Olga van der Meer
ISBN 978-90-8660-448-7
Prijs € 17,95
Verschijnt najaar 2021
Jolande en haar man Ralph genieten van het gezinsleven met hun twee kinderen. Dat is iets wat ze haar broer Boris en zijn man Jim ook graag gunt, maar voor hun ligt dat een stuk gecompliceerder. Na lang nadenken en lange gesprekken met Ralph besluit Jolande draagmoeder te worden voor haar broer en zwager. Een lang proces, wat niet zonder slag of stoot verloopt, maar waar ze met volle overtuiging uit liefde instapt. Ze kan het aan. Met haar nuchtere aard, rationele kijk op de wereld en relativeringsvermogen is zij de aangewezen persoon om een gezin voor haar broer te realiseren. Bovendien heeft ze Ralph naast zich. Met zijn onvoorwaardelijke steun kan ze alles aan. Het verloopt allemaal volgens plan, tot aan het overhandigen van de baby aan haar broer en zwager toe. Tot ze hem later weer ziet en ze zich vertwijfeld afvraagt wat ze gedaan heeft. Het verdriet om deze weggegeven baby slaat hard toe en dreigt zelfs haar huwelijksgeluk met Ralph te verstoren. Bij Boris en Jim verloopt ook niet alles van een leien dakje, want vooral Jim wordt gedreven door angst en onzekerheid. Hij doet er alles aan om zijn kind te houden.
Jolande begon op te ruimen, maar Ralph hield haar tegen.
“Eerst praten,” zei hij beslist. “Een beetje uitleg is wel op zijn plaats, vind ik.”
“Ik weet niet goed waar ik moet beginnen,” zuchtte Jolande. Ze stapelde automatisch de bordjes op elkaar, maar Ralph trok haar zonder pardon mee naar de bank en dwong haar te gaan zitten.
“Bij het begin,” zei hij grimmig. “Kom op, Jolan. Je kunt niet zoiets zeggen en dan verder je mond houden. Wil je werkelijk een derde kind? We hebben na de geboorte van Lieske al besloten dat we het bij twee kinderen wilden houden.”
“Niet voor onszelf. Voor Boris en Jim.”
De verbijstering op het gezicht van Ralph was bijna komisch te noemen. Jolande had daar echter geen oog voor. Ze speelde nerveus met haar handen.
“Wat? Ben je helemaal gek geworden? Hoe kom je daar in vredesnaam bij? Hebben ze dat aan je gevraagd?” vuurde hij zijn vragen op haar af.
“Nee, ze weten niet eens dat ik daar over aan het denken ben.”
“Hoe kom je dan aan een dergelijk bizar idee?”
“Bij dat feest van je werk heb ik met ene Melanie gepraat. Zij vertelde dat haar directe collega twee kinderen heeft via zijn nicht, die draagmoeder voor hem en zijn man was,” begon Jolande uit te leggen.
“Loop je hier werkelijk al sinds dat feest over na te denken? Dat is maanden geleden!”
“Het is dan ook een heel moeilijke beslissing.”
“O nee, hoor, ik help je daar wel bij. Het gebeurt niet,” zei Ralph meteen cynisch.
“Dan kunt je niet zomaar zeggen,” meende Jolande verontwaardigd.
“Nou en of ik dat kan! Je lijkt wel niet wijs om dat serieus te overwegen,” foeterde hij verder. “Draagmoeder! Je eigen kind weggeven dus. Besef je wel wat dat inhoudt?”
“Het zou niet mijn kind zijn, maar het kind van Boris en Jim.”
Ralph snoof.
“Ja, natuurlijk. Je vergeet daarbij dat het negen maanden lang in jouw lichaam zit, jouw genen heeft en jij de biologische moeder bent. Daar kun je onmogelijk zo verstandelijk naar kijken dat je hem of haar na de zwangerschap zomaar weggeeft.”
“Ik weet niet of ik daar toe in staat ben, daarom ben ik er al zo lang in gedachten mee bezig. Ik wik alles tegen elkaar af,” zei Jolande eerlijk.
“Daar kun je nu dus mee stoppen. We doen het niet.”
1. Je hebt weer een actueel en heftig onderwerp gekozen voor je roman. Hoe kwam je op het idee om over draagmoederschap te schrijven?
Dit vind ik altijd een lastige vraag. Onderwerpen voor boeken verzin je niet echt actief, die komen langzaam of soms juist heel snel bij je binnen door dingen die je lees, hoort en ziet. Een item in het journaal kan zich bijvoorbeeld vastzetten in mijn hoofd en daar weken of maanden sudderen tot er zich een heel verhaal omheen vormt. Andere keren zie ik direct een verhaal voor me, al moet ik daarbij zeggen dat een oorspronkelijk idee tijdens het uitwerken tot een boek soms totaal verandert. Dan heb ik een half jaar later een boek geschreven wat bijna niets meer te maken heeft met het eerste zaadje dat in mijn hoofd aan het ontkiemen was.
2. Is het na zoveel boeken (ik ben de tel kwijt - meer dan 50 inmiddels?) niet lastig om nog een verhaal te bedenken dat je genoeg boeit om er een boek over te schrijven?
Het zijn inmiddels 57 boeken, waarvan er twee alleen maar in de jubileumomnibussen verschenen zijn. Deze zijn overigens wel in grote letter uitgave verschenen. Nogmaals, de onderwerpen zoeken mij meestal. Als ik echt na ga zitten denken over waar mijn volgende boek over moet gaan komt er meestal niets in me op. Het blijft een proces wat moeilijk uit te leggen is. Aan inspiratie overigens geen gebrek, er komt dagelijks zoveel nieuws binnen via diverse kanalen. Wat dat betreft heb ik eerder te veel dan te weinig ideeën.
3. Je schrijft zelden of nooit series of boeken waarin hoofdpersonen uit een vorig boek weer terugkomen. Is daar een reden voor?
Ik heb wel een aantal vervolgen geschreven. Zo is er een driedelige serie over een familie die een miljoenenprijs wint en een deel van dat geld gebruikt om een hotel op te zetten. Daarnaast heb ik twee keer een vervolg op een bestaand boek geschreven. Een keer omdat het verhaal wat ik in mijn hoofd had goed paste als vervolg op een al bestaand boek. Het andere vervolg heb ik gemaakt omdat het eerste boek nog niet af was. Ik had daar nog zoveel over te vertellen dat ik het eerste verhaal wel een eind heb gegeven en daarna een direct aansluitend vervolg heb gemaakt. Ondanks dat zijn deze twee boeken ook los van elkaar te lezen.
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Ik ben altijd met een volgend boek bezig, meestal zelfs al voor het boek waar ik mee bezig ben afgerond is. Niet direct op papier, maar wel in mijn hoofd. Er zit blijkbaar een stukje in mijn hersens wat constant bezig is met filteren van informatie en met bedenken wat wel en niet geschikt is om over te schrijven. Het afgelopen half jaar heb ik vrijwel niet geschreven, omdat ik heel erg druk was met het zoeken naar een huis, een verbouwing en een verhuizing en er daardoor geen rust in mijn hoofd en lijf was, maar ook dan gaan de radartjes in mijn hoofd door.
Recensie op Boekensteeg
Wow! Van der Meer heeft het weer geflikt. Ook Dierbaar geschenk heeft ze met veel gevoel geschreven en laat het verhaal echt beleven door de lezer. Net als de voorgaande boeken die ik van haar las, is haar schrijfstijl heel vlot en realistisch. Jolande is een sterke vrouw, maar kan haar gevoel maar moeilijk plaatsen als ze eenmaal is bevallen van haar derde kindje. De omstandigheden en gebeurtenissen komen realistisch over en dit verhaal zou zomaar iemands verhaal kunnen zijn. In het najaar keek ik op Play4 een aantal weken de documentaire Draagmoeders en ik moest tijdens het lezen van Dierbaar geschenk geregeld aan deze draagmoeders denken.
Thema’s als (familie) relaties, geluk, adoptie, draagmoederschap, homoseksualiteit komen goed aan bod in dit verhaal, maar ook twijfel en jaloersheid beschrijft de auteur goed. De cover past goed bij het verhaal en nodigt uit om in de winkel dit boek te pakken. Wat mij betreft heeft van der Meer zichzelf weer bewezen met dit prachtig ontroerende verhaal. Ik zie Lieske al voor mij tijdens die familiebijeenkomst. Wat een heerlijk meisje is het toch!
Mocht ik een nadeel noemen over Dierbaar geschenk dan is het dat ik het binnen een dag uitlas. Ik wilde zou graag lezen over Jolande en haar draagmoederschap! De tissues lagen naast me en ik heb ze toch even nodig gehad. Ik heb wederom genoten van een boek van van der Meer. Ik geef het dan ook graag 4 sterren.
Geschreven door Antoinette
Biblion-recensie
Jolande is gelukkig met haar man Ralph. Samen genieten ze van het gezinsleven met hun twee kinderen. Ze gunt dat haar broer Boris en zijn man Jim ook, maar dat ligt gecompliceerder. Jolande besluit om draagmoeder te worden voor haar broer en zwager. Ze is ervan overtuigd dat ze het aankan. De zwangerschap verloopt helemaal volgens plan, tot het overhandigen van de baby aan Boris en Jim. Als ze baby Koen weer ziet, twijfelt ze over wat ze gedaan heeft. Ze is erg boos en verdrietig. Dit verstoort ook haar huwelijk met Ralph. Ook bij Boris en Jim gaat alles niet helemaal goed. Jim doet er alles aan om Koen te houden. Mooie familieroman. De plot is goed opgebouwd. Ook de spanning wordt mooi opgebouwd en de personages zijn levendig en worden goed uitgediept. De schrijfstijl is bovendien vlot.
Geschreven door Susan Gosselink