Meesterwerk

Leesfragment

Het onmiskenbare geluid van metaal dat geplet wordt onder de wielen van de auto, ging door merg en been. Het werd vrijwel direct gevolgd door piepende remmen. Veronica kromp even in elkaar. Het was voor een goed doel, hield ze zichzelf voor. Doorzetten nu.
Op het moment dat de wagen tot stilstand was gekomen, sprong ze achter de geparkeerde auto’s vandaan. ‘Kun je niet uitkijken, idioot?’ schreeuwde ze woedend naar de man die geschrokken achter het stuur van zijn auto bleef zitten. ‘Weleens van gehoord dat rechts voorrang heeft? Waar heb jij je rijbewijs gehaald? Op de kermis?’
De man stapte uit en keek verontrust over het dak van zijn auto naar haar. ‘Wat is er gebeurd? Ben ik ergens overheen gereden?’
‘Dat kun je wel zeggen. Of je dat niet gemerkt hebt,’ beet ze hem toe. ‘Mijn fiets! Daar ben je overheen gereden. Dat het mistig is, wil nog niet zeggen dat je niet hoeft op te letten. Iedere blinde had dat ding zien liggen. Mankeer je wat aan je ogen of zo?’ raasde ze verder. Heerlijk om zo tekeer te gaan, dat moest ze eens vaker doen. Lekker los gaan en flink gillen.
‘Was dat een fiets? Jouw fiets?’ Hij bukte zich nu en wierp een blik onder de auto.
‘Ja, waarom denk je anders dat ik hier sta?’ beet ze hem toe. ‘Je had me wel dood kunnen rijden!’
‘Dat heb ik zo te horen niet gedaan. Hoe komt die fiets onder mijn wielen terecht? Mankeer je zelf niets?’ Hij liet zijn blik over haar gestalte dwalen. Opeens kneep hij zijn ogen iets samen. ‘Heb je die fiets er soms zelf onder gegooid? Er zijn mensen die menen op die manier aan een nieuwe fiets te kunnen komen.’
Ondertussen werd er achter hen ongeduldig getoeterd en een paar mensen kwamen nieuwsgierig dichterbij om de reden van het oponthoud wat beter te bekijken.
‘Wat denk je zelf? Zou ik mijn enige vervoersmiddel onder jouw auto gooien? Zie ik er echt zo stom uit?’ schreeuwde ze naar hem. ‘Ik was gevallen en wilde juist mijn fiets oprapen toen jij hem vermorzelde. Ik kon nog net opzij springen.’
Ze kreeg bijval van de omstanders, wat haar moed gaf door te gaan met de tirade. ‘Rijd dat barrel van je eens een stukje verder, dan kan ik mijn fiets pakken. Dat gaat je geld kosten, vriend.’
Met een verbolgen blik stapte hij in en reed de auto een stuk vooruit. Weer klonk het vreselijke geluid van metaal dat verwrongen werd.