Back to school

Leesfragment

Verhaalfragment:
Vera draaide de deur open. Terwijl iedereen een plekje zocht, startte ze de powerpoint-presentatie op die ze had voorbereid om de leerlingen uit te leggen wat er in hun examenjaar allemaal van hen verwacht werd. Niet alleen bij haar eigen vak, maar bij alle vakken die ze moesten afsluiten.
Bas en Maxim zaten naast elkaar helemaal achteraan. Ja hoor, natuurlijk hadden die nu al de onderuitgezakte, lakse houding waar ze voor had gevreesd. Maxim zat uitdagend kauwgom te
kauwen, en Bas probeerde een potlood op zijn vinger te laten balanceren alsof hij bij een jongleerles zat in plaats van bij Engels.
Vera beet op haar lip, aarzelde even, maar stapte toen kordaat de klas in. De aanval was misschien wel de beste verdediging. “Zo!” zei ze, en ging naast Bas staan.
Die schrok een beetje, en liet het potlood van zijn vinger vallen. “Hé, wat doet u nou?” riep hij boos uit.
Vera keek hem verbaasd aan. “Doe ik iets?”
“Mijn potlood,” gromde Bas verongelijkt. Hij dook onder zijn schoolbank.
“Oh ja, sorry. Misschien heb ik de zwaartekracht wat te hard aangezet in mijn lokaal.”
De klas grinnikte. “Of misschien ben jij toch niet zo behendig als je denkt,” vervolgde Vera, toen Bas met zijn potlood weer omhoog kwam en zijn hoofd tegen de rand van zijn tafel stootte.
Nu begonnen twee meisjes voor Bas openlijk te lachen. Die werd rood en opende snel zijn boek om zich een houding te geven.
“Maxim, loop jij even naar de prullenbak?” vroeg Vera toen liefjes.
De leerling wierp haar een chagrijnige blik toe. “Waarom?”
“Om je lunch voor vanmiddag te zoeken, nou goed?” riep Janneke van voren. “Ze wil dat je je kauwgom weggooit, idioot.”
De klas begon opnieuw te lachen, en Maxim slofte onwillig naar voren. Vera wreef zichzelf bijna tevreden in haar handen. Ze had meteen de juiste toon gezet bij deze twee lastpakken. Dat was
een goed begin!
Net toen ze weer naar voren was gelopen en de slideshow over het examenprogramma op de beamer had aangezet, zwaaide de deur open en stapte er een lange, slanke jongen met een Aziatisch uiterlijk naar binnen. Hij keurde haar geen blik waardig, maar nam nonchalant plaats aan het tafeltje vlak voor haar bureau en smeet zijn rugzak zo hard in de vensterbank, dat hij bijna een cactus omver kegelde.
6V1 werd muisstil. Vera kreunde inwendig. Wat nou weer? Had ze net twee onruststokers op hun nummer gezet, kwam er een onverwachte derde oproerkraaier binnenzetten. Haar blik gleed over de outfit van de jongen. Hij droeg een zwarte spijkerbroek, een grijs t-shirt met Metallica erop, en hij had zijn lange, zwarte haar in een staartje. Vera slikte. Die knul kon toch geen leerling van haar zijn? Hij zag er veel ouder uit dan de rest. En verdraaid, hij zag er ook veel beter uit dan de rest. Hij was de knapste jongen die ze in lange tijd had gezien.
Ze knipperde even met haar ogen. Oké. Niet staren, maar praten.