| Boek | Leesfragment | Interview | Recensies | Meer |
Leesfragment
Maar hoe…’ Sandra hoorde het zich uitbrengen, maar opnieuw werd ze onderbroken.
‘Schiet op! Kom nou maar mee naar beneden.’
Ze volgde de ander en in hoog tempo ging het over heel de zolderruimte en de trap af. Bij Walhoeks slaapkamer duwde Paula de kierende deur open. Ze wees naar binnen met een vinger die beefde. En ze deed een stap opzij, met de kennelijke bedoeling haar gezellin voor te laten gaan. Ze zagen Walhoeks zware gestalte op een zonderlinge manier opzij hangen in een leunstoel aan het voeteneinde van zijn bed. Het bed zag eruit als beslapen.
Sandra slikte even en stapte over de drempel; Paula bleef waar ze was. De journaliste annex dienstbode trippelde dapper tot dicht bij de dode. Want dat de man dood was, daar viel niet aan te twijfelen. Bij leven had Walhoek, zijn hartprobleem ten spijt, altijd de indruk gegeven over een bonkerige energie te beschikken, een rauwe, bijna onbegrensde vitaliteit.
De wijze waarop hij hier in zijn ruimvallende kamerjas als het ware over een stoelleuning gedrapeerd hing, bewees dat aan het veelbewogen leven van Frederik J. Walhoek definitief een einde was gekomen.
Sandra schrok er niet voor terug ’s mans gelaat nauwkeurig in ogenschouw te nemen, waartoe ze zich moest bukken. Ook zakte ze iets door haar knieën.
Het gezicht had een blauwachtige tint aangenomen. Griezeliger nog was dat de ontslapene weliswaar met zijn ogen gesloten zat, maar dat het linker ooglid niet volledig
omlaag was gezakt. Zo onaangenaam was de aanblik van het kleine stukje vuilwit dat van de oogbol zichtbaar was gebleven dat Sandra gauw weer rechtop ging staan. Pas toen ze zich tot haar cheffin wendde, bleek dat die nog altijd bij de deur stond, in een pathetische houding. Ze hield een hand voor haar mond.
‘Is het niet verschrikkelijk?’ bracht de huishoudster uit.
‘Heb jij hem gevonden?’ wilde Sandra weten.
De ander knikte, als schuldbewust. Sandra voelde haar zelfverzekerdheid groeien. De man die haar had willen aanranden en na haar verzet had durven ontslaan, was dood.