Angela Stegeman
ISBN 978-90-8660-433-3
Prijs € 17,95
Verschijnt voorjaar 2021
Susanne de Jonghe mag als enige vrouw starten in de tijdrit van de Tour de France. Na het winnen van een YouTube-wedstrijd wordt zij opgenomen in het team van een van Nederlands beste tijdrijders: Scott Peeters. Deze valt als een blok voor de snelle amateur, maar wil haar liever haten. Susanne probeerde het leven te redden van zijn vriendin, maar faalde. Sindsdien doet hij er alles aan om haar te vermijden. Het lot brengt hen echter samen, hoewel geholpen door een ploegleider met een dubbele agenda. Beiden proberen in deze Ronde van Frankrijk het leven letterlijk weer op de rit te krijgen, maar het verleden is sneller dan zij en haalt hen genadeloos hard in.
Tijdrit is een feelgood roman dat gaat over geluk, hoop, verdriet, angst en liefde. Dit alles speelt zich af tegen de achtergrond van de Tour de France.
Dan voel ik me ineens zo moe. Zo allesoverheersend doodmoe. Op televisie vragen de presentatoren zich af waarom ik het gedaan heb en dat antwoord is helemaal niet zo moeilijk als zij denken. Ik deed wat ik moest doen om Marlon te redden. Ik heb daar later heel veel over nagedacht en wist lange tijd zeker dat ik daar was om haar te redden. Waarom lukte het dan niet? Ik lag boven op haar, mijn schouderblad ter hoogte van haar hoofd. Achteraf gezien had ik niet beter kunnen liggen en toch ging die kogel precies zo dat hij in haar hoofd terechtkwam. Een paar millimeter meer en de uitkomst was heel anders geweest.
Verdomme!
Ik wrijf over mijn schouder, het doet pijn. Ik schraap mijn keel en wil beginnen met praten. Het lukt niet. Ik schraap nogmaals mijn keel en kijk naar Scott. Met een kleine beweging van zijn hoofd maakt hij kenbaar dat ik niets moet zeggen. De wanhoop straalt van zijn gezicht af, maar ik ben zo klaar met zwijgen.
‘Waarom praat je er niet over, Scott? Waarom verzwijg je het zo wanhopig?’
Het is vals van me, ik weet het. Vooral nu er anderen bij staan, die alles kunnen horen.
Hij heft zijn hand naar me op, smeekt me met zijn ogen niets te zeggen, maar het maakt nu niet meer uit. Jasper hoeft hem alleen maar het artikel te laten zien en hij weet dat er al heel veel mensen zijn die precies weten wie hij is.
‘Wat, of wie, is het toch dat je laat zwijgen? Hield je dan niet zoveel van haar als zij van jou hield?’
Je gaat te ver, Suus.
Ik zie hem ineenkrimpen en ik voel gal omhoogkomen.
‘Waarom heb je het niet zelf verteld? Nu moet iedereen het lezen in een artikel dat zo verrekte goed geschreven is dat je het niet kunt ontkennen.’
Hij trekt nog bleker weg en ik heb met hem te doen. Iedereen is muisstil.
Je straft hem.
‘Ze heeft me nooit je naam verteld, maar ze hield zo intens veel van jou. Ze was trots op je. Ze hoefde me niet te vertellen wie je was of wat je deed, ik hoorde het in de verhalen die ze vertelde. De manier hoe ze over je sprak. Haar toekomstplannen. Ze zat boordevol plannen, Scott, ondanks die verschrikkelijke ziekte van haar.’
1. Tijdrit speelt zich af tegen de achtergrond van de Tour de France. Hoofdpersoon Susanne is de enige vrouw die in de tijdrit mag starten. Heb je zelf ervaring met wielrennen?
Tijdrit speelt zich inderdaad af tegen de achtergrond van de Tour de France, niet geheel toevallig mijn favoriete wielerronde van het jaar. Ik begon met het schrijven van Tijdrit in 2016, maar heb het grootste gedeelte van het boek geschreven in 2017. Om mijn verhaal diepgang te geven en de verhaallijn te bedenken had ik inspiratie nodig en dat lukte het beste op de racefiets. Ik moest (op sportief vlak) voelen wat mijn vrouwelijke hoofdpersonage voelde en in dat jaar trapte ik een paar duizend kilometer weg.
Ik ken de Ronde van Frankrijk alleen van televisie. Ik ben nooit naar Frankrijk geweest om te kijken en de enige profwielerwedstrijd die ik ooit heb gezien is de tijdrit van de Giro d’Italia in Apeldoorn in 2016. Ik vond het magisch om te zien en wist: hier moet ik over schrijven. Toch wist ik ook meteen dat ik niet een standaard wielerboek zou schrijven; waarin 90% van het verhaal over het fietsen zelf zou gaan. In die zin kun je deze wielerroman niet vergelijken met de bestaande wielerromans (geschreven door mannen), omdat de nadruk echt ligt op liefde. Het was me meteen duidelijk dat mijn vrouwelijke hoofdpersonage zou starten in een tijdrit in de TDF, maar het schrijfproces was best lastig omdat er in het echt geen vrouwen starten. Dat heeft heel lang mijn schrijfproces gestagneerd. Uiteindelijk vond ik een plausibele reden, maar het heeft me vele nachten wakker gehouden en pas in de allerlaatste (correctiefase) was ik tevreden.
Het schrijven van dit boek, met een zeer grote hoofdrol voor een vrouwelijke, amateur wielrenner, voelde als noodzaak. In die tijd viel het me namelijk op hoe weinig aandacht er was voor het professioneel vrouwenwielrennen. Daarnaast merkte ik ook dat er op televisie – en in mijn omgeving – nogal lacherig werd gedaan over het niveau van de vrouwen. Zij werden continu vergeleken met de mannen en ik vroeg me af waarom het juist in zo’n mooie sport op die manier moet. Het frustreerde me nogal.
2. De meeste mensen kennen de Tour de France alleen van de ritten op televisie. Heb je veel research gedaan naar de omstandigheden van de wielrenners tijdens rond de Tour de France?
Ik heb in 2016 de hele TDF, de Olympische Spelen (wielrennen) en een deel van de Ronde van Spanje gekeken. In 2017 heb ik 90% van de wielerwedstrijden, etappes en dagkoersen gekeken en daar heel veel informatie uitgehaald. Ook YouTube heeft me goed op weg geholpen. Daarnaast heb ik talloze boeken gelezen over wielrennen, biografieën verslonden en honderden artikelen gelezen over wielrennen. Het is helaas niet hetzelfde als leven in de buik van het peloton of het van dichtbij meemaken, maar dat heeft me niet weerhouden om door te schrijven.
3. Je vorige roman was een luchtige chicklit. Valt dit boek in dezelfde categorie? Heb je een speciale voorkeur voor dit (sub)genre?
Ik zou dit boek zelf niet vergelijken met een chicklit. Het is wat mij betreft echt een ander genre. Waar ik de chicklit vrij luchtig heb gehouden, ben ik met Tijdrit veel verder de diepte ingegaan wat betreft emoties en levensomstandigheden. De personages zijn ook ouder en hebben veel heftiger dingen meegemaakt. Toen ik met Pumps, pillen en popcorn begon (in 2011) keek ik heel anders tegen het leven aan en was ik zelf ook begin dertig. Nu ik de veertig voorbij ben kan ik mezelf niet zo goed meer identificeren met die leeftijd en leefstijl. Tijdrit gaat emotioneel veel dieper; heeft te maken met verdriet, hoop, angst, liefde en het zo goed mogelijk je leven weer oppakken wanneer je alles bent kwijtgeraakt waar je van houdt.
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
In 2019 ben ik begonnen met de eerste hoofstukken van Wegkapitein – het vervolg op Tijdrit. De planning is dat het een wielerserie wordt van zes boeken, maar door COVID heb ik helaas niet veel mogelijkheden gehad om verder te schrijven. Wegkapitein behoeft namelijk nog veel meer research dan Tijdrit, dat was voor mij niet mogelijk. Daarbij was het een heel vreemd wielerjaar. Beide keren lockdown met de kinderen 24 uur per dag thuis heeft te veel energie van me gevraagd. Ik heb de ziekte ME/CVS, dus ik stond ’s ochtends vaak al in de min voor wat betreft energie. Ik moest kiezen hoe ik mijn dagen zou vullen en helpen met thuisonderwijs kreeg voorrang op het schrijven van een nieuw boek. Daarnaast zijn we in september 2020 van Arnhem naar Huissen verhuisd en dat kostte ook de nodige energie. Gelukkig levert hier wonen ook veel energie op, dus ben ik sinds begin maart begonnen aan een nieuwe roman.
Ik merkte heel sterk dat COVID meerdere kanten heeft en de continue stroom aan negatieve reacties en posts op FB en IG heeft iets in me heeft losgemaakt. Daarom heb ik besloten voorrang te geven aan een boek waarin een gezin op meerdere manieren te maken krijg met alle regels die ons land hen opleggen.
Zo is de man des huizes zijn horecaonderneming kwijtgeraakt en is hij boos, gefrustreerd en fel tegen de regels van Rutte en consorten. Zijn vrouw is IC-verpleegkundige en ziet al een jaar met lede ogen aan hoe patiënten onder haar handen overlijden. Hun kinderen hebben elk op hun eigen manier te maken met thuisonderwijs en het gebrek aan vrienden ontmoeten. De een vind het prima, de ander ziet het leven daardoor niet meer zitten. Drie van hen hebben te maken met de steeds groter wordende frustratie van hun vader en de razernij die erbij komt kijken. De vierde weet niet wat ze eraan moet doen en heeft te maken met haar eigen problemen buitenshuis.
Ik wilde alles wat me in deze periode raakt verwoorden op papier. Overigens zit daar geen enkel biografisch tintje aan. Ik ben nog maar net begonnen, maar kijk er nu al naar uit om het verder te verwerken. Het is vooral fijn dat er veel minder research voor gedaan hoeft te worden.
Recensie op Veronique's Boekenhoekje
De cover van ‘Tijdrit’ past goed bij de sfeer in het verhaal en bij het thema van het boek. De gele kleur van de Tour de France is direct herkenbaar.
De invalshoek om een vrouw te laten starten in de tijdrit van de Tour de France is heel origineel. Het verhaal is misschien een beetje voorspelbaar, maar toch ben je benieuwd hoe het verhaal in elkaar zit. Angela Stegeman weet je op bepaalde momenten te verrassen met interessante plotwendingen.
Er is een bepaalde gebeurtenis in het verleden die alles op scherp heeft gezet. Je hebt geen idee hoe het zit en alles lijkt met elkaar verweven. Langzaam ontvouwt het verhaal zich en begin je de puzzelstukjes op de juiste plek te leggen.
Van de personages Susanne en Scott krijg je geen hoogte. Toch maken de personages je nieuwsgierig naar meer. Je bent benieuwd of de personages zich nog zullen ontwikkelen.
Door die ene gebeurtenis in het verleden kan het verhaal soms ‘zwaar’ aanvoelen. Het kan weemoedig voelen. Soms komt er luchtigheid of humor voor in de plaats, maar soms blijf je als lezer een beetje hangen in dit zware gevoel.
De stijl van Angela Stegeman is fijn. Het is prettig geschreven en je wordt in het verhaal gezogen. Je voelt de liefde voor het wielrennen van de pagina’s spatten. Je merkt tijdens het lezen ook de ervaring van Angela Stegeman als wielrenster.
Geschreven door Veronique
Recensie op The New Royalty World
In Tijdrit leren we Suzanne kennen, die als vrouwelijk wielrenner altijd een tandje meer bij moet zetten dan een mannelijke rijder.
Haar harde werken loont zich echter als ze een wedstrijd wint en een tijdrit mee mag rijden in een mannen-peloton tijdens de Tour de France.
Haar strijd in deze mannenwereld en de race naar de finish worden heel hoog uitgemeten, iets wat vooral voor een sportfanaat – en meer nog een wielrenfanaat – een geweldig aspect zal zijn.
Maar ook voor lezers die niet zo veel met sport hebben is Tijdrit een mooi boek om te lezen.
Suzanne dealt namelijk met andere demonen, die heel erg tot uiting komen als ze Scott leert kennen.
Ze is meteen onder de indruk van hem en niet alleen om zijn sportprestaties. De man heeft iets en ondanks dat ze niet vaak woorden met elkaar wisselen lijkt er toch een connectie tussen hen te ontstaan.
Scott dealt op zijn beurt met zijn eigen demonen. De connectie met Suzanne voelt ook hij direct, maar hij weet iets wat deze connectie tot een ander niveau tilt.
Ondanks dat ik geen sporter ben en niets heb met wielrennen vond ik het erg leuk om erover te lezen. De kracht en spanning die erbij komt kijken heeft Angela Stegeman heel goed weten over te brengen in het boek. Het is razend snel, gevaarlijk en heeft niet altijd vanzelfsprekend een goede afloop.
Haar passie voor de sport zal er zeker mee te maken hebben dat zij dit zo goed heeft weten over te brengen.
De spanning tussen Suzanne en Scott blijft lange tijd sudderen.
Ze willen er beide niet aan geloven en proberen elkaar op afstand te houden.
Als lezer is het moeilijk te begrijpen waarom de twee de sprong niet gewoon wagen maar als het verhaal vordert en we zowel Scott als Suzanne beter leren kennen, wordt duidelijk dat zij al een heel leven geleefd hebben.
Ze hebben veel meegemaakt wat ervoor zorgt dat ze voorzichtig zijn in het aangaan van nieuwe relaties.
Het zijn heftige onderwerpen die ook zwaar overkomen op de lezer.
Soms lijkt het wat veel, maar het is nu eenmaal realiteit dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is.
Angela Stegeman heeft een schrijfstijl die je direct pakt. Het is heel vlot geschreven waardoor het makkelijk is om direct in het verhaal te glijden. De snelheid waarmee de renners over het asfalt scheuren is ook meegenomen in het verhaal en het maakt dat je lekker door kunt lezen.
De persoonlijke passages zetten er even de rem op, maar ook hierin wordt genoeg vaart gemaakt zodat het verhaal niet te langdradig wordt. Ook de nieuwsgierigheid naar het verleden van Scott en Suzanne zorgt ervoor dat je door blijft lezen.
Toch moest ik op het einde even mijn tijd nemen om rustig te lezen.
Het kwam soms wat warrig op me over, voornamelijk de relatie tussen Scott en Suzanne waardoor ik niet helemaal doorhad hoe ver we in tijd vooruit gegaan waren of hoe het nu precies zat tussen hen.
Tijdrit is een uniek boek dat de liefde voor wielrennen mooi weergeeft en de spanning die dit met zich meebrengt super overbrengt.
Om dit in een roman te verwerken was een goede zet en zorgt voor een andere omgeving dan men gewend is. Het is daardoor verfrissend en maakt de lezer nieuwsgierig.
3 sterren
Geschreven door Jaime Smeets
Biblion-recensie
Na een aantal moeilijke jaren te hebben gehad, lijkt het geluk Susanne toe te lachen. Ze wint een YouTube wedstrijd en mag als enige vrouw én amateur een tijdrit rijden in de Tour de France. Dit onder begeleiding van een topteam waar de snelle en knappe tijdrijder Scott Peeters onderdeel van is. Ook hij heeft een zwaar jaar achter de rug na de tragische dood van zijn vriendin. De levens van Scott en Susanne zijn door het noodlot met elkaar verbonden, maar Scott houdt dit angstvallig voor haar verborgen. Hoewel Susanne de laatste vrouw is voor wie hij wil vallen, slaat Cupido genadeloos toe. Een zege in zowel de sport alsook de liefde lijkt helaas ver te zoeken voor de twee. Leuke en vlot geschreven wielerroman met de juiste hoeveelheid romantiek, drama en sport erin verweven. Ook leuk voor lezers die minder geïnteresseerd zijn in de wielersport. De hoofdstukken worden afgewisseld tussen Scott en Susanne. Boven ieder hoofdstuk staat beschreven vanuit wiens perspectief er verteld wordt. Geen verrassende plot, maar met een goede verhaalopbouw waardoor het boek moeilijk weg te leggen is.
Geschreven door L. Kersten
Recensie op The New Royalty World
Het verhaal is pakkend, zeker als je als lezer een beetje thuis bent in de sport wielrennen. Termen en bekende renners komen voorbij. Een feest van de herkenning. Je merkt ook wel dat de auteur betrokken is bij de sport. De schrijfwijze van de auteur is vlot. Het verhaal wordt verteld uit twee perspectieven : Suzanne en Scott. Zo krijgen we een goed beeld van beide personages, die goed uitgewerkt zijn. Je krijgt als lezer een band met ze en je voelt met hun verdriet en pijn mee.
Samengevat : Een heerlijk feelgood roman, met de spanning van de boeiende sport wielrennen. Een niet alledaags verhaal, sport en een roman. Maar in dit geval is het uitstekend gelukt. Als je eenmaal in het boek begonnen bent, wil je het niet meer wegleggen. Nieuwsgierig naar de sport en hoe het Suzanne en Scott uiteindelijk vergaat, lees je lekker door. Boek is een aanrader!
Geschreven door Elma Bruin