| Boek | Leesfragment | Interview | Recensies | Meer |
Leesfragment
Elena stond langzaam op en stak haar vinger de lucht in.
‘Wij- ij, eh, wij zsijnnn de vleemde-lingen,’ zei ze met af en toe een hik erdoorheen. De zoete drank had zijn werk goed gedaan. Al heel snel had Elena door dat ze niet echt lang in staat was om zo kaarsrecht te blijven staan. Ze probeerde haar gewicht overdreven te verdelen over haar twee benen.
Door een vreemde luchtstroom in haar nek merkte ze dat een van de Roekoes opeens pal achter haar stond. Ze schok er zo erg van dat ze achterover viel, languit over Charlotte, en kwam op de schoot van Ro terecht. Iedereen begon nu hard te lachen en te klappen. Elena sprong meteen op en ging beschaamd op haar eigen plek zitten.
‘Ongelofelijk,’ zei het figuur dat Elena van top tot teen opnam. ‘Jullie zien er precies zo uit als op onze tekeningen. Dezelfde haren, dezelfde lichaamsvormen. Zelfs jullie gezichten. Jullie zijn het echt. De legende is echt!’
Verbaasd staarde Elena hem aan en probeerde zo neutraal mogelijk te kijken. Ook al kwam het niet helemaal aan wat de man zei. Toch knikte ze zo af en toe vol begrip met haar hoofd.
‘We hoorden het van hem daar. Dat er vreemdelingen uit de lucht kwamen vallen. Zomaar… vanuit de wolken op het strand. We zijn al een paar uur aan het zoeken. Toen hoorden we de drums, het geluid van een welkomstfeest. Jullie zijn er echt!’ Meteen boog de man diep en respectvol zijn hoofd en de andere twee volgden zijn voorbeeld.
‘Da hoef nu ook weeer nie,’ zei Elena, maar voordat ze haar zin kon afmaken stond Inka op en hief haar armen de lucht in: ‘Lang leve de Roekoe!’
Alle anderen volgden haar voorbeeld. Alleen William, Charlotte, Ro en Elena staarden sprakeloos naar het hele spektakel.
‘Jullie zijn de legende waarover onze voorvaderen spraken. De legende is opgetekend door de zieners van toen. Op de rotsen staat het hele verhaal geverfd. De bekende legende, van de vier vreemdelingen die vanuit de hemel naar beneden vielen.’