Virtuele tango

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

Gerechtigheid. De betekenis van het woord komt in alle hevigheid op me af. Ineens wordt het me duidelijk. Treffender ga ik het niet tegenkomen. Ik hoef alleen wat details te weten en angst doet de rest.

Oude wraak wordt nieuwe wraak.
Doorgaans zijn vrouwen mooie wezens. Lang, kort, dik of dun, dat maakt mij niets uit. Ze zijn lief en zacht, en ik mag graag naar ze kijken en luisteren. Vrouwen bezitten een macht die tot op zekere hoogte altijd werkt. Maar begrijp me goed: tot op zekere hoogte. Er kan hun ongevraagd iets overkomen wat hen weerloos en zeer nietig maakt. Dan verschrompelen ze tot een mens dat net zo goed een bord om zijn nek kan hangen met daarop de tekst: ‘Kwets me maar, doe me maar pijn. Ik ben toch niets waard’. Zulke vrouwen draag ik een warm hart toe en die hebben van mij niets te vrezen. Het gaat mij ook niet om hen, het gaat mij om een heel ander soort waartoe ik mijn gerechtigheden beperk. Het soort dat de verkeerde beslissing neemt en zo mijn pad kruist. Daar kan ik kort over zijn: dan hadden ze dat maar niet moeten doen. Ik ben niet onrealistisch, het is oorzaak en gevolg.
Maar geloof me als ik zeg dat ik hier niet voor heb gekozen.
Ik stap over haar naakte lichaam heen en bekijk haar eens goed. Slank, goedgevormde borsten, fijne heupen, en een mooi gezichtje. Een lekker wijf, zogezegd. Beetje klein, dat wel. Haar ogen volgen me, bekijken me smekend, maar ik trek mijn blik los. Ik spreid haar benen en hoor haar luidruchtig door haar neus ademhalen. Doodsbang is ze. Ik neem haar op een manier zoals ze nog nooit is genomen. Gorgelende geluiden pruttelen uit haar keel, tranen lopen over haar wangen. Ze is er helemaal bij, voelt alles wat ik met haar doe, en dat is goed. Het smerige kreng.
Haar ogen volgen me niet meer, lijken zelfs weg te draaien. Ik geef haar een klap tegen haar wang.
‘Wel een beetje erbij blijven, we zijn nog niet klaar.’
Haar benen trillen als gelei, ze slikt krampachtig, haar ogen zijn nu wijd open en op mij gericht.
‘Mmm,’ murmelt ze. Het irriteert me. Ik krijg zin om haar te schoppen, haar mooie gezicht tot pulp te slaan. Haar lichaam doet het niet meer, maar verdomd, geluiden produceren kan ze nog wel.

Pages: 1 2 3 4 5