Hogerop

Leesfragment

Gisteren is een droom en morgen een visioen van hoop
Door een tragisch ongeval hebben wij afscheid moeten nemen van mijn stoere, zorgzame man en onze lieve, altijd zo betrokken papa

Ferd Donkervoort
Ferdinand Johannes Gerardus Maria
Huisarts
Echtgenoot van Cathrien Donkervoort-Crux
* Beek (L), 9 februari 1950 † Bergsehout, 1 maart 2008

Cathrien Donkervoort-Crux
Iris en Marc
Roos
Floortje en Pieter
Boslaan 3
5418 AB Bergsehout

De plechtige uitvaartdienst zal plaatsvinden op 8 maart a.s. om 11.30 uur in de St. Petruskerk, Kloosterstraat 3 in Bergsehout. Aansluitend zullen wij Ferd in besloten kring begraven.
Ferd hield van voorjaarsbloemen
Go where the glory waits tee, But while fame elates thee, Oh! remember me

Hoofdstuk 2
The evening
“Je debuut in de kunstwereld is weergaloos,” had Arthur Bronstein, directeur-eigenaar van THE DUTCH ART GALLERY, haar toegefluisterd.
“Chin, chin dear” had hij gelispeld terwijl hij met haar klonk en intussen zijn verblindend witte jackets bloot lachte.
“Op óns succes…” . Cathrien had opnieuw haar glas prosecco omhoog gebracht om met Bronstein te klinken. Dat Ferd die in haar blikveld stond met een glaasje Spa rood hetzelfde deed was haar ontgaan. Hij had er wat verloren bijgestaan, zich wellicht getroost met de gedachte dat die Bronstein toch maar een homo was, en was zichtbaar opgelucht geweest toen hij werd aangesproken door een middelbaar echtpaar dat eigenlijk het woord tot Cathrien had willen richten…
“Geweldig wat ze maakt, dat hang ik zo op…” hoorde Ferd de vrouw enigszins geëxalteerd zeggen.
“Nou,” zei de man,” ze heeft me weten over te halen. Weliswaar met de smoes dat ze over een half jaar jarig is en dat ze dan helemaal niets meer hoeft te hebben…”
Natuurlijk, die stem van hem met dat wat belegen, corporale timbre, die licht hysterische toonzetting van haar… Wat stom dat hij hen niet eerder herkend had. Collega Janssen met zijn vrouw. Niet ‘zomaar’ een collega, maar een die ook had deelgenomen aan de OVEREINDSE dagen.
Tilly, de vrouw van collega Janssen, wees met een priemende vinger ergens achter Ferd.
“Kijk daar hangt-ie, mijn verjaardagscadeau…” Terwijl hij zijn hoofd draaide, hoorde hij collega Janssen nijdig tegen zijn vrouw zeggen of ze dat niet eens zou kunnen afleren…
“Dat wijzen van jou…”
Maar ze leek zich van die opmerking weinig aan te trekken. Integendeel. Ze wees nogmaals en zelfs heftiger dan die eerste keer richting het schilderij.
‘Red socks & yellow nails’ zo heet het. Om er direct aan toe te voegen dat ze het schilderij dat er naast hing ‘White wine and blues’ en dat inmiddels eveneens van een rode sticker was voorzien, ook heel erg te gek vond…