Drijfzand

DrijfzandJosé Vriens
ISBN 978-90-8660-258-2
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt oktober 2014

Mirte leert na een verbroken relatie opnieuw een man kennen. Hans lijkt de ideale partner te zijn. Ze gaan samenwonen, maar twee maanden later is hij opeens van de aardbodem verdwenen, met onder andere haar geld. Heeft ze zich zo in hem vergist?
Dan wordt ze ontslagen bij het bedrijf waar ze werkt omdat Hans ook hen bestolen blijkt te hebben. Hun relatie was kennelijk op drijfzand gebouwd.
Het lukt Mirte een nieuwe baan te vinden waar ze zich prettig in voelt. Als ze na een poos denkt haar leven weer wat op de rails te hebben verschijnt er weer een man in haar leven, maar ook Hans duikt op. Hij wil haar terug en opnieuw wordt de bodem onder haar leven onvast.

‘Hans? Ben je thuis?’ Mirte liet haar handtas op een stoel vallen en wrong zich uit haar natte jack. Het korte stuk van de parkeerplaats naar de ingang van de flat waar ze woonde, was voldoende geweest om door en doornat te worden. De regen kwam met bakken tegelijk uit de hemel vallen.
Nu ze haar handen vrij had, kon ze haar natte haar losschudden. Waterspetters vlogen in het rond. Mirte pakte de keukenhanddoek en wreef daarmee haar lange donkerblonde haren droog.
Ondertussen liep ze naar de woonkamer, zoekend naar een teken dat haar vriend thuis was. De laatste tijd kwamen ze zo’n beetje gelijktijdig thuis, behalve als ze om boodschappen was geweest, maar dat was nu niet het geval.
‘Hans?’ Niet in de badkamer, ook niet op het toilet. De slaapkamer was eveneens verlaten, net als de logeerkamer en de iets kleinere kamer die door hen beiden als werkkamer werd gebruikt. Het appartement was verlaten.
Dan was hij zeker ergens opgehouden. Dat gebeurde wel vaker op vrijdag als een karwei voor het weekend af moest. Meestal stuurde hij dan wel een sms’je dat hij wat later was. Dit keer had ze niets ontvangen. Misschien was het gewoon druk op de weg.
Mirte ging naar de badkamer en stroopte haar natte spijkerbroek van haar benen. Rotweer. Het zou een droog weekend worden, was er voorspeld, maar dat was inmiddels weer gewijzigd in ‘onstuimig herfstweer’ met veel buien.
Wekenlang was het droog en warm geweest en net dit weekend, als zij uitgerekend een tuinfeest hadden bij haar ouders, begon het te regenen. En dan niet zomaar regenen met tussendoor een droge periode. Nee, het regende nu al vier uur aan een stuk, onafgebroken. Dat feest viel letterlijk in het water als het morgen ook zo slecht was.
Voor de badkamerspiegel bekeek ze de schade die de regen aan haar make-up had aangericht. Dat viel mee. Geen zwarte strepen van uitgelopen mascara. Alleen haar kapsel was een ramp. Door de regen was het wild gaan krullen, terwijl ze vanochtend zoveel moeite had gedaan om het keurig glad te stylen.
Haar hand ging naar het laatje waarin haar borstels lagen om die weerbarstige krullen te lijf te gaan, maar bleef halverwege hangen. Waar was de scheerkwast van Hans gebleven? En zijn scheermes? Dat had er vanochtend toch nog gelegen? Verbaasd keek ze om zich heen of hij het soms ergens anders had neergelegd. Zijn douchegel stond niet op de badrand, zag ze nu ook, en evenmin op het muurtje van de inloopdouche.

Drijfzand is je 25ste roman en één van 6 romans die je in 2014 publiceert. Waar haal je al je nieuwe ideeën vandaan?
Overal en nergens vind ik ideeën voor mijn romans. Soms ga ik bewust op zoek naar een thema door bv advertenties te lezen op internet en in kranten. Een andere keer vang ik iets op op tv, op straat of in een winkel en ontstaat daaruit een idee. Ook tijdschriften waarin allerhande problemen worden aangekaart kunnen een trigger zijn voor een verhaal. Een woord, een zin, iemand die je ziet. Het kan allemaal de aanzet zijn van een volgende roman.

Hoe ga je te werk bij het schrijven? Heb je bijvoorbeeld een vaste routine?
Om te kunnen beginnen met schrijven moet ik rust aan mijn hoofd hebben. Dat betekent geen radio of storende geluiden, anders zet ik een koptelefoon op met 'schrijfmuziek'. Ook moeten lopende zaken afgewerkt of in ieder geval bekeken zijn voordat ik kan beginnen, anders blijf ik ermee bezig. Dat vind ik weleens irritant aan mezelf, maar zo ben ik nu eenmaal. Aan het begin van een schrijfdag lees ik eerst een deel terug van wat ik eerder schreef, om er weer helemaal in te komen.
Naast het verhaal staat ook een document op mijn scherm open met daarin alle belangrijke informatie over het thema, de personages, dingen die gebeuren. Ik schrijf steeds van iedere hoofdstuk een korte samenvatting zodat ik snel en gemakkelijk terug kan vinden wanneer wat gebeurde. Ook verdeel ik het verhaal in 3 delen. Deel 1 is het begin, het voorstellen van de personages en de aanzet tot het Probleem. In deel 2 wordt het Probleem verder uitgewerkt. Deel 3 werkt naar de oplossing toe en de clou van het verhaal.

Komen er zaken uit je eigen leven terug in je romans? Zo ja, wat bijvoorbeeld?
Ongetwijfeld. Je verwerkt altijd wel iets uit je eigen leven, daar ontkom je volgens mij niet aan. Soms gaat dat ongemerkt, soms bewust. Een omgeving, provincie of een land bijvoorbeeld waar we geweest zijn. Niet dat ik altijd een roman schrijf over een vakantieland. Behalve CHINAGIRL. Dat land intrigeerde me zo dat ik er een roman over heb geschreven.

Wat ligt er na Drijfzand voor je op de planken?
De volgende roman die verschijnt is VERBLIND. Dat boek ik naar aanleiding van een uitzending op tv geschreven. Dat onderwerp bleef me bezighouden en uiteindelijk heb ik het verwerkt in deze roman.

Recensie door Graag Gelezen

Waar gaat het verhaal over?

Mirte leert na een verbroken relatie opnieuw een man kennen. Hans lijkt de ideale partner te zijn. Ze gaan samenwonen, maar twee maanden later is hij opeens van de aardbodem verdwenen, met onder andere haar geld. Heeft ze zich zo in hem vergist?
Dan wordt ze ontslagen bij het bedrijf waar ze werkt omdat Hans ook hen bestolen blijkt te hebben.
Hun relatie was kennelijk op drijfzand gebouwd.
Het lukt Mirte een nieuwe baan te vinden waar ze zich prettig in voelt. Als ze na een poos denkt haar leven weer wat op de rails te hebben verschijnt er weer een man in haar leven, maar ook Hans duikt op. Hij wil haar terug en opnieuw wordt de bodem onder haar leven onvast.

Wat is mijn mening over dit boek?

Bij het lezen van de proloog had de auteur meteen al mijn aandacht te pakken. Met open mond las ik hoe Mirte bij thuiskomst ontdekte dat Hans totaal onverwacht hun appartement had verlaten met alles wat van hem was, zonder ook maar enig bericht te hebben achtergelaten. Geen briefje, ze had ook geen sms-je gehad of was gebeld. Volslagen verrast beseft ze dan wat er gebeurd is.
'Hij had haar verlaten. Als een dief in de nacht was hij weggegaan, maar dan overdag. Waarom?'

In deze roman gebeuren dingen waarvan ik de hoop uitspreek dat ik daar nooit mee te maken krijg.
Een angstaanjagend idee! Mirte is soms wanhopig, voelt alsof ze in drijfzand geraakt is en is zeker verward door wat er gebeurt, maar ze blijft op de een of andere manier zichzelf. Een sterke persoonlijkheid, deze hoofdpersoon. Iemand die je het beste gunt.

Een verhaal over hoe het leven kan zijn. Zoveel emoties uit het echte leven; liefde en bedrog, hoop, vertrouwen en teleurstelling komen aan de orde in 'Drijfzand'.
De dagen worden nu korter, het wordt kouder buiten. Een uitgesproken tijd voor deze heerlijke roman met spannende momenten die er voor zorgen dat je aan het boek gekluisterd blijft.
Dit is een ware aanrader, voor een breed publiek.

Geschreven door Mieke Schepens


Recensie door Hebban

Dat is wel heel vreemd thuiskomen. Kasten leeg, toiletspullen weg, niets dat wijst op zijn aanwezigheid. Waar is Hans? En waar zijn alle spullen, waarom neemt hij zijn telefoon niet op? Op het moment dat Mirte beseft wat er aan de hand is kan ze zichzelf wel voor de kop slaan. Oké, het is allemaal heel snel gegaan, maar ze waren toch verliefd? Hij hield toch van haar? En nu staat ze daar, verloren en verlaten en kan ze aan iedereen vertellen wat haar is overkomen. Dat kan er ook nog wel bij na alles! Maar dat het pas het begin is van alle ellende kan ze op dat moment niet overzien. De volgende dagen dringt de harde waarheid tot haar door en krijgt ze een steeds beter beeld van de val waar ze ingetrapt is. Gelukkig is Mirte niet voor een gat te vangen en zet ze haar schouders eronder. Toch ziet ze niet alles in perspectief en dat zorgt voor leuke én minder leuke verrassingen.

“Drijfzand” is gebaseerd op een interessant gegeven wat je vandaag de dag wel vaker tegenkomt. Een drang naar liefde en geliefd worden, een sneltreinrelatie en dan kaalgeplukt worden. De singles willen graag settelen en zijn daarmee een gewillige prooi. Jose Vriens zet het verhaal op een fijne en integere manier neer waardoor het zelfs herkenbaar kan zijn, ook als je een dergelijk situatie niet zelf hebt meegemaakt. Je leest gemakkelijk en leeft snel mee met Mirte, die soms toch wel wat naïef is. Maar daar heeft ze gelukkig mensen voor in haar directe omgeving. Prima geregeld zou je denken. Haar vriendschappen redden haar veelvuldig uit benarde situaties, maar zijn die vrienden altijd even oprecht? Een terechte feelgoodroman, absoluut een lekker boek voor tussendoor. Geen moeilijk gedoe maar lekker ongecompliceerd genieten van een –niet overdreven klef- liefdesrelaas. Niets mis mee en zeker aan te raden voor een paar uur lekker wegzakken. Vooral het aandeel van BIT en de geheimzinnigheid vond ik goed gevonden, dat geeft het geheel net wat meer inhoud en dat is een onderscheidend voordeel van dit verhaal. Hoewel het al snel duidelijk is hoe de vork aan de steel zit is het niet storend en levert het een positieve bijdrage aan het geheel. Het aspect identiteitsfraude is een dagelijks terugkerend maatschappelijk probleem en Vriens haalt dat mooi en heel toepasselijk aan. Daar is over nagedacht. Ik ga me eens verdiepen in deze auteur, ze schrijft lekker weg.

Geschreven door Patrice van Trigt


Recensie door de Boekensalon

Na een langdurige relatie leert Mirte opnieuw een man kennen. Het klikt wonderbaarlijk goed en hij lijkt zowel voor haar vrienden als familie de ideale man te zijn. Ze gaan snel samenwonen, maar na een paar maanden blijkt dat Hans toch niet de man is die hij lijkt te zijn. Hij verdwijnt plots met al zijn spullen, maar ook met haar geld, en dan komen er vele dingen aan het licht. Mirte wordt ontslagen omdat Hans het bedrijf waar ze werkte ook bestolen bleek te hebben. Ze moet verhuizen uit haar mooie flat en haar hele leven opnieuw zien op te bouwen. Uiteindelijk krijgt Mirte haar leven terug onder controle, maar dan ontmoet ze plots weer de man die haar leven helemaal omgooide. Wat komt hij daar nu ineens doen? Kan ze hem nog vertrouwen? Een ontspannende, zeer vlot lezende roman met een fijne dosis spanning, die door iedereen kan gelezen worden. Vrij kleine druk, ruime interlinie, krappe marge.


Recensie door Hebban

Drijfzand is de 25e roman van de hand van Jose Vriens en een van de zes titels die deze bijzonder productieve schrijfster publiceert in 2014. De auteur is vooral geliefd vanwege haar familie- en liefdesromans die via verschillende uitgeverijen worden uitgebracht. Eerder schreef zij kinderboeken en non-fictie, maar sinds 2008 richt Vriens zich uitsluitend op het schrijven van romans. ’Drijfzand’ is het tweede boek dat ik van deze schrijfster lees en haar manier van vertellen is prettig herkenbaar. De omslag voor dit boek vind ik goed gekozen; het geeft de vertwijfeling aan van iemand op een tweesprong in haar leven.

Drijfzand is een vlot leesbare, eigentijdse familieroman. De toegankelijke schrijfstijl van José Vriens zorgt ervoor dat de lezer zich al snel kan inleven in Mirte, de hoofdpersoon, met wie de schrijfster een geloofwaardig en sympathiek karakter heeft neergezet. Mirte is een mooie, jonge vrouw, die na een teleurstellende relatie op eigen kracht weer is opgekrabbeld en haar leven nu goed voor elkaar heeft. Ze heeft een fijne familie, een aantal goede vrienden, een luxe appartement en een uitdagende, goedbetaalde baan. Maar dan verschijnt de aantrekkelijke Hans in haar leven. Overdonderd als Mirte is door zijn aandacht en liefdevolle attenties, raakt ze halsoverkop verliefd op hem. Het plaatje is voor haar dan compleet en het leven lijkt haar op alle fronten weer toe te lachen. Maar Hans blijkt echter een veel minder prettige persoonlijkheid te zijn, dan dat hij Mirte wil doen geloven en na verloop van tijd blijft Mirte achter met de brokstukken van een kapotgeslagen leven.

Het boek start met het begin van de relatie tussen Mirte en Hans. Omdat je als lezer na de proloog al weet waar deze relatie zal eindigen, oogt de opbouw van het verhaal wat lang te worden. Toch lijkt Vriens dit bewust gedaan te hebben, want op deze manier krijg je meer inzicht in het personage van Mirte en ook begrip voor haar handelen. Bovendien weet de schrijfster onderhoudend en vooral realistisch te vertellen. Vooral de verwarring en wanhoop van Mirte zijn goed voelbaar, maar ook haar emotionele veerkracht. Want ondanks de ingrijpende gebeurtenissen en de chaos in haar leven, weet Mirte overeind te blijven, de touwtjes weer aan elkaar te knopen en durft ze toch weer voorzichtig te geloven in de liefde. Wat je haar gedurende het verhaal ook zo graag gaat gunnen. De belevenissen van Mirte in haar nieuwe baan, geven het verhaal ineens nog een andere, avontuurlijke wending. Hierdoor word je toch nog even op het verkeerde been gezet en wordt het verhaal minder voorspelbaar dan verwacht. De romantische momenten zijn goed gedoseerd, net als het vleugje spanning dat aan het verhaal is toegevoegd. Kortom, een heerlijk en echt feelgood-boek, uitstekend om de zinnen even mee te verzetten en zeker geschikt voor een regenachtige middag op de bank.

Geschreven door Marijke Verhoeven


Recensie door Boekenbijlage

Drijfzand wordt verteld vanuit het perspectief van Mirte in de derde persoon. Mirte is al weer een tijdje alleen, haar relatie is enige tijd geleden verbroken. Dan ontmoet ze Hans, een charmante man en ze wordt verliefd. Al snel wonen de twee samen. Maar een paar maanden later komt Mirte thuis en Hans is verdwenen. Hij heeft al zijn spullen meegenomen maar ook haar geld is weg.

‘Als een dief in de nacht was hij weggegaan, maar dan overdag.’

Als blijkt dat Hans ook het bedrijf waar Mirte werkt heeft bestolen, wordt Mirte ontslagen.Haar appartement kan ze niet meer betalen en ze moet op zoek naar andere woonruimte. Ondanks alle tegenslag houdt Mirte zich staande en vindt nieuwe woonruimte en al snel een nieuwe baan. Alles lijkt weer voorspoedig te verlopen en er verschijnt een nieuwe man in haar leven. Tot Hans opeens weer opduikt en hij haar terug wil.

Drijfzand is een familieroman, heerlijk om te lezen op een druilerige zondagmiddag. Een leuk verhaal met romantiek maar er is ook een vleugje spanning in deze roman verweven. Het karakter van Mirte is herkenbaar. Ze bloost snel, heeft weinig zelfvertrouwen en vind zichzelf niet gauw goed genoeg. Een vrouw die het moeilijk vindt om voor zichzelf op te komen, maar ze heeft meer in haar mars dan ze zelf denkt. Gaandeweg wordt Mirte sterker en maakt een grote persoonlijke groei door. Meeleven met dit personage gaat als vanzelf.

‘Dit heb ik zelf bereikt, zonder hulp van jou of van iemand anders.’

José Vriens staat bekend om haar vlot leesbare feelgood romans en Drijfzand is daar zeker één van. Maar misschien is deze roman zelfs te scharen onder de categorie spannende boeken want dat vleugje spanning in het verhaal maakt het net iets boeiender, waardoor het boek niet makkelijk weg te leggen is. Een verhaal over liefde, vriendschap en bedrog en dat laat zien dat een mens sterker is en meer kan dan dat hij of zij zelf denkt.

Geschreven door Wendy Wenning

Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.