Niet te geloven!

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

‘Dat is dan veertien euro twaalf,’ zei de caissière terwijl ze Elleke Hattink vriendelijk toelachte.
Elleke lachte net zo vriendelijk terug. Ze kwam al jaren bijna elke dag in deze supermarkt en al was er best wat verloop, ze kende de medewerkers inmiddels wel. Ze stak haar pinpas in het apparaat, tikte de code in en wachtte tot het woord geslaagd in beeld kwam. Maar dat gebeurde niet. Er verscheen iets heel anders. Elleke keek er met grote ogen naar. Uw saldo is niet toereikend, stond er.
Voor haar gevoel sloeg haar hart een tel over. Dit was onmogelijk. Het was de laatste dag van de maand. Ze moesten een paar dagen eerder salaris gekregen hebben.
‘Lukt het niet?’ vroeg de caissière meelevend. ‘Heb je een verkeerde code ingetoetst?’
Elleke schudde haar hoofd. ‘Dat kan niet, dan zou hij toch zeggen dat ik dat gedaan heb. Hij zegt …’ Ze durfde amper hardop te zeggen wat ze in beeld gezien had.
‘Probeer het nog eens,’ hield de caissière vol. ‘Het gebeurt wel vaker dat er iets misgaat. Even eruit halen en opnieuw beginnen.’
‘Hoezo iets misgaat?’
‘Nou, dat-ie kapot is of dat er een vuiltje op zit. Geef maar hier.’ De caissière stak haar hand uit en pakte het pasje aan. Ze wreef het schoon over haar mouw en stopte het er toen zelf in. ‘Probeer nog eens.’
Opnieuw tikte Elleke haar pincode in, maar het resultaat was hetzelfde. Inmiddels stonden er al diverse mensen achter haar in de rij en begon ze zich behoorlijk opgelaten te voelen. ‘Dit kan niet kloppen,’ zei ze zacht.
‘Het hoeft echt niet aan jouw pas te liggen, hoor,’ zei de caissière. ‘Soms heeft dat apparaat kuren. Je kunt maar beter even naar het winkelcentrum gaan en daar wat geld uit de muur halen.’
‘Nu? Maar dan ben ik te laat voor de kinderen.’
‘Nou, vanmiddag dan, maar ik moet nu deze transactie beëindigen. Of heb je misschien contant geld bij je?’
‘Nee, natuurlijk niet,’ zei Elleke veel snibbiger dan ze gewoon was. ‘Jullie willen toch dat ik met de pas betaal, dan doe ik dat.’
‘Alleen nu even niet,’ zei de caissière glimlachend. ‘Je mag je tas met boodschappen wel zolang hier laten staan,’ voegde ze zo geduldig mogelijk toe, want ook voor haar begon het wat penibel te worden met die rij mensen die alsmaar groeide.

Pages: 1 2 3 4 5