Vage angst

Leesfragment

Anouk was het dansen zat en liep met een glas wijn richting de tafel van Timo.
Ze sloeg haar arm om zijn nek en drukte een kus op zijn wang.
‘Heb je het naar je zin?’ vroeg ze hem.
‘Ik heb het prima naar mijn zin. Heerlijk, zo met de jongens onder elkaar en een lekker biertje,’ zei hij waarna hij zich omdraaide en zijn gesprek vervolgde met zijn vriend. Hij praatte hard, iets wat Anouk niet gewend was van hem. Hij had rood doorlopen ogen en een wazige blik in zijn ogen.
Anouk maakte dat ze weg kwam, dit was niet haar Timo. Nou ja, als hij het maar zijn zin had, dan zou het morgen allemaal wel weer normaal zijn, dacht ze.
Ze mengde zich weer tussen haar familie en vrienden en probeerde geen acht te slaan op het steeds luidruchtiger praten van Timo en zijn vrienden.
De mannen werden steeds drukker en waren duidelijk aanwezig.
Op een gegeven moment pakte een collega van Timo een zakje uit zijn broekzak, schudde de inhoud op een klein spiegeltje en snoof snel met een kokertje het spul zijn neus in. Hanneke zag het gebeuren en kon haar ogen niet geloven. Nog geen twee seconden later zag ze Timo hetzelfde doen. Schichtig om hem heen kijkend, of niemand iets in de gaten zou hebben, snoof hij in beide neusgaten het witte poeder. Hij had niet gezien dat Hanneke vol afgrijzen stond te kijken. Snel ruimde zijn vriend de spullen weer op en namen ze nog een biertje.
Hanneke stond in tweestrijd. Moest ze aan Anouk vertellen wat ze gezien had, of kon ze beter haar mond houden? Ze wist dat het haar enorm veel verdriet zou doen als ze het zou vertellen. Voor het eerst sinds tijden was haar zus weer gelukkig in een relatie. Maar niets zeggen voelde als verraad, haar zus had recht te weten wat haar vriendje uitspookte.
Ze besloot dat ze het zou vertellen, maar niet vanavond. Morgen als het feest voorbij was, dan zou ze haar inlichten. Zorgelijk draaide Hanneke zich weer om naar haar ouders en vriend en probeerde weer aan het gesprek deel te nemen.
Een half uur later schrok iedereen op door glasgerinkel en een hoop geschreeuw.
Aan de tafel van de mannen had Timo zijn vriend in de houtgreep en schreeuwde elkaar van alles toe. Gescheld over en weer, en de collega van Timo die probeerde hen uit elkaar te houden.
Geschrokken liep Anouk richting hun tafel.
‘Timo,’ riep ze met paniek in haar stem. ‘Wat ben je aan het doen. Doe normaal en laat hem los.’ Timo leek haar niet te horen, net als Igor, die zijn vuist bovenop Timo zijn gezicht liet neerkomen. Het leek alsof Timo een waas voor zijn ogen kreeg en niet meer wist wat hij deed. Hij ging compleet door het lint, smeet alles van tafel, probeerde Igor te pakken waar hij hem pakken kon, en niemand durfde iets te doen.
Anouk pakte zijn arm en riep nog een keer dat hij moest stoppen. Timo rukte zich los uit haar greep en duwde haar tegen haar zus. Opnieuw sprong hij op Igor af en probeerde hem te raken waar hij maar kon. Anouk was te verbouwereerd om nog maar iets te doen.