Geertrude Verweij
ISBN 978-90-8660-275-9
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt mei 2015
Eigenlijk is het niets voor Vera Meier om spontaan een bezoekje aan een oude vriendin te brengen. Ze houdt van orde en regelmaat en zou het liefst haar hele leven tot op de minuut plannen, maar het lijkt wel of de ene onregelmatigheid de andere meebrengt. Haar relatie is voorbij, ze heeft ontslag genomen en ze besluit zelfs vrij onverwacht voorlopig bij Mariska en haar familie te blijven om te helpen met de verzorging van Mariska’s zieke vader. Het duurt niet lang voor Vera het gevoel begint te krijgen dat er dingen niet kloppen. Ze wijt het aan het totale gebrek aan regelmaat in het huis, maar na een tijdje begint ze toch te vermoeden dat er meer aan de hand is. Dat ze daarnaast ook nog worstelt met haar nog niet verwerkte gevoelens voor haar ex en een groeiende sympathie voor Mariska’s neef, zorgt voor meer onrust dan haar lief is.
Eigenlijk was het idioot. Wie deed er nou zoiets? Het sloeg nergens op. Vera Meier had zichzelf altijd gezien als een verstandig persoon, maar dat was ze blijkbaar niet. Een verstandig persoon neemt niet zomaar ontslag terwijl ze een fijne, vaste baan als verpleegster in een academisch ziekenhuis heeft. Een verstandig persoon gaat niet spontaan logeren bij iemand die ze alleen maar van vroeger kent. En een verstandig persoon stapt zeker niet een halte te vroeg uit de bus. Het was wel duidelijk dat ze bezig was de controle te verliezen. Geen goed vooruitzicht.
Nu liep ze in the middle of nowhere door de modder en ze wist niet eens zeker of ze wel de goede kant opging. Vera trok haar voet uit de zuigende modder en bekeek haar laarzen. Die kon ze weggooien. Ook dat nog.
Ze overwoog het op te geven en terug te gaan naar de bushalte. Als ze geluk had ging er nog een bus terug naar de stad. Dan maar geen gezellige logeerpartij. Dit was geen doen. Hoe ver van de bewoonde wereld woonden die lui? Gek, ze kon zich niet voorstellen dat Mariska in zo'n uithoek woonde. Natuurlijk had ze haar al veertien jaar niet gezien of zelfs maar gesproken, maar haar toenmalige beste vriendin was een echt stadsmeisje geweest. En nu woonde ze hier. In de rimboe.
Ze stapte in een kuil, zakte tot haar kuiten weg in de modder en kon nog maar net voorkomen dat ze voorover viel.
'Nu ben ik het zat. Ik ga terug!' zei ze hardop.
Een mannenstem vroeg geamuseerd: 'Lukt het?'
'Nee, dat zie je toch.' Het was geen beleefd antwoord, maar Vera was dan ook absoluut niet in de stemming om beleefd te zijn.
Een sterke arm pakte haar vast en hielp haar uit de kuil. 'Dit is niet bepaald ideaal weer om te gaan wandelen.'
'Ik wandel niet.'
'Hoe noem je dit dan?'
'Ik ben onderweg naar het huis van een vriendin. Ze woont aan de Achterweg. Nummer tien.' Ze noemde de naam van het dorp en hoopte maar dat ze die goed onthouden had, want het was zo'n lange, ingewikkelde naam die dat soort piepkleine dorpjes wel vaker leken te hebben. Dat was dan ook de reden dat ze hier liep. Ze had gedacht dat ze er al was, maar dat was een dorpje met een soortgelijke naam geweest.
'Dan ben je verdwaald. De bus stopt er recht voor.'
'Ik ben te vroeg uitgestapt.'
'Dat is dom.'
'Ja, dat hoef je me niet te vertellen. Dat voel ik wel aan de hoeveelheid modder in mijn laarzen. Weet jij misschien hoe ik bij mijn vriendin kom?'
Bij het vage licht van de straatlantaarn kon ze de spottende glimlach op zijn gezicht zien.
'Dat lijkt me wel. Ik woon daar.'
1. In een vorig interview gaf je aan dat een dag voor jou eigenlijk te weinig uren heeft… hoe is het je gelukt om toch een nieuwe roman te schrijven?
Deze roman en de vorige heb ik achter elkaar geschreven in een periode waarin ik verder niet zoveel te doen had, voor ik het zo druk kreeg dus. Het was niet echt gemakkelijk om tijd te maken voor het afwerken en de redactie, maar het is gelukt. Het blijft een kwestie van prioriteiten stellen en andere dingen loslaten. Zo heb ik een blog-sabbatical ingesteld, omdat ik op dit moment echt geen tijd heb om meerdere keren per week een stukje te schrijven en foto's te maken en te editen. Best wel jammer, maar het geeft een hoop lucht.
2. Kun je iets meer vertellen over het boek en het schrijfproces?
Het (nogal vage) idee waar ik dit boek mee begon was "iets met een heel georganiseerd type", maar in de loop van het schrijven is de insteek een aantal keer veranderd. Ik wist wel dat Vera terecht zou komen in een omgeving waar alles lang zo georganiseerd niet was als zij het zo willen, maar ik begon eigenlijk met het idee dat ze verliefd zou worden op een heel slordige man en daarmee moest leren omgaan. Na een paar hoofdstukken vond ik dat wel erg saai, dus voegde ik er een onverwerkte relatiebreuk aan toe en halverwege het boek realiseerde ik me ineens dat er een aantal dingen niet klopten en dat dát nu juist één van de verhaallijnen was. Hoewel er op dit boek staat dat het een liefdesroman is, past het ook in de lijn van Familiegeheimen en Erfgoed, die allebei een "whodunnit"-achtig subplot bevatten.
3. Heb je zelf ook ‘Alles onder controle’?
Soms wel, soms niet. Vera's karaktereigenschappen zijn gedeeltelijk wel gebaseerd op het deel van mijn karakter dat een voorliefde heeft voor opruimen, lijstjes, spreadsheets en planningen, maar ik heb inmiddels geleerd dat het onmogelijk is om werkelijk àlles onder controle te hebben. Er gebeuren nu eenmaal altijd wel onverwachte dingen in een mensenleven en dat kun je de ene keer beter opvangen dan de andere keer. Soms werken die lijstjes, spreadsheets en planningen daarbij het best, maar andere keren is het juist een kwestie van loslaten en met de stroom meegaan.
4. Waar ben je op dit moment mee bezig qua schrijfwerk?
Ik ben bezig met mijn tiende boek, maar dat vordert door tijdgebrek vrij langzaam. Wel begint het verhaal langzaam in mijn hoofd steeds meer vorm te krijgen, wat meestal betekent dat ik het uiteindelijk in vrij korte tijd kan schrijven. Daarnaast heb ik nog meer ideeën en plannen, maar de uitvoering ligt op dit moment door allerlei omstandigheden stil. Dat is misschien niet eens zo heel slecht, want ook dat krijgt nu de kans om goed te rijpen in mijn hoofd voor ik er mee aan de gang ga.
Er zijn (nog) geen recensies beschikbaar.
Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.