Skikda

Leesfragment

Ik had me nooit zo leeg gevoeld, maar was rijker dan ooit. Ik realiseerde me opeens dat ik mijn vrijheid terug had. Niemand kende me meer en wilde zelfs weten wie ik was of was geweest. Werken kon ik niet, ik had geen bezittingen meer, dus ook geen ballast.
Er kwam een idee in me op. Niet zo maar een idee, maar een gedachte dat mijn hele verdere leven zou veranderen. Ik besloot op dat moment de wereld de rug toe te keren als Martin Braks. De heer Braks zou ophouden te bestaan. Ik had mijn schulden betaald en voelde geen spijt jegens mijn medemensen om ze te kunnen verlaten. Ze hadden me allen, op een aantal uitzonderingen na, laten
vallen als een baksteen. Zelfs de relaties waar ik altijd veel voor verdiend had, meden me nu als de pest. Ze hadden gezegd: ‘Martin, je weet het toch? Je bent maar zo goed als je laatste job, niet meer en niet minder. Tot kijk.’
Ik gaf ze nog gelijk ook, kon er ook niet meer boos om worden en begon me steeds meer te verheugen op het mogelijke feit dat ik nu een unieke kans had met de noorderzon te verdwijnen. Om in rook op te gaan. Want de meeste mensen realiseren zich niet hoezeer men bij allerlei instanties bekend is. Het is zo goed als onmogelijk om de gegevens die over een persoon bekend zijn uit te wissen en op die manier een nieuwe identiteit te creëren. Nu had ik een unieke kans en was vastbesloten die met beide handen aan te grijpen. Schoon schip! Ja, dit zou mijn doel worden. Ik had opeens een voorsprong die ik zou gaan benutten. Ik zou van de aardbol verdwijnen en van die obscuriteit gebruik maken om een onderzoek in te stellen naar de dood van Gert Schagen.
Er was nog steeds geen antwoord gekomen vanuit Algiers over het lot en het vrijgeven van Gerts lichaam. De autoriteiten hadden van alles geprobeerd, maar waren er niet in geslaagd om de Algerijnse regering over te halen. Janneke was maar gestopt met het bellen en schrijven omdat ze het gewoonweg niet meer kon bekostigen. Ze moest verder met twee kleine kinderen. Ik had Jacqueline een tip gegeven voor een andere baan en daar was ze in geslaagd. Alles wat ik nog als Martin
Braks kon doen, had ik gedaan.
Natuurlijk had ik zelf eerst ook geprobeerd een baan als ladinginspecteur te vinden, maar kennelijk was men ervan op de hoogte wat er voorgevallen was en ik maakte er bepaald ook geen geheim van. Eén ding wilde ik nooit verliezen en dat was mijn integriteit. Dat is het belangrijkste wat een man kan hebben en de basis voor alles. Ook wilde ik niet steeds maar weer uitleggen aan die personeelsfunctionarissen wat er precies gebeurd was. Dat ging hun toch geen donder aan?