over problemen waarbij openheid, vertrouwen in elkaar en eerlijkheid belangrijke thema's zijn. De auteur (1967) schrijft kinderboeken en debuteerde in 2015 met de roman "Poort naar het geluk'. Ze kreeg voor "Na die nacht' (2017) op 10 februari 2018 de Publieksprijs van het Valentijngenootschap. Onder het pseudoniem Sophie Ester verscheen haar eerste misdaadroman "Ommekeer' (2017), deel 1 van een vierdelige misdaadserie.

Geschreven door H.W.L. Keus-Asveld


Lezersrecensie op Hebban

Het is ongelooflijk wat roddels kunnen doen, en dat wordt in Alles in de stilte duidelijk. Wanneer iemand maar een vermoeden heeft van een gebeurtenis, kan dat al snel uit z’n verband getrokken worden en een eigen leven gaan leiden. Dat is wat er gebeurt in deze roman van Rozema. Schaamte en teleurstelling maken het leven van een ander niet altijd gemakkelijk; dat is iets wat de hoofdpersonages van deze roman ondervinden.

Hilde is een meisje van rond de 30, maar uit het verhaal is dat niet op te maken. Ze is al gescheiden en lijkt door bepaalde opmerkingen en gedachten een stuk ouder. Zo praat ze tegen haar kat Sloeber, is ze na één ontmoeting al verliefd, noemt ze de mensen die ouder zijn dan zij ‘oom en tante’ en moet ze overgeven wanneer ze vervelende ontdekkingen doet. Dat komt vreemd over en maakt van Hilde lange tijd geen sterk personage, eerder iemand die toch redelijk afhankelijk is van de mensen om haar heen. Ook al roept ze dat dat niet zo is.

Dat maakt dat het verhaal niet helemaal uit de verf komt. Op zich is de opzet aardig. Je krijgt opeens een erfenis en je snapt niet waarom. Tuurlijk ga je dan op onderzoek uit. En dan begint een spel van vertrouwen en wantrouwen. Als er dan ook nog heftige beschuldigen worden gedaan, moet je natuurlijk op zoek naar de waarheid. Dat is geloofwaardig. Maar de reacties van de personages zijn dat wat minder.

Al met al is Alles in de stilte een boek om tussendoor te lezen. Met de 173 pagina’s lees je het boek gemakkelijk op één avond uit. Wanneer je niet te veel diepgang verwacht en gewoon een simpel verhaal wil lezen, is Alles in de stilte geschikt. Zoek je meer diepgang en een sterk hoofpersonage, dan kun je beter een ander boek kiezen.

Geschreven door Diana Mom