Moord in de Walburcht

Interview

Interview met Martin Koomen naar aanleiding van zijn boek “Moord in de Walburcht”

Moord in de Walburcht is mijn opus nummer 30, in een schrijverscarrière die nu precies veertig jaar omspant.  Het was mijn bedoeling dat het een authentieke en geloofwaardige ‘whodunnit’ moest worden. Tijdens het lezen zou men zich gedwongen moeten zien met grote snelheid de bladzijden om te slaan om eindelijk verlost te worden van een brandende onzekerheid inzake de identiteit van de moordenaar. Hoe bereik je zoiets? Ondermeer door het leven te schenken aan een groepje personages die de lezer stuk voor stuk als het ware vóór zich kan zien.

Met mijn eerder bij uitgeverij Ellessy verschenen boek Het dode punt had ik een soortgelijke bedoeling. Van een journalist die mij toen voor Het Parool interviewde, moest ik vernemen dat hij halverwege het boek de schurk al zou hebben herkend. Toen mijn jongste zoon – slim ventje! – óók zoiets beweerde, besloot ik dat dit een volgende keer anders moest.

Niet dat hun uitspraken destijds mijn nachtrust in de weg zaten, want naast het mysterie zijn het toch vooral ook spanning en een subtiele stijl die bij een misdaadroman voor leesplezier kunnen zorgen. En daarmee leek het wel in orde, getuige de reacties.

Maar nu Moord in de Walburcht. De ontknoping zou dus als een verrassing moeten komen, maar daarnaast had ik er maar voor te zorgen de factoren te behouden die men meestal in mijn voortbrengselen aantreft: ‘humor en stijl’, zoals het ooit heette in Vrij Nederland’s Detective & Thrillergids. Gelukkig was dit in het onderhavige geval geen groot probleem. Het milieu waarin mijn nieuwe boek zich afspeelt, schrééuwt namelijk om een mild-satirische benadering. Welk milieu dat is? Ik doel op het terrein van de amusementsindustrie, meer in het bijzonder dat van de makers van zogeheten reality-tv en niet te vergeten hun bazen.

Uiteraard hoort in een misdaadroman ook een flinke dosis actie, liefst gewelddadige actie. En spanning, jawel. Die moet je zorgvuldig opbouwen en naar een climax leiden.

Naast dit alles verschijnen ook de protocollen die gangbaar zijn in het huidige bedrijfsleven in een ietwat sardonisch licht. Ik mag wel zeggen dat het schrijven vanMoord in de Walburcht mij een moorddadig plezier verschafte, waarin hopelijk de lezer zal delen.

MARTIN KOOMEN