Melissa Skaye
ISBN 978-90-8660-244-5
Prijs
Aantal pagina's
Verschenen 15-2-2014
Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt. Het motief van de dader is een mysterie.
De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah is eveneens onvindbaar.
De rechercheurs duiken in het verleden van Jack en Sarah en stuiten op een aantal onverklaarbare gebeurtenissen. Het auto-ongeluk van Max en Sophie werpt veel vragen op als stalmeester Johan na ruim twintig jaar het stilzwijgen doorbreekt.
Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een andere zaak, de vermissing van een oude vrouw. In eerste instantie lijkt dit een losstaande zaak, maar al snel rijst de vraag of deze vermissing verband houdt met de vier moorden.
Sanne en Luca moeten alle zeilen bijzetten om te ontrafelen wat er zich in het verleden heeft afgespeeld en welke duistere geheimen de vroegere bewoners verbergen, voordat er nog meer slachtoffers vallen.
Ik vraag me steeds vaker af wat erger is: gemarteld worden, of de angst voor pijn. Starend naar de vrouw, die met wijd opengesperde ogen angstig van links naar rechts kijkt, zou ik kunnen zeggen dat ik het antwoord wel weet.
Ze weet dan ook niet wat ik met haar ga doen. Dus wat haar aangaat is het angst voor het onbekende.
Ik had haar vrij gemakkelijk meegekregen, dat had geen enkele moeite gekost. Toegegeven, ze had wat op haar benen gewankeld, maar ik wist dat het middel zijn werk zou doen. Ik wilde dat ze lekker rustig was, want voor het definitief ingewerkt zou zijn, moest ze natuurlijk wel haar flat uit en mijn auto in zijn.
Haar ogen schieten nog steeds van links naar rechts. Uiteraard heeft ze geen flauw benul waar ze is. Het valt wellicht te raden, zo moeilijk is het niet, maar het mens is hier natuurlijk niet eerder geweest. Ik wel. Uiteraard weet ik wat ik doe. Dat wist ik al toen ik voor de tweede keer voor haar deur had gestaan. Boos dat ze was, het werd lachwekkend.
‘Je kost me nu best veel tijd,’ zeg ik tegen haar. ‘Ik kan natuurlijk de tape van je mond en polsen halen. Je weet de weg naar je huis zelf wel terug te vinden.’ Ik tik met mijn wijsvinger tegen mijn mond. ‘Ja, dat zou ik kunnen doen.’
Zie ik nu opluchting in haar ogen? Ja hoor, verdomd, zelfs hoop. Ik ga voor haar staan en buk voorover zodat we elkaar in de ogen kunnen kijken. Moeten kijken, want ze kijkt steeds van me weg. ‘Maar dat doe ik natuurlijk niet. Ik heb niet zo heel veel zin in politie achter me aan.’
Haar ogen knipperen, ze schudt driftig met haar hoofd. Nee, ze zou zeker niet naar de politie gaan, laat me maar gaan. Ik zal het tegen niemand zeggen.
‘Op jouw leeftijd nog liegen,’ zeg ik en tuit mijn lippen. ‘Dat is niet netjes.’
Weer schudt ze haar hoofd. Nee, ik meen het, beeldt ze uit. Ik zal niets zeggen. Tegen niemand! Ik schud ook mijn hoofd. ‘Je lot is bezegeld,’ fluister ik haar toe.
Interview door Boekenbijlage
Melissa Skaye werd in Amsterdam geboren in 1972, maar woont al vele jaren in Hoorn, waar zich ook een aantal van haar thrillers afspeelt. Schrijven is haar hoofdberoep, maar ze doet ook nog de boekhouding voor het klusbedrijf van haar man. Voor haar schrijverschap heeft ze diverse banen gehad zoals dierenverzorger, barmedewerker en verkoper in een dierenspeciaalzaak. In 2006 heeft ze het schrijven serieus opgepakt en ze had van 2008 tot 2012 een eigen uitgeverij. In maart 2012 haalde ze de gevraagde 2000 aandelen op voor haar thriller Virtuele Tango bij TenPages.com. Ze schrijft thrillers en Fantasyverhalen en startte in 2013 met de fantasyreeks Jeremy Jago bij uitgeverij Zilverspoor, Het geheim van de Passage. In maart 2014 verscheen het tweede deel in de Virtuele Tango-reeks Verboden tranen.
Werd er bij jullie thuis veel gelezen en wat waren destijds je favoriete boeken?
Mijn broers en vader waren geen lezers, mijn moeder, zus en ik des te meer. We hebben heel wat boeken verslonden. Het begon bij mij op mijn zevende met paardenpockets van Yvonne Brill, later werden dat thrillers. Ik geloof dat de eerste thriller die ik las van Nicci French was.
Je woont in Hoorn, gebruik je ook locaties van die stad in je thriller(s)?
Ja, want dat vind ik zo leuk. Ik wandel al schrijvende door mijn eigen stad. Ik ken de straten waar mijn personages wonen. Mijn rechercheurs werken bij politie Hoorn en ik heb geprobeerd het bureau zo waarheidsgetrouw mogelijk te beschrijven. Ik beschrijf ook bestaande mensen, maar dat is eigenlijk gekomen nadat André Stumpel (van Boekhandel Stumpel) me dat gekscherend had gevraagd. Zo kreeg hij een rol in deel 2 van de VT-reeks, Verboden tranen. Daardoor kwam ik op het idee een lezer een rol te laten winnen, en kreeg Karin Troost een plek in dat deel. In deel 3, Verleden tijd, komen wederom bestaande mensen, straten, gebouwen en winkels voor. Dat maakt voor mij het schrijven extra leuk.
Waarom ben je naast Fantasy verhalen ook thrillers gaan schrijven?
Noem het toeval. Ik had een kort thrillerverhaal online staan, waarop een uitgever me mailde onder de indruk te zijn. Mocht ik het willen uitwerken tot een manuscript, was ik welkom om contact op te nemen. Tot dat moment had ik nooit met het idee gespeeld me aan een thriller te wagen. Er waren al veel thrillers, wat zou ik toevoegen? Het liet me toch niet los en zo ontstond Virtuele tango.
Welk genre vind je gemakkelijker schrijven en wat vind je leuker?
Een terugkerende vraag. Ik kan niet goed kiezen, ben sowieso slecht in het maken van keuzes. Als ik met de VT-reeks bezig ben zit ik er helemaal in. Ik geniet met volle teugen en denk aan niets anders. Voor mij zijn Sanne en Luca levende personen. Werk ik aan Jeremy Jago, voelt het aan als thuiskomen en zit ik in no time weer in zijn wereld. Ik kan het goed loskoppelen. Fantasy is misschien gemakkelijker omdat je met magie alles kunt oplossen. Met de thrillers moet je je toch meer aan de waarheid houden, zeker de recherchewerkzaamheden en autopsies, om maar iets te noemen.
Wie is je grote voorbeeld wat Fantasy betreft en waarom?
Ik heb eigenlijk geen groot voorbeeld. Erg veel fantasy heb ik niet gelezen, ik lees meestal thrillers. Ik ben aan fantasy begonnen om de simpele reden dat Jeremy ineens door mijn hoofd sprong. Vraag me niet waarom, maar het gebeurde. Ik zag hem voor me, wist vrij snel zijn verleden en heden, dat hij aan zijn rechterhand zes vingers had en een bijzondere gave. Nadat ik achter de computer was gedoken kwam zijn leven via mijn vingers echt tot leven.
Virtuele Tango en Verboden Tranen zijn onderdeel van de VT reeks. Het derde boek is volgend jaar gepland. Blijft het wat betreft de VT serie tot drie boeken of ben je van plan deze serie te blijven vervolgen?
Zolang ik voldoende inspiratie heb ga ik nog even door. Voor deel vier heb ik een titel en plot. In mijn hoofd zit het hele verhaal, ik moet het alleen nog ‘even’ tot een manuscript verwerken.
Heb je invloed op de ontwerpen voor de covers?
Ja, en daar ben ik heel blij mee. Juist met een reeks vind ik het belangrijk dat de covers goed bij elkaar passen. De vormgever zal, zeker met Verboden tranen, wel gek van me zijn geworden, want ik kwam een paar keer met nieuwe ideeën. Maar het is geworden zoals ik het voor me zag.
Over het algemeen krijg je goede recensies, maar de VN Detective en Thrillergids heeft niet zo goed geoordeeld over Verboden Tranen. Hoe ga je daar mee om?
Om eerlijk te zijn kan ik het niet serieus nemen. De recensent heeft geen feedback gegeven, geen opbouwende kritiek. Het is een korte samenvatting, die nog eens niet kloppend is ook. Waar het echt om gaat, staat er niet bij. Ik ben niet boos, meer een beetje verdrietig. Er is hard gewerkt en met cynisme is niemand geholpen. Gezien de reacties van collega-auteurs die in hetzelfde schuitje zitten, haal ik er maar mijn schouders over op, denkend aan het enthousiasme van de lezers. Daar gaat het tenslotte om. Deze vrouwelijke recensent heeft zo haar eigen frustraties, alleen jammer dat ze dat over andermans rug om naar buiten brengt.
Heb je nog andere ideeën liggen voor het schrijven van een boek, bijvoorbeeld voor een roman?
Honderden, maar ik denk dat ik het voorlopig druk genoeg heb met de VT-reeks en de serie omtrent Jeremy Jago.
Hoe is je werkwijze bij het schrijven en schrijf je op vaste tijden en op een vaste plek?
Jaren geleden schreef ik tot midden in de nacht. Aangezien ik een gezin heb, is dat niet vol te houden. Ik stond om zeven uur als een wrak op. Het is nu meer van negen tot vijf, dat kan variëren, maar beter verdeeld dan voorheen. Ik heb een kantoortje en uitzicht op mijn tuin. Als ik voor me kijk zie ik een tuinposter waarop een Boeddha staat, ook nog een Boeddhahoofd bij onze vijver. Heerlijk uitzicht om bij na te denken.
Tegenwoordig wordt er veel gebruik gemaakt van de sociale media zoals Facebook en Twitter. Bijvoorbeeld voor het promoten van een boek. Maar ook de afstand tussen lezer en schrijver wordt hierdoor een stuk kleiner, wat vind je daarvan?
Gezellig! Ik maak er met veel plezier gebruik van. De meest geweldige, lieve mensen heb ik op die manier ontmoet. Lezers en auteurs. Je bouwt een band op, deelt ervaringen. Ik vind het ontzettend leuk om mensen later in real life tegen te komen op bijvoorbeeld boekpresentaties of evenementen. Er worden in sommige gevallen mobiele nummers uitgewisseld, ik ben behoorlijk benaderbaar. Het kan dus erg druk zijn met Whatsappen, Facebook en mailtjes, maar ik geniet er wel van.
Hier kun je nog iets zeggen dat je graag kwijt wilt.
Ik wil Boekenbijlage heel hartelijk danken voor deze leuke vragen! Ook neem ik van de gelegenheid gebruik door te zeggen hoe dankbaar ik ben voor de mooie recensies die mijn boeken van Boekenbijlage hebben ontvangen. Dáár kan je als auteur iets mee!
Vragen door Pieter Feller, Kirstin Rozema en Wendy Wenning.
Interview door Boekenkrant
Melissa Skaye heeft er hard voor moeten werken, maar nu heeft ze het voor elkaar: de boeken uit haar VT-reeks liggen in de winkel.
Waarom heb je ervoor gekozen om je aan een thrillerreeks te wagen?
‘Tijdens het schrijven van Virtuele tango wist ik dat ik niet snel klaar zou zijn met rechercheurs Sanne Philips en Luca borra, dus volgde Verboden tranen. Toen ik van een proeflezer de vraag kreeg of ik bewust weer een titel met een v en een t had gekozen, kwam het idee voor de VT- thrillerreeks. Deel drie verschijnt volgend jaar en gaat Verleden tijd heten. Zelf weet ik ook niet waar het gaat eindigen. Ik heb een plan voor het laatste deel, maar al schrijvende kunnen plannen veranderen. De kans is groot dat ik mezelf nog verras. Het mooie aan een reeks is dat je de terugkerende hoofdpersonen kunt uitdiepen. Achter Sanne schuilt bijvoorbeeld een heel verhaal, dat per deel duidelijker wordt. Ik kan aan de reacties van lezers merken dat dit de spanning verhoogt.’
Hoe voelt het voor jou om je personages met je pen te vermoorden?
‘De personages die overlijden zijn er puur om het verhaal verder te helpen. Ik heb met hen niet zo’n band als ik bijvoorbeeld met Sanne of Luca heb. In Verboden tranen had ik moeite met meerdere personen die dood moesten. Tijdens het schrijven overviel het me: je kunt ze laten leven, jij beslist dat. Ik geef trouwens grif toe dat er in mijn boeken vaak gruwelijke moorden voorkomen. Daardoor ga je als schrijver goed naar jezelf kijken. Heb ik een zwart kantje, waarvan er wordt gezegd dat iedereen die wel heeft? Het is maar wat je ermee doet. Mensen willen spanning in een boek, daar horen in het geval van mijn reeks moorden bij.’
Schrijf je met een uitgebreide en gedetailleerde synopsis, of loopt het verhaal zoals het komt?
‘Ik heb een verhaal in mijn hoofd, begin met schrijven en zie wel waar het me brengt, terwijl het al schrijvende in mijn hoofd verdergaat. Toegegeven: ik begin altijd met een hoofdstuk dat zich in het verleden afspeelt en alles te maken heeft met de moorden in het heden. Het verleden wil nooit worden vergeten. Met Verleden tijd werk ik een beetje raar, en verbaas me erover dat het werkt. Ik schrijf van achter naar voren. Dat had ik met de andere delen niet.’
De hele VT-reeks speelt zich af in jouw woonplaats Hoorn. Hoe is het voor jou om over je eigen woonplaats te schrijven?
‘Ik woon in Hoorn, ik ken de stad en ik vind het ontzettend leuk om bestaande mensen, bedrijven en straten in mijn boeken te verwerken. Terwijl ik schrijf wandel ik door mijn eigen stad. Wat ik heel prettig vind is de hulp die ik van de recherche Hoorn krijg als ik vragen heb. Ik ben welkom om langs te komen, te mailen of te bellen. Soms is dat echt nodig, want je kunt niet alles uit je duim zuigen.’
Wat vind je het mooiste aan het schrijversvak? En wat is het moeilijkst?
‘Ik geniet erg van schrijven, dus als ik mijn eigen plezier weet over te brengen op de lezer, is mijn missie wel geslaagd. Het moeilijkste is toch wel om je te onderscheiden. Er zijn ontzettend veel auteurs en nog meer boeken. Kom daar maar eens tussen, overtuig de boekhandel en lezers maar eens dat ze jouw boeken niet mogen missen. Een boek verkoopt zichzelf niet, je moet als auteur en uitgever dat enthousiasme weten over te brengen. Je hoort mij niet klagen hoor, ik ben ontzettend blij en trots dat mijn boeken van die mooie recensies krijgen. Als ik op Facebook een foto van een van mijn boeken zie en erbij staat dat diegene geniet van dit megaspannende boek dat iedereen moet lezen, duurt het even voor ik weer terug op mijn bureaustoel zit. Maar dan keer ik terug, met een grijns van oor tot oor en ga gewoon weer aan het werk. Tenslotte wachten lezers op mijn volgende verhaal. Met dagdromen is nog nooit een boek geschreven.’
Geschreven door Aefke ten Hagen.
Interview met Melissa Skaye naar aanleiding van haar boek “Verboden tranen”
1. Wat betekent schrijven voor jou?
Schrijven schenkt vrijheid om je fantasie los te laten. Toen ik acht jaar geleden met schrijven begon deed ik het elk vrij moment. Het was een hobby, maar wel een die ik serieus nam. Eenmaal een manuscript afgerond, stuurde ik het naar een manuscriptbureau. Na elke brief met kritiek ging ik opnieuw aan de slag en stuurde ik alles weer op. In een moordend tempo, want ik wilde dat het perfect zou zijn. Perfect is, zo weet ik nu, onmogelijk, want je bent nooit uitgeleerd. Ik kreeg toentertijd het gevoel dat dit was wat ik wilde doen ‘als ik later groot zou zijn’. Als kind wist ik dat nooit echt. Al had ik dagboeken vol en schreef ik graag hele lappen naar penvriendinnen, de term ‘schrijfster’ had ik niet in mijn hoofd, al genoot ik wel altijd van het schrijven. Ik heb veel plezier als ik schrijf. Vaak ben ik heel nieuwsgierig hoe lezers iets zullen vinden, wat ze voelen bij een bepaald hoofdstuk. Ik krijg vaak bepaalde vragen of opmerkingen over mijn rechercheurs Sanne en Luca. Of ze bij elkaar komen, of over het verleden van Sanne. Lezers denken mee. Hoe geweldig is dat? Alles wat alleen in mijn hoofd bestond, is ook in de hoofden van vele anderen gaan leven. Dat maakt schrijven voor mij zo geweldig en ook bijzonder.
2. Wat maakt naar jouw mening een boek tot een goed boek? Welke ingrediënten moeten erin zitten?
Spanning en humor mogen niet ontbreken. Het verhaal moet een kop en staart hebben en uiteraard intrigerende karakters. Emotie mag ook niet ontbreken, vind ik. Dan heb ik het niet alleen over wat tranen, maar over een diepgaand verhaal achter een persoon. Een verhaal dat een lezer raakt. Zo nu en dan speelt een bestaand persoon een rol. Dat is zo met Verboden tranen: André Stumpel van Boekhandel Stumpel en Karin Troost heeft een rol in het boek gewonnen. Dat maakt schrijven extra leuk.
3. Hoe ben je tot het verhaal van Verboden tranen gekomen? Waar haal je je inspiratie vandaan?
Voor er maar een woord van Virtuele tango in een Word-bestand stond, had ik een verhaal geschreven met Jack en Sarah in de hoofdrol. Ik had daar verder nooit iets mee gedaan, het stond in de computer, maar ik wist dat ik er ooit iets mee zou kunnen doen. Na Virtuele tango wist ik wat ik met het verhaal moest doen. Dat vergde flink wat herschrijven, schrappen en schaven. Sanne Philips en Luca Borra van recherche Hoorn moesten erin worden geschreven, maar gek genoeg ging dat moeiteloos. Zo ontstond Verboden tranen. De titel doet misschien meer aan een roman denken, maar geloof me: het is echt een thriller. Het is het tweede deel in de reeks met Sanne en Luca. Mijn inspiratie haal ik uit het leven zelf. Verhalen die je her en der hoort, maar vergeet de realitytelevisieseries niet. Dokter G. bijvoorbeeld, of Medical Detectives. En verder is het veel van mijn eigen fantasie. Het ene idee leidt tot een ander. Ouderwets brainstormen, een beetje sparren met mijn man. Al schrijvende komt het voor mij tot leven.
4. Heb je al ideeën voor een volgend boek?
Ja, daar ben ik al mee begonnen. Het plot staat als een huis. Sanne en Luca mogen weer puzzelen, want ik merk dat ik het erg leuk vind om de oorsprong van moorden uit het verleden te halen. Niets is voor niets, mijn daders moorden niet zomaar. Er gaat altijd iets aan ten grondslag en ja, vaak via moeilijke wegen. Deze keer heb ik het mezelf, qua slachtoffers, wel een beetje moeilijk gemaakt, maar ik ga de uitdaging met mezelf gewoon aan. Mijn thrillers spelen zich in Hoorn af. Ook al woon ik in Hoorn, ik ken niet elke straat. Het vergt zo nu en dan wat onderzoek naar de juiste straten waar een karakter woont of een moord wordt gepleegd. Ook al zuig ik zo nu en dan iets uit mijn duim omdat het me beter uitkomt, ik wil me toch graag zo goed mogelijk bij de waarheid houden als het om winkels en straten gaat.
5. Wat zijn je toekomstplannen qua boeken schrijven; blijf je afwisselen tussen thriller en fantasy of wil je je horizon misschien nog verder verbreden?
Ik ga lekker door zoals ik nu bezig ben. Voor mij begon het schrijven met Jeremy Jago. Ik heb altijd geroepen acht delen te willen schrijven, dus dat ga ik ook doen. Ik geniet ook heel erg van de fantasybeurzen waar ik met die boeken sta. Dat zijn werelden op zich. De afwisseling ervaar ik echt als prettig. Het schakelen kost me gelukkig geen moeite. Of ik nu in de fantasywereld van Jeremy duik of in de thrillers met Sanne en Luca, het voelt altijd weer aan als thuiskomen!
Recensie op Koukleum
Ik was al enthousiast over Virtuele tango waar we Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, al hebben leren kennen. Hier werd de spanning al goed opgebouwd, echter in haar 2e boek uit de VT reeks wordt deze spanning nog beter. Je zit al vanaf het begin meteen goed in het verhaal. De proloog is al meteen gigantisch spannend en pas veel later in het verhaal wordt duidelijk wie diegene zijn uit de proloog.
De hoofdstukken zijn wisselend van perspectief. Sommige hoofdstukken spelen in het heden af, andere in het verleden. Dit is echter meteen duidelijk omdat dit boven de hoofdstukken staat aangegeven als we in het verleden lezen.
De hoofdpersonen zijn wederom goed uitgewerkt. We leren Sanne en Luca nog beter kennen. En de andere hoofdpersonen in dit boek zijn ook goed uitgewerkt,sommige personen blijven echter ietwat mysterieus, zoals Jack, maar dit past heel goed bij deze personage. Ik denk als Jack meer uitgewerkt was, had dit afbreuk gedaan aan het verhaal.
De schrijfstijl was erg eenvoudig. Melissa Skaye maakt geen gebruik van moeilijke woorden. Ze schrijft in korte hoofdstukken waardoor je iedere keer weer zoiets hebt “ach een hoofdstuk kan nog wel”. Want door de spanning in het verhaal wil je steeds verder lezen.
Ze heeft zich met dit 2e deel van de VT serie overtroffen en ik heb dan ook het 3e deel ook al klaar liggen om te gaan lezen.
Dit boek krijgt van mij 4 van de 5 sterren.
Geschreven door Veronique Wilbrink
Recensie op De wereld van Bryan
Nadat ik Virtuele tango van Melissa had gelezen wilde ik natuurlijk graag lezen hoe het verder ging tussen Sanne en Luca. En wat ze in een nieuwe zaak nu weer mee maakten. Dus ik heb eigen redelijk snel deel 2 van de VT-serie als ebook gekocht.
De cover laat het gezicht van een jonge vrouw zien en er staat ook een huis op. Persoonlijk vind ik dat dit een mysterieus en spannend beeld geeft, net als de inhoud van dit boek is.
Toen ik begon met lezen had ik de eerste hoofdstukken een beetje moeite om in het verhaal te komen, maar na een aantal hoofdstukken zat ik er alweer helemaal in. Wat mij betreft heeft Melissa zich echt overtroffen met deze thriller. Het verhaal zit goed in elkaar en de karakters zijn goed uitgewerkt. Ik had lange tijd totaal geen idee wie de dader was. Maar achteraf gezien…. Als ik dat gevoel heb, is het een top verhaal. Verboden Tranen is ook net zoals Virtuele Tango op een fijne en makkelijke manier geschreven.
Ik heb deel 3 van de VT-Reeks meteen in de bibliotheek geleend en die ben ik momenteel aan het lezen. Dus jullie zullen snel mijn mening lezen over deel 3: Verleden tijd.
Geschreven door Bryan
Recensie op Mustreads Or Not
Deel 1 sla ik net dicht, Virtuele Tango, en hoe heerlijk gelijk door gaan met een tweede boek in een serie. Puur genieten, je leert de personages weer even beter kennen. Je zit helemaal in het verhaal en raakt meer en meer gewend aan de schrijfstijl van de schrijver. Het is voor mij één groot feest om een series achter elkaar lezen.!
Verboden tranen, begint net als Virtuele Tango met een pakkend proloog. Het liefdes verhaal van Sarah en Jack, neemt je mee in een heerlijke leesflow. Net als in Virtuele Tango valt de krachtige schrijfstijl meteen op. Melissa beschrijft veel details, en zorgt ervoor dat het verhaal op je netvlies verschijnt.
Was Virtuele Tango al een heerlijk boek, in Verboden tranen overtreft Melissa zichzelf. Het verhaal wordt beschreven vanuit de ik persoon, Sarah, het onderzoek naar de vier lichamen in het tuinhuis en de schuingedrukte hoofdstukken van de dader. Wanneer je eenmaal in de leesflow zit is stoppen niet mogelijk. Je wilt weten waar het heen gaat en hoe het nu zit. Melissa bezit de kracht om je het boek te laten beleven. De krachtige schrijfstijl de duidelijke beschrijving van de personages maken van het lezen een trip door het verhaal zelf. Je bent een karakter in het verhaal.
Ook Verboden Tranen heeft een onderwerp wat je raakt, het verhaal waarin de zoektocht naar de waarheid je soms laten gruwelen. De pittoreske sfeer van Hoorn komt ook in dit boek weer voor, maar de gebeurtenissen die er zich afspelen doen je in America of een ander land wanen. De on-Nederlandse schrijfstijl van Melissa Skaye, is een schrijfstijl waar ik van houd het maakt me nieuwsgierig naar meer.
Tot de plot toe laat Melissa je in spanning zitten, ze houd je het gehele verhaal in haar macht, alles om je heen vergeet je want het boek moet uit, dus wees gewaarschuwd! Gelukkig ligt hier Verleden Tijd al klaar en mag ik me nog heerlijk onder dompelen, kijken hoe het verder gaat met de hoofdpersonages Sanne en Luca.
Plot 5 *****
Schrijfstijl 5 *****
Spanning 5 *****
Leesplezier 5 *****
Psychologie 5 *****
Verboden Tranen krijgt van mij de zeer verdiende 5 sterren, ja, het is een Mustread welke ik elke thriller lover aanraad. Deze schrijfstijl laat je niet meer los.
Geschreven door Moon Kager
Lezersrecensie op Hebban
Heerlijke thriller. Het eerste deel van deze reeks vond ik goed, maar het werd me te snel duidelijk hoe de vork in de steel zat. Ook bij dit boek had ik iets te vroeg door hoe het zat, maar aanzienlijk later dan bij deel 1. Heel lang bleef het geheimzinnig en spannend, dus zat het goed in elkaar. Origineel concept. Erg van genoten. Net op tijd uit voor deel 3 wat ik volgende week verwacht te ontvangen. Zin in!
Geschreven door Bibi Boom
Recensie door Hanneke Tinor-Centi
Verboden tranen’ is mijn tweede kennismaking met Melissa Skaye en ik moet zeggen, petje af voor de ontwikkeling van deze auteur in dit, voor haar nieuwe, genre! Ondanks dat ik van haar thrillerdebuut ‘Virtuele tango’ heb genoten, kwam ik er een paar iets minder goed opgebouwde zinnen tegen. Daar is in ‘Verboden tranen’ absoluut niets meer van terug te vinden. Heerlijk, vlot, verzorgd en een prachtige spanningsboog. Chapeau Skaye! Bovendien ‘speelt’ de auteur in haar nieuwe boek schijnbaar moeiteloos met wisselingen in het tijdpad en de visie van de verteller.
“Toch ben je naar hem toegegaan? vroeg Luca. Sarah knikte. Met lood in mijn schoenen. Ik kon hem natuurlijk niet de waarheid zeggen, al was hij niet gek. Als je om een nieuwe identiteit vraagt kun je vragen verwachten. Uiteindelijk heeft hij me een Burgerservicenummer en nieuwe naam bezorgd. Andere achternaam, maar wel mijn eigen voornaam. Dat wilde ik perse. Ik heb hem niet gevraagd hoe hem dat was gelukt.”
In ‘Verboden tranen’ vindt er een hernieuwde kennismaking plaats met het Hoornse rechercheursduo, Sanne Philips en Luca Borra, dat opnieuw geconfronteerd wordt met een ingewikkelde zaak. Dit keer betreft het de mysterieuze verdwijning van een hoogst bejaarde vrouw en de vondst van een viertal lijken bij een groot landhuis.
“Jezus, mompelde Luca. Hij deed een stap naar voren, maar bleef evenwel op veilige afstand om eventuele sporen niet te beschadigen. Vier stuks, zei Ruud, die bezig was zakjes om de handen van de slachtoffers te doen, terwijl een politiefotograaf allerlei foto’s nam. Ze lagen op hun buik op elkaar gestapeld. We hebben ze van elkaar af gehaald, maar in dezelfde positie laten liggen. Twee zijn in verregaande staat van ontbinding en liggen hier al een tijdje.”
Onveranderd is dat Skaye blijk geeft van een groot invoelend vermogen. Ook in ‘Verboden tranen’ weet zij haar personages, hun gevoelens en emoties uitstekend te omschrijven en werkt zij kundig en met precisie richting een plot dat, ondanks het gevoel dat je het weet.., verrassend is.
Geschreven door Hanneke Tinor-Centi
Recensie door The Book Girl
In Verboden tranen wordt het Hoornse rechercheursduo Sanne Philips en Luca Borra op een moeilijke zaak gezet. In het tuinhuis van een groot landgoed worden vier lichamen gevonden. Jack Tildro “een zeer vermogend man” is de bewoner van dit landgoed en wordt al 20 jaar vermist. Zijn ouders zijn verongelukt in Oostenrijk. Ook Sarah, destijds levenspartner van Jack en moeder van zijn kind Sam is onvindbaar. Sanne en Luca gaan zich verdiepen in het verleden van Jack en Sarah. Ondertussen krijgen ze ook een melding van een vermissing van een oude vrouw. Tijdens hun onderzoek stuiten ze op verschillende raadsels en proberen een onderling verband te leggen...
Je wordt vanaf een ijzesterk proloog het verhaal ingesleurd en er is één ding wat je wilt: doorlezen om te achterhalen hoe dit verhaal in elkaar steekt. De hoofdpersonen Sanne en Luca zijn gegroeid en staan een stuk steviger in hun schoenen dan in Virtuele Tango. Jack en Sarah zijn de hoofdpersonen in de tweede verhaallijn. Zodra je aan deze verhaallijn begint krijg je het idee dat het in een andere tijd afspeelt vanwege de entourage van het grote landgoed en personeel. Je vraagt je af wat hebben deze twee verhaallijnen met elkaar gemeen en gedurende het onderzoek is het meer dan je denkt. De schrijfstijl is vlot en krachtig, ontwikkelingen in het verhaal houden je scherp en hierdoor blijf je tot aan het einde geboeid lezen.
Met Verboden tranen laat Melissa zien dat ze net als haar karakters een enorme groei hebben doorgemaakt. Ik ben zeer benieuwd naar de nieuwe zaken die dit rechercheursduo uit Hoorn laat oplossen.
Geschreven door Coenraad de Kat
Recensie door de Hebban Thriller Leesclub
Van fantasy naar thrillers, Melissa Skaye waagde de sprong met succes. Met haar debuutthriller ‘Virtuele tango’ bewees ze beide genres aan te kunnen, maar is haar dit ook gelukt met ‘Verboden tranen’, het tweede deel uit de zogenaamde VT-serie? Het woord is aan de Hebban Thriller Leesclub.
Toeval noemt Melissa Skaye het, een zowel grappig als stom toeval. Ze doelt op de titel van haar nieuwste boek waarvan, net als van het eerste deel uit de serie, het eerste woord begint met de letter V en het tweede met de letter T. Van Virtuele tango naar Verboden tranen. En de titel van het nog te verschijnen derde deel ligt ook al vast: Verleden tijd. Doet Skaye er verstandig aan nog een derde deel te schrijven over het rechercheursduo Sanne Philips en Luca Borra? De deelnemers aan deze leesclub denken het antwoord te weten.
“De voorzijde belooft geheimzinnigheid.” Dit is het eerste wat Jogo opmerkt zodra ze Verboden tranen voor zich neemt. Waarop ze zich vervolgens de vraag stelt: “Een vrouwengezicht met gesloten ogen met op de achtergrond een groot huis. Hebben ze met elkaar te maken?”
Coenraad de Kat lijkt minder in de ban te zijn van het omslag en is vooral onder de indruk van de eerste pagina’s: “Wat een sterke proloog heeft Verboden tranen, dit belooft wat voor de rest van het boek.”
MeO3 denkt hier niet anders over: “De toon is in de proloog al aardig gezet, wat mij benieuwd maakt naar het vervolg. Wel jammer dat ik niet wist dat het een tweede deel is (heb ik waarschijnlijk overheen gelezen). Ik had anders graag deel 1 eerst gelezen om de hoofdpersonen, de rechercheurs, beter te leren kennen.”
Silvia van Elzelingen is wat dit aangaat allerter geweest: “Ik heb eerst Virtuele tango gelezen voordat ik aan dit boek begon. Verboden tranen neemt je verder mee waar we in Virtuele tango zijn gebleven.” Als ze het boek eenmaal uit heeft, haalt ze nog eens het belang aan van het eerst lezen van Virtuele tango: “Ik begreep hierdoor de personages beter die in beide boeken voorkomen. Het las daardoor als een trein. Sanne en Luca zijn mijn favoriete personages: in hen kan ik mij het gemakkelijkst verplaatsen. Ze hadden wel nog verder uitgediept kunnen worden, evenals de andere leden van het team. Ik hoop dat dit in het volgende deel gaat gebeuren.” Ondanks deze kritische kanttekening heeft ze wel het hoogste cijfer van alle deelnemers gegeven aan het boek, een 8,7.
Dat brengt ons meteen bij de andere scores. Om te beginnen bij de enige onvoldoende die Skaye op haar bordje krijgt, een 5,2 van Mark van Vollenhoven. Toch blijkt uit zijn woorden dat hij het boek verre van een gedrocht vindt: “Goede schrijfstijl, uitwerking behoeft meer subtiliteit waardoor je meer gaat meeleven met de karakters. Chronologisch had de schrijfster wat meer duidelijkheid kunnen bieden door meer aanduidingen te doen wanneer het een en ander afspeelt. Bij het schrijven van een moderne thriller is de drempel best hoog gelegd. Desondanks bedankt voor de leeservaring.”
Dat behalve Mark van Vollenhoven nog meer lezers de schrijfstijl weten te waarderen, zien we weerspiegeld in de hoge eindscore voor dit onderdeel, namelijk een 8,2. Spanning en leesplezier eindigen op korte afstand (beide een 7,9) terwijl het onderdeel originaliteit het hek sluit met een 7,0.
Origineel of niet, Skaye heeft het voor elkaar gekregen het verhaal zo te schrijven dat sommigen zich in een ander land waagden. Zo vindt Ronald de Ruyter dat het verhaal niet typisch Nederlands is en overal had kunnen plaatsvinden en komt Amanda de Leeuw van Weenen tot een soortgelijke conclusie: “Ik had meerdere keren dat ik dacht in Engeland of Amerika te zijn. En toen bedacht ik ineens weer, o nee het is geschreven door een Nederlandse schrijfster, dus we zijn in Nederland!”
Skaye doet er tot slot verstandig aan bij Marjolijn aan te kloppen als ze begint aan het manuscript van Verleden tijd. “Je hebt er een fan bij,” steekt Marjolijn niet onder stoelen of banken. “Ik meld mij hierbij aan als proeflezer.”
Het volledige verslag en alle beoordelingen van deze 148e Hebban Thriller Leesclub vind je hier.
Recensie op Hebban
Nadat ik eerst Virtuele tango had gelezen was het nu de beurt aan Verboden tranen, het tweede deel in de VT-serie van Melissa Skaye.
Opnieuw een kennismaking met de twee rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra, beiden aan de slag bij de politie in Hoorn. Dit duo krijgt meteen een zware taak voorgeschoteld, er zijn immers vier lijken gevonden in het tuinhuis van een verlaten landhuis, waarvan de bewoners al sinds lange tijd verdwenen zijn. Is er enig onderling verband tussen deze vier doden, of toch niet? Komt er ook nog de verdwijning van een oude dame, staat deze vermissing ook los van de andere ontdekking? De twee rechercheurs spitten in het verleden van de verdwenen bewoners van het landhuis; ze weten niet welke rotzooi naar de oppervlakte zal komen. Sanne en Lucca gaan diep, erg diep om de waarheid te achterhalen. Wat zullen hiervan de gevolgen zijn?
Een spannende start met een aantal doden en de nodige vraagtekens. Zal Melissa Skaye de spanningsboog strak kunnen houden? Jazeker, hier blijkt duidelijk dat deze auteur een enorme progressie heeft gemaakt. Ze weet in ieder geval een niet zo erg origineel verhaal om te toveren tot een boeiende, beklijvende materie. De hoofdstukjes wisselen elkaar in een snel tempo af, waarbij het heden en het verleden worden gemengd en de verschillende verhaallijnen duidelijk worden uitgewerkt. Je beleeft dit verhaal via het oogpunt van diverse personages, hier blijkt duidelijk dat deze schrijfster het onderste uit de kan heeft gegeven om niet door de mand te vallen. Ze is hierin met glans geslaagd. Mooi weergegeven ook, hoe het verleden verder leeft in het heden.
Dit alles werd neergeschreven in een keurige taal, duidelijke dialogen en een vlotte schrijfstijl. Uiteindelijk word je als lezer aan het einde nog eens extra verrast met een bijzondere ontknoping. Een spannende thriller met een mysterieus tintje. Op een bepaald ogenblik flirt Melissa Skaye met de grens van het ongeloofwaardige, ze gaat er misschien wel net voorbij, dit wordt haar echter graag vergeven. Welke thrillerauteur gaat eens niet buiten zijn boekje? Zeker ook omdat dit verhaal in het algemeen een stevige constructie heeft en de personages van Sanne en Luca veel beter uit de verf komen dan in de eerste thriller Virtuele tango. Skaye typeert haar karakters als mensen die echt bestaan, met hun emoties zoals liefde en haat, angsten…
Na dit tweede deel volgt Verleden tijd, dit boek verschijnt in 2016. Het wordt dus uitkijken en afwachten hoe het duo Sanne en Luca als personage verder wordt ontleed en hoe beide rechercheurs en hun onderlinge relatie zullen evolueren. Ik hoop dat na Verleden tijd, deze VT-serie geen verleden tijd gaat zijn en dat Melissa Skaye nog een tijdje zal verdergaan met deze reeks, die steeds beter wordt!
Geschreven door Guy Doms
Recensie op de Graag Gelezen Blog
'Verboden tranen' heb ik ontvangen van Hebban.nl om samen met een aantal leden van de Hebban Thriller Leesclub te lezen en te bespreken. Tenslotte wordt door de deelnemers van de leesclub ook een recensie geplaatst op Hebban.nl.
Waar gaat het boek over?
Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt. Het motief van de dader is een mysterie.
De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah is eveneens onvindbaar.
De rechercheurs duiken in het verleden van Jack en Sarah en stuiten op een aantal onverklaarbare gebeurtenissen. Het auto-ongeluk van Max en Sophie werpt veel vragen op als stalmeester Johan na ruim twintig jaar het stilzwijgen doorbreekt.
Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een andere zaak, de vermissing van een oude vrouw. In eerste instantie lijkt dit een losstaande zaak, maar al snel rijst de vraag of deze vermissing verband houdt met de vier moorden.
Sanne en Luca moeten alle zeilen bijzetten om te ontrafelen wat er zich in het verleden heeft afgespeeld en welke duistere geheimen de vroegere bewoners verbergen, voordat er nog meer slachtoffers vallen.
Wat vond ik er van?
De proloog heeft me meteen gepakt. Mede omdat ik er mijn naam las; Mieke. Ik moet er niet aan denken!
Verschillende verhaallijnen en verschillende tijdlijnen; dat geeft een verhaal dat springt in de tijd en door de ogen van verschillende personages bekeken wordt. Heel knap gedaan, naar mijn mening.
Het klopt allemaal, er is geen speld tussen te krijgen.
De auteur heeft er op deze manier voor gezorgd dat mijn aandacht aanwezig bleef van het begin tot het eind. Mijn aandacht is nergens verflauwd.
Ik heb Virtuele Tango niet gelezen, maar ik weet niet of dat verschil gemaakt zou hebben voor het lezen. De personages waren (uiteindelijk) duidelijk en goed te volgen.
'Verboden tranen' heb ik door de wisselende emoties van de hoofdpersonen niet weg kunnen leggen, wat ik tegenkwam was liefde, haat, verlangen, afkeer, angst, vriendschap. Een gevoel van mysterie werd steeds meer voelbaar tijdens het lezen. Gedurende het lezen werd de plot duidelijk voor mij, maar toch ook weer niet helemaal. Hier vertel ik niet meer over, dat moet je zelf ervaren. Heel slim gedaan van de auteur.
Mijn mening; 'Verboden tranen' is op sommige gedeelten een angstaanjagende thriller met mysterieuze randjes die duidelijk maakt dat het soms lijkt alsof je iemand kent, maar dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is, helaas.
Een aanrader!
Geschreven door Mieke Schepens
Recensie van Hebban
Met de debuutthriller ‘Virtuele tango’ introduceerde de Hoornse auteur Melissa Skaye zichzelf in 2013 ook in het genre van het spannende boek. Al eerder zette ze een soortgelijke stap in de wereld van Fantasy waar ze met de Jeremy Jago-reeks aan haar naamsbekendheid werkte.
Voor de bestrijding van de criminaliteit schiep ze de rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra. Beide protagonisten opereren in haar thrillers als een homogeen functionerend team. Dat soms de gevoelens voor elkaar iets verder gaan dan voor een professionele relatie goed is, laat zich makkelijk raden. Met ‘Verboden tranen’ bouwt ze verder aan de VT-serie die zich voornamelijk rondom en in haar eigen woonplaats, Hoorn afspelen.
In een tuinhuis in Hoorn, dat onderdeel uitmaakt van een groot landhuis, worden de stoffelijke overschotten van drie vrouwen en één man gevonden. Het complex is eigendom van Jack Tildro die echter al 20 jaar spoorloos is. Identificatie toont aan dat enkele lichamen toebehoren aan bewoners van het landhuis die voorheen in dienst waren bij de verdwenen eigenaar. Het rechercheurs duo Philips-Borra is verantwoordelijk voor oplossing van dit Hoorns drama en hebben in eerste instantie de beschikking over meer vraagtekens dan antwoorden over het hoe, waarom en wie.
Vrij snel na de start van het onderzoek wordt duidelijk dat de oplossing van dit hedendaags probleem, in gebeurtenissen van het verleden gezocht moet worden.
Een tweede verhaallijn, 20 jaar eerder afspelend, introduceert de 19-jarige Sarah Melder die dan samenwoont met haar vriendin Melanie van Bil. Sarah loopt de nog jonge en knappe Jack Tildro letterlijk tegen het lijf en raakt al snel tot over haar oren verliefd op hem. Tegen het advies van haar vriendin in, trekt ze bij Jack in het grote landhuis, wordt snel zwanger en bevalt van Sam, hun zoon. Het huwelijk is niet zonder conflicten, Jack verdwijnt met zijn zoon en Sarah doet aangifte maar verdwijnt dan vervolgens zelf ook spoorloos.
‘Verboden tranen’ is een verhaal van een heel ander kaliber dan haar voorganger ‘Virtuele tango’. In feite is ‘Verboden tranen’ opgebouwd uit twee volledige en volwaardige verhalen. Het is de plotselinge dood van Mevrouw de Beer, buurvrouw van Melanie, dat aanleiding geeft om verbanden te gaan zoeken tussen alle gebeurtenissen in het heden en uit het verleden.
Met dit tweede verhaal in de VT-reeks heeft Melissa Skaye met overtuiging aangetoond dat ze meer kan dan een ‘politie-boefje verhaal’ op papier zetten. ‘Verboden tranen’ zit vol raffinement en emoties en heeft een duidelijke en stabiele basis in de opzet van de zaak die aan het speurders duo is toevertrouwd. Hoewel Philips en Borra wel wat evolueren, is de hoofdrol dit keer niet voor hun weggelegd maar voor alles wat er nu speelt en in het verleden heeft gespeeld rond de persoon van Sarah Melder.
De ontknoping is er een volgens het boekje. Onverwacht en met veel spanning omgeven leidt alles uit het verleden tot een climax in het heden dat zijn weerga niet kent.
Mocht iemand nog beweren dat een tweede boek doorgaans van iets mindere kwaliteit is dan een goed debuut, Melissa Skaye bewijst met ‘Verboden tranen’ juist het tegendeel. Voor haar zal het best een uitdaging zijn om dit niveau te handhaven, hoewel er een flinke dosis potentie aanwezig moet zijn om een kwaliteitssprong van dergelijke omvang met één boek te kunnen maken. De lezers wachten met hooggespannen verwachtingen het verschijnen van ‘Verleden tijd’ (VT3) af.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 4 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 sterren
Geschreven door Cees van Rhienen
Groepsrecensie van Leesclub van lettervreters De Perfecte Buren
Arda: "Verboden tranen" is het tweede deel van Melissa Skaye van de VT serie en net als
"Virtuele Tango" weergaloos spannend! Sanne Philips en Luca Borra rechercheurs bij de politie Hoorn, vinden in een tuinhuis 4 lijken waarvan twee in verre staat van ontbinding en een vermissing van een oude dame hebben die twee zaken iets met elkaar te maken. De oorspronkelijke bewoners Max en Sophie Tildro zijn bij een auto ongeluk om het leven gekomen en hun zoon Jack word al twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah, die nog een tijdje in het landhuis is blijven wonen, is ook onvindbaar. Als Sanne en Luca in het verleden gaan graven van Jack en Sarah komen ze een hele boel vreemde gebeurtenissen tegen. Het verhaal in “Verboden tranen” gaat over vriendschap, teleurstelling, verdriet, bezeten geesten.
Bianca: Daar ik deel 1, Virtuele Tango, met veel plezier heb gelezen, was ik verheugd uitgenodigd te worden voor de leesclub van deel 2, Verboden Tranen. Ook dit boek stelde absoluut niet teleur. Ik zat er vanaf blz. 1 lekker in en had het boek dan ook binnen twee dagen uit. Melissa Skaye heeft een heerlijke, leesbare schrijfstijl! Ik ben zeer benieuwd naar deel 3. Wat mij bij is gebleven van dit boek, is de minutieuze omschrijving van de verschillende karakters, waardoor je het idee krijgt dat de hoofdpersonen bekenden van je zijn. Het plot is werkelijk ingenieus; hoe krijgt ze het bedacht?!
Brigitta: Het boek leest ontzettend makkelijk weg door de vlotte schrijfstijl. Het boek begint met een knal dus je zit er gelijk goed in. “Vooral als je zelf kinderen hebt” zoals de schrijfster al aangeeft. Daarnaast heeft het boek verschillende verhaallijnen die langzaamaan in elkaar rollen tot een geheel. Wie? Wat? Waar? Waarom? Je moet gewoon doorlezen. Erg knap gedaan!
Jacolien: Als je in het boek begint is het moeilijk weg te leggen omdat je van het ene in het andere rolt en er steeds informatie bijkomt en het anders afloopt dan je denkt! Een aanrader voor wie van gecompliceerde verhalen houdt.
Miriam: Ik heb ‘Verboden Tranen’ met heel erg veel plezier gelezen en kan het boek, net als zijn voorganger, dan ook aan iedereen aanraden. Ik kijk uit naar deel drie uit deze serie!!!! Vier sterren.
Eindoordeel groeprecensie:
Dit boek wordt beoordeeld met een gemiddelde van 4 sterren. Het is na Virtuele Tango het 2e boek in deze reeks. De deelnemers zijn allen enthousiast en zien uit naar een volgend deel in de serie met rechercheurs Sanne en Luca.
Geschreven door Miriam, Arda, Alexandra, Bianca en Brigitta
Recensie van The S Word
Samenvatting:
Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt, waarvan twee in verre staat van ontbinding. Het motief van de dader is een mysterie. De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah is eveneens onvindbaar. De rechercheurs duiken in het verleden van Jack en Sarah en stuiten op een aantal onverklaarbare gebeurtenissen. Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een andere zaak, de vermissing van een oude vrouw. In eerste instantie lijkt dit een losstaande zaak, maar al snel rijst de vraag of deze vermissing verband houdt met de vier moorden. Sanne en Luca moeten alle zeilen bijzetten om te ontrafelen wat zich in het verleden heeft afgespeeld.
Leeservaring:
4 / 5 sterren
In een tuinhuis bij een groot landhuis in Hoorn worden vier lichamen in een verre staat van ontbinding gevonden. Voor rechercheur Sanne Philips en haar collega Luca Borra ligt de moeilijke taak om deze zaken op te lossen. Er zijn veel onduidelijkheden: waar zijn de bewoners; waar is de zoon van de familie; wie verzorgt de tuin nog steeds, etc. De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Jack’s vrouw Sarah is ook onvindbaar. Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een tweede zaak, de vermissing van een dame van 89 jaar. Maar al snel blijkt deze vermissing met de ander zaak verband te houden.
Verboden tranen is de opvolger van Virtuele tango met dezelfde twee rechercheurs. Verboden tranen is geschreven in twee verhaallijnen, een vanuit het perspectief van Sanne en een vanuit het perspectief van Sarah. Het is jammer dat het privéleven van Sanne nog te weinig aan bod is gekomen, daar had ik in dit tweede boek wel iets meer over willen horen. Sarah is juist prima gedaan. Als lezer krijg je bewondering voor haar omdat ze zich overal zo goed doorheen heeft geslagen. De ontrafeling van het verhaal is prima, de spanning is goed opgebouwd. Het boek leest heerlijk en alle lijnen vloeien mooi samen.
Geschreven door Ellen De Vriend
Recensie van Chicklit
Met een cover die lijkt op een gemiddelde bouquetreeks roman (maar dan iets minder erotisch) wist dit boek mij nou niet bepaald te enthousiasmeren. Natuurlijk weet ik ook wel, “Don’t judge a book by it’s cover”, maar sommige boeken hebben een bepaalde uitstraling waarvan ik wéét dat het geen ware liefde gaat worden. Ook de uitgeverij is niet mijn favoriet (sorry!). Sommige uitgeverijen geven nou eenmaal boeken uit die mij niet geheel aanspreken. Daarbij was het papier ook best dun, dus ik zat me bij voorbaat al te irriteren aan de letters die door de pagina’s heen schenen.
Jeetje zat ik er even een partijtje naast! De synopsis sprak mij wel aan, maar ik had het gevoel dat dit boek heel erg twee kanten op kon gaan; sloom en suf of razend spannend. Om Verboden tranen nou razend spannend te noemen vind ik ietwat ver gaan, maar het boek wist mij zeker van begin tot eind te boeien. Ik was heel erg benieuwd wie er nou achter de moorden zat, want de voor de hand liggende persoon is het natuurlijk nooit. Waar ik een beetje een vermoeden had, nam het plot toch een onverwachte wending. Fijn!
De personages zijn duidelijk omschreven waardoor ik niet steeds na moest denken wie wie nou ook alweer was. Sanne, de rechercheur en een van de hoofdpersonages, had wat mij betreft wel iets verder uitgediept mogen worden. Ook hangt er een nog niet afgesloten verhaallijn(tje) om haar heen. Biedt dit ruimte voor een vervolg?
Verboden tranen is een fijn boek om te lezen, vooral voor bijvoorbeeld op vakantie. Het is echt fijn als je door kan lezen zonder pauze, op die manier zit je veel meer ín het boek. Tegen al mijn eerste indrukken en verwachtingen in (wederom; excuses daarvoor) heb ik best genoten van dit boek!
Geschreven door Simone Kraan
Enkele lezersreacties op Crimezone
Het is even puzzelen en goed bijhouden hoe de tijdlijnen en alle verdwijningen precies in elkaar zitten, maar dat maakt Verboden tranen wel zo onderhoudend. Mysterieus en intrigerend, terwijl de mist om het verleden langzaam optrekt.
De ontrafeling van het mysterie is subliem, de spanning is heel goed opgebouwd en tot op het laatst houdt Skaye verborgen hoe de werkelijke vork in de juiste steel zit.
Ik kon het boek moeilijk wegleggen. Het is bloedstollend geschreven en een verhaal dat in mijn hoofd blijft zitten. Kom maar op met deel 3!
Ik zat meteen vast in het verhaal en kon het boek moeilijk wegleggen. Melissa heeft een prettige, vlotte schrijfstijl en weet de lezer vanaf het begin te boeien. De personages zijn zodanig goed uitgewerkt dat je heel goed in deze personen kunt verplaatsen.
Conclusie: een pageturner die je bij de strot grijpt en niet meer loslaat.
Recensie van De Boekensalon
Rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra van de politie in Hoorn doen in september 2011 onderzoek naar de merkwaardige verdwijning van een vrouw van 89. Een dag later worden in een tuinhuis bij een groot landhuis vier lijken gevonden. In de grootste zaak van de twee rechercheurs tot dan toe blijkt gaandeweg een verband te zijn tussen de twee zaken. De eigenaren van het landhuis zijn twintig jaar geleden omgekomen bij een auto-ongeluk, hun enige kind Jack en zijn zoontje worden vermist, zijn vriendin Sarah is onvindbaar. De oplettende rechercheurs ontdekken in het verleden aanknopingspunten waardoor ze Sarah vinden, wier schokkende verhaal naar de oplossing leidt. Dit is de tweede thriller van de auteur uit Hoorn (1972) die ook romans voor jongeren schrijft. Deze thriller wordt vlot verteld in een spannend verhaal met aansprekende hoofdpersonen en heeft een op zich goed uitgewerkte, maar gecompliceerde plot met soms onwaarschijnlijke verwikkelingen. Dat geldt ook voor de bloedstollende, maar ook onwaarschijnlijke ontknoping. Omslagfoto in donkere tinten van het gezicht van jonge vrouw voor een landhuis. Normale druk.
Recensie van Bezeten boeken
Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt, waarvan twee in verre staat van ontbinding. Het motief van de dader is een mysterie.
De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah is eveneens onvindbaar.
Na nader onderzoek ontdekt Luca dat Jacks ouders hem na hun sterven een vermogen hebben achtergelaten. Alleen verkocht hij het familiebedrijf in hetzelfde jaar dat hij vermist raakte, wat vraagtekens oproept.
Ze komen er al snel achter dat het grote landhuis nooit verkocht is na de dood van Max en Sophie Tildro en de vermissing van hun zoon. Het huis oogt onbewoond, maar toch ziet de tuin er perfect onderhouden uit. Dit roept vraagtekens op bij Sanne en Luca en ze gaan op zoek naar een mogelijke tuinman. Als ze hem eenmaal hebben gevonden, loopt het spoor al snel dood.
Uit de autopsies van de slachtoffers die gevonden zijn in het tuinhuis, blijkt dat de twee vrouwen ongeveer twee, drie weken daarvoor zijn vermoord.
Zodra het landhuis grondig word onderzocht, is al snel duidelijk dat de huiskamer al tijden onbewoond is. Er worden wel etenswaren in de keuken gevonden, waarvan de houdsbaarheidsdatum een paar weken daarvoor is verstreken, maar verder niets. In een zijvleugel is aan twee slaapkamers te zien dat er mensen hebben geslapen. Het lijkt erop dat het om de slachtoffers gaat.
Het duurt niet lang voordat twee van de lichamen worden geïdentificeerd als de huishoudster en haar nichtje die in de zijvleugel hebben gewoond en in het verleden voor de familie Tildro hebben gewerkt.
Als Sanne en Luca erachter komen dat de andere twee slachtoffers de stalmeester en een pas vermiste 89-jarige vrouw zijn, snappen ze de connectie tussen hen niet. Wat hebben de drie slachtoffers die voor de familie Tildro hebben gewerkt met de oude vrouw gemeen?
Luca denkt dat ze zich moeten verdiepen in de vermissing van Jack Tildro. Samen met Sanne deelt hij een voorgevoel dat zijn vermissing de link is, maar is dit waar?
Tegelijkertijd duiken we in het trieste verleden van Sarah, die op haar negentiende een relatie kreeg met Jack Tildro. In het begin gaat alles goed, maar als het stel een zoon krijgt gaat het snel bergafwaarts met hun relatie. Jack lijkt intens jaloers op de band die Sarah met hun zoon Sam heeft en neemt hem steeds vaker onaangekondigd mee voor een dag of zelfs langer. Naarmate ze langer samen zijn verandert Sarah van een vrolijke vrouw naar een onderdanige, bange en vooral ongelukkige vrouw. De liefde van haar leven is haar zoon Sam. Totdat Jack hem op een dag meeneemt en nooit meer terugkomt...
Een boek dat bij de toppers hoort! Melissa Skaye kan zich zeker meten met Karin Slaughter en Judith Visser. Vanaf de eerste bladzijde trekt Skaye de lezer de door haar gecreëerde wereld in, met de juiste spanningsopbouw en intrigerende personages. Vooral Sarah is zeer geliefd, met name door haar tragische verleden. Menig moeder zal zich in haar verhaal kunnen inleven en een traantje weg hebben moeten pinken.
We volgen niet alleen het leven van de rechercheurs en van Sarah, maar ook die van de dader. Dit zorgt af en toe voor lugubere stukken die sterk geschreven zijn en een diepe indruk op je achterlaten.
Verboden tranen is moeilijk weg te leggen, omdat je wilt weten wie nou uiteindelijk de dader is en of Sarah ooit weer met haar zoon herenigt zal worden.
Geschreven door Marieke Wolf
Recensie van Bangersisters
Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt, waarvan twee in verre staat van ontbinding. Het motief van de dader is een mysterie.
De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah is eveneens onvindbaar. De rechercheurs duiken in het verleden van Jack en Sarah en stuiten op een aantal onverklaarbare gebeurtenissen. Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een andere zaak, de vermissing van een oude vrouw. In eerste instantie lijkt dit een losstaande zaak, maar al snel rijst de vraag of deze vermissing verband houdt met de vier moorden. Sanne en Luca moeten alle zeilen bijzetten om te ontrafelen wat zich in het verleden heeft afgespeeld.
We beginnen in 1980. Een voorval in een speeltuintje waarbij twee jonge meisjes zijn betrokken is de inleiding op een verhaal wat zich niet kan laten raden. Eén van de meisjes vindt de dood, gewelddadig om het leven gebracht. Een moord die de boeken ingaat als onopgelost. Het andere meisje voor de rest van haar leven getraumatiseerd en vol schuldgevoelens en vragen. Vervolgens komen we in 2011 waar rechercheurs Luca en Sanne worden gewaarschuwd als er een oude vrouw onder zeer verdachte omstandigheden wordt vermist. Niet veel later stuiten ze toevallig op een verlaten landgoed in Hoorn waar ze vier lichamen vinden, opgestapeld in een tuinhuis. Op de meest gruwelijke manier om het leven gebracht, dat is al snel duidelijk. En al snel wordt duidelijk wie de slachtoffers zijn. Maar de hamvraag is natuurlijk waarom deze mensen zijn gedood. En waarom zijn ze hier achtergelaten? En wat hebben zij met elkaar gemeen dat ze op het landgoed, waar ooit een gezin heeft gewoond dat alleen maar drama met zich meedroeg, zijn achtergelaten? Een gezin waaromtrent vele onbeantwoorde vragen rijzen. De ouders blijken namelijk 25 jaar eerder te zijn omgekomen bij een zwaar auto-ongeluk waar de zoon, Jack Tildro, de enige overlevende én erfgenaam was. Maar ook rondom hem weer vragen, hij is op zijn beurt namelijk 20 jaar geleden als vermist opgegeven door zijn vriendin Sarah, vijf jaar na de dood van zijn ouders. Van de ene op de andere dag was hij weg, zonder ooit nog een teken van leven te hebben gegeven. Maar hij heeft wel hun zoontje Sam meegenomen, Sarah heeft hen nooit gevonden. Zoveel vragen dus en zo weinig antwoorden. Want wat hebben de slachtoffers in het tuinhuisje, de verongelukte ouders en de vermissing van Jack en zijn zoon met elkaar te maken? Het meest onwaarschijnlijke blijkt het antwoord op deze vraag te zijn......
Het leven van Sarah loopt als een rode draad door het verhaal, vanaf haar jeugd tot aan het einde van het verhaal loop je als lezer met haar mee, zij is de spil in het verhaal. Op het moment dat ze Jack leert kennen is ze zich niet bewust van wat er komen gaat. Haar vriendin waarschuwt haar, want zij voelt dat er iets niet goed is, er is iets, maar haar mening en gevoel worden niet erkend. Ook niet door Sarah. Had ze het maar wel gedaan.......
Van verliefdheid naar mishandeling, van geluk naar ongeluk. Van samen naar alleen. Van alles naar niets...... Vanaf het begin is het verhaal intrigerend, beklemmend en spannend. Dat je door diverse periodes en personen wordt meegenomen is alleen maar een pluspunt. Dat moet je wel goed aanpakken als schrijver want ik ervaar het zeker niet altijd in het voordeel van een verhaal. Hier is dat gelukkig niet het geval en is het genieten. En dat heeft als resultaat dat je met onverdeelde aandacht in het boek zit en, net als in "Virtuele tango", maar één ding wilt en dat is lezen totdat je weet hoe het zit! Het verhaal in "Verboden tranen" gaat over vriendschap, teleurstelling, verdriet en de wraak van zieke, bezeten geesten. Een mix van zoveel emoties zorgt dat je het boek niet weglegt, niet weg kán leggen. Je proeft als het ware de spanning, nog meer dan in "Virtuele tango". Ik heb het in één ruk uitgelezen.
Zoals gezegd word je meteen het verhaal ingetrokken dat je vervolgens ook voorlopig niet loslaat. Het is spannend, het leest gemakkelijk, het zet je aan het denken. Wie, wat, waar en waarom? Vier vragen waar het om draait in dit verhaal maar die allesbehalve gemakkelijk beantwoord worden. Daarvoor zul je dus echt het boek zelf moeten gaan lezen en dat zul je graag doen. Ondanks dat ik in dit deel het aandeel van Sanne en Luca jammer genoeg kleiner vond, die twee vragen toch écht om meer aandacht!, was het een heerlijk spannend boek, gedurfd en ietwat mysterieus. De plot had ik deze keer eerder door, gedeeltelijk weliswaar, maar dat heeft geen enkele invloed gehad op mijn beleving van het verhaal. Het is ijzersterk, goed in elkaar gezet en uitgewerkt.
En ja, dus weer een voltreffer van Melissa!! De 2e op rij!! Een ongekend goed doordacht verhaal. Met twee hoofdrolspelers die nog zoveel potentie in zich hebben om verder uitgediept te worden, kan het naar mijn mening niet anders of er komt een derde deel met Luca en Sanne.
Toch?
Door Patrice van Trigt
Recensie Thrillerlezers
Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt, waarvan twee in verre staat van ontbinding. Het motief van de dader is een mysterie. De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah is eveneens onvindbaar. De rechercheurs duiken in het verleden van Jack en Sarah en stuiten op een aantal onverklaarbare gebeurtenissen. Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een andere zaak, de vermissing van een oude vrouw. In eerste instantie lijkt dit een losstaande zaak, maar al snel rijst de vraag of deze vermissing verband houdt met de vier moorden. Sanne en Luca moeten alle zeilen bijzetten om te ontrafelen wat zich in het verleden heeft afgespeeld.
Over “Verboden tranen”: 'Een ijzersterk verhaal!' - Linda Jansma, thrillerauteur van o.a. Caleidoscoop en Schuilplaats.
Over “Virtuele tango”: 'Virtuele tango’ is indrukwekkend en huiveringwekkend!' - Boekentip.nl
'Melissa Skaye is de Karin Slaugther van Nederland!' - Vrouwenthrillers.nl
'Een super spannende thriller, een juweeltje in zijn soort.' - Boekenbijlage
'Skaye heeft met 'Virtuele tango' een thriller afgeleverd die staat als een huis!' - Leesfanaten
Melissa Skaye (1972) is auteur van de thriller Virtuele tango en van de fantasyreeks Jeremy Jago.
Ze heeft in diverse bundels korte thrillerverhalen gepubliceerd. Verboden tranen is het tweede deel in de VT-reeks. Melissa woont in Hoorn.
www.melissaskaye.nl
We beginnen in 1980. Een voorval in een speeltuintje waarbij twee jonge meisjes zijn betrokken is de inleiding op een verhaal wat zich niet kan laten raden. Eén van de meisjes vindt de dood, gewelddadig om het leven gebracht. Een moord die de boeken ingaat als onopgelost. Het andere meisje voor de rest van haar leven getraumatiseerd en vol schuldgevoelens en vragen. Vervolgens komen we in 2011 waar rechercheurs Luca en Sanne worden gewaarschuwd als er een oude vrouw onder zeer verdachte omstandigheden wordt vermist. Niet veel later stuiten ze toevallig op een verlaten landgoed in Hoorn waar ze vier lichamen vinden, opgestapeld in een tuinhuis. Op de meest gruwelijke manier om het leven gebracht, dat is al snel duidelijk. En al snel wordt duidelijk wie de slachtoffers zijn. Maar de hamvraag is natuurlijk waarom deze mensen zijn gedood. En waarom zijn ze hier achtergelaten? En wat hebben zij met elkaar gemeen dat ze op het landgoed, waar ooit een gezin heeft gewoond dat alleen maar drama met zich meedroeg, zijn achtergelaten? Een gezin waaromtrent vele onbeantwoorde vragen rijzen. De ouders blijken namelijk 25 jaar eerder te zijn omgekomen bij een zwaar auto-ongeluk waar de zoon, Jack Tildro, de enige overlevende én erfgenaam was. Maar ook rondom hem weer vragen, hij is op zijn beurt namelijk 20 jaar geleden als vermist opgegeven door zijn vriendin Sarah, vijf jaar na de dood van zijn ouders. Van de ene op de andere dag was hij weg, zonder ooit nog een teken van leven te hebben gegeven. Maar hij heeft wel hun zoontje Sam meegenomen, Sarah heeft hen nooit gevonden. Zoveel vragen dus en zo weinig antwoorden. Want wat hebben de slachtoffers in het tuinhuisje, de verongelukte ouders en de vermissing van Jack en zijn zoon met elkaar te maken? Het meest onwaarschijnlijke blijkt het antwoord op deze vraag te zijn……
Het leven van Sarah loopt als een rode draad door het verhaal, vanaf haar jeugd tot aan het einde van het verhaal loop je als lezer met haar mee, zij is de spil in het verhaal. Op het moment dat ze Jack leert kennen is ze zich niet bewust van wat er komen gaat. Haar vriendin waarschuwt haar, want zij voelt dat er iets niet goed is, er is iets, maar haar mening en gevoel worden niet erkend. Ook niet door Sarah. Had ze het maar wel gedaan…….
Van verliefdheid naar mishandeling, van geluk naar ongeluk. Van samen naar alleen. Van alles naar niets…… Vanaf het begin is het verhaal intrigerend, beklemmend en spannend. Dat je door diverse periodes en personen wordt meegenomen is alleen maar een pluspunt. Dat moet je wel goed aanpakken als schrijver want ik ervaar het zeker niet altijd in het voordeel van een verhaal. Hier is dat gelukkig niet het geval en is het genieten. En dat heeft als resultaat dat je met onverdeelde aandacht in het boek zit en, net als in “Virtuele tango”, maar één ding wilt en dat is lezen totdat je weet hoe het zit! Het verhaal in “Verboden tranen” gaat over vriendschap, teleurstelling, verdriet en de wraak van zieke, bezeten geesten. Een mix van zoveel emoties zorgt dat je het boek niet weglegt, niet weg kán leggen. Je proeft als het ware de spanning, nog meer dan in “Virtuele tango”. Ik heb het in één ruk uitgelezen.
Zoals gezegd word je meteen het verhaal ingetrokken dat je vervolgens ook voorlopig niet loslaat. Het is spannend, het leest gemakkelijk, het zet je aan het denken. Wie, wat, waar en waarom? Vier vragen waar het om draait in dit verhaal maar die allesbehalve gemakkelijk beantwoord worden. Daarvoor zul je dus echt het boek zelf moeten gaan lezen en dat zul je graag doen. Ondanks dat ik in dit deel het aandeel van Sanne en Luca jammer genoeg kleiner vond, die twee vragen toch écht om meer aandacht!, was het een heerlijk spannend boek, gedurfd en ietwat mysterieus. De plot had ik deze keer eerder door, gedeeltelijk weliswaar, maar dat heeft geen enkele invloed gehad op mijn beleving van het verhaal. Het is ijzersterk, goed in elkaar gezet en uitgewerkt.
En ja, dus weer een voltreffer van Melissa!! De 2e op rij!! Een ongekend goed doordacht verhaal. Met twee hoofdrolspelers die nog zoveel potentie in zich hebben om verder uitgediept te worden, kan het naar mijn mening niet anders of er komt een derde deel met Luca en Sanne.
Toch?
Patrice
Recensie van Bangersisters
Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie Hoorn, staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt, waarvan twee in verre staat van ontbinding. Het motief van de dader is een mysterie.
De oorspronkelijke bewoners van het huis, Max en Sophie Tildro, zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk en de huidige bewoner, hun zoon Jack, is al ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah is eveneens onvindbaar. De rechercheurs duiken in het verleden van Jack en Sarah en stuiten op een aantal onverklaarbare gebeurtenissen. Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een andere zaak, de vermissing van een oude vrouw. In eerste instantie lijkt dit een losstaande zaak, maar al snel rijst de vraag of deze vermissing verband houdt met de vier moorden. Sanne en Luca moeten alle zeilen bijzetten om te ontrafelen wat zich in het verleden heeft afgespeeld.
Het boek begint met een spannende proloog, die zich afspeelt in 1980. In een speeltuin, waar twee jonge meisjes op een klimrek zitten en begluurt worden door een jongen. Hij raakt in gesprek met het rood-harige meisje, maar die wordt opgehaald door haar vader. Hij blijft over met het blonde meisje, haalt iets uit haar tasje en gaat er als een haas vandoor. Ze achtervolgt hem, maar dat had ze beter niet kunnen doen...
Dan is het 2011. Sanne Philips en Luca Borra, rechercheurs bij de politie in Hoorn, krijgen een melding van een vermiste bejaarde vrouw. Mevrouw de Beer, 89 jaar. Tegelijkertijd worden er toevallig door een wandelaar vier lijken gevonden in een tuinhuisje bij een grote villa aan de Dorpsstraat. De voormalige bewoners zijn om het leven gekomen bij een auto-ongeluk in Oostenrijk. Hun zoon en zijn vriendin zijn spoorloos verdwenen.
Er volgt een zoektocht door de rechercheurs naar deze mensen. En heeft deze zaak überhaupt iets te maken met de verdwijning van de oude vrouw?
Na de proloog smaakt het boek al naar meer. Het eerste hoofdstuk heeft waarschijnlijk nogal wat verwijzingen naar de eerste thriller van Skaye, 'Virtuele tango'. Ze komen verder niet meer terug in het boek. Maar dan volgt een boeiende verhaallijn, goed uitgediepte personages en rake dialogen. Spanningsopbouw is uitstekend. Al deze ingrediënten maken dit boek tot een super-spannende thriller.
Met wisselende perspectieven weliswaar, maar het is niet moeilijk om te ontdekken welk personage aan het woord is. Zo is de tekst van de moordenaar cursief gedrukt. Het heden en verleden zijn prachtig verweven in de verhaallijn. Vooral het verhaal van Sarah is zeer aandoenlijk beschreven. Eindigend met een verrassend plot. Leuk detail is dat Karin Troost een personage is in het boek, een bestaand persoon die een prijsvraag gewonnen heeft. En André Stumpel, de eigenaar van een plaatselijke boekhandel speelt eveneens een rol.
Door Lia Schellekens
Recensie Wie schrijft blijft
Melissa Skaye (04-04-1972) woont samen met haar man en twee kinderen in Hoorn. Melissa is auteur van de fantasyreeks Jeremy Jago, de thriller Incognito en ze heeft in diverse bundels, waaronder Quillerz 1, Quillerz 2 en Onverwacht korte thrillerverhalen gepubliceerd onder haar eigen naam Melissa Bielsma-Schaaij. Op online schrijversplatform Tenpages.com wist Melissa veel lezers enthousiast te krijgen voor Virtuele tango (die ze als Quiller voor Vrouwenthrillers.nl schreef en later uitwerkte tot volledig manuscript) met publicatie tot gevolg. Skaye is een pseudoniem.
Mijn mening
Ellessy Crime stuurde mij dit boek toe, waarvoor hartelijk dank! Ik kende noch het boek, noch de schrijfster. Maar de cover en de titel spraken mij meteen aan, zodat ik zin had om aan het boek te beginnen. En dat was niet voor niets…meteen vanaf de proloog had het verhaal me in zijn greep.
De proloog speelt in augustus 1980. Een jong meisje wordt in een speeltuin begluurd door een jongen. Wanneer haar vader haar komt halen en ze naar huis gaat, blijft haar vriendinnetje Mieke achter. De jongen pakt iets van haar af, het blijft onduidelijk wat het is. Maar het is voor Mieke zo belangrijk dat ze achter de jongen aan gaat. Hij vermoordt haar in de schuur bij zijn huis.
Het verhaal begint dan in 2011, wanneer rechercheur Sanne samen met collega Luca de vermissing van een oude dame moet onderzoeken. Mw. De Beer is 89 jaar oud en plots verdwenen. Haar buurman Rudy doet aangifte. Hij zorgt al 20 jaar voor zijn oude buurvrouw. De politie gaat op zoek naar de twee meiden die voor hem in de flat woonden en waar geheimzinnigheid omheen hangt. Zij zijn het enige aanknopingspunt, verder tast de politie in het duister.
Het perspectief wisselt, we zien de moordenaar samen met een oude vrouw. Hij sart haar. De lezer kan de angst van de oude dame bijna ruiken, voelt de beklemmende sfeer in die ruimte waar in de hoek een aantal lijken opgestapeld ligt.
Per toeval vindt de politie vier opgestapelde lijken in een tuinhuis, horend bij een groot vrijstaand huis. Het huis is verlaten, de bewoners zijn 25 jaar geleden omgekomen bij een auto-ongeluk. Hun zoon, Jack Tildro, is 20 jaar geleden als vermist opgegeven door zijn vrouw Sarah.
De volgende hoofdstukken zien we door de bril van Sarah. Het is 1988 en Sarah woont samen met haar vriendin Melanie in een flatje, als Sarah dolverliefd wordt op Jack. Melanie is daar echter niet gelukkig mee en waarschuwt Sarah voor Jack.
“Je zult ongelukkig worden. Ik voel het!”
De ruzie loopt zo hoog op dat Sarah vertrekt en bij Jack intrekt. Ze voelt zich niet helemaal op haar gemak in zijn grote huis met bedienden, maar is stapeldol op hem. En Jack op haar. Al snel blijkt Sarah zwanger te zijn en Sam wordt geboren. Vanaf dat moment verandert Jack van een leuke, liefhebbende man in een man die Sarah wil overheersen en haar op den duur zelfs mishandelt. Na een ruzie verdwijnt Jack om nooit meer terug te komen en neemt de tweejarige Sam met zich mee. Sarah blijft wanhopig en gebroken achter.
“Ik kon niet meer. Mijn leven had geen enkele zin meer. Ik was kapotgeslagen, murw en op, ik kon simpelweg niet verder leven.”
Sanne graaft steeds dieper in het verleden om de waarheid te achterhalen. Er vallen meer doden, maar wat is het dat hen bindt? En wat is er met Sarah gebeurd? Waar zijn Jack en Sam al die jaren gebleven?
Het boek leest als een trein. Het is vlot geschreven met sprankelende dialogen. De beschrijvingen zijn bijna levensecht. Door het hele verhaal kruipt een onderhuidse spanning. Er is iets met dat huis en zijn bewoners… Het verhaal grijpt je vanaf het begin bij de strot en laat je niet meer los. Het plot doet daar nog een schepje bovenop. Wat mij betreft was de wending niet totaal onverwachts, maar dat deed niets af aan de spanning hoe een en ander af zou lopen.
Conclusie: een pageturner die je bij de strot grijpt en niet meer loslaat. *****
Interview met the S word
Verboden tranen is de tweede thriller die Melissa Skaye bij uitgeverij Ellessy uitgeeft, na Virtuele tango. Sanne Philips en Luca Borra van de Hoornse recherche stuiten opnieuw op spannende raadsels, die moeten worden ontrafeld voordat er nog meer slachtoffers vallen.
Philips en Borra staan voor een van de moeilijkste zaken uit hun carrière. In het tuinhuis van een groot landhuis worden vier lichamen ontdekt. Het motief van de dader is een mysterie. De rechercheurs duiken in het verleden van Max en Sophie, de oorspronkelijke bewoners die zijn omgekomen bij een auto-ongeluk, en van de vermiste zoon Jack en zijn partner Sarah. Ondertussen krijgen Sanne en Luca te maken met een andere zaak, de vermissing van een oude vrouw. Houdt deze zaak verband met de andere vier moorden? Sanne en Luca moeten alle zeilen bijzetten om te ontrafelen wat er zich in het verleden heeft afgespeeld en welke duistere geheimen de vroegere bewoners verbergen.
Schrijven is voor Melissa Skaye een ‘serieuze hobby’, waarin je nooit bent uitgeleerd. Zo vertelt ze: ‘Ik ben heel nieuwsgierig hoe lezers iets zullen vinden, wat ze voelen bij een bepaald hoofdstuk. Vaak krijg ik bepaalde vragen of opmerkingen over mijn rechercheurs Sanne en Luca. Of ze bij elkaar komen, of over het verleden van Sanne. Lezers denken mee. Hoe geweldig is dat? Alles wat alleen in mijn hoofd bestond, is ook in de hoofden van vele anderen gaan leven. Dat maakt schrijven voor mij zo geweldig en ook bijzonder.’
Ingrediënten voor een goed boek zijn volgens Skaye spanning en humor. Bovendien moet een verhaal ‘een kop en staart hebben en uiteraard intrigerende karakters’. De thrillerschrijfster vindt bovendien: ‘Emotie mag ook niet ontbreken. Dan heb ik het niet alleen over wat tranen, maar over een diepgaand verhaal achter een persoon. Een verhaal dat een lezer raakt.’
Of er al ideeën bestaan voor een volgend boek? Ja, daar is de auteur van Verboden tranen al mee begonnen. Sanne en Luca mogen weer puzzelen. Skaye vertelt: ‘Ik merk dat ik het erg leuk vind om de oorsprong van moorden uit het verleden te halen. Mijn daders moorden niet zomaar, er gaat altijd iets aan ten grondslag. Deze keer heb ik het mezelf, qua slachtoffers, wel een beetje moeilijk gemaakt, maar ik ga de uitdaging met mezelf gewoon aan.’ Niet alleen Sanne en Luca gaan meer avonturen beleven. Skaye laat Jeremy Jago, waarmee voor haar het schrijven begon, ook niet in de kou staan. ‘Ik heb altijd geroepen acht delen te willen schrijven, dus dat ga ik ook doen. En of ik nu in de fantasywereld van Jeremy duik of in de thrillers met Sanne en Luca, het voelt altijd weer aan als thuiskomen!’