| Boek | Leesfragment | Recensies | Meer |
Leesfragment
De eerste kennismaking met Daan Jongejan verliep stroef. Hij leek niet echt van plan om mee te werken aan zijn herstel. Suzie keek met haar armen over elkaar gevouwen naar zijn prestaties. Haar mond was een smalle streep. Ze was niet tevreden, helemaal niet.
‘De knie niet buigen, meneer Jongejan, houdt uw been recht. De knie mag nog niet belast worden. Deze oefeningen zijn bedoeld om de andere spieren van uw been sterker te maken.’ Ze besefte zelf hoe vreemd die opmerking klonk bij de aanblik van de gespierde benen van de sportman.
‘Aan mijn spieren mankeert niets,’ bromde Daan dan ook.
‘Als dat zo zou zijn had u niet hierheen hoeven komen. Staat u dan maar op en gaat u maar weg,’ antwoordde ze laconiek. Hij moest goed beseffen dat hij hier voor zichzelf zat en niet voor haar.
Daan keek haar verbouwereerd aan, maar maakte geen aanstalten om weg te gaan.
‘Ik verwacht van u dat u uw best doet. Dat u meewerkt aan uw herstel. Dat kan alleen maar als u mijn aanwijzingen opvolgt. Er is met uw sportarts gesproken, die was daar heel duidelijk over; voordat u weer zover bent dat u mee kunt gaan trainen, moet u hersteld zijn. We moeten voorzichtig te werk gaan. Langzaam opbouwen van de spierkracht en de belasting van de knie. Het duurt zes tot acht maanden voordat die kruisbanden stevig genoeg zijn vastgegroeid om ze weer volledig te kunnen belasten.’ Ze keek hem een ogenblik strak aan. ‘Als de oefeningen te zwaar voor u zijn moet u dat aangeven, dan pas ik ze daarop aan.’
Daan reageerde daarop door harder op de apparaten te keer te gaan. Aan zijn ogen zag ze dat het hem pijn deed, toch ging hij door.
Eigenwijs voetballertje, dacht ze grimmig, hoewel dat verkleinwoord niet echt op hem van toepassing was. Hij stak een behoorlijk eind boven haar uit, wat niet zo heel erg moeilijk was gezien haar eigen geringe lengte, toch was hij langer dan de gemiddelde man. Daarbij zou hij beslist aantrekkelijk zijn als hij tenminste die ontevreden trek die rond zijn mond lag kon laten verdwijnen. Nu leek hij echt zo’n macho die zich liever niets liet zeggen door een vrouw.