Vogelvrij

vogelvrijCarla Vermaat
ISBN 978-90-8660-248-3
Prijs € 18,95
Aantal pagina’s
Verschenen 1-7-2014

Aanvankelijk heeft Barbara moeite om te wennen aan haar nieuwe werkomgeving en collega’s maar ze ervaart het als een verademing om weg te zijn van Leo’s dwingende aanwezigheid. Daarmee is misschien het juiste moment aangebroken om ook in haar privé-leven een nieuwe weg in te slaan.
Naast haar nieuwe werkzaamheden waarbij ze te maken krijgt met een serieuzere vorm van criminaliteit dan ze gewend is, worden haar tijd en aandacht opgeslokt door andere zaken. want een vroegere schoolvriendin heeft haar de belofte ontfutseld om de moordenaar van haar dochter op te sporen.
Een belofte die Barbara duur komt te staan wanneer ze zich steeds dieper in de nesten werkt en ze ontdekt dat haar verdachte boven de wet lijkt te staan. Wie van haar nieuwe collega’s houdt deze kennelijk vogelvrij verklaarde crimineel de hand boven het hoofd?

Het gerinkel was nog niet gestopt. Alleen een echte volhouder bleef het zo lang proberen.
‘Hallo?’
‘Ben je altijd zo slecht te bereiken?’ Hij klonk bijna even kortaf en snauwend als Leo en een kort, nijdig moment had ze de neiging de hoorn terug te leggen.
‘Barbara?’
‘Peter.’ Met enige moeite herkende ze de stem van haar nieuwe baas. Hij klonk zo kort en gespannen dat ze intuïtief wist dat hij niet om een praatje verlegen zat. En al allerminst op de informatie dat ze net een bakje frites op een bord had gekieperd en mosterd op de kroketten had gesmeerd.
‘We hebben een noodsituatie.’ Hij klonk niet zo paniekerig als zijn woorden deden vermoeden, maar dat hoefde niets te betekenen. Misschien was hij iemand die onder alle omstandigheden de kalmte zelf bleef.
‘O.’ Ze kauwde snel, zich afvragend of hij nu van haar verwachtte dat ze haar maaltijd in de vuilnisbak deponeerde en meteen naar het bureau kwam.
‘Ik heb al een paar man ter plaatse,’ vervolgde hij, zijn woorden zorgvuldig afwegend. ‘Ik zou het niet van je vragen, Barbara, niet op een van je eerste werkdagen op ons bureau, maar ik denk dat je me kunt helpen.’
‘Natuurlijk.’ Ze hoopte dat het klonk alsof ze het meende. ‘Eh, jij kent meneer en mevrouw Van Son persoonlijk... de ouders van Priscilla...’
Werktuiglijk stak ze een frietje in haar mond, maar op de een of andere manier smaakte het haar niet meer. ‘Ja, hoewel ze nou niet direct tot mijn vriendenkring behoren.’
Hij negeerde de ironische toevoeging en ze vroeg zich af of hij haar wel gehoord had. ‘Als je over tien minuten klaar kunt staan, dan laat ik je ophalen.’
Een koude rilling ging over haar rug. Er was dus wel degelijk sprake van een noodsituatie, alleen had haar nieuwe baas kennelijk het vermogen om in elke situatie het hoofd koel te houden en voor de buitenwereld rustig en bedaard te blijven. Ze dacht aan haar ontmoeting met Jos, de bezorgdheid in zijn vermoeide ogen, zijn frustraties om zijn onvermogen om het leed van zijn vrouw draaglijker te maken, zijn zorgen over de slaappillen die Raldy voorgeschreven had gekregen van hun huisarts.
‘Is er iets gebeurd? Met Raldy?’ Op de achtergrond kon ze gedempte stemmen horen, het bescheiden geraas van verkeer: hij was niet op het bureau.
‘Wie is Raldy?’
‘Geraldine. Mevrouw Van Son. De moeder van Priscilla. Ze heeft...’
‘Waarom denk je dat er iets met haar is gebeurd, Barbara?’ Zijn stem was rustig en bedrieglijk vriendelijk, maar er klonk ook iets kouds en berekenends in dat haar een koude rilling bezorgde.
‘Ik weet het niet. Ik dacht alleen maar...’
Enigszins schuldig bedacht ze dat ze hem niets had verteld over haar gesprek met Jos. Weliswaar had het gesprek buiten haar werktijd plaatsgevonden en was het een privéaangelegenheid geweest, maar toch had ze er tenminste naar kunnen verwijzen dat Jos dermate bezorgd was om zijn vrouw dat hij haar hulp had ingeroepen.
‘Wat is er aan de hand?’ Ze probeerde haar stem kort en zakelijk te laten klinken, maar slaagde daar maar ten dele in. ‘Dat vertel ik je zo dadelijk.’ Iets in de klank van zijn stem vertelde haar dat hij haar iets ging vertellen wat ze eigenlijk niet wilde weten. ‘O, en Barbara? Trek iets warms aan.’

1. Je hebt al heel wat titels op je naam staan. Wat was je, denk je, gaan doen als het je niet was gelukt je eigen boeken uit te geven?

Ik ben verslaafd aan schrijven. Het klinkt misschien vreemd, maar ik schrijf eigenlijk voornamelijk voor mezelf, omdat het niet anders kan, omdat ik gewoon moet schrijven. Dus om antwoord te geven op de vraag: als geen van de tot nu toe uitgekomen boeken was uitgegeven, dan lagen de manuscripten nu op een enorme stapel in mijn huis. Ik heb zelfs nog onuitgegeven boeken waarvoor ik niet eens de moeite heb genomen ze uitgegeven te krijgen, waaronder twee Engelstalige.

2. Hoe ben je tot het verhaal van ‘Vogelvrij’ gekomen? Haal je je inspiratie veelal uit Cornwall, waar je vaak verblijft?

‘Vogelvrij’ is het derde deel van een reeks over politievrouw Barbara. Het leven in Cornwall is niet te vergelijken met Barbara's leven en werken in Nederland, dus nee. Wat Barbara betreft komt mijn inspiratie uit het dagelijks leven, uit ontmoetingen en gesprekken met mensen, mijn eigen interpretaties van wat ik om mij heen hoor, zie en lees.

3. Naast liefdes- en familieromans schrijf je ook misdaadromans. Wat gaat je het makkelijkste af, waar houd je je het liefst mee bezig?

Ik houd mij het liefst bezig met psychologische misdaadromans. Ik geloof dat in principe iedereen in staat is om een misdaad te begaan of een moord te plegen. Wat mij intrigeert is wanneer en waarom iemand de grens overschrijdt en de misdaad daadwerkelijk pleegt. Het motief en de menselijke reacties zijn voor mij belangrijker dan de misdaad zelf.

4. Hoe lang werk je gemiddeld aan een verhaal? En ga je na het afwerken van de ene meteen door naar het volgende werk of moet je even bijkomen?

Moeilijk te zeggen. Een maand of drie, denk ik. Als de vaart er goed in zit, gaat het meestal lekker snel. Dan ben ik niet te stuiten! Er vormt zich meestal al wel een volgend verhaal in mijn hoofd terwijl ik bezig ben. Tegen de tijd dat ik klaar ben met het ene verhaal, is het nieuwe volledig 'gerijpt' om er serieus mee te beginnen.

5. Heb je al ideeën voor een volgend boek? En kun je daar al iets over verklappen?

Het volgende boek is een roman voor de Ellessy Relax-reeks: ‘Als de dagen lengen’. Het speelt zich af in Schotland. Julia was daar gelukkig getrouwd met Roy, maar kort nadat ze haar zwangerschap hebben gevierd, is hij verongelukt. Ze is net teruggekeerd naar Nederland en woont weer bij moeder wanneer ze een schokkend bericht krijgt dat haar doet terugkeren naar Schotland.

Recensie door de Boekensalon

Derde deel van een politieserie met Barbara Roorda als hoofdfiguur. Wegens haar problemen met Leo, haar chef maar ook haar ex, heeft Barbara zich laten overplaatsen naar bureau Amsterdam Centrum, waar zij echter van de regen in de drup lijkt te raken. Daar loopt zij vast op een moeilijke zaak: Priscilla, de dochter van haar schoolvriendin Raldy, is vermoord. Raldy kan het niet meer aan en wil van het dak springen. Barbara weet haar hiervan af te houden, maar moet beloven dat zij de moordenaar zal opsporen. Zij krijgt van Raldy de sleutel van een kluisje op Priscilla's school. Wat zij in het kluisje aantreft, geeft zij niet aan bij haar collega’s en dit leidt tot een hoop problemen voor Barbara. De auteur heeft een gezellige schrijfstijl. Zij besteedt veel aandacht aan de karakterisering van de tobberige en dwarse hoofdfiguur, en aan haar persoonlijke problemen. Hierdoor komt het feitelijke verhaal wat in de verdrukking en ligt het tempo laag. Onderhoudende lectuur, maar geen pageturner; wel is er een onverwacht einde. De delen zijn afzonderlijk te lezen, al wordt geregeld naar eerdere verwezen. De auteur (1952) schreef eerder vele liefdes- en familieromans. Normale druk.


Recensie door Boekenbijlage

Vogelvrij is het derde deel van de serie Barbara, politievrouw. Barbara heeft zich laten overplaatsen naar een ander politiebureau en begint aan haar eerste werkdag. Maar voordat zij kan gaan beginnen wordt ze gebeld. Het is Jos, de man van Geraldine, afgekort Raldy, een vroeger klasgenootje van Barbara. Priscilla, de dochter van Raldy en de stiefdochter van Jos, is onlangs vermoord en Jos en Raldy verwachten van Barbara dat zij de moordenaar opspoort. Barbara mag zich eigenlijk niet zomaar met deze zaak bemoeien maar als Raldy een poging tot zelfmoord doet, belooft Barbara haar dat ze de moordenaar zal opsporen. Een belofte waardoor Barbara zich flink in de nesten werkt.

‘Dat probleem heb je zelf gecreëerd…..’

Het verhaal wordt verteld door Barbara, in de derde persoon. Barbara is een eigengereide, maar soms ook onzekere vrouw. Haar liefdesleven is niet over rozen gegaan. De overplaatsing heeft ze geregeld omdat op het andere bureau haar ex Leo ook haar baas was en ze wil meer afstand tussen hun twee.
Carla Vermaat heeft een boeiende schrijfstijl en weet de spanning en de romantiek goed te combineren. Vogelvrij is een realistisch geschreven verhaal met herkenbare situaties.

De thema’s die in dit boek verwerkt zijn, zoals oplichting, fraude en corruptie zijn iedereen wel bekend.
Een verhaal over een politievrouw, die weer voorzichtig het liefdespad betreedt, wat door haar werk en haar eigen onzekerheid niet altijd gaat zoals zij het wil. Een politievrouw die wel eens te vaak alles op eigen houtje wil doen, vooral betreffende haar werk en wat haar dan ook regelmatig in de problemen brengt. Onverwacht komt weer haar puberzoon in huis, die langzamerhand volwassen wordt en haar soms in verbijstering achter laat.

‘Ik heb honger, mam. Zullen we eerst iets eten voordat we gaan opruimen?’ Met een mengeling van trots en verrassing staarde ze hem aan. Ze kon zich niet herinneren dat hij ooit eerder vrijwillig had helpen opruimen; het was eerder andersom geweest.’

Vogelvrij is een boek wat geen moment verveelt, heerlijk vlot geschreven, een verhaal waarbij ik al heel snel meeleefde met de personages. Een boek dat de basis zou kunnen zijn voor een script voor een hele leuke, spannende politieserie.

Geschreven door Wendy Wenning