Storm voor de stilte

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

Een kleine stoet kreeg van iedereen voorrang: achter twee spelende gitaristen liepen een paar kinderen met boeketten bloemen. Een groepje ‘ooms en tantes’ in traditionele kleding en met een bloem in het haar of achter een oor vormde de middenmoot. Daarachter een vrouw met een baby in een lange doopjurk op de arm. De jonge vader naast haar sjouwde een reuzenkaars, die was gevat in een miniatuur woonwagentje. Een verbluffend staaltje huisvlijt. Tot slot nog een paar wiebelende tienermeisjes op plateauzolen.
Marleen draaide zich om naar Victor: “Kijk eens Vic, zo’n mooie kunst, daar kun jij nog wat van leren.” Victor lachte en riep naar de vrouwen: “Gaan jullie maar achter de stoet aan. Ik loop nog even om de kerk en zie jullie daar straks wel.”
Op het kerkplein dromde de massa samen rond de populaire groep Urs Karpatz die zigeunermuziek speelde, doorspekt met de Maria-liedjes die ze in de processies onafgebroken zou spelen. ‘Te Lourdes op de bergen’ klonk grappig in het slepende arrangement. Marleen en Sonja bleven even luisteren, met moeite hun voeten en handen in bedwang houdend. Samen dansen, dat ging echt te ver.
Toen ze zich omdraaiden om hun weg naar de kerk te vervolgen stond Marleen plotseling tegenover een ernstig kijkende Magdalena. Ze schrok en toen Sonja naast haar opdook schrok de zigeunerin eveneens. Ze drukte beide handen tegen haar mond en keek de twee vrouwen met grote ogen aan, bijna ontzet.
Marleen wist niets beters te verzinnen dan ze aan elkaar voor te stellen. Tegen de zigeunerin “Une amie de Hollande” en tegen Sonja “Mijn eigen waarzegster Magdalena. Steek je hand maar uit, dan gaat ze hem lezen voor een habbekrats.”
Sonja reageerde aarzelend, maar Magdalena greep snel haar hand, draaide hem met de palm naar boven en zei haar lesje op. “Veel meegemaakt, veel verdriet maar ook veel geluk. Oh, Magdalena ziet dokter. Als kind ziek geweest en later ook. Levenslijn kruist twee keer gezondheidslijn, kijk hier. Levenslijn is lang, alles komt goed. Ohohoh…..veel liefde, ohohoh…..lange donkere man…s’il vous plaît madame, straks kaars voor Sara en nu honderd francs, eten voor mijn kinderen.”
Marleen greep in. “Dertig franc is meer dan genoeg voor deze komedie, Sonja. Niet méér geven, want dan verpest je de markt. Ik weet iets beters. Als je dat mee mag maken kun je meer geven. Wil je dat?” Sonja gaf eerst een handvol munten aan de zigeunerin en zei toen verbouwereerd tegen Marleen “Oké.” Het was zichtbaar dat ze dit weer zo’n typisch aanstellerig Marleenspelletje vond, maar niet wist hoe er zo gauw vanaf te komen.
“Als je voor mijn vriendin de kaarten van Zeni legt zal ze je goed belonen, dat weet ik zeker,” zei Marleen snel tegen Magdalena. De vrouw keek Marleen daarop recht, indringend, in de ogen en zei zacht: “Nee, kaarten van Zeni alleen als ik het wil. Jij moet niet vragen om kaarten. Ik zeg wanneer en ik zeg voor wie. Ik zeg nu nee. Waarom niet naar mij geluisterd en waarom zo onvoorzichtig? Vrouw moet weg. Ver weg.”

Pages: 1 2 3 4 5