Nacht zonder einde

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

De man stonk naar drank en zweet. Met vettig grijsbruin haar en een opgeblazen gezicht was hij duidelijk iemand die een ongezond dieet had en te weinig aan lichaamsbeweging deed. In het centrum van Hebden Bridge stapte hij in de bus en terwijl hij zijn wisselgeld van de chauffeur in ontvangst nam, bekeek hij mij met een brutale broeierige blik die me kippenvel bezorgde. Hoewel de bus verder leeg was, leek hij er een satanisch genoegen in te scheppen aan de andere kant van het gangpad naast me te gaan zitten. Hij liet een paar stevige boeren ontsnappen en toen ik het waagde een misprijzende blik opzij te werpen, verried zijn grijns een rij brokkelige bruine tanden. Daarbij keek hij me aan met een blik die duidelijk maakte dat hij zich graag aan mij vergreep.
De talloze waarschuwingen van vroeger, van mijn moeder, dartelden door mijn hoofd. Een ervan bleef meedogenloos hangen: ga in het donker niet alleen over straat. Gevolgd door: je weet nooit wie of wat er op de loer ligt. Ze droegen niet bij tot het verbeteren van mijn gevoelens van kwetsbaarheid en onbehagen.
Ik onderdrukte een rilling. Hardnekkig bleef ik recht voor me uitkijken en ik dacht verlangend aan mijn knusse, warme huis. En aan Sophie.
Aan de rand van de stad drukte mijn medepassagier op de stopknop en toen de halte in zicht kwam begon hij zich moeizaam overeind te hijsen. Onhandig schuifelde hij naar het middenpad toe. Net op het moment dat hij wankelend naar de deur wilde lopen, trapte de buschauffeur abrupt op de rem. Uit zijn evenwicht gebracht deed de man een vergeefse greep naar de stang die hij net had losgelaten. Die miste hij volledig en tot mijn afgrijzen belandde hij precies boven op mijn reistas die ik bij wijze van barrière op de zitplaats naast me had gezet. Zijn logge lichaam gleed opzij en alsof hij het zo had uitgekiend, eindigde zijn vette hoofd tegen mijn borst. Met opzet of niet, zijn grove hand kwam op mijn knie terecht. In een reflex duwde ik hem van mij af. Zijn ene arm bewoog in de richting van de rugleuning van de zitplaatsen voor me, maar en passant wist hij met zijn vingers nog even gretig in
mijn bovenbeen te knijpen.
Van de buschauffeur, uit wiens omvang op te maken was dat hij in zijn leven weinig anders had gedaan dan zitten, was weinig hulp te verwachten. Hij bleef onbeweeglijk achter zijn grote stuurwiel voor zich uit staren, zonder zich te bekommeren om wat zich achter hem afspeelde.

Pages: 1 2 3 4 5