Project Perfect

Project PerfectLeonie Sebastian
ISBN 978-90-8660-398-5
Prijs € 16,95
Verschijnt najaar 2019

Inge worstelt met het vinden van een balans tussen haar carrière als advocaat, haar huwelijk met Mark en het moederschap. Als haar oppas er op een dag de brui aan geeft en Mark voor zijn werk tijdelijk vertrekt naar het buitenland, komt ze in een onmogelijke spagaat terecht. Sophie, die zich afvraagt of ze haar relatie moet verbreken nu blijkt dat ze geen kinderen kan krijgen, biedt meteen haar hulp aan.
Net als Laura, die net te horen heeft gekregen dat haar ongeboren baby een hartkwaal heeft en twijfelt of ze haar zwangerschap niet beter kan laten afbreken.
Ze sturen Inge een week lang naar een vakantiehuisje aan zee om tot rust te komen, terwijl zij ondertussen voor Inge’s kinderen en huishouden zorgen. Maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Binnen en dag zit er watervaste viltstift op de muren, pannenkoekenbeslag in het tapijt en raakt Laura de oudste kwijt in het winkelcentrum.

De kinderwagen van Kevin is veel te breed voor het smalle gangpad bij de drogist, dat ook nog eens wordt overbevolkt door winkelende huisvrouwen. Hebben die vrouwen geen werk? Het is de 21e eeuw, hoor.
‘Pardon, pardon.’
Met de wagen tegen enkels en kuiten botsend manoeuvreert ze zich een weg naar de babyvoeding. Intussen werpen mensen afkeurende blikken op de krijsende baby, alsof ze willen zeggen: ‘Hoe kun je hem zo laten huilen? Doe er eens iets aan.’
Slechte moeder.
Gelukkig houdt men het nu bij het werpen van verontwaardigde blikken en het optrekken van wenkbrauwen, maar de aanblik van een pasgeboren baby is voor sommige mensen een uitnodiging tot het stellen van vragen die eigenlijk geen vragen zijn, maar netjes verpakte kritiek. Dat had Inge al gemerkt toen ze, na de geboorte van Tom, voor de eerste keer met hem naar buiten ging. Heeft de baby het niet te warm/koud, zo met/zonder mutsje op? Is het wel een goed idee om met zo’n kleintje naar buiten te gaan met die regen/wind/kou/hitte? Sommigen gingen zelfs nog een stapje verder. Zowel volslagen vreemden als bekenden schroomden niet om haar te voorzien van ongevraagd advies. Als hij niet doorslaapt moet je hem overdag wakker houden/dutjes inlassen/prikkels beperken/meer stimuleren en als hij niet goed drinkt moet je de drinkmomenten beperken/meer drinkmomenten inlassen/suiker toevoegen. Ze had het allemaal maar over zich heen laten komen, net als nu.
Als ze, de vermanende blikken trotserend, bij het juiste schap is gearriveerd laat ze haar wijsvinger langs de potten poeder glijden. Welke moet ze nu hebben? Er is 1, 2 en 3, omneo forte, anti-regurgitatie, hypo-allergeen en nog veel meer. Geen wonder dat die vrouwen geen werk hebben; dit is praktisch een fulltime job. Ze pakt een willekeurige pot uit het schap en leest de achterkant.
‘Mag ik er even langs?’
‘O. Ja, natuurlijk.’ Inge duwt de kinderwagen opzij en botst daarbij tegen het schap met luiers. Er vallen drie pakken op de grond. Ze klemt de pot onder haar ene arm en raapt met haar vrije hand de luiers op.
‘Mamááá!’
Met een rood hoofd en een arm vol luiers kijkt Inge op. ‘Ja, schat?’
Even verderop staat Tom naast een schap met een keur aan snoep, speelgoed en andere vrolijk gekleurde dingetjes.
‘Ik wil dit!’ Hij houdt een familieverpakking gummibeertjes omhoog alsof het een trofee is.
‘Nee, schat. Leg maar terug.’
‘Pardon.’ Weer iemand die erlangs moet. Deze keer staat niet de kinderwagen in de weg, maar Inge zelf. Het huilen van Kevin is overgegaan in krijsen. Hoe houdt hij het vol?
‘Maar ik wil dit! Ik mag nooit wat. Jij bent stom! Ik wil de mama van Viktor en Rolf!’
Welja, nu wordt ze ook nog ter plekke ingeruild voor Irma Henderson, oppermoeder. Ze krijgt een steeds grotere hekel aan dat mens, met haar huisvlijt en zelfgebakken appeltaart. Ze legt de lat zo hoog dat andere moeders er bijkans hun nek over breken.
‘Ik wil de mama van Viktor en Róóóólf!’ Tom begint midden in de winkel te stampvoeten. Het geroezemoes in de winkel verstomt. Iedereen draait zich om en kijkt van Tom naar Inge en weer terug.
Slechte moeder, slechte moeder, SLECHTE MOEDER.
Inge kijkt naar haar kinderen. Ze krijsen in koor, het doet pijn aan haar oren. Terwijl iedereen, inclusief het personeel, haar aan staat te gapen, bedenkt ze zich dat het moederschap waarschijnlijk de meest ondankbare taak in de wereld is. In tegenstelling tot wat men zou kunnen denken, komt ze niet uit een bevoorrecht milieu. Ze heeft moeten knokken voor alles wat ze heeft, niks is haar komen aanwaaien. Ze heeft zelf voor haar studie en haar rijbewijs moeten betalen met drie bijbaantjes en een zeer zuinig leven. Het kwam meer dan eens voor dat haar avondmaal bestond uit een droge boterham. Dat is niet wat ze wil voor haar kinderen. Ze hebben allebei een spaarrekening waar ze iedere maand een vast bedrag op stort, zodat ze ze later kan helpen met het maken van een goede start. Ze werkt hard, maar dat doet ze voor hen. En soms loopt het leven niet op rolletjes. Kinderen schijnen dat aan te kunnen voelen, als hun ouders gestrest zijn. Je zou denken dat ze dan juist een beetje mee proberen te werken, maar in plaats daarvan krijg je dus een hoop gekrijs op de koop toe. Nou, wat zij kunnen, dat kan Inge ook. En nog wel beter.
Ze opent haar armen. De pakken luiers en de flessenvoeding vallen op de grond. Ze zuigt haar longen vol lucht en opent haar mond.

1. De titel zegt het al: perfectionisme speelt in Project Perfect een belangrijke rol. Heb je daar zelf ook last van of moest je moeite doen om je goed in te leven in een dergelijke persoonlijkheid?
Ik denk dat perfectionisme iets is waar alle vrouwen mee struggelen. Iedereen heeft hetzelfde ideaalplaatje: eerst een graad (minimaal bachelor), dan een carrière, een echtgenoot en 1,3 kind. Ik vond het interessant om te onderzoeken wat er gebeurd als ons leven niet volgens dit ideaalplaatje verloopt, zoals bij Sophie en Laura. En of het daadwerkelijk bijdraagt aan ons geluk als het wel zo verloopt, zoals bij Inge.

2. Inge, die worstelt met de balans tussen haar carrière en het moederschap, is de hoofdpersoon van het verhaal, maar haar vriendinnen Sophie, die een hartafwijking heeft en Laura, die een kindje met een hartafwijking verwacht, spelen ook een grote rol. Heb je een voorkeur voor één van de drie karakters of zijn ze je allemaal even dierbaar?

Alle personages zijn me even dierbaar, omdat ze alle drie een aspect van dat al dan niet voldoen aan het ideaalplaatje vertegenwoordigen waar vrouwen in werkelijkheid ook mee te maken (kunnen) hebben.


3. Dit is je debuut bij Ellessy en je tweede feelgood roman. Kun je uitleggen waarom je een voorkeur hebt voor dit genre?

De reden dat ik voor dit genre kies is omdat ik met dit genre wat zwaardere onderwerpen toch op een luchtige manier kan onderzoeken.


4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Ik ben momenteel nog niet bezig met een volgend boek, maar ik heb wel voldoende ideeën die ik nog uit wil werken.

Biblion-recensie op Bol.com

Inge, carrièrevrouw en moeder van twee kinderen, zit met de handen in het haar als de oppas er onverwachts mee stopt. Met een man die leeft voor zijn werk en ditmaal in het buitenland zit, kan ze rekenen op weinig hulp. Gelukkig springen haar vriendinnen Sophie en Laura bij en sturen ze Inge een weekje op vakantie om bij te komen van alle stress en hectiek. Met Laura die twijfelt over haar zwangerschap en Sophie die twijfelt over haar relatie, is het nog maar de vraag of de kinderen in goede handen verkeren. "Project perfect' is het tweede boek van Leonie Sebastian (1985) en net zo leuk om te lezen als haar eerste "Liefde met rafels'*. Herkenbaar voor veel moeders en een boek van deze tijd. Aantrekkelijke cover.

Geschreven door Lisanne Ortsen


Recensie door Boekenbeschrijfster.nl

Na het lezen van de flaptekst van ‘Project perfect’ werd ik nieuwsgierig naar het boek, zeker nu ik zelf moeder ben en wel eens op zoek ben naar een goede balans tussen het moederschap en het werkende leven. Leonie Sebastian heeft er een vrij aardig verhaal van gemaakt.

Je volgt met name Inge, maar je komt ook het een en ander over haar vriendinnen Sophie en Laura te weten. Er had echter wel wat meer in kunnen zitten. Doordat het geen heel dik boek is, blijven de personages wat op de oppervlakte en gaan sommige gebeurtenissen wel heel erg snel. Als het boek wat dikker was geweest, was er meer ruimte geweest om soms uitgebreider op bepaalde punten in te gaan. Ik kan hier verder niet veel voorbeelden van geven zonder zaken te verraden, maar als je het boek leest zal je waarschijnlijk wel begrijpen over welke passages ik het heb.

Dat neemt echter niet weg dat Sebastian een leuke schrijfstijl heeft. Ze weet de personages als het ware tot leven te wekken en je zal vooral weg zijn van Inges oudste zoontje. Die steelt toch wel de show. ‘Project perfect’ is een ideaal boek om bijvoorbeeld lekker tijdens je vakantie even te lezen.

Geschreven door Kim