Greetje van den Berg
ISBN 978-90-8660-236-0
Prijs € 17,95
Aantal pagina’s 228
Verschenen 30-11-2013
Genre Relax
De wereld van Grace Visserman staat op z’n kop als ze ontdekt dat haar doodgewaande vader nog in leven is. Vele jaren lang hebben haar moeder en stiefvader haar het tegendeel wijsgemaakt. Vol onbegrip en wrok vertrekt Grace halsoverkop naar Italië, het land van Davide, haar echte vader. Daar wordt ze hartelijk door hem en zijn familie ontvangen en krijgt ze gastvrij onderdak in zijn huis. Alles lijkt zich ten goede te keren, maar al snel ontdekt Grace dat Davide ernstig ziek is.
In de weken die volgen, proberen ze zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Davide vertelt over zijn verleden, over zijn liefde voor haar moeder Hylkje, en hoe het zo verkeerd kon aflopen.
Na zijn dood weigert Grace terug naar Nederland te gaan, mede doordat ze inmiddels heeft kennisgemaakt met de aantrekkelijke Christophe. Op een dag ontdekt ze dat de praatjes die over hem de ronde doen, waar blijken te zijn en ze vertrekt gedesillusioneerd naar huis.
Tijdens de afwezigheid van Grace heeft Hylkje geprobeerd haar leven weer op te pakken, maar door alle gebeurtenissen blijken er veel onverwerkte emoties boven te komen. En het herstellen van de band met haar oudste dochter is ook al niet eenvoudig.
Drie dagen later kwam Harmieke erop terug, aarzelend, zoekend naar woorden. “Grace… ik weet dat je er niets over wilt weten, maar ik moet iets met je delen.”
Ze zaten samen in het restaurant van de hogeschool, Harmieke achter een enorme aardbeienmilkshake, Grace dronk vers sinaasappelsap. Later bedacht Grace dat het vreemd was dat ze niet direct aan haar Italiaanse vader en zijn familie had gedacht. Na hun gesprek in de bus leek dat onderwerp uit haar brein gewist. Misschien had ze er gewoon niet meer aan willen denken. “Kom maar op,” zei ze daarom opgewekt.
“Ik heb op internet naar je familie gezocht en de naam van je vader ingevoerd…” Harmieke boog zich voorover en legde haar hand op die van Grace. “Kan het zijn dat je vader nog leeft?”
“Begin je nou weer?” Geërgerd zette Grace haar glas op tafel. “Ik wil er niets over horen…”
“Grace… je vader heet toch Davide Allegri?”
“Heette,” verbeterde ze automatisch.
“Op die naam heb ik gezocht in combinatie met de naam van het dorp. Jaarlijks wordt daar een wijnfeest georganiseerd en twee jaar geleden schreef hij daarover een column. Twee jaar geleden, Grace… Er stond zelfs een foto bij.”
“Dat moet een misverstand zijn. Doe me een plezier en hou op te wroeten. Niemand wordt hier beter van.”
“Waarom beweert jouw moeder dat hij niet meer leeft?”
“Hou op!” Haar stem klonk hard. Rondom hen vielen gesprekken stil.
Harmieke zuchtte. “Ik wil je niet overstuur maken, maar als je vader nog leeft, heb je er recht op om dat te weten. Ik keek naar die foto en zag dat je op hem lijkt.”
“Ik lijk op m’n moeder.”
“Je hebt vast ook dingen van je vader. Echt Grace, je hebt er recht op om te weten dat je vader leeft. Het gaat om je vader…”
“Redmer is mijn vader. Met die Italiaanse man wil ik niets te maken hebben.” Grace dempte haar stem. “En ik geloof ook niet dat mijn vader nog leeft. Waarom zou mijn moeder erom liegen? Het zal wel familie zijn, een neef of zo. Bemoei je nu alsjeblieft met je eigen zaken en hou op.”
Binnen in haar trilde de onzekerheid.
Hoe ben je ertoe gekomen om na 43 boeken een boek bij Uitgeverij Ellessy uit te geven?
Dat zijn er tegen de tijd dat “Allemanskind” uitkomt zelfs 44, want in november verschijnt er eerst nog een boek bij Uitgeverij Kok.
Larry Iburg van Uitgeverij Ellessy ken ik al jaren via mijn collega Jacob Vis. Ik vond het een goed initiatief toen hij familieromans wilde uitgeven en heb toegezegd dat ik ook een boek voor hem zou schrijven. Dat heeft nog jaren geduurd, maar nu is het er dan eindelijk van gekomen.
Zijn al je boeken familieromans of heb je ook andere genres geschreven?
Al mijn boeken behoren tot het genre familieroman. Daarnaast schrijf ik af en toe korte verhalen. Dat is weer een heel andere manier van schrijven en dat vind ik ook een uitdaging.
Op internet staat dat je psychologie hebt gestudeerd. Heb je als psychologe gewerkt, en komt deze studie ook van pas bij het uitdenken van je personages en hun handelingen?
Door omstandigheden heb ik die studie niet afgemaakt en ik heb dus ook nooit als psychologe gewerkt. Ik heb nog altijd de stille hoop dat ik die studie in de toekomst weer kan oppakken, maar op dit moment ontbreekt het me aan tijd. Ik ben er destijds mee begonnen omdat ik erg geïnteresseerd ben in psychologie en het leek me een verdieping voor mijn werk. Ik merk inderdaad dat die studie meespeelt als ik voorbereidingen tref voor een nieuwe roman, maar ook tijdens het schrijven zelf.
Wat betekent schrijven voor jou?
Schrijven is een vast onderdeel van mijn leven. Ik ben met hart en ziel schrijver en dat ben ik vierentwintig uur per dag. Een leven zonder schrijven lijkt me ondenkbaar. Elke roman is weer een uitdaging en daardoor verveelt schrijven nooit. Ik vind dat ik een prachtig beroep heb.
Hoe kies je je onderwerpen?
Dat is heel verschillend. Soms word ik getroffen door een bericht in de krant of door een verhaal dat ik in mijn omgeving hoor. Een andere keer schiet me iets te binnen als ik alleen aan het wandelen ben. Ik zeg altijd dat ik mijn boeken vanuit een soort nieuwsgierigheid schrijf. Ik wil weten hoe iets in elkaar zit. Wat “Allemanskind” betreft, had ik eens naar “Spoorloos” gekeken en de onderwerpen van die avond speelden nog door m’n hoofd. Vaak zie je hoe mensen met hun biologische vader of moeder worden herenigd en ik vroeg me af hoe die verhalen verder zouden gaan. Van het één kwam het ander, en zo ontstond Grace, de hoofdpersoon uit “Allemanskind”. Zij ontdekt dat haar dood gewaande, Italiaanse vader nog leeft, maar kort na hun ontmoeting blijkt hij ongeneeslijk ziek te zijn. Dan is de vraag hoe Grace dat verwerkt, maar ook of het ooit weer goed komt met haar moeder die haar al die jaren heeft bedrogen. En dat werpt weer de vraag op waarom die moeder zo heeft gehandeld. Elk mens heeft z’n eigen motieven en achtergronden van waaruit hij handelt en dat vind ik intrigerend.
Heb je al ideeën voor een volgend boek en komt dat ook bij Ellessy uit?
Inmiddels ben ik weer met een volgend boek bezig. Dat gaat over tulpen, een eeneiige tweeling en een grote prijs in de loterij. In het voorjaar zal die roman bij uitgeverij Kok verschijnen. Voor Ellessy wil ik ook nog graag een boek gaan schrijven, maar daar kan ik nog niet veel over zeggen. Ik schrijf namelijk niet heel makkelijk, dus dat zal nog best even duren. Bovendien heb ik ook nog geen thema.
Recensie door Hebban
De zorgvuldige manier waarop de auteur zich heeft verwoord, laat duidelijk de invloed zien van de studie psychologie. Heel diepgaand en zuiver tot op de graat de karakters en onhebbelijkheden beschrijvend maakt deze karakters tot personen van vlees en bloed.
Deze roman beschrijft de reis door het leven van een jonge vrouw, Grace Visserman. Deze reis brengt haar van een warm thuis naar een onbekende bestemming in Italië doordat ze toevallig iets te weten is gekomen. Hierdoor is het vertrouwen in haar moeder ernstig beschadigd.
De verschillende verhaallijnen die elkaar elkaar afwisselen, verhalen over deze reis waar Grace op zoek gaat naar de waarheid. Soms uit het oogpunt van haarzelf, dan weer vanuit haar moeder Hylkje of vanuit een van de andere karakters.
Doordat Grace en haar moeder meer op elkaar lijken dan ze denken, kunnen ze op belangrijke momenten slecht of soms zelfs niet met elkaar communiceren. Hierdoor ontstaan spanningen, verwachtingen, aannames en wat niet meer. Het lijkt op een echt gezin!
Grace gaat op zoek naar de waarheid en vertrekt uit boosheid naar Mulazzo.
Mulazzo is een gemeente in de Italiaanse provincie Massa-Carrarra (regioToscane) en telt 2570 inwoners. Dante Alighieri heeft hier in het jaar 1306 gewoond onder de hoede van de Markies Malaspina Franceschin. Hier schreef hij aan zijn beroemde werken 'de goddelijke komedie' en 'Inferno', zo gaat het verhaal.
Op deze unieke plek hoopt Grace alle antwoorden te kunnen krijgen van haar natuurlijke vader, Davide. Het loopt niet zoals ze hoopt en komt met nog meer vragen te zitten. De auteur weet op een prachtige manier de omgeving te beschrijven, zodat je jezelf tijdens het lezen in Mulazzo of de omgeving waant.
In de relatief korte tijd dat Grace in het land van haar vader is, leert ze veel over het leven, over mensen en over de liefde. Vooral de liefde speelt haar parten, zoals deze vroeger ook haar moeder parten gespeeld heeft. Maar is het nu anders? Ze wil in Italië blijven om bij haar Christophe te kunnen zijn. Christophe die haar bespeelt als een instrument. Wie zal de laatste viool spelen in dit verhaal?
Hylkje beseft ondertussen steeds meer hoe groot de hekel is die zij zelf aan haar moeder heeft en zou het vreselijk vinden wanneer blijkt dat Grace zo ook over haar gaat denken. Daar is ze bang voor. Hylkje is bang dat Grace niet meer bij hen wil horen, maar liever bij de familie van haar Italiaanse vader wil zijn. Ze vertrekt ook naar Italië, maar zonder noemenswaardig resultaat.
Er woedt zowel bij Grace als bij Hylkje een innerlijke strijd die er voor zorgt dat ze de waarheid niet met elkaar kunnen en willen delen. Het op en neer gaan van emoties wordt door de man van Hylkje in goede banen geleid, daar waar mogelijk is. Een ontzettend lieve man die het gezin bij elkaar probeert te houden.
De titel 'Allemanskind' wordt duidelijk verklaard tijdens het lezen van het verhaal.
Na het lezen van dit boek weet je hoe goed deze woorden van Dante Alighieri hier van toepassing zijn. Zoals ze in de epiloog staan: 'Er is geen groter verdriet dan zich in zijn ellende gelukkige tijden te herinneren”.
Een verhaal om je in te verliezen, je ziet er zoveel in wat herkenbaar is. Ervaar het zelf en ga mee op reis... Je weet pas op het eind waar je terecht komt!
Door Mieke Schepens voor Hebban
Recensie door Boekenmening
Hylkje is als gevolg van een relatie met de Italiaanse Davide zwanger geworden. Davide en zijn moeder drongen aan op abortus maar omdat Hylkje dat niet wil, keert ze terug naar Nederland. Bij haar ouders is ze niet meer welkom, maar bij haar tante Annet wordt ze liefdevol opgevangen.
Na de geboorte van dochter Grace, trouwt ze met Redmer en krijgt nog meer kinderen. Hylkje stelt het steeds uit om Grace de waarheid te vertellen, Grace weet niet beter dan dat haar Italiaanse vader overleden is.
Dan ontdekt Harmieke, de vriendin van Grace, dat Davide waarschijnlijk nog leeft. Grace wil er eerst niets van weten maar gaat toch op onderzoek uit. Via mail benadert ze Davide en die wil haar graag ontmoeten. Grace vertrekt naar Italië en wordt door haar vader in zijn armen gesloten. Maar het blijkt dat hij ernstig ziek is. Binnen enkele weken overlijdt hij. Grace wil in Italië blijven, ze vindt werk en krijgt en vriend, Christophe. Het lijkt allemaal heel mooi maar dan blijkt het dat Christophe gokverslaafd is. Gedesillusioneerd vertrekt Grace weer naar Nederland. Daar wordt ze door Harmieke in contact gebracht met Floris, een sympathieke notariszoon…
Een boeiend boek waarin de gevoelens en strijd van moeder Hylkje en dochter Grace levensecht worden beschreven. Het is geenszins voorspelbaar, de lezer blijft tot het eind in onzekerheid verkeren of Grace met Floris verdergaat of toch met Christophe.
Geschreven door Saskia Schouten
Recensie door de Boekensalon
De bijna 21-jarige studente Grace Visserman weet niet beter of haar biologische vader, de Italiaan Davide Allegri, is overleden. Haar moeder was destijds ongewenst zwanger van hem en hij verbrak de relatie. Via een vriendin ontdekt Grace dat haar vader leeft, reden om hem op te zoeken tegen de wil van haar moeder in. Maar het is van korte duur want Davide is ongeneeslijk ziek en sterft. Grace besluit in Italië te blijven waar ze Christophe Onesti leert kennen. De geschiedenis van haar moeder lijkt zich te herhalen bij Grace, al zijn er verschillen. Een familieverhaal dat doet denken aan een vervolg op een ontmoeting bij het tv-programma 'Spoorloos': hoe gaat het daarna verder? De moeizame relatie tussen moeder en dochter en het feit dat Grace zich een ‘allemanskind’ tussen twee families voelt, is goed uitgewerkt met sterke karakter- en sfeertekeningen. De auteur (1959) heeft met dit boek haar plek in de Relaxreeks gevonden. Vrij kleine druk en smalle bindmarge.
Leugens en raadsels in de familie
16-januari-2014 | Categorie: Lichte literatuur
In haar vijfenveertigste boek Allemanskind beschrijft Greetje van den Berg het verhaal van moeder Hylkje en haar dochter Grace. Grace weet dat ze een andere vader heeft dan de andere kinderen in het gezin, maar ze heeft haar Italiaanse vader nooit leren kennen; hij is al jong overleden. Ze beschouwt Redmer als haar vader. Als haar vriendin op internet gaat zoeken en een foto van iemand met dezelfde naam als haar vader vindt, wordt Grace toch nieuwsgierig. Haar vader blijkt toch nog te leven. Grace neemt het haar ouders heel kwalijk dat ze nooit iets verteld hebben en bereid een reis naar Italië voor om haar vader te leren kennen.
Ze vertelt niemand dat ze gaat en reist in haar eentje af. In Italië leert ze haar vader kennen en ook de verdere familie. Moeder Hylkje is naast heel bezorgd, ook heel boos op haar dochter. De familie van Davide heeft haar destijds laten vallen en zowel Davide als zijn familie wilden dat zij de baby zou laten weghalen. Nu speelt hij mooi weer voor zijn dochter. Aan de andere kant denkt ze ook met weemoed terug aan de tijd in Italië en de liefde die ze had voor Davide. Dit alles maakt dat moeder en dochter van elkaar vervreemd raken.
Heel lang kan Grace niet genieten van de tijd met haar vader, maar in Italië komt ze ook een jongen tegen waar haar hart naar uit gaat. Deze jongen heeft zijn eigen geschiedenis en of ze hem kan vertrouwen? Moet en kan Grace opnieuw beginnen als ze terug naar Nederland gaat, of blijft het land van haar vader en de liefde aan haar trekken?
Greetje van den Berg heeft weer voor een mooi, goed leesbaar boek gezorgd. De karakters zijn herkenbaar en goed uitgewerkt. De diverse relaties binnen het gezin, zowel bij moeder als bij de Italiaanse vader worden zo beschreven dat je de personen voor je kunt zien, waardoor ze herkenbaar worden. Ondanks de beschrijvingen van de omgevingen, zowel hier in Nederland als in Italië, verzandt de schrijfster niet in ellenlange uitweidingen, maar vormen deze beschrijvingen een onderbouwing aan de sfeer en leesbaarheid van het boek. Greetje van den Berg is er voor mij dan ook opnieuw in geslaagd een mooie roman neer te zetten, waarin onderlinge relaties, eerlijkheid en liefde de boventoon voeren.
Door Jeanine Notten voor boekenbijlage