Erfgoed

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Recensies

Recensie door The Book Girl

Geertrude Verweij:
werd geboren in het Huizen, waar ze ook haar jeugd doorbracht. Als kind schreef ze al verhaaltjes, meestal gebaseerd op een boek waar ze erg van genoten had. Opstellen schrijven vond ze alleen leuk als de opdracht genoeg ruimte liet om haar fantasie de vrije loop te laten. In haar puberteit schreef ze schriften vol verhalen waarin ze zelf de heldin was en gedichten waarin ze haar gevoelens onder woorden probeerde te brengen. Behalve een enkele inzending voor een plaatselijke dichtwedstrijd, waarbij ze de derde prijs won, kwam het echter niet in haar op dat schrijven meer kon zijn dan een liefhebberij. In 2004 nam haar schrijfcarrière een nieuwe wending toen Geertrude begon als freelance verslaggeefster voor een regionaal huis-aan-huisblad. In 2005 plaatste het blad een fictief kerstverhaal van haar hand. Dat gaf de aanzet tot het schrijven van haar debuutroman Huis vol Verleden dat in 2009 bij uitgeverij Ellessy verscheen.

Het verhaal:
Donna Moree is een bekende fotografe. Ze wordt uitgenodigd een fotoboek te maken over Landgoed Santhove en daarna de bruiloft van de barones vast te leggen. Tot haar grote schrik blijkt de broer van de bruid, baron Floris van Santhove, de man te zijn die ze negen jaar eerder in Rome achtergelaten heeft. Donna ontdekt al snel dat ze nog steeds van hem houdt, maar ze heeft veel moeite met zijn achtergrond. Terwijl ze door het huis en over het landgoed zwerft om foto’s te maken, merkt ze dat er vreemde dingen spelen op het landgoed. Voor ze erachter kan komen wat er precies aan de hand is, wordt de butler vermoord.

Recensie door Ria:
Deze feelgood roman is niet alleen spannend, maar ook heerlijk aangenaam om te lezen. Een lekker boek wat een beetje leest zoals een Maeve Binchy roman. Alleen speelt het zich hier gewoon in Nederland af, het geeft een iets te sprookjesachtige zoete omgeving weer. Maar voor als je een keertje iets ontspannend wilt lezen een prima boek. Voor mij iets te zoetig en voorspelbaar.

Hoewel het einde toch weer verassend was, de karakters vond ik een beetje oppervlakkig, ook weer een beetje gezapig, er waren niet veel verrassingen. Het boek kabbelt een beetje voort, je verwacht toch de spanning van een thriller. Maar het heet natuurlijk ook een spannende feelgood roman dus moet je eigenlijk ook niet een thriller verwachten.

Hoofdpersoon fotografe Donna Moree wordt uitgenodigd om een fotoboek te maken van landgoed Santhove en de bruiloft van de barones vast te leggen. Tot grote schrik blijkt de broer van de bruid een geliefde van Donna te zijn geweest, die zij negen jaar geleden in Rome achtergelaten heeft. Ondertussen merkt ze dat er vreemde dingen spelen op het landgoed, en dan wordt de butler vermoord.

Al met al een lekker leesboek, wat op het laatst toch nog verassingen voor mij in petto had. De roman leest gewoon heerlijk ontspannend weg, lekker bij openhaard met een pot thee en chocolaatjes. Of gewoon bij de verwarming met een plaid op de bank. Ik geef toch nog 3 sterren. Voor het feelgood gevoel.


Recensie door Hebban

Het is haar zevende liefdesroman. Met Erfgoed wil Geertrude Verweij weer een spannende feelgoodroman neerzetten. Over haar eerdere boeken was de pers vol lof. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen bij de Hebban redactie. Spanning en liefde, dat moest het boek bevatten.

Barones Elaine van Santhove gaat trouwen. Het kan dan ook niet anders dan dat daar een geweldige fotoreportage van gemaakt moet worden. Om daar zeker van te zijn, huurt ze professioneel fotografe Donna Moree in. Elaine weet alleen niet dat Donna vroeger een relatie had met haar broer Floris. Tijdens het verblijf op Landgoed van Santhove krijgt de liefde van Floris nieuwe betekenis. De vraag is echt of iedereen wel zo blij is met deze ‘nieuwe’ ontwikkeling.

Liefdesverhaal gezocht? Liefdesverhaal gevonden. Erfgoed is een heerlijk verhaal dat overloopt van de liefde. In eerste instantie nog niet, maar al snel blijkt dat Donna en Floris voor elkaar gemaakt zijn, maar het moeilijk vinden om hun weg in de relatie te vinden. Het feit dat Floris baron is en Donna er daardoor een heleboel rompslomp bij krijgt, werkt de relatie ook tegen. Het hele boek hoop je dat de twee bij elkaar komen. Je voelt de liefde en gunt het hen allebei om het geluk te vinden in elkaar.

Dat in combinatie met prachtige beschrijvingen van het landgoed laten je wegdromen in een wereld die voor grote delen bekend is. De clichés als ‘een baron mag niet met een gewone meid trouwen’ en ‘we hebben onze plichten aan een verstandshuwelijk’, worden door Geertrude niet vermeden. Storend zijn ze niet. Of ze echt iets aan het verhaal toevoegen? Ja, het laat duidelijk de reden van de onzekerheid tussen Donna en Floris zien.

Maar waar is de spanning dan, vraag je je wellicht af. Het is duidelijk dat iemand een plan heeft dat niet gedwarsboomd mag worden. Op een gegeven moment wordt er een moord gepleegd en het is duidelijk dat er andere rare dingen gebeuren. Het lijkt wel alsof iedereen een verborgen agenda heeft. De dader blijft tot de laatste pagina’s een verrassing. Persoonlijk zag ik de plotwending(en) niet aankomen.

Enige opmerking die gemaakt kan worden: wellicht had het verhaal wat meer diepgang gekregen wanneer het vanuit meervoudig perspectief was geschreven. Het is jammer dat we Floris nu niet écht leren kennen. Geertrude probeert dit wel op te lossen doordat Donna dagboeken van hem vindt, maar toch had zijn perspectief zeker wel toegevoegde waarde gehad. Hoe ervoer hij alles? Vooral het vooraf geplande leven als baron had wat meer diepgang mogen krijgen.

Erfgoed is een verhaal over liefde. Niet alleen over ware liefde, maar ook over de kern van liefde. Niet elk huwelijk is of wordt een goed huwelijk en geheimen kunnen een huwelijk tot in de kern kapot maken. Geertrude heeft met dit boek duidelijk een fijne feelgoodroman neergezet.

Door Diana van Eynde voor Hebban


 

Recensie door Dizzie

Een vermoorde butler, verliefde baron en geheimzinnig landgoed. Het lijken de ingrediënten van een eeuwenoud detectiveverhaal maar vormen in werkelijkheid passages uit de nieuwe liefdesroman van Geertrude Verweij.

Hoofdpersonage is Donna Moree, een fotografe die ingehuurd wordt door barones Elaine Van Santhove. Aangekomen op Landgoed Santhove ontdekt Donna dat de broer van de bruid, baron Floris, de man is die zij negen jaar eerder na een vakantieromance heeft verlaten, op de vlucht voor een burgerlijk bestaan. De ontmoeting brengt herinneringen, gevoelens en twijfels naar boven. Donna probeert zich hiervoor af te sluiten door zich te storten op haar opdracht: het maken van een fotoboek van het landgoed en het voorbereiden van de bruidsreportage van de barones.

Vanuit de scherpe blik van de fotografe beschrijft Verweij het landgoed en haar bewoners tot in detail, waardoor je als lezer al snel aanwijzingen krijgt dat iets niet helemaal in de haak is. Wanneer de zachtaardige butler wordt vermoord, ziet Donna meteen dat bepaalde voorwerpen zijn verdwenen of verplaatst. Ondertussen zijn diverse bruiloftsgasten en de aanstaande echtgenoot op het landgoed gearriveerd waardoor de lijst met verdachten groeit.
De romance die zich ontwikkelt tussen Donna en Floris zorgt hierbij voor een prettige combinatie van spanning en romantiek, zonder te vervallen in zoetsappige clichés. De schrijfster blijft niet hangen in de twijfels en misverstanden en houdt daarbij de vaart in het liefdesverhaal.

De clou en de daaropvolgende gebeurtenissen aan het einde van het verhaal worden beknopt omschreven, dit doet enigszins afbreuk aan de zorgvuldige verhaalopbouw. Voor de liefhebbers van het genre spannende ‘feelgoodroman’ is Erfgoed desondanks een aanrader.


Recensie door Chicklit

Ik krijg altijd een beetje jeuk van die Nederlandse chicklits. Dat komt door de omslag, die zijn vaak fouter dan fout (een enkele daargelaten). Ook de cover van Erfgoed van Geertrude Verweij laat me zuchten. Het bijna pornografisch aandoende model, ondanks haar broek en hemdje, met een fotocamera belooft me weinig goeds. Waarom denken veel chicklit-schrijfsters toch dat pornografische verhalen het leukst zijn? Soms is wat verbeeldingskracht ook meer dan voldoende om te kunnen scoren.

Maar het lijkt beter te gaan in chicklit-Nederland. Er gloort hoop aan de horizon. Want Erfgoed is lang niet zo suf of pornografisch als ik van tevoren dacht. Don’t judge a book by its cover is in dit geval bijzonder passend. Want Erfgoed is leuker dan de cover deed vermoeden en zéker leuker dan menig ander Nederlandse roman.

We volgen Donna Maree bij haar nieuwste fotografie-klus, een bruiloft op een prachtig landgoed. Het doet bijna wanhopig Engels aan, zo’n landgoed – compleet met een baron. Maar dat vergeef ik Geertrude. Een chicklit moet je natuurlijk wel kunnen laten wegdromen en een landgoed en knappe barons zijn uitstekende ingrediënten voor een fijne dagdroom.

Ook Donna heeft dagdromen over de knappe baron Floris. En terecht, hij blijkt namelijk haar grote liefde te zijn. Er zijn echter vele factoren die meespelen in het al dan niet samenkomen van dit setje. Zoals het hoort, bij een heuse chicklit.

Elke keer als ik dit boek oppak om verder te lezen, denk ik: “Ha, lekker!” En dat is een goed teken. Normaal kan ik het gezucht, dat al begint bij het zien van de cover, tijdens het lezen niet stoppen. Maar Erfgoed bewijst het tegendeel: er is hoop voor chicklit-schrijvend Nederland. En die hoop begint bij Geertrude Verweij.

Geschreven door Marlies Postma-Sienot


Recensie door The S word

Erfgoed is een lekkere feelgoodroman met een heerlijke dosis spanning. Dit maakt het boek minder voorspelbaar en de aandacht van de lezer blijft goed vastgehouden. Het feit dat Donna totaal onverwachts oog in oog staat met een oude liefde is een vrij regelmatig terugkerend onderwerp in dit genre, maar door het spannende element is het vernieuwend. Al snel merk je op dat er iets geheimzinnigs is aan het landgoed en zijn bewoners. Met haar scherpe oog voor detail, vallen Donna dingen heel snel op. Vreemde zaken, waardoor ze zich af gaat vragen wat er achter deze zaken verborgen gaat. Nieuwsgierig als ze is, kan ze het niet laten om op onderzoek uit te gaan. Ze neemt je mee in het verhaal en je samen met haar neem je een stap terug in de tijd. Want op Landgoed Santhove lijkt de tijd jarenlang stil te hebben gestaan.
Geertrude Verweij heeft een vlotte schrijfstijl en vermoeit de lezer niet met nutteloze details. Zodra er ergens dieper op in wordt gegaan, weet je zeker dat het een doel heeft. Dit maakt dat het verhaal krachtig geschreven is en dat de aandacht van de lezer scherp blijft. Door het liefdesverhaal is het ook gewoon een heel ontspannend boek om te lezen en hiermee komt het boek veel lezers tegemoet: heerlijk genieten van de romantiek, maar zonder dat het te zoetsappig wordt. Ideale mix waar je in blijft lezen en het boek al snel met volle tevredenheid uitgelezen naast je neer legt!

4.5 / 5 stars

Door Irene Kalsbeek voor The S word

Pages: 1 2 3 4 5