De valse Jacob

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

Hoofdstuk XXIII
Koppen, kieuwen en vinnen

Il Povere Pesce was een mooie zaak. Authentiek. Sfeervol. Een restaurant om terug te komen. Ik wist zeker dat als Jacques de kans had gehad, hij hier ook neergestreken zou zijn. Maar ja das war einmal… Het had zo mooi kunnen zijn. Samen naar Rome, Londen, Parijs, Florence… Nee, dat ging niet meer. En nu zat ik er – de ironie van het lot – met Judy.
“Zullen we een karafje witte wijn bestellen,” hoorde ik haar tegen niemand in het bijzonder zeggen.
Zoals te verwachten was geweest, had het voor Joan niet gehoeven.
“Oh nee, geen wijn overdag, daar word ik zo slaperig van. Ik houd het bij Pellegrino…”
Ja, zo was Joan, dat had ik al eerder vastgesteld. Die blik die ze me laatst bij Tira Barella had toegeworpen toen ik nog een glas bestelde…
Dat Joan geen wijn hoefde, daar had Judy – gelukkig – geen boodschap aan. Ja, zo kende ik haar weer. Ze had ook haar aardige kanten. Dus had ze zonder acht te slaan op Joan naar de ober gewenkt en hem om een karaf Soave gevraagd. Die even later samen met het harde, zoutloze Toscaanse brood op tafel werd gezet.
Toen Judy royaal onze glazen had ingeschonken -zo royaal dat er niets anders op zat dan nóg een karaf te bestellen – piepte Simone voorzichtig, terwijl kleine rode blosjes haar wangen kleurden, dat ze graag een toost wilde uitbrengen.
“Op jullie allemaal, maar op Judy in het bijzonder… “
We hieven onze glazen, klonken…
“Ik mag toch wel meedoen met mijn glaasje water hè? …” was Joan, net als Coby kon ze het niet laten haar aanwezigheid te benadrukken, er tussen gekomen.
“In ieder geval mag het wel,” had ze er in één adem op laten volgen ”van de nieuwe Amy Grosskamp-Ten Have.”
“Je bedoelt,” had Judy overdreven fel gereageerd, dat etiquetteboek “Hoe hoort het eigenlijk…? dat bewerkt is door, hoe heet ze ook alweer, ene Reinaldis. Zo’n Haagse juf die en plein public zo graag tegen de Oranjes aanschuurt. Als dat je kompas is…” klonk het snijdend.
“Judy,” begon Simone weer met bijna iets smekend in haar stem, “ ik wil je alleen maar laten weten, en ik denk dat ik namens ons allemaal spreek, dat ik het echt helemaal geweldig vind hoe jij deze reis hebt georganiseerd. Daar neem ik…”
“Zo is het wel genoeg, Simone.” had Judy haar onderbroken. “Ben blij met je complimenten, maar ik zou nu graag eerst iets willen bestellen voor je me nog meer veren in de kont gaat steken.” had het hatelijk geklonken.
Net als Simone had ik, in tegenstelling tot Joan, nog geen blik op de kaart geworpen. Hoe goed Il Povere Pesce misschien ook mocht zijn, ik had allang geen trek meer…
“Voor het hoofdgerecht ben ik er al uit hoor…, ” jubelde Joan, “zwaardvis met citroensaus…”
Ze mocht dan wel een Gucci zonnebril op haar coupe soleil hebben gezet, blijkbaar wilde ze helemaal aan de the Italian look voldoen, ze had óók een bord voor haar kop…, constateerde ik.
“Nemen we ook een voorgerecht…?” zonder het antwoord op deze retorische vraag af te wachten, want dat was het, meldde Joan dat zij voor de salade Caprese ging.
“Als ze tenminste buffelmozzarella gebruiken, en niet die nepmozzarella, die witte gummieballen die ze bij ons doorgaans bij de Italiaan serveren…”
“Nou,” zei Judy, “kijk dan op de kaart, het staat er toch: mozzarella di bufala…”
“Dus jij gaat ook voor de Caprese…” had Joan daaruit geconcludeerd.
Judy had iets gemompeld dat ze het allemaal wel best vond en ook Simone had instemmend geknikt toen Joan haar blik op haar richtte. Dus toen de ober de bestelling kwam opnemen werden er vier dezelfde voorgerechten besteld – wat had ik anders moeten doen – en vier verschillende visgerechten. De zwaardvis dus voor Joan, tonijn voor Simone, zeeduivel voor Judy en tong voor mij. Sliptongetjes geserveerd met witte wijn, grofgehakte olijven en kappertjes…
Dat die tong een trigger zou blijken te zijn, had ik niet kunnen weten. Als ik het geweten had, zou ik hem niet hebben besteld. Al dat gedoe dat het had gegeven…
De ober, een man die zo met zijn functie samenviel dat hij een geboren ober leek, liet me de schaal zien met daarin drie tongetjes in volle glorie, perfect gebakken, de koppen er nog aan…

Pages: 1 2 3 4 5