| Boek | Leesfragment | Interview | Recensies | Meer |
Leesfragment
Journalist Bob Laroo is een complot op het spoor rond de verloren WK-finale van 1974. Hij benadert zijn collega/mentor John P. van Galen om mee te helpen dat complot te ontrafelen.
‘Wat mij persoonlijk verbaast is dit,’ zei John P. van Galen.
‘Zolang ik nu met je werk, heb ik jou nog nooit op bevlogenheid betrapt. Behalve als het gaat over je bankrekening of je haar.’
Een grote wolk rook onttrok zijn grijns gelukkig niet aan mijn waarneming.
‘Leuk, John,’ zei ik. En vroeg me af of ik er goed aan had gedaan hem bij mijn mijmeringen te betrekken. Het complot had me geen seconde losgelaten. Ik was vooral benieuwd wie er van Nederlandse zijde bij betrokken waren geweest.
En omdat John het WK ’74 had meegemaakt, hij kende zelf enkele spelers uit die tijd zeer goed, leek hij me de aangewezen persoon om me te helpen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot.
‘Waarom zit jij hier zo achteraan? Of gaat dit jouw wereldwijde doorbraak worden? En ga je dan je memoires peperduur laten uitgeven? Ik heb al een leuke titel trouwens, wat dacht je van “Als je haar maar goed zit!”’ Opnieuw een grote rookwolk. John had het naar zijn zin. Mij een beetje afzeiken, ja, dat was genieten.
Negeren. Dat leek me op dit moment het beste. Ik moest gewoon zien dat ik hem in het hele verhaal geïnteresseerd kreeg, dan zou hij vanzelf om gaan.
‘Het heeft niet eens zoveel te maken met die hele finale. Dat verhaal over dat complot, al zou het een wereldscoop zijn, interesseert me niet zoveel. De spelers die meededen neem ik niets kwalijk. En de finale zal na al die jaren ook niet meer ongeldig verklaard worden, dat snap ik ook wel. Maar de man die hierachter zit, daar gaat het me eigenlijk om. Hoe je het ook wendt of keert, Vivian is dood. Dankzij hem. Steinmüller-Strauß is ook dood. Dankzij hem.’
‘Maar dat is een ouwe Duitser die fout was in de oorlog. Hoe erg is dat? Da’s hooguit zestig jaar te laat. En trouwens, als ik het goed begrepen heb is dat een veronderstelling van jouw informant. Er is nooit iets bewezen. Toch?’
‘Nog niet.’