Interview met Melissa Skaye

zaterdag 8 februari 2014 op Thrillerlezersblog

melissaSkayeThrillerlezers in gesprek met Melissa Skaye

Melissa Skaye (04-04-1972) woont samen met haar man en twee kinderen in Hoorn. Melissa is auteur van de fantasyreeks Jeremy Jago, de thriller Incognito en ze heeft in diverse bundels, waaronder Quillerz 1, Quillerz 2 en Onverwacht korte thrillerverhalen gepubliceerd onder haar eigen naam Melissa Bielsma-Schaaij. Op online schrijversplatform Tenpages.com wist Melissa veel lezers enthousiast te krijgen voor Virtuele tango (die ze als Quiller voor Vrouwenthrillers.nl schreef en later uitwerkte tot volledig manuscript) met publicatie tot gevolg. Skaye is een pseudoniem. (Bron Crimezone)

Als ik aan jouw partner zou vragen hoe hij jou zou omschrijven,wat zou hij dan zeggen?
Een gedreven en ambitieus, liefdevolle vrouw die daarnaast veel tijd vrijmaakt om voor het gezin en huishouding te zorgen.

Wat voor soort moeder ben jij voor je twee kinderen?
Een zorgzame moeder die overal voor open staat. Ze mogen me alles vragen, niets is te gek, geen schaamte.

Je hebt diverse banen gehad voordat je ging schrijven. Zou je daar iets over kunnen vertellen?
Welke vond je het leukst en welke het vervelendst? Waarom?
Ik ben dierenverzorger in een asiel geweest, dierenartsassistente en verkoopmedewerker in een dierenspeciaalzaak. Ik ben ook een aantal jaar barmedewerkster in een cultureel centrum geweest en ik denk dat ik dat toch het leukste vond. Het contact met mensen, onwijs leuke collega’s, het was nooit saai. De vaste stamgasten hadden daar een groot aandeel in. Velen waren al op leeftijd, ze kwamen elke dag, en toen een aantal van die mensen overleed, was ik daar heel erg verdrietig over. Enkele van die mensen zijn op mijn bruiloft geweest, dat geeft ook wel aan dat ik een goede band met ze had. Ik denk met een enorm goed en warm gevoel op die tijd terug.

Wat wilde je vroeger eigenlijk worden toen je klein was?
‘Iets’ met dieren. En moeder worden.

Wat mis je zelf het meest aan het kind zijn?
Als ik vroeger in de klas zat gingen mijn gedachten vaak naar huis. Naar mijn moeder, haar liefde, de warme sfeer. Dan verlangde ik zo hevig naar huis en kon me erg op de bel verheugen die aangaf dat ik uit was. Dan kon ik lekker naar mijn mam, naar dat goede gevoel. Ongedwongen, goed verzorgd worden, een luisterend oor en een kopje thee. Natuurlijk is dat gevoel er nog steeds als ik aan mijn ouderlijk huis denk, ik heb de liefde van mijn moeder nog steeds, maar nu ik zelf moeder ben en een eigen huis heb, is dat toch anders. Zodra ik terugdenk aan die tijd, voel ik dat goede gevoel nog steeds.

Waarom ben je thrillers gaan schrijven?
Dat komt eigenlijk door de redactie van Vrouwenthrillers.nl. Zij vroegen me een Quiller te schrijven, een kort spannend verhaal. Ik zag het eerst niet zo zitten, ik schreef fantasy, dacht niet dat ik het in me had een thrillerverhaal te schrijven. Eenmaal bezig had ik er de grootste lol in. Het werd online gezet, kort daarop werd ik door een uitgeverij benaderd die zeiden onder de indruk te zijn en of ik plannen had voor een heel manuscript. Zo ontstond Virtuele tango en ging het balletje rollen.

Welk personage in een thriller had je graag zelf bedacht willen hebben?
John Coffey, uit “The Green Mile”, maar dat is geen echte thriller he?

Heb je ooit al eens in een film of boek de ideale moord gelezen/gezien?
Soms denk ik wel eens dat de perfecte moord niet bestaat. Toch… ik heb wel eens reality-series gezien waarbij een dader niet werd veroordeeld omdat het lijk ontbrak. Alle bewijzen waren tegen hem, hij was zo schuldig als de neten, maar had het lijk wel heel goed weg weten te werken. Dan zou je dus toch denken aan de perfecte moord.

Wie neem je in gedachten als je de personen in je boeken bedenkt?
Dat gaat soms automatisch, dat er zich karaktertrekken vormen die me heel bekend zijn van dees of gene. Ik heb nooit echt iemand in mijn gedachten, behalve bij Will de Jager. Will doet in Verboden tranen zijn intrede en hij is paragnost. Geen zweverig type verder, hij gaat ook niet de moorden oplossen of zo, maar het is een heel bijzonder karakter. Zodra Will in een hoofdstuk verschijnt, denk ik aan mijn biologische vader Harry, die in 1987 is overleden. Hij was namelijk paragnost. Het schrijven over Will gaat me heel gemakkelijk af. Ik heb het gevoel dat zodra Will verschijnt, mijn vader bij me is en zijn handen op mijn schouders legt.

Hoeveel van jou zit er in de hoofdpersoon Sanne in “Virtuele Tango”?
De onzekerheden die ze zo nu en dan heeft. Het feit dat ze niet goed tegen vieze luchtjes kan. Veel nadenken, weten dat je het uit moet spreken om rust te krijgen, maar het toch niet doen. Bang voor nare consequenties en/of ruzie omdat ze verbaal niet altijd even sterk is.

Waar gaat “Verboden Tranen” over?
Sanne en Luca krijgen met een aantal moorden te maken. In het tuinhuis van een landhuis in Hoorn, worden vier lichamen ontdekt. Het huis staat leeg. De oorspronkelijke bewoners blijken om het leven te zijn gekomen en Jack, de zoon des huizes, is ruim twintig jaar vermist. Zijn toenmalige partner Sarah ook. Sanne en Luca duiken in het verleden van die mensen en komen de meest bizarre dingen tegen. Ze krijgen ook met de vermissing van een oude vrouw te maken. Lijkt dit eerst een losstaande zaak, later rijst de vraag of deze vermissing verband houdt met de moorden. De rechercheurs moeten uitzoeken wat zich in het verleden heeft afgespeeld om de dader te pakken voor er nog meer slachtoffers vallen.Verboden Tranen speelt zich in het heden, maar ook zeker in het verleden af. Een leuk detail is dat er deze reis twee echte personen in voorkomen. Karin Troost heeft een rol gewonnen. André Stumpel is eigenaar van Boekhandel Stumpel en met André had ik een jaar geleden de afspraak gemaakt hem een rol te geven. Hoe ze het er vanaf gaan brengen ga ik niet verklappen, maar een en ander is behoorlijk heftig.

Wat is je schrijfritueel?
Dat heb ik eigenlijk niet. Zolang ik maar mijn bak koffie en een broodje heb gehad, en rust in huis. Is die rust er even niet, doe ik de deur van mijn kantoor dicht. Dan weet iedereen in huis voldoende haha. ‘”Ff’ niet storen”

Hoe ben jij voor je omgeving als je met een boek bezig bent?
Gewoon Melissa. Tot je me gaat storen met van alles en nog wat (wat best even kan wachten), dan word ik kribbig.

Wat is de grootste frustratie mbt schrijven?
Dat ik niet goed genoeg ben. Ik kan heel goed tegen kritiek, (graag wel goed onderbouwd) maar er is altijd een angst dat ik teleurstel of zo. Zeker omdat lezers verwachtingen hebben en het verdomd moeilijk is je te onderscheiden tussen al die geweldige thriller-auteurs.

Met welke schrijver zou je wel eens een borrel willen drinken?
Stephen King

Welke vraag zou je hem dan zeker stellen?
Ik heb een enorme band met mijn karakters. Dat kan komen omdat ik series schrijf, die personages keren terug, maar ik heb in feite een band met iedereen die door mijn verhaal wandelt. Ik zou aan Stephen King vragen of hij deze ervaring deelt ja of nee.

Wanneer heb je voor het laatst te veel gedronken?
Als je zegt: ‘te veel’, denk ik aan aangeschoten of heel beroerd. Zo’n moment dat je doodziek in bed ligt, de wereld misselijkmakend om je heen draait en je tegen jezelf zegt: nóóóóit geen druppel meer! Tjsa, echt een momentopname haha. Dat is in dit geval ruim tien jaar geleden.

Je mag vier mensen uitnodigen voor een diner. Wie nodig je uit?
Tom Hanks, John Travolta, Marco Borsato en Tess Gerritsen.

Wat is jouw favoriete recept wat altijd lukt en je voor zet als iemand voor het eerst komt eten?
Laagjessalade! Altijd goed, kan niet mislukken. Het recept staat in “Virtuele Tango” en komt in : “Verboden Tranen” voor een kort moment terug.

Als je één dag de baas van ons land zou zijn wat zou je dan willen doen en welk zou je veranderen? (1 ding)
Iets doen aan de armoede in eigen land.

Van welke beroemdheid was je van diens dood onder de indruk?
Patrick Swayze. Ik raad zijn biografie aan. Die van hemzelf én zijn vrouw Lisa Nimie. Is wel in het Engels.

Welk kado is het leukste wat je ooit kreeg?
Pretnes, de pony die ik op mijn dertiende van mijn ouders kreeg.

En welk kado was het ergste wat je ooit van iemand kreeg?
Een kinderstoel van mijn man. Ja haha. Hij was het zat dat ik nooit eens aangaf wat ik voor mijn verjaardag wilde hebben. Ik zei inderdaad ook altijd dat ik het niet wist, alles al had, een gelukkig mens ben. Dus wat dacht hij? Een kinderstoel voor onze zoon was toch nodig, dan geef ik die. Dan zal ze de volgende keer zeker zelf eens iets kiezen. En verdomd, sinds die tijd neem ik wel even de moeite om na te denken 🙂

Welk boek sloeg je onlangs dicht en wat vond je er van?
Van mij alleen van Karen Rose. Ja, spannend verhaal. Ik werd een keer op het verkeerde been gezet, maar bleek de dader toch goed te hebben geraden. Het is een dik boek, 512 bladzijden, ik denk dat er wat geschrapt had kunnen worden. Ik kwam aardig wat herhalingen tegen. Het liefdesverhaal dat er doorheen geweven zit is goed en spannend beschreven, maar ook een beetje veel van het goede. Had ook minder gekund. Maar dat is persoonlijk natuurlijk, een andere lezer kan dat juist geweldig vinden.

Welk boek vind je dat iedereen moet lezen?
Dat vind ik een heel moeilijke vraag. Dat is zó persoonlijk. Waar ik lyrisch over kan zijn, kan een ander totaal niks vinden.

Wat zou je graag in de toekomst willen bereiken?
Een groter publiek weten te bereiken, want het is moeilijk hoor, in boekenland. Er zijn dan ook erg veel auteurs en nog veel meer boeken. Wat ik altijd al heb gehoopt, dus niet louter voor de toekomst, is dat mijn boeken de lezer net zo veel plezier schenkt als ik ervaar tijdens schrijven