Schuld

schuldJosé Vriens
ISBN 978-90-8660-251-3
Prijs € 18,50
Aantal pagina's 288
Verschenen 15-2-2014

Anke verliest haar beide ouders door een ongeluk tijdens hun vakantie. Vanaf dat moment is zij de eigenaar van een goedlopende drukkerij. Hoewel ze het moeilijk vindt om zonder haar ouders verder te gaan, lukt het haar toch om de zaak draaiende te houden. Er moet echter iemand bij komen om haar taak te verlichten. Die iemand dient zich aan in de persoon van Chiel, een aardige jongeman wiens handen niet verkeerd staan. Er bloeit iets op tussen Anke en hem.
Haar leven lijkt weer de goede kant op te gaan tot Anke in de papieren van haar vader een schuldbekentenis vindt. Dat is het begin van het einde van haar vaders levenswerk.

Rond vier uur reed er een motor de parkeerplaats op. Anke zag hem aankomen omdat ze op dat moment net even bij de receptie stond. Judith was zojuist naar de accountant gelopen, die een eindje verder op het bedrijventerrein kantoor hield, om wat papieren weg te brengen.
Anke herkende de man direct, ook al droeg hij heel andere kleren dan eerder die dag. Hij was nu gekleed in een zwart motorpak en hield een helm onder zijn arm geklemd. Met zijn vrije hand streek hij door zijn haar om het een beetje in model te brengen.
‘Goedemiddag, juffrouw. Het uitzendbureau heeft me hierheen gestuurd. Ik heb een afspraak. Chiel Hollander is de naam.’
Hollander. Het moest zijn moeder zijn die hij op het kerkhof bezocht had. De naam was in ieder geval hetzelfde. Anke stelde zich niet voor, maar begon te zoeken in de agenda die op Judiths bureau lag. Zijn naam stond er niet in. ‘Weet u zeker dat u hier moet zijn?’ vroeg ze dan ook. Natuurlijk moest hij hier zijn. Judith zou immers contact opnemen met het uitzendbureau. Ze wilde alleen niet dat hij meteen wist dat hij met haar een gesprek zou hebben.
‘Drukkerij Ter Sluis zeiden ze. Dat is toch hier?’ Zijn lichtbruine ogen keken haar lachend aan. ‘Ik weet zeker dat ik hier moet zijn. Kijk nog eens een keer, moppie. Ik heb echt een afspraak met je baas.’
Op dat moment kwam Judith weer terug. Ze trok vragend haar wenkbrauwen op.
‘Wacht u hier maar even, meneer. Er komt zo iemand bij u,’ wees Anke naar het zitje.
Chiel Hollander ging op een bank zitten en legde zijn helm naast zich neer. Hij pakte een tijdschrift dat op het tafeltje lag en begon erin te bladeren.
Judith keek haar met glinsterende ogen aan. ‘Moppie?’ vormde ze geluidloos met haar mond.
‘Weet jij iets van een zekere Chiel Hollander?’ vroeg Anke op gedempte toon. ‘Hij heeft een afspraak met de baas.’ Ze moest zich bedwingen om niet te gaan giechelen en kneep haar lippen stijf op elkaar.
‘Heb ik dat dan niet opgeschreven? Ze hebben daarstraks nog gebeld dat er iemand langs kwam, dat moet die Hollander dan zijn,’ fluisterde Judith terug. ‘Ga naar je plaats, moppie, dan zal ik hem doorsturen. Pak hem niet te streng aan, hij ziet er wel leuk uit.’
‘Ik kijk uitsluitend naar zijn capaciteiten, Judith. Een leuke kerel werkt echt niet harder. Laat hem maar een paar minuten wachten.’ Anke knipoogde naar Judith en ging naar de vergaderkamer waar ze de sollicitant in alle rust kon interviewen. Hij zag er inderdaad leuk uit, als hij zijn werk nu ook nog verstond...

Interview door Hebban

Auteur Jose Vriens heeft een jubileum-jaar, want haar vijfentwintigste roman verschijnt dit jaar. Hebban Romance interviewde haar over deze mijlpaal en haar boeken.

Dit jaar is het een bijzonder jaar voor je. Je eerste roman verscheen vijf jaar geleden en dit jaar kunnen de lezers je vijfentwintigste boek verwachten. Had je van tevoren gedacht dat het allemaal zo snel zou lopen?
Nee, dit had ik absoluut niet verwacht. Je hoopt dat je eerste boek een succes wordt en het tweede ook. Verder dan dat eerste boek keek ik op dat moment niet. Al ben ik wel door blijven schrijven, hopend dat ook die boeken een uitgever zouden vinden. Dat er het tweede jaar al meteen vijf verschenen was boven mijn verwachting.

Wat is jouw geheim om zo veel boeken per jaar te kunnen publiceren?
Vooral gedisciplineerd schrijven. Iedere dag opnieuw. Het klinkt overdreven maar ik moet een bepaald aantal woorden per dag halen. Er zijn ook dagen dat ik ver boven dat quotum uitkom. Het is niet zo dat ik ze eruit pers, als het niet lukt, stop ik er echt mee en ga ik iets anders doen. Meestal kom ik in de flow terecht om wel dat aantal te kunnen halen. Het zijn vaak ook meteen goede zinnen. Ik twijfel niet urenlang over een bepaalde woordkeuze. Ik weet wat ik wil zeggen/schrijven en dat komt er ook uit. Het is niet zozeer een geheim, maar het gemak waarmee ik schrijf. Ik schrijf nu eenmaal gemakkelijk en snel.

Is er iets dat in al je boeken terugkomt?
Liefde, dat probeer ik wel in elk boek te stoppen, maar niet op een overdreven manier. Het moet een natuurlijk proces zijn en niet uitsluitend om die romance draaien. Het is een onderdeel van het verhaal. Ook probeer ik hedendaagse problemen aan te kaarten en die te verwerken in het verhaal.

Welke bijzondere gebeurtenissen tijdens je schrijverschap zullen je altijd bijblijven?
Dat ik bij het schrijven van een kinderboek, ‘De zevende grot’ op een bepaald moment echt bang werd om piraten voor het raam te ontdekken. En dat ik door ‘Nooit meer’ zelf emotioneel werd tijdens het lezen van de proefdruk. Je probeert als schrijver dat soort emoties weer te geven, maar of het goed lukt blijft de vraag. Omdat je je eigen verhaal kent, word je er niet meer zo door verrast als een lezer voor wie het nieuw is.

Welke lezersreacties zullen je altijd bijblijven?
Een van de lezers ontdekte een diepere betekenis in ‘Kasteel te koop’ en dat terwijl ik me daar niet eens van bewust was. Het is bijzonder om te horen wat lezers van je boek vinden en wat hun daarin zo aantrekt.

Je schreef enkele boeken onder de naam van Henny Thijssing-Boer. Waarom besloot je dit te doen?
Mijn uitgever vroeg me of ik het zag zitten om een roman uit naam van deze overleden auteur te schrijven. Ik kreeg een kort verhaal van Henny Thijssing en moest daar een roman van maken. Of me dat zou lukken. Ik meende van wel en heb een synopsis opgezet. Tijdens het schrijven daarvan werd al snel duidelijk dat het beter was om er twee boeken van te maken. Zo ontstonden ‘Onthulling in de wind’ en het vervolg ‘Nieske’ dat deze maand verschijnt.

Heb je bij het schrijven als Ghostwriter voor Henny Thijssing-Boer haar schrijfstijl proberen aan te nemen, of herkennen de lezers Jose Vriens wel in de boeken?
Haar schrijfstijl hoefde ik niet aan te houden. Dat zou ook haast onmogelijk zijn, denk ik. Wel heb ik een bepaald woordgebruik gevolgd. Henny Thijssing is toch een Groningse auteur. Ik als Brabander heb weer een ander taalgevoel. Wel vond ik het bijzonder om van mijn uitgever te horen dat een dochter van Henny Thijssing ‘Onthulling in de wind’ echt herkende als een boek van haar moeder. Ze was er heel erg tevreden over.

In je komende boek ‘Drijfzand’ wordt de hoofdpersoon bestolen door haar partner. Hoe ben je op het idee gekomen voor dit verhaal?
Het verhaal draait om de diefstal van digitale gegevens. De man neemt een andere identiteit aan en dringt zo binnen in het leven en werk van de hoofdpersoon. Identiteitsfraude heeft me altijd geïntrigeerd en is ook een interessant gegeven waarmee je heel veel kanten uit kunt. In ‘Zonnestralen’ maak ik ook gebruik van een persoonsverwisseling, al gaat het in dat boek, voor de persoon in kwestie, volkomen onbewust.

Wat kunnen we de komende tijd nog van je verwachten?
‘Nieske’ heb ik al genoemd, het tweede boek dat ik schreef als ghostwriter van Henny Thijssing-Boer en het vervolg op ‘Onthulling in de wind’. Daarna volgt ‘Drijfzand’ mijn 25ste boek. En als afsluiter van dit jaar komt ‘Verblind’ uit. Dat boek is gebaseerd op een uitzending van ‘Opgelicht’ die me niet losliet.


Interview door VBnow

Jose Vriens (1963) is een Nederlandse auteur. Ze debuteerde in 2001 met een kinderboek: Gimmers en bullebakken. Na de kinderboeken kwamen de romans, o.a. Nooit meer alleen, Tegenwind. Heeft inmiddels ruim 36 boeken op haar naam staan. Zowel kinderboeken als familie- en liefdesromans. Ze heeft een groot lezerspubliek. Onlangs verscheen haar boek Schuld.

Interview met auteur Jose Vriens

Wilde u altijd al schrijver worden?
Dat heeft er wel altijd in gezeten. Vanaf dat ik kon lezen, vertelde ik mezelf graag verhaaltjes, verzonnen verhalen, of verder borduren op een boek dat ik gelezen had. Nog wat later schreef ik ze op, hoewel niemand ze mocht lezen. Verder dan opstellen voor school en een enkel stukje in de schoolkrant, kwam het publiceren van die verhalen destijds niet.

Hoe bent u ontdekt als schrijver?
Pas na 8 jaar (2008) ben ik echt ontdekt. In het begin ontving ik vooral veel afwijzingen tot Gopher wel iets zag in een kinderboek dat ik naar hen had gestuurd, al moest ik wel betalen om tot uitgave te komen. Voor het derde kinderboek besloot ik zelf een uitgeverij te beginnen: Boekenbent. Als ik dan toch moest betalen, kon ik het net zo goed zelf doen. Die uitgeverij heb ik 6 jaar lang met veel plezier en succes gerund tot ik besloot me alleen nog op het schrijven te richten. Het eerstvolgende manuscript dat ik naar Kok stuurde, werd iets te brutaal bevonden, of ik nog meer had liggen, kwam de vraag terug. Dat had ik inderdaad, en de eerste uitgave bij een reguliere uitgever werd NOOIT MEER ALLEEN. Dat was mijn ontdekking als romanschrijver.

Hoe ziet uw werkdag eruit?
Eigenlijk net als voor iedereen die een baan heeft. Opstaan om zeven uur, ontbijten, daarna wat huishoudelijke karweitjes doen. Ik begin meestal tussen halfnegen en negen uur met schrijven en alles wat daarmee te maken heeft. Dan werk ik door tot een uur of halfeen. Na de lunch doe ik de noodzakelijke boodschappen. Meestal ga ik rond een uur of vier weer verder met schrijven tot het tijd wordt om het eten te maken. Na de afwas schrijf ik door tot acht uur, daarna gaat de laptop dicht, om op de momenten dat ik ’s nachts wakker lig verder te denken aan het verhaal waar ik op dat moment mee bezig ben.

Zijn er punten die u minder leuk vindt in dit werk?
Minder leuke punten… Eigenlijk niet. Omdat ik 1 keer per maand een korte tijdschriftroman wil afleveren, moet ik tussen het schrijven van de grote romans steeds een week aan iets anders werken. Dan vind ik het weleens jammer dat ik uit het verhaal moet stappen, al is die pauze ook wel handig om even afstand te kunnen nemen en weer met een verse blik te kijken naar hetgeen ik al geschreven heb.

Heeft u vaste schrijfrituelen?
Absoluut. Ik lees eerst een stuk terug voordat ik verderga met het verhaal. Ik moet eerst de mail en Facebook af hebben gewerkt voordat ik begin. En als ik echt diep in het verhaal wil duiken, zet ik een koptelefoon op met muziek van Andrea Bocelli, Enya en soortgelijke muziek. Voordat ik echt begin met schrijven, pak ik een kop thee en een koek, voor tijdens het inlezen.

Welke opleiding(en) heeft u gevolgd?
Mavo 4. Verder heb ik een typediploma die zeer goed van pas komt omdat ik blind leerde typen. Later, toen ik al boeken schreef, heb ik nog een schriftelijke cursus Korte verhalen en romans schrijven gevolgd om meer te leren over de instinkers in verhalen, wat je vooral niet moet doen.

Hoe heeft u uw studententijd ervaren?
Ik heb niet gestudeerd, maar ben gelijk gaan werken na het behalen van mijn mavo diploma.

Wat wilde u vroeger worden?
Dierenartsassistente of stewardess. Schrijver worden zag ik op dat moment niet echt als een beroep, dat was meer iets om ernaast te doen. Uiteindelijk ben ik administratief medewerkster geworden en begon ik pas weer met schrijven nadat onze jongste dochter naar school ging.

Wie zijn uw favoriete schrijvers?
Begonnen met de serie van Arendsoog van Jan Nowee, Pinkeltje-boeken van Dick Laan, Konsalik, Virginia Andrews, Stephen King. Daarna ben ik zo’n beetje van alles en nog wat gaan lezen. Echte favorieten heb ik niet meer, wel probeer ik zo veel mogelijk Nederlandse auteurs te lezen. We hebben heel wat talent in ons eigen landje.

Waar haalt u inspiratie vandaan voor uw boeken?
Overal en nergens. Het kan een stukje van een droom zijn die is blijven hangen, iets wat ik heb gezien op tv. Gelezen in de krant of gehoord op straat. Ik schrijf vooral over onderwerpen die mij aanspreken en die mijn verontwaardiging of interesse hebben gewekt.

Wat kunnen lezers van uw boeken leren?
Geen idee, ik schrijf niet bewust met een belerend vingertje, maar vooral om er plezier aan te beleven. Misschien: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg? Leven en laten leven?

Richt u zich specifiek op een doelgroep tijdens het schrijven?
Nee hoor, helemaal niet. Mijn doelgroep ligt tussen de 16 en 99 jaar, man of vrouw.

Waar kwam de inspiratie voor Meesterwerk vandaan en hoe reageerden de lezers op dit boek?
Bij ons in de buurt ligt nog een oud landgoed dan al eerder model mocht staan in een vorige roman, KASTEEL TE KOOP. Ook Kunst en Kitsch vind ik altijd leuk om te kijken, de ontdekkingen van oude meesterwerken en prullaria die opeens heel veel waard blijkt te zijn. Die twee heb ik gecombineerd en daar een moderne twist aan gegeven door een jonge studente op te laten komen voor haar erfgoed.

Schuld is onlangs verschenen. Staan er nog meer boeken op de planning? Zo ja welke?
Zeker, er komen nu nog 5 boeken uit. CHINAGIRL komt in april uit. Verder verschijnt deze zomer NOOIT MEER, beide boeken bij Zomer & Keuning. In het najaar verschijnt de 2de roman die ik als ghostwriter schreef voor de overleden schrijfster Henny Thijssing-Boer, NIESKE. Dat wordt tevens haar 100ste roman. Bij Ellessy komt DRIJFZAND uit, mijn 25ste roman. En als laatste dit jaar VERBLIND, eveneens bij Zomer & Keuning.

Vindt u dat je een opleiding nodig hebt om schrijver te worden?
Niet per se. Je leert er vast een hoop van, maar het gaat toch vooral om veel lezen van goede auteurs. Ontdek je eigen stijl, experimenteer daarmee en blijf dicht bij jezelf, dat werkt nog het beste.

Kunt u rondkomen van het schrijven alleen?
Ja, dat kan ik. Naast de romans schrijf ik ook nog tijdschriftromans voor Marken, de Favorietreeks. Dat levert een maandelijkse inkomstenbron op, al kost het wel de nodige discipline om daaraan te voldoen. Het is echt werk.

Wat zijn uw hobby’s?
Lezen, schrijven, puzzelen, wandelen, fietsen, motorrijden.

Wat doet u over 10 jaar?
Schrijven. Mijn fantasie is nog lang niet uitgeput. Ik wil doorgaan tot het echt niet meer gaat en er alleen nog maar onzin uit mijn pen/laptop komt. Al hoop ik wel dat ik dat zelf bijtijds inzie.

Heeft u een relatie/bent u getrouwd?
Ik ben al 29 jaar samen met mijn partner en sinds 22 jaar met hem getrouwd.

Bent u (bij)gelovig?
Niet echt. Niet bij- en niet gelovig.

U gaat nooit de deur uit zonder……?
Mijn telefoon. Handig om bereikbaar te zijn, dingen in te noteren die me onderweg invallen, maar ook om onverwachte mooie momenten vast te kunnen leggen met de camera.

Heeft u tips voor aankomende schrijvers?
Lees veel van andere auteurs en blijf vooral dicht bij jezelf tijdens het schrijven. Ontwikkel je eigen stijl en probeer niet die van een ander na te doen, dat is de grootste valkuil die je voor jezelf kunt graven.

www.josevriens.nl


Interview door Boekenbijlage

“De inspiratie ligt op straat”
8-maart-2014
In 1963 werd ze als José Magielse geboren in Roosendaal, waar ze nu nog altijd samen met haar man woont. Als schrijversnaam besloot ze de achternaam van haar man te gaan gebruiken. Vanaf het moment dat ze kon lezen verslond ze alles wat ze te pakken kreeg, vooral de boeken van haar moeder, en ze zag dus ook uit naar het moment dat ze als twaalfjarige naar de volwassenenafdeling van de bibliotheek over mocht stappen. Op jonge leeftijd begon ze al korte verhaaltjes te schrijven. Eerst mocht niemand die lezen, maar later belandde er enkele in de schoolkrant. Na de mavo raakte het schrijven op de achtergrond.

De ambitie om weer te gaan schrijven kwam weer terug nadat alle drie haar kinderen naar school gingen. Ze begon verhalen voor kinderen op papier te zetten. Die verhalen kregen zo veel positieve reacties dat ze op zoek ging naar een uitgever. Dat werd Gopher Publishers. Het derde kinderboek werd uitgegeven door uitgeverij Boekenbent, door José zelf opgericht in 2002 en in 2008 overgenomen door Jo-Ann Snel, zodat José zelf meer tijd zou krijgen om te schrijven. Inmiddels waren er verschillende kinderboeken, romans en enkele non-ficties van haar verschenen bij Boekenbent. Onder het pseudoniem Josje Maas begon ze in 2004 met het schrijven van korte romans voor verschillende Favorietseries van uitgeverij Marken. In 2008, na afscheid te hebben genomen van Boekenbent, werd ze fulltime schrijver. Haar romans verschijnen o.a. bij uitgeverij Ellesy.

Van uitgever naar auteur, vanwaar deze overstap?

De uitgeverij ben ik ooit begonnen om in de eerste plaats mijn eigen boeken uit te kunnen geven en ook andere auteurs vooruit te helpen om hun boeken op de markt te brengen. Destijds sprong ik met Boekenbent letterlijk in een gat waardoor de uitgeverij een succes werd. Dat succes ging wel ten koste van mijn eigen schrijven. Vandaar dat ik na zes jaar besloot om Boekenbent over te dragen aan een collega en mezelf alleen nog maar te richten op het schrijven. Dat is nu zes jaar geleden en ik heb er nog geen moment spijt van gehad.

Waar ligt je passie? Bij de kinderboeken, de familie- of de liefdesromans?

Met kinderboeken ben ik begonnen, maar al snel ontdekte ik dat het ook heel erg leuk was om romans voor volwassenen te schrijven. Dat deed ik toen nog een beetje tussendoor, al schreef ik destijds al wel de korte romans voor Favoriet. Na het afstoten van Boekenbent heb ik eigenlijk alleen nog maar romans geschreven. De wat spannendere romans waarin de romantiek niet ontbreekt vind ik het leukst om te schrijven.

Heb je nog een heel ander genre, waar we zo niets van weten?

Dat heb ik zeker. De spannende thrillerachtige roman zoals Bloedmooi en moddervet met ook een vleugje romance erin. Het was een uitdaging om die te schrijven en dat genre vind ik toch ook wel heel erg leuk om te doen. Misschien ga ik me daar ook nog eens in uitleven als ik tijd genoeg heb …

Waar haal je keer op keer je inspiratie vandaan? Je hebt inmiddels zoveel boeken geschreven.

De inspiratie ligt op straat en dat is vaak letterlijk zo. Dingen die je om je heen meemaakt, een artikel in een krant. Soms ga ik er ook voor zitten om een onderwerp of een thema te bedenken en dan komen tal van situaties voorbij. Soms is het een liedje zoals Zonnestralen. Het gebeurt ook wel dat ik met een thema begin om het vervolgens toch weer weg te leggen voor een andere keer. Het heeft met mijn stemming te maken of het onderwerp me op dat moment ‘pakt’.

Bekijk je zelf de plaatsen waarover je schrijft? Hoever ga je daarin? Een bezoekje aan een plek, een vakantie om sfeer te proeven of schrijf je liever uit je hoofd over een niet bestaande plek?

De meeste boeken die ik schrijf, spelen zich af in Nederland, vaak zelfs in mijn eigen omgeving of plaatsen waar ik ben geweest. Het gaat dus altijd om echt bestaande plaatsen. Met Google view is het tegenwoordig ook heel eenvoudig om digitaal naar een plek te gaan en daar rond te kijken. Ooit schreef ik een boek dat zich deels in Parijs afspeelt. Daar ben ik nog nooit geweest, maar met de hulp van boeken uit de bieb (Internet was nog niet zo uitgebreid als nu het geval is) heb ik toch een juiste sfeer en locatiebeschrijving neer kunnen zetten. Kennelijk zo goed dat kennissen zich afvroegen wanneer ik daar was geweest.
Voor Chinagirl, dat dit jaar uitkomt, ben ik wel in China geweest, niet speciaal voor dat boek, maar het leek me gaaf om er een boek over te schrijven. Er gebeuren daar dingen die je niet uit boeken of van het net kunt halen. Dan is het handig als je er echt bent geweest en de sfeer hebt geproefd.

Hoe combineer je zo’n fulltime baan met je gezin?

Ik ben pas met schrijven en de uitgeverij begonnen op het moment dat onze drie kinderen al op de basisschool zaten. In die tijd deed ik mijn werk in de rustige uurtjes dat er niemand thuis was. Het is altijd gelukt zonder dat ik het idee had dat ik of het een (mijn gezin) of het ander (mijn werk) maar half kon doen. Wat mijn gezin wel merkte is dat ik wat afwezig was als ik echt midden in een verhaal zat, dat is niet veranderd. Inmiddels zijn de kinderen volwassen en woont er nog maar een thuis. Mijn werktijd begint tussen half negen en negen uur en eindigt ‘ s avonds om acht uur. Tussendoor doe ik het huishouden en alle noodzakelijke dingen.

Heb je naast al je schrijfwerk nog tijd om zelf te lezen? En zo ja, wat zijn jouw genres?

O jawel, daar is tijd voor, al is het op dit moment wat minder omdat ik met veel nieuwe dingen bezig ben. Ik lees veel verschillende genres, van chicklit tot thriller, detectives, romans, fantasy. Mijn interesse is heel breed.

Wat is de volgende stap voor José Vriens? Bestaat er nog een overtreffende trap na zoveel succes?

Wat ik al eerder schreef: ik zou nog graag een thriller willen schrijven. En uiteraard lijkt het me fantastisch als een van mijn boeken verfilmd wordt. Dat is toch wel dé kroon op je werk.

Je bent zelf uitgever geweest. Laat je je boek nu gerust los bij de uitgever waar je het naartoe stuurt of houd je een vinger in de pap?

Bij de ene uitgever heb ik zelf een paar vingers in de pap, bij de andere laat ik het volledig aan hen over en dat kan ik dan ook met een gerust hart. Verder vind ik het nog altijd leuk om actief met alles rondom boeken bezig te zijn, ook de promotie op internet. Daar hoort dan ook weer een fraaie website bij die ik met veel plezier onderhoud. Aangezien ik het webbeheer van Ellessy in handen heb, ben ik altijd bezig met promotie van boeken. Ook het Valentijngenootschap is zo’n project waarin ik het webgebeuren op poten heb gezet en bijhoud. Tegenwoordig moet je als auteur zelf ook veel doen om je werk onder de aandacht van lezers te brengen, passief achterover leunen en maar wachten tot het goed komt, is er niet meer bij.

Vragen: Kirstin Rozema

Recensie door Boekenbijlage

José Vriens (1963) is geboren en getogen in Roosendaal, waar ze nu nog woont met haar man. Van jongs af aan verslond José elk boek dat ze te pakken kon krijgen en begon ze al met het schrijven van verhaaltjes. Later raakte die ambitie wat op de achtergrond om weer terug te komen op het moment dat haar drie kinderen naar school gingen. Ze begon met het schrijven van kinderboeken en stond in 2002 aan de wieg van uitgeverij Boekenbent, die in 2008 overgenomen is, zodat José meer tijd aan het schrijven kon besteden. Inmiddels schreef ze onder het pseudoniem Josje Maas voor verschillende Favorietseries (‘supermarktromans’). Ze werd ontdekt door uitgevers als Westfriesland en Ellessy, waar nu de ene na de andere roman verschijnt. José is bestuurslid van het op 14 februari 2014 opgerichte Valentijngenootschap, dat zich sterk maakt voor het romantische boek.

In Schuld verliest Anke haar beide ouders door een ongeluk tijdens hun vakantie. Hierdoor wordt zij van het ene moment op het andere de eigenaar van een goed draaiende drukkerij. Ze werkt al jaren in de zaak en weet wat er omgaat in de drukkerij, zodoende kan ze de boel prima draaiend houden, al is ze door het wegvallen van haar vader wel genoodzaakt een nieuw personeelslid aan te nemen. Chiel doet zijn intrede in het bedrijf en blijkt een waardevolle kracht te zijn. En niet alleen dat, binnen de kortste keren hebben Anke en Chiel een relatie en lijkt Anke haar leven weer op de rit te hebben. Maar dan slaat het ongeluk toe. Er duikt een schuldbekentenis op van 24 jaar geleden, de tijd dat haar vader de drukkerij oprichtte. In hoeverre is die schuldbekentenis nog rechtsgeldig en welke rol speelt Chiel hier in? En wat is de rol van Pascal, de fotograaf die regelmatig zaken doet met de drukkerij?
De wereld van Anke stort ineen en ze ziet zich gedwongen de drukkerij, haar vaders levenswerk, in andere handen te laten overgaan. Of het nog goed komt?

Schuld is op zich een prettig leesbaar verhaal met duidelijk uitgewerkte personages, maar de perikelen en overwegingen rond de schuldbekentenis kunnen wat verwarrend zijn, evenals de overhaaste beslissing van Anke om de drukkerij uit handen te geven ter wille van de goede naam van haar vader terwijl ze al gegronde twijfels heeft over de authenticiteit van de documenten, die moeten bewijzen dat de schuld alsnog voldaan zal moeten worden. Het levenswerk van haar vader is tenslotte geen pakje boter, waar je gemakkelijk afstand van doet. Dit neemt niet weg dat dit boek garant staat voor een paar uurtjes heerlijk leesplezier.

Schuld heeft 287 bladzijden en een prettig formaat.

Geschreven door Simone Foekens


Recensie door Boekenbijlage

Anke ter Sluis heeft een heerlijk leventje. Ze werkt bij haar vader in de drukkerij, heeft een mooie kamer bij haar ouders in de naastgelegen bungalow en ze heeft het vooruitzicht dat ze over een tijd de positie van haar vader gaat overnemen, als hij stopt met werken. Dat dit allemaal veel eerder gebeurd dan ze had kunnen denken, merkt ze als ze hoort dat haar ouders in Oostenrijk zijn verongelukt. Anke staat er alleen voor. Ze runt de drukkerij, maar al snel merkt ze dat het te druk is. Via een uitzendbureau komt Chiel Hollander bij de drukkerij werken. Hij bevalt meteen en Anke is erg gelukkig. Ook vanwege het feit dat ze het wel heel goed kan vinden met deze jongen.

Maar al gauw brokkelt het gouden randje af. Chiel loopt hard van stapel als blijkt dat hij ook verliefd op haar is. Daarnaast waarschuwt een van haar kennissen Anke voor het gedrag van Chiel. De wederzijdse vaders blijken een zakelijk conflict gehad te hebben en de kennis suggereert dat Chiel wel eens heel andere bedoelingen kan hebben dan Anke denkt. Hij zet een lawine in werking, die zijn weerga niet kent. Chiel blijkt niet de man van haar dromen. Hij heeft inderdaad heel andere plannen met haar dan ze had kunnen vermoeden. Geld speelt een geheel andere rol in zijn beleving en verpest daarmee hun relatie.

Hoewel Anke eigenlijk haar hoofd in het zand wil steken, kijkt ze toch of iets van de beschuldigingen aan het adres van Chiel zouden kunnen kloppen. Ze trekt een beerput open. Van een gelukkige vrouw met grote toekomstplannen verandert ze plots in een ongelukkige jonge vrouw met een enorme schuld. Een schuld die buiten haar macht ligt. Het verandert haar hele kijk op het leven. Ankes vader is, op zakelijk gebied, een heel andere man geweest dan ze altijd had gedacht.

Anke doet wat ze kan om iedereen te sparen. Ze probeert het beste uit de verschrikkelijke toestand, die is ontstaan, te maken. Iets, wat haar ook prima lukt. Ze zet niet bij de pakken neer, maar grijpt alle mogelijkheden aan. Ze pakt uitgestoken handen dankbaar aan en weet zo stapje bij beetje meer overzicht te krijgen in wat er gaande is. Ankes vader komt toch in een heel ander daglicht te staan dan ze kon vermoeden.

Een dikke duim voor José Vriens. Wederom een roman naar mijn hart. Niet zoetsappig, maar een stevige roman met een zogenaamde bite. Er wordt zaken gedaan. Er worden schandalen boven tafel gehaald. En tussendoor is er ruimte voor een voorzichtig opbloeiende vriendschap. Een roman waar je bij na moet denken. Zorgvuldig uitgewerkt: hier is over nagedacht! Anke is neergezet als een zelfstandige, bewuste vrouw, die aan haar omgeving denkt, maar zeer zeker zichzelf ook niet vergeet. Ze slaat van zich af en krijgt hulp uit onverwachte hoek.

Schuld is een fijn boek. Zo’n verhaal, waarop je je kunt verheugen. José Vriens weet dat bij mij keer op keer voor elkaar te krijgen. Leuke verhalen, romans met een onderwerp van deze tijd. Voor mij altijd weer veel te kort. Gelukkig liggen er na dit boek genoeg boeken van haar die ik nog mag lezen!

Geschreven door Kirstin Rozema


Recensie door Leesfanaten

Het leven is hard voor Anke. Niet alleen verliest ze haar ouders, maar ondanks het verdriet heeft ze er een zware taak bijgekregen. Ze erft als enig kind de drukkerij van haar vader. Ze weet er door hard te werken een succes van te maken.

Het gaat zelfs zo goed dat ze een uitzendbureau inschakelt om iemand aan te nemen die haar wat kan ontlasten. Op het moment dat Chiel zich meldt op de drukkerij slaat er een vonk over tussen de twee. Maar dan vindt Anke een onheilspellend document in de papieren van haar vader. Wat betekent dit voor de drukkerij? En wat heeft Chiel hiermee te maken?

Het zal je maar gebeuren: allebei je ouders in één klap kwijtraken door een auto-ongeluk. En tot overmaat van ramp ook de zorg op je nemen voor de drukkerij die je vader achterliet. José Vriens heeft met 'Schuld' een mooie (streek)roman geschreven. Hoofdpersonage Anke is erg geloofwaardig neergezet. Het is een gewoon, eenvoudig meisje. Vanaf het begin heb je haar in je hart gesloten.

Als Chiel in haar leven komt, lijkt alles rozengeur en maneschijn. Niets is minder waar. Er komt nog een andere geliefde om de hoek kijken...Wie kan ze nu vertrouwen? Gelukkig heeft ze haar tante Miranda die een luisterend oor biedt. Al neemt Anke niet alles serieus wat ze zegt. Vriens heeft erg goede research gepleegd over wetten en erfrecht.

'Schuld' leest heerlijk weg. Je bent ontzettend nieuwsgierig hoe het verhaal afloopt. Het boek is heerlijk beeldend geschreven en verveelt geen moment.

4 sterren
Geschreven door Lia Schellekens


Recensie door Bangersisters

Anke verliest haar beide ouders door een ongeluk tijdens hun vakantie. Vanaf dat moment is zij de eigenaar van een goedlopende drukkerij. Hoewel ze het moeilijk vindt om zonder haar ouders verder te gaan, lukt het haar toch om de zaak draaiende te houden. Er moet echter iemand bij komen om haar taak te verlichten.

Die iemand dient zich aan in de persoon van Chiel, een aardige jongeman wiens handen niet verkeerd staan. Er bloeit iets op tussen Anke en hem.
Haar leven lijkt weer de goede kant op te gaan tot Anke in de papieren van haar vader een schuldbekentenis vindt. Dat is het begin van het einde van haar vaders levenswerk.

In Schuld heeft hoofdpersoon Anke het zwaar. Ze verliest haar beide ouders die omkomen bij een auto ongeluk tijdens hun vakantie in Oostenrijk. Na dit gebeuren erft Anke haar vaders drukkerij. Gelukkig is het een gezond bedrijf en vol goede moed gaat Anke aan de slag. Na enkele weken beseft Anke dat ze enkel en alleen nog met de drukkerij bezig is en besluit iemand aan te trekken die taken van haar zal overnemen. Als per toeval komt Chiel in haar leven, althans zo lijkt het. Chiel is haar reddende engel, in de zaak maar ook in haar privé leven. Maar dan komen er dingen naar boven die heel Anke's wereld op zijn komt zet. Haar vader blijkt haar helemaal geen goedlopende drukkerij te hebben na gelaten, maar een zaak vol schuld en een poel van ellende en dat zet haar vader opeens in een heel ander daglicht. Ook blijkt dan dat Chiel niet zomaar in haar leven is gekomen. Haar wereld stort in en Anke ziet haast geen uitweg. Toch weet ze op te krabbelen en een nieuw leven te beginnen.

Schuld is weer zo'n heerlijk boek van José Vriens. Een boek wat je grijpt en meeneemt in het verhaal. De schrijfwijze betrekt je in het verhaal en je leeft volop mee met Anke, het geluk dat ze heeft gevonden en de poel van ellende waar ze vervolgens in terecht komt. Later krijg je zelfs bewondering voor Anke en hoe ze uit de problemen weet te komen. Een heerlijk boek met op het einde een verrassende ontknoping.

Geschreven door Nancy Walburg.


Recensie door Bezeten boeken

Anke verliest haar beide ouders door een ongeluk tijdens hun vakantie. Vanaf dat moment is zij de eigenaar van een goedlopende drukkerij. Hoewel ze het moeilijk vindt om zonder haar ouders verder te gaan, lukt het haar toch om de zaak draaiende te houden. Er moet echter iemand bij komen om haar taak te verlichten. Die iemand dient zich aan in de persoon van Chiel, een aardige jongeman wiens handen niet verkeerd staan. Er bloeit iets op tussen Anke en hem.
Haar leven lijkt weer de goede kant op te gaan tot Anke in de papieren van haar vader een schuldbekentenis vindt. Dat is het begin van het einde van haar vaders levenswerk.

Vanaf het begin heb ik het met Anke te doen, ze verliest haar beide ouders door een auto-ongeluk in Oostenrijk. Dan is ze ineens de eigenaar van een drukkerij. Ze vraagt nog aan haar accountant of alles goed geregeld is en gaat met een gerust hart aan het werk. Na een paar weken blijkt toch dat ze iemand aan moet nemen omdat ze het werk niet aankan. Dan komt Chiel bij haar werken. Een heel leuke, knappe en creatieve jongen. En ja hoor, ze wordt verliefd op hem en hij op haar. Romantiek ten top. Ik dacht weer even dat ik wel wist hoe het boek af zou lopen.
Toch heeft Jose me weer verrast. Er komen figuurlijke lijken uit de kast en Chiel blijkt helemaal niet toevallig in de drukkerij te zijn gekomen. Alles rondom Anke stort in. Haar vader blijkt een enorme schuld te hebben die ze onmogelijk af kan lossen. Ze wordt boos op hem, zijn nagedachtenis en snapt niet dat de man die zij zo bewonderde dit gedaan heeft.
Ze moet verhuizen, een baan zoeken en is ten einde raad. Toch blijkt ze sterker dan iedereen denkt en komt ze er weer bovenop. Aan het einde van het verhaal wordt duidelijk van wie de schuld is waar dit boek om draait.

Schuld is een roman zoals een roman bedoeld is. Je hoopt dat alles weer goed zal komen voor de hoofdpersoon waar je je vanaf het begin verbonden mee voelt en het komt ook goed. Maar vaak anders dan dat jij halverwege het verhaal denkt.


Recensie door De Boekensalon

Na het overlijden van haar ouders wordt Anke eigenaar van hun drukkerij. Daar blijkt echter een grote schuld op te liggen. Behalve het verdriet om het plotselinge overlijden van haar ouders, krijgt Anke ook te maken met schuldeisers en dreigt ze de drukkerij te verliezen. Bovendien zijn er twee mannen van wie ze niet weet of ze hen kan vertrouwen. Deze familieroman is eenvoudig maar plezierig geschreven en leest vlot weg. De problemen zijn oplosbaar, maar kosten toch heel wat verdriet. Het verhaal speelt duidelijk voor de crisis want de drukkerij draait heel goed en het vinden van een baan kost geen enkel probleem. Het verhaal is geschikt voor een breed publiek dat houdt van goede familieromans. Vrij kleine druk en smalle zijmarges.

Persbericht

Ongeval plus postume bekentenis zetten boel op z’n kop in Schuld van José Vriens

Vriens weeft spanningselementen door de familieroman Schuld, waarin Anke een schuldbekentenis vindt van haar overleden vader. Liefdes- en familieromans kunnen namelijk ook best spanning bevatten, vindt de schrijfster, die een uitdaging ziet in het schrijven van een verhaal dat dieper gaat dan de beslommeringen rond een familie of stel.

Schuld vertelt het verhaal van Anke, die door een ongeluk haar beide ouders tijdens hun vakantie verliest. Vanaf dat moment is zij de eigenaar van een goedlopende drukkerij. Hoewel ze het moeilijk vindt om zonder haar ouders verder te gaan, lukt het haar toch om de zaak draaiende te houden. Er moet echter iemand bij komen om haar taak te verlichten. Die iemand dient zich aan in de persoon van Chiel, een aardige jongeman wiens handen niet verkeerd staan. Er bloeit iets op tussen Anke en hem. Haar leven lijkt weer de goede kant op te gaan tot Anke in de papieren van haar vader een schuldbekentenis vindt. Dat is het begin van het einde van haar vaders levenswerk.

José Vriens heeft na haar tijd als uitgever kinderboeken, romantische korte verhalen en verschillende vlot leesbare feelgoodromans geschreven. Nu ze als uitgever ook aan de andere kant van de boekenwereld heeft gestaan, legt ze de lat voor zichzelf als auteur misschien wel hoger, maar niet bewust. ‘Dat aspect werkt wel mee in de manier van marketing, het onder de aandacht brengen van een boek, het opzetten van een website en de meer zakelijke kanten van het uitbrengen van een boek’, aldus de schrijfster. ‘Misschien moet je tegenwoordig als auteur ook wel steeds meer een beetje je eigen uitgever zijn omdat door de inkrimpingen vaak geen groot reclamebudget meer voorhanden is. Je moet jezelf vandaag de dag echt een beetje in de markt zetten.’

Gemiddeld heeft de auteur twee maanden, met echte werkweken, om een boek af te ronden. Daarbij is er wel tijd voor ontspanning tussendoor, want het verhaal mag absoluut geen ‘moeten’ worden. Na het afronden van een boek neemt José tijd voor het loslaten van het verhaal, afscheid nemen van de personages, door één of twee dagen iets totaal anders te doen. En zelfs na een dag vol letters heeft José nog zin om boeken van andere schrijvers te lezen: ‘Lezen is mijn andere grote hobby. Ik heb een heel diverse smaak, van romans, chicklits, thrillers, detectives tot fantasy toe. Vrijwel alles komt een keer aan bod.’

Het volgende boek van Vriens dat dit jaar uit zal komen is een roman die zich gedeeltelijk in China afspeelt. Een jonge vrouw wordt teruggeworpen op zichzelf als haar iets ergs overkomt.

Schuld, familieroman
Auteur: José Vriens
Uitgave: Uitgeverij Ellessy
ISBN: 978 90 8660 251 3
Omvang: 288 pag.
Prijs: €18,50

Het boek is verkrijgbaar in elke reguliere boekhandel en via internet.