Melissa

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

Kamperen. Als je een vakantie zou uitkiezen die het minst bij Melissa past, dan kom je uit op een kampeervakantie. Geen wonder dat haar ouders bijna tegen het plafond aan vlogen van verbazing toen Melissa aankondigde dat ze met Sam in een tent ging slapen. En niet zomaar een nachtje of zo, nee, drie weken weken lang zonder fatsoenlijk bed, zonder eigen badkamer, zonder schoonmaker Paul, zonder ínternet nota bene.
Dus nadat Melissa zichzelf al twintig keer voor gek had verklaard toen ze op Sams voorstel inging, deden haar ouders en andere vriendinnen het nog eens dunnetjes over. Het vriendelijkste wat Melissa tot nu toe had gehoord, was ‘je bent gestoord’. Zelf weet ze ook niet zo goed waarom ze gaat. Ja, het is met Sam, en met Sam is alles leuk. Maar met een beetje zeuren had Melissa haar vast zover gekregen om in een huisje te gaan slapen op de camping. Of in een caravan. Of dan wel in een tent, maar niet eentje die je zelf moest opzetten. Er waren tenten – Melissa had het zelfs nog uitgezocht – die een eigen keuken hadden. Dat zoiets kan! In een tént! En dan had je nog ‘glamping’ – kamperen in alle luxe. Een beetje van Sam en een beetje van Melissa.
Toch is het een tent geworden die je zelf moet opzetten. Melissa staart even naar de rugzak van Sam als ze een uur te laat – ja hallo, dit is de laatste keer dat ze fatsoenlijk kan dóuchen! – in de auto stappen. Sam heeft dus een tent in haar rugtas. Melissa vindt het een bizar idee. Hoe kun je iets op je rug dragen waar je in kunt slapen? Volgens Sam zijn tenten best groot. Die van haar is zelfs ruim genoeg voor vier personen. Officieel dan.
‘Als de helft van de groep bestaat uit kleine kinderen,’ waarschuwde Sam voor alle zekerheid.
Melissa sluit haar mobieltje nog even aan op de auto-oplader, ook al is de accu nog bijna helemaal vol. Je weet maar nooit. Als mobieltjes net zo veel energie nodig hebben om aan een campingomgeving te wennen als zij, is hij zo weer leeg.
‘Hoe laat moesten jullie de trein hebben?’ informeert Melissa’s vader. Hij draait zich half om.
‘Over een half uur pas,’ antwoordt Sam en grijnst. ‘Ik heb rekening gehouden met een uur en een kwartier vertraging van Melissa.’
Melissa steekt haar tong uit, maar is Sam eigenlijk wel dankbaar. Ze kan gewoon niet op tijd komen, hoe ze haar best ook doet. Zonder Sam zou ze de trein pas drie dagen later hebben genomen.
Op het station wordt Melissa bijna in de houdgreep gehouden door haar ouders.
‘Doe je alsjeblieft voorzichtig en bel je meteen als er wat is?’
‘Let je een beetje op Sam en op jezelf en heb je het geld mee dat op tafel lag?’
‘Laat je geen jongens in de tent die je niet goed kent?’
Jammer dat ze niet een beetje laat zijn, denkt Melissa. Anders kon ze nu hard naar de trein rennen met een ‘Ja sorry hoor, anders missen we hem nog.’
Maar ze zijn verschrikkelijk op tijd en Melissa is al bang dat ze nog twintig minuten met haar ouders moet knuffelen. Gelukkig redt Sam haar.
‘We moeten zo wel naar het andere spoor,’ waarschuwt ze. ‘Dan kunnen we rustig uitzoeken waar we willen zitten.’
‘Doe dat maar,’ vindt Melissa’s moeder. Ze geeft haar dochter nog een laatste zoen. ‘Voorzichtig doen hè?’
‘Maham,’ zucht Melissa, maar ze knikt. Dan loopt ze met Sam én haar bagage – die jammer genoeg nog zwaarder is dan ze had verwacht – de trappen af en op om naar het andere spoor te komen. Na de eerste trap is ze al buiten adem. Melissa is dan ook blij als ze eindelijk de trein zien staan. Ze stappen in en zien dat hij nog helemaal leeg is.
‘Lekker joh, vroeg zijn!’ grijnst Sam. ‘Nou, kies maar, waar wil je zitten?’

Pages: 1 2 3 4 5