Hogerop

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Interview

Interview op Hebban

Marjan van Marle schrijft zowel fictie als non-fictie boeken. Haar boeken zijn eigentijds en ideaal om even lekker te ontspannen. Meer weten over deze auteur? We stelden haar enkele vagen over haar en haar boeken.

Wie is Marjan van Marle?
“Laat ik me beperken tot mijn ‘schrijfcarrière’. Ben ooit begonnen als leerling journaliste bij Stadsblad de Echo in Amsterdam. Was zowel verslaggeefster op de human interest redactie van zowel Margriet als Libelle. Werkte als copywriter bij een reclamebureau, redigeerde jarenlang kookbladen, en schrijfboeken. Zowel non-fictie als fictie. Wat het eerste betreft: over uiteenlopende onderwerpen. Zoals reageerbuisbaby’s, de overgang, psychotherapie, het huishouden, koken etc.

In 1998 werd mijn eerste roman gepubliceerd: De gelukkige weduwe. Of die term toen al werd gebruikt weet ik niet, maar het boek zou nu waarschijnlijk het predicaat psychologische thriller krijgen. Kreeg er een ster voor in de VN-thrillergids. Niet vanwege het thrilleraspect, maar omdat het zo’n treffende, eigentijdse zedenschets was. Inmiddels zijn er zeven romans gepubliceerd, en ben ik druk doende met de achtste. Mijn boeken zijn te vinden op www.marjanvanmarle.nl

Hoe ziet jouw dagindeling eruit?
“Eerst ‘s ochtends ,weer of geen weer, een grote boswandeling met de hond maken, thuiskomen, achter mijn bureau schuiven en tot een uur of twee, drie lekker zitten ‘tikken’ om vervolgens nog een ommetje te maken met de hond en intussen te bedenken wat ik ‘s avonds eens op tafel ga zetten… Zo ongeveer dan. Want vaak gaat het toch – even – anders omdat het leven nu eenmaal ongewis is en er meer zaken zijn die aandacht behoeven.”

Hoe zijn jouw boeken te omschrijven?
“‘Chicklit maar dan voor oudere vrouwen’ zo heb ik ze wel eens genoemd. Maar op zich zijn het stuk voor stuk ook eigentijdse zedenschetsen net als de al eerder genoemde De gelukkige weduwe.
In Nette Mensen is bijvoorbeeld een belangrijk thema de eenzaamheid in het huwelijk van een maatschappelijk geslaagd stel. Een Bekend Gezicht geeft de lezer een onthullende blik achter de façade van het ziekenhuis. In De Valse Jacob gaat het over illusies van de vrouwelijke hoofdfiguur die in rook opgaan, wraak is een belangrijk motief in Casanova op Patmos. En in Hogerop laat ik zien hoe in een relatie het succes van de een tot de ondergang van de ander kan leiden…”

Welke romance-auteurs lees je graag?
“Engelstalige auteurs als Meave Binchey, Barbara Vine, pseudoniem voor Ruth Rendell. En in het verleden was ik ook een fan van de boeken die Agatha Christie onder het pseudoniem Mary Westmacott schreef. Heel verrassend vond ik die.”

Wat vind je belangrijk in romantische boeken?
“Je hebt natuurlijk lezen en lezen… als het om romantische boeken gaat, vind ik het belangrijk dat ze je – even – een illusie geven, een escape, dat je erin kunt onderdompelen ‘for the time being’…”

Wat kunnen we komende tijd van jou verwachten?
“Het is de bedoeling dat in het voorjaar van 2015 mijn achtste roman Roman Holiday uitkomt. Het is een boek over vrouwenvriendschappen en hoe dramatisch die – soms – kunnen uitpakken.”


Interview met Marjan van Marle over haar boek “Hogerop”

Hoe ben je tot dit boek gekomen? Waardoor ben je geïnspireerd geraakt?

Ach, er speelt eigenlijk altijd wel een verhaal in mijn hoofd. En op een zeker moment is het tijd om dat op papier te zetten. De laatste paar jaar blijkt zo’n moment aan te breken kort nadat een eerder boekje is gepubliceerd. Dat is zo gegaan met “Nette mensen”, met “Casanova op Patmos” en met “De Valse Jacob” die vorig jaar zomer is verschenen. En nu ik eraan terugdenk, eigenlijk ook met de boeken, maar dan was de tijdspanne ertussen net wat groter, die ik in een wat verder weg gelegen verleden heb geschreven. Zoals “De Gelukkige Weduwe”, “Een Bekend Gezicht” en “Het Zaad van de Babymaker”.
Wat mijn inspiratie aangaat: die haal ik toch vooral uit mijn (in)directe omgeving, ik hou er bijzonder van om mensen te observeren. En daarvoor hoef je echt niet in een heel “spannende” omgeving te verkeren. Ik woon zelf in een tamelijk slaperig dorp onder de rook van Eindhoven maar ook hier gebeurt van alles. Een van de personages uit “Hogerop”, een huisarts, laat ik dat ook zeggen: “Zieken, doden, klagers, optimisten, zwaarmoedigen, blijmoedigen, oud en jong, kinderen en bejaarden, mooi en lelijk, ik heb ze in alle soorten en maten gezien. Wat dat betreft komt ook in Bergsehout de hele wereld voorbij…”

Zit er een levensles in het thema besloten?

Dat bepaal niet ik maar de lezer. Hoe lezers reageren op een tekst, en welke betekenis zij daaraan hechten, hangt voor een belangrijk deel af van de verwachtingen die zij tijdens het lezen hebben. Maar als “Hogerop” de verbeeldingskracht van de lezer stimuleert vind ik dat een groot pluspunt.

Zitten er autobiografische elementen in je verhaal?

Vast wel. Ik haal mijn inspiratie, zoals gezegd, veelal uit mijn eigen omgeving. Anderzijds houd ik me niet aan de werkelijkheid noch aan de feiten. Wat dat betreft is het predicaat “autobiografisch” dan ook niet van toepassing op “Hogerop”, evenals op de voorgaande boeken.

Wat wil je met schrijven bereiken?

Laat ik bescheiden zijn: de hoop dat mensen mijn boeken met plezier etc. lezen. Maar dat is natuurlijk maar een deel van het verhaal. Ik durf het nauwelijks te zeggen. Maar een – zeker – verlangen naar roem of nou ja, erkenning speelt ongetwijfeld ook een rol.

Enige tijd geleden heb je SONDAG CAFE opgericht. Wat was de drijfveer om dit te doen?

Aanvankelijk zocht ik een podium om uit eigen werk voor te lezen. Er was me meerdere malen toegezegd dat een en ander wel in de plaatselijke bibliotheek zou kunnen. Maar het kwam er – bezuinigingen, commissie zus, commissie zo – maar niet van. Daarom ben ik zelf op zoek gegaan naar een ruimte en dat werd “De Boerderij Breugel”, een buurthuis. Daar heb ik twee keer een literair café gehouden. Aardig hoor, maar ik ontdekte dat ik wat meer wilde… En toen kwam Mieke Bosman op mijn pad, een journaliste en pr-mevrouw die net als ik in Son woont. Samen zijn we gaan brainstormen; we hebben een formule bedacht – niet alleen maar literatuur maar ook film, muziek en kunst, hapje, drankje – en tevens de beschikking gekregen over een heel mooie locatie in Son: DEJAVU. Intussen is ook Maria van Deutekom, dramadocente en toneelregisseuse, bij ons aangeschoven en hebben we 23 september jl. onze eerste voorstelling gegeven met als thema “Alles over de liefde…”. Het was een succes. De voorstelling was zo goed als uitverkocht. In het laatste SONDAG CAFE stonden eten en drinken centraal. Deze had als titel “Het kan niet altijd kaviaar zijn…” Sinds kort hebben we een eigen website (wel via google zoeken) www.sondagcafe.nl en daarop vind je de nodige informatie.

En tot slot: Cathrien, de schilderes uit “Hogerop” heeft voor zover ik weet niets met het SONDAG CAFE te maken…ze was er al eerder.

Pages: 1 2 3 4 5