| Boek | Leesfragment | Interview | Recensies | Meer |
Recensies
Recensie door Hebban
Niet vaak heb ik zo’n dik boek in zo’n korte tijd uitgelezen. ‘Schaduw van de Tijd’ van Jen Minkman was simpelweg een boek dat ik nauwelijks weg kon leggen!
Het verhaal heeft eigenlijk heel veel elementen die het voor mij een interessant, spannend verhaal maken: bovennatuurlijke verschijnselen, Navajo-cultuur, liefde, vriendschap, magie, dromen, reïncarnatie, geschiedenis. Allemaal thema’s die natuurlijk vaker in het paranormale genre voorkomen, maar ik had het nog niet eerder in deze sterke, boeiende combinatie gezien.
Hannah brengt met haar broer Ben de zomer door in hun vakantiehuisje in Arizona, in de buurt van het Navajo-reservaat. Als ze haar oude jeugdvriend Josh weer ontmoet, komen er allerlei gevoelens omhoog. Gevoelens die ze niet begrijpt en die haar hele wereld op zijn kop zet. Hun liefde ontwikkelt zich aarzelend – tot er ineens vreemde dingen beginnen te gebeuren. Dreigende schaduwen duiken op, mysterieuze figuren volgen Hannah zelfs tot in haar dromen.
Ze begint zelfs over het verleden van Josh’ cultuur te dromen. Hannah denkt dat ze gek wordt. Gelukkig heeft ze veel vrienden die haar helpen en als ze het uiteindelijk aan Josh vertelt, is hij vastberaden haar te helpen.
Het blijkt namelijk niet zo maar om een paar vreemde dromen te gaan, en ook de mannen die steeds opduiken hebben meer te betekenen. Wat volgt is een zware, aangrijpende zoektocht naar een manier om het verleden te herstellen en de toekomst veilig te stellen.
De liefde tussen Josh en Hannah is sterk – maar is hij sterk genoeg om dit te doorstaan?
Zodra ik zag dat het boek bij de ‘nieuwe aanwinsten’ van de bibliotheek stond, heb ik hem zo snel ik kon uit de bak gegrist en meegenomen. Een beslissing waar ik zeker geen spijt van heb gekregen!
Geschreven door Daniëlle Dijkstra
Recensie door Chicklit
Schaduw van de tijd is het tweede boek van de Nederlandse Jen Minkman. Haar debuutroman Back to school werd enthousiast ontvangen. Haar tweede roman speelt zich binnen een heel ander genre af: een paranormale chicklit. De spirituele nerd in mij is benieuwd en dus begon ik te lezen…
Schaduw van de tijd gaat over Hannah, die na haar eerste jaar als docent op een middelbare school naar het vakantiehuisje van haar ouders gaat, samen met haar broer, Ben, om de zomer door te brengen. Het vakantiehuisje ligt aan de rand van het Navajo-reservaat en ze ontmoet dus ook haar jeugdvrienden weer die daar wonen. Al direct bij de eerste ontmoeting met Josh, de oude vriend van haar broer, voelt ze zich enorm tot hem aangetrokken. Josh is erg veranderd; volwassener en mysterieus en lijkt een enorme last met zich mee te dragen. Al snel begint Hannah te dromen over het verleden van de bewoners van het reservaat en wordt ze in haar nachtmerries achtervolgd door donkere schimmen. Als er ook overdag steeds vreemdere dingen lijken te gebeuren, raakt Hannah verwikkeld in een strijd tussen liefde en het verleden.
Het begin van Schaduw van de tijd kan ik niet anders bestempelen dan moeizaam. Ik irriteerde me al snel mateloos aan alle schuingedrukte woorden waar taalkundig de nadruk op zou moeten liggen en het boek oogt me meer een simpele Young-Adult dan een paranormale chicklit. De simpele schrijfstijl en het gemak waarmee alle bijpersonen worden voorgesteld – de buurmeisjes komen barbecueën en het zijn goede vriendinnen. Een jongen uit de bibliotheek spreekt Hannah aan: ook een goede vriend één dag – maken dat ik er weinig heil meer in zie. Mopperend kijk ik dan ook naar het vele aantal bladzijdes wat nog voor mij ligt.
Maar na een paar hoofdstukken gebeurt er iets. De schrijfstijl verbetert zichtbaar – het aantal schuingedrukte woorden neemt letterlijk af – en Jen Minkman weet mij als lezer mee te nemen in een wereld vol spirituele geschiedenis van de Navajo-bevolking uit het reservaat. Huiveringwekkende gebeurtenissen volgen elkaar op en ik blijf de bladzijdes maar omslaan met de drang om verder te lezen en meer te ontdekken. Zelfs het ongeloofwaardige feit dat Josh vijf jaar jonger is – In het boek is hij zeventien en Hannah drieëntwintig, nogal een verschil op die leeftijd – verdwijnt in de loop van het verhaal uit mijn gedachten. Terwijl het liefdesverhaal tussen Josh en Hannah zich ontwikkelt lees ik over heksen, medicijnenbundels, chindi en allerlei spirituele rituelen die nog altijd hoog in het vaandel staan bij deze bevolking. In het boek wordt ook veel gebruik gemaakt van de oorspronkelijke taal van de Navajo-indianen; het is wel duidelijk dat Jen Minkman uitzonderlijk goed research heeft gedaan om deze roman tot in de puntjes te verzorgen.
In haar dankwoord noemt ze zelf New Moon van Stephenie Meyer als inspiratiebron en achteraf kan ik de vergelijking wel zien; ik heb zelf immers ook Josh vergeleken met Jake uit New Moon tijdens het lezen. Maar als ik eerlijk ben is Schaduw uit de tijd voor mij mystieker en volwassener dan New Moon. Hoewel ik in gedachten begon met amper twee hartjes ter beoordeling, kan ik nu niet anders dan vier hartjes geven en elke liefhebber van dit genre dit boek aan raden. En onthoudt; gewoon eerst even door de eerste hoofdstukken heen bijten. It’s gonna be worth it.
Rating: 4/5
Geschreven door Marijke Vos
Recensie door Dizzie
Hannah is wel toe aan een rustige vakantie en gaat samen met haar broer Ben naar het vakantiehuisje van hun moeder. Deze ligt vlak bij een navajo-reservaat. Op weg naar het huisje ontmoet Hannah bij de benzinepomp een mooie Navajo die op haar een geweldige indruk maakt. Dit blijkt een oude jeugdvriend van Ben te zijn. Al snel voelt Hannah meer dan alleen vriendschappelijke gevoelens voor Josh.
Vanaf het moment dat deze gevoelens naar buiten komen, wordt Hannah geplaagd voor vreselijke nachtmerries. Haar vriendin Emily, ook een Navajo, geeft haar uitleg over haar dromen. Naarmate het boek vordert wordt duidelijk dat dit door een vervloeking wordt veroorzaakt.
Het verhaal komt langzaam op gang. Het draait om de vriendengroep rond Hannah en hun vriendschap, liefde op het strand en met barbecues. Op de achtergrond speelt er een lesbische relatie die mooi in het verhaal is verwerkt.. Halverwege het boek wordt het verhaal boeiender. Jen Minkman heeft de Amerikaanse geschiedenis en het leven in het Navajo reservaat op een mooie manier in het verhaal verwerkt.
Wie hoopt op een boek met een spetterend einde zal enigszins worden teleurgesteld. Alles bij elkaar is het gewoon een heerlijke spirituele liefdesroman die goed in elkaar zit. Het boek is geschikt voor alle leeftijden, maar de schrijfwijze en de thema’s jong verliefdheid en speciale relaties zijn zeker voor de Young Adults interessant.
Dit boek is een heerlijk mix van romantiek, spiritualiteit en geschiedenis.Hoewel ik normaal gesproken dit genre niet mijn voorkeur is, ben ik er aangenaam door verrast.
Complimenten aan Jen Minkman voor de goede research die zij gedaan heeft voor dit boek en hoe zij die op een natuurlijke wijze in het verhaal heeft verweven.
Recensie op Adorable books
Hannah gaat na een hele tijd samen met haar broer weer naar het vakantiehuisje van haar moeder in Arizona. Na jaren komt ze de oude jeugdvriend van Ben weer tegen: Josh. En vanaf dat moment kan ze alleen nog maar denken aan Josh. Wat is dat toch, die aantrekkingskracht? Maar Josh gedraagt zich vreemd in haar bijzijn en Hannah weet niet zo goed wat ze er van moet denken. Na een tijdje slaapt Hannah onrustig en krijgt ze hele nare dromen die voor haar heel werkelijk lijken. Waarom komt Josh toch steeds voor in haar droom? En wat betekenen al die dingen die ze te zien krijgt? Hannah voelt zich steeds meer aangetrokken tot Josh en ze kan alleen nog maar aan hem denken. Maar waarom doet hij zo afstandelijk? Wat weet ze eigenlijk van Josh?
Het duurde even voordat ik in het verhaal zat. Ik moet zeggen dat het erg traag op gang komt en er pas halverwege het boek vaart in gaat zitten. Het verhaal zelf vind ik wel erg origineel. Je krijgt van alles over de stam van Josh te weten: de Navajo’s. Dat vond ik erg interessant zonder dat het saai werd. Jen Minkman weet de lezer te boeien en het verhaal spannend te houden. Het is weer een totaal ander verhaal, waar ik nog nooit wat over had gelezen. Wel moet je goed je aandacht erbij houden, want je krijgt soms zoveel informatie dat je het eigenlijk niet kan missen. Al met al een heel boeiend verhaal, dat wel wat traag op gang komt. Maar als je er eenmaal in zit, ontzettend spannend is.
Rating: 3/5
Recensie op Boekensalon
Als Hannah op weg is naar haar broer om vakantie te vieren in het huisje van hun moeder in Arizona, ontmoet ze een oude jeugdvriend, die ze vier jaar geleden voor het laatst zag. Josh woont in het nabijgelegen Navajo-reservaat en het blijkt dat ze meer voor elkaar voelen dan alleen maar vriendschap, hoewel hij vier jaar jonger is dan de 21-jarige Hannah. Al snel wordt ze geplaagd door nachtmerries en vreemde figuren die haar achtervolgen. Gebeurtenissen uit het verleden blijken hun schaduw te werpen over het heden. Volgens het nawoord is het verhaal geïnspireerd door het boek ‘New Moon’ van Stephenie Meyer. Spirituele en paranormale elementen spelen dan ook een grote rol, evenals flashbacks uit vorige levens. (Hierin ook een stukje geschiedenis van de Navajo’s). Gebruik van cursief gedrukte woorden kan enige irritatie oproepen. Eerder verscheen van deze auteur (1978, lerares Engels): ‘Back to school!’*. Vlot leesbaar en geschikt voor lezers vanaf ca. 16 jaar.
Recensie op Boekenblog
Spirituele clicklit van auteur Jen Minkman
Jen Minkman vond het tijd voor een geheel eigenzinnig genre: de spirituele clicklit. Schaduw van de tijd viel hierdoor op bij uitgeverij Ellessy. Tijd voor auteur Saskia Boree om zelf een schaduw over ditboek te werpen.
Vanaf de eerste dag dat Hannah in Arizona arriveert om te genieten van een lange vakantie, wordt ze aangetrokken door Josh Benally, een zeventienjarige jongen uit het Navajo- reservaat, en jeugdvriend van Ben haar broer. Zijn vrienden vinden Josh soms wat vreemd, maar hij komt heel volwassen en veel ouder over voor zijn jonge leeftijd.
Hannah wordt verliefd op Josh, en op een onbewaakt moment alleen in haar auto, wordt ze bedreigd door drie jongens. Hierdoor krijgt ze angstaanjagende en gedetaileerde dromen uit het verleden. Dromen waarin de oorlog tussen Mexicanen en Indianen centraal staat, en waarin ze een veel oudere Josh ziet. Toch houden deze dromen Hannah niet van een relatie met Josh weg.
Vanaf de dag dat Hannah bedreigd werd, ziet ze overal mysterieuze groepjes van drie personen. Haar vriendin Amber kan aura’s zien, en wanneer Hannah uit de lokale supermarkt stapt, ziet ze weer zo’n drietal. Amber concludeert dat deze houthakkers geen aura’s hebben, en dat het eigenlijk skinwalkers zijn: gedaantes die tussen de echte wereld en de sluimerwereld verkeren. Kort erna ziet ze een drietal coyotes met rood oplichtende ogen vlakbij de hut waarin ze verblijft. Een andere vriendin, Emily heeft zo haar eigen ideeën over de situatie van Hannah. Zij denkt dat ze behekst is door de chindi.
Wanneer Josh het tijdelijk uitmaakt, is Hannah niet alleen gebroken, maar begint ze ook eindelijk een verband te zien tussen haar relatie met Josh en haar bizarra dromen en levensechte visioenen met de oudere Josh. Het is Ben die Josh op zijn vingers tikt, en daardoor wordt de relatie tussen Hannah en Josh nieuw leven ingeblazen. Josh vertelt al snel zijn opmerkelijke levensverhaal, een verhaal waarbij blijkt dat hij jaren geleden vervloekt is door de yenaldlooshi. Josh heeft namelijk een levenslijn dat ver terug in de tijd gaat, en blijkt een lange taak uit het verleden te hebben, wat het oudere gedrag verklaard. Door de vloek trekt hij zijn geliefde erin mee, omdat de liefde hem met Hannah verbindt. Is Hannah bereid een spirituele verbintenis met Josh aan te gaan? En kan de vloek van Josh uiteindelijk worden gebroken?
Jen Minkman werd geboren in Alphen aan den Rijn en verhuisde op 19-jarige leeftijd naar Den Haag. Vorig jaar september verscheen de clicklit Back to school! van haar hand, en met Schaduw van de tijd schiep ze de paranormal romance of de spirituele clicklit, wat voor Boekenblog verrassend uit de bus kwam. Schaduw van de tijd is niet je standaard liefdesroman. De lezer maakt kennis met een opmerkelijk volk, waarbij de connectie tussen hen en het paranormale niet bepaald taboe is. Minkman houd er vakkundig de vaart in, en heeft haar personages een humoristische, luchtige twist gegeven. Een boek om heerlijk bij te relaxen.
Tekst: Saskia Boree voor Boekenblog
Recensie op Blog vorige levens
‘Schaduw van de Tijd’ – spirituele romantiek
In de Relax-reeks van Uitgeverij Ellessy verscheen een nieuw boek van de Nederlandse schrijfster Jen Minkman: ‘Schaduw van de Tijd’, een spirituele/paranormale liefdesroman (zie boektrailer).
‘Schaduw van de Tijd’, volgens de achterflaptekst: “een bijzondere en boeiende, spannende spirituele/paranormale roman met veel romantiek” maakt deze belofte zeker waar.
De dikke roman leest gemakkelijk weg, het romantische liefdesverhaal met een bovennatuurlijk tintje zit goed in elkaar en de ontknoping blijft spannend tot het einde. Ik ben bekend met paranormale ervaringen en werken met vorige levens, maar toch bezorgde de roman me een flink aantal uren aangenaam vertoeven in een andere werkelijkheid.
Waar gaat deze roman over?
“Hannah is helemaal klaar voor een heerlijk rustige zomer na haar eerste werkjaar op een middelbare school. Samen met haar broer Ben gaat ze naar het vakantiehuisje van hun moeder in Arizona.
Daar loopt ze Josh, de oude jeugdvriend van Ben, na jaren weer tegen het lijf.
De kleine jongen uit het Navajo-reservaat is plotseling niet zo klein meer, en Hannah voelt meer voor de volwassen Josh dan alleen maar vriendschap.
Maar al snel is het gedaan met de rust. Nacht na nacht wordt Hannah geplaagd door vreemde nachtmerries over het verleden van de Navajo’s en griezelige schimmen die haar achtervolgen.
De schaduwen komen steeds dichterbij… en waarom komt Josh ook steeds in haar dromen voor?
Soms is het verleden nog niet echt voorbij.”
Een tedere romance
Het taalgebruik en de leeftijden van de hoofdpersonen (Hannah is 23, Josh 17) doen vermoeden dat ‘Schaduw van de Tijd’ vooral bedoeld is voor vrouwelijke lezers, zo tussen de 13 – 25 jaar. Maar, ik ben die leeftijdsgrens allang gepasseerd en heb me prima vermaakt met deze roman. Ik hou wel van romantiek in combinatie met het spirituele.
De roman is eenvoudig van taal en leest lekker weg. Vrouwen in de doelgroep voor dit boek zitten niet te wachten op ingewikkelde zinsconstructies, maar willen fijn en snel verder lezen. Hierin is de auteur bijzonder goed geslaagd. Jen Minkman weet als geen ander de romantische spanning op te bouwen, net zoals de lagen van het paranormaal/spirituele eronder liggende verhaal.
Het lange verhaal is spannend en vol van een tikje ouderwets aandoende romantiek: beschrijvingen van tedere aanrakingen, vluchtige kussen en twee hoofdpersonen die zich liefdevol ‘tegen elkaar aan drukken’ en daarvan al hartkloppingen krijgen. Op en top romantisch, zonder platte seks.
Dat persoons-, locatie- en scènebeschrijvingen wat mager zijn, geeft niet. Dit wordt ruimschoots goedgemaakt door treffend beschreven emoties, hier en daar een vleugje humor, een origineel liefdesverhaal (met een diepere spirituele laag over vorige levens, een vervloeking en hoe je dat oplost) en een goed doordacht plot.
Het ‘schaduw’begrip – titel ‘Schaduw van de Tijd’ – wordt in dit boek diverse keren, telkens anders, mooi verwoord.
Voorkant
Ik vind het bijzonder prettig dat wanneer ik een boek neerleg, ik in de sfeer van het boek kan blijven. Een boekomslag kijkt je a.h.w. aan tijdens een leespauze.
Op deze cover staan afgebeeld: een jonge vrouw (Hannah), een Navajo-indiaan (Josh), oranje tinten in de kleuren van het berglandschap in Arizona, schaduwen en kleine, blauwe vlinders.
Soms doen uitgevers maar wat met de voorkant van een roman om lezerspubliek te trekken, maar deze cover is sfeervol en past echt bij de inhoud van het liefdesverhaal.
Welke onderwerpen komen aan bod?
Vanuit reïncarnatietherapeutisch oogpunt is ‘Schaduw van de Tijd’ geschikt om te lezen als ‘lekker tussendoortje’ voor vrouwelijke regressie- en reïncarnatietherapeuten van alle leeftijden, en voor alle andere vrouwen die interesse tonen in de reïncarnatiegedachte, indianen-vorige-levens (Navajo), reïncarnatie (zoals bijv. Dalai Lama), de droomwereld, het tussenbestaan, sjamanistische rituelen en het gegeven dat ‘alles met elkaar verbonden is’.
Jen Minkman heeft zich, voordat ze ging schrijven, goed ingelezen op onderwerpen als reïncarnatie en vorige levens, en de geschiedenis van de Navajo-indianen terdege bestudeerd. Dat blijkt uit allerlei kleine ‘weetjes’ in het verhaal die op natuurlijke wijze uitgesmeerd zijn over de gehele tekst, zonder dat het lezers stoort. Vakkundig gedaan!
Ik ga de ontknoping van dit verhaal hier niet verraden, dat zou jammer zijn voor wie deze roman nog gaat lezen. Geloof me, het spirituele liefdesverhaal zit goed in elkaar en blijft boeien tot de allerlaatste bladzijde.
Pluspunten: spannend, een roman met aandacht voor emoties, liefde en romantiek, leest super makkelijk, lekkere dikke pil, modern (tofuburgers, vegetarisch eten, een lesbische relatie van vriendinnen op de achtergrond), gebruik van Navajo-woorden en -zinnen (sfeerverhogend!), geschiedenis van de Navajo verwerkt in vorige levens-ervaringen.
‘Schaduw van de Tijd’ is een heerlijke roman voor wie houdt van de volgende onderwerpen in een verhaal: een ontluikende liefdesrelatie tussen een 23-jarige vrouw en een 17-jarige Navajo, Arizona, de Grand Canyon, woestijngrotten, aura’s en geesten, geestverschijningen, demonen/coyotes/skinwalkers/zwarte magie, visioenen, vision quest, de droom- en sluierwereld van indianen, sjamanen, (trance)rituelen, reïncarnatie en vorige levens, en een vervloeking in het verleden die voortduurt in het heden, en ongedaan wordt gemaakt.
Sfeerimpressie
Een paar korte citaten:
*Blz. 158:
“Ik heb me nog nooit zo verbonden met iemand gevoeld,” fluisterde ze ademloos in zijn oor. Zijn arm gleed om haar middel.
“Ik al heel lang niet meer,” fluisterde hij hees terug, en op dat moment klonk het Hannah gek genoeg niet vreemd in de oren. Josh hield haar vast alsof hij jaren en jaren op haar terugkeer naar het reservaat had gewacht.
Hij staarde haar aan. “Ayor anoshi’ni,” mompelde hij zo zacht dat ze het bijna niet hoorde. Hij drukte haar lippen nogmaals op de hare.
* Blz. 173:
Hannah beet op haar lip. Oké, ze was een stuk spiritueler dan de meeste mensen die ze kende. Ze geloofde ook wel in een leven na de dood. Soms dacht ze na over reïncarnatie, maar niet dagelijks, en ze had al helemaal nooit overwogen of ze mensen in haar huidige leven soms al eerder had gekend.
* Blz. 378:
Wat prachtig. Het universum zat niet zo oneerlijk en verward in elkaar als ze soms dacht. Alles hing samen. Banden tussen mensen verdwenen nooit helemaal. Ze was deel van iets groters dat ze nooit helemaal zou begrijpen, en ook niet per se hoefde te begrijpen.
De genoemde hypnotiseur op blz. 387 had wat mij betreft beter een ‘hypnotherapeut’ geweest ;). Bij hypnotiseurs denken reïncarnatie- en regressietherapeuten meestal aan toneelhypnose om mensen aan het lachen te krijgen.
Geen ‘bovennatuurlijke’ fantasy
Voor lezers die al op jonge leeftijd met iedereen het bed induiken zal deze roman mogelijk wat braafjes overkomen. De beschreven romance tussen Hannah en Josh is lieflijk en respectvol (geen expliciete seksscènes).
Associëer je ‘het bovennatuurlijke’ met bloederige horror, gevechten, vampiers en fantasymonsters en verwacht je dát in ‘Schaduw van de Tijd’ tegen te komen, dan moet ik je teleurstellen. De auteur richt haar aandacht op harmonie, liefde, het spirituele/paranormale en de geestenwereld/droomwereld als onderdeel van ons normale leven.
Ik las deze spannende roman achter elkaar uit en genoot van het romantische verhaal waarin mijn vakgebied (vorige levens/reïncarnatie) aan bod kwam. ‘Schaduw van de Tijd’, een aanrader voor romantische zielen!
Recensie op Bookbabbles
Wanneer Hannah eindelijk weer naar het vakantiehuisje van haar moeder kan, heeft ze een hele leuke maar genante ontmoeting met een knappe jonge heer bij het tank station. Wist zij op dat moment veel dat dit de goede oude Josh was? Al vanaf dat moment heerst er een heerlijke spanning tussen deze twee mensen. Maar wat is er toch met Josh? Hij gedraagt zich soms zo raar. En wanneer Hannah dan ook nog eens dromen krijgt waar Josh in voorkomt is het hek van de dam. Dit zijn namelijk niet zomaar dromen die jij en ik hebben…
Een zeer origineel verhaal waar ik even in moest komen. Het verhaal komt wat langzaam op gang waardoor ik wat moeite had om door te lezen. Ongeveer halverwege het boek werd het toch wel erg interessant en had ik ‘m alsnog vrij snel uitgelezen. Vooral de geschiedenis van de Navajo’s vond ik erg leuk om te lezen. Normaal ben ik niet zo van de geschiedenis maar Jen Minkman weet dit goed te schrijven.
In het begin had ik wat moeite met het grote leeftijdsverschil tussen Hannah en Josh. Vooral het feit dat Josh 17 en dus minderjarig is. Maar al snel kon ik dit van me afzetten omdat duidelijk te merken is dat Josh volwassener is, en age is just a number isn’t it?
Ik vond het erg moeilijk om dit verhaal te recenseren. Het is een heel origineel verhaal, goed geschreven met mooie personages en karakters. Ook deze karakters worden goed omschreven waardoor ik het gevoel krijg de personages beter te leren kennen. Toch ook komt het verhaal wat langzaam op gang, iets dat er normaal gesproken voor zou zorgen dat ik afhaak.
Al met al een goed verhaal dat zeker het lezen waard is. Van mij krijgt dit verhaal 3.5 hartje!
Door Dieuwke voor Bookbabbles
Recensie op de Lady library
Hannah vertrekt in de zomervakantie naar het huisje van haar moeder in Arizona, om daar samen met haar broer Ben de weken te spenderen. Nog voor aankomst ontmoet ze Josh, Bens jeugdvriend, en Hannah begint al snel meer te voelen voor deze bijzondere Navajo-jongen. Ondertussen wordt Hannah ook geteisterd door nachtmerries en angstaanjagende schaduwen. Ze vraagt zich af wat er aan de hand is…
“Hij was zo down-to-earth dat hij niet eens over een hek kon springen.”
Nieuwe culturen, een stuk geschiedenis en wat fantasy-elementen: op het eerste gezicht niet helemaal mijn cup of tea. Maar hé, achter een simpele samenvatting zit gelukkig zo veel meer!
Een prachtig element vind ik het vele researchwerk dat Jen Minkman heeft gedaan, en dat is echt terug te zien in het verhaal. Het was tof om meer te leren over de Navajo cultuur. Nog leuker vond ik de mix tussen vroeger en deze tijd. Hierdoor heb ik wel het idee dat ik mij nog meer kon inleven.
Ondanks dat Hannah 23 is en Josh ‘slechts’ 17, had ik hier helemaal geen problemen mee. Ik vond het juist wel iets hebben. Het bewijst weer dat leeftijd maar een getal is. Na het verhaal gelezen te hebben, vond ik het gewoon kloppen. Josh is namelijk heel erg speciaal – om niet te spoileren.
Er zaten wel een paar stukken in het boek waarbij ik mijn aandacht een beetje ben verloren. Zo is er op ongeveer driekwart een heel stuk dat terug gaat in de tijd, en dat was naar mijn smaak iets te lang. Maar goed, geen ramp. Schaduw van de Tijd is namelijk een interessant en vermakelijk boek, voor mensen van verschillende leeftijden. De vlotte schrijfstijl van Jen Minkman sleept je gewoon mee!
3 hartjes door Lady Enya
Recensie op Bookreview
Dit boek kreeg ik toegestuurd van de schrijfster om te recenseren. Ik wist van te voren niet goed wat ik moest verwachten, maar nam het aanbod toch aan. Na een recensie van Emmy op zonenmaan.net, was ik wel enthousiast geworden en begon vol goede moed aan het boek!
Ik moet zeggen dat die moed al snel weer wegzakte. Ik kon het verhaal niet echt inkomen, ik vond het allemaal helemaal niet geloofwaardig. Ik verwachtte een mooi liefdesverhaal, maar kreeg liefdesverhaal wat me helemaal niet aansprak. Er zit (vooral in het begin) heel veel herhaling in het boek. Ik kan daar zelf echt totaal niet tegen, en las het boek dan ook met veel tegenzin verder.
Na ongeveer 70% van het boek werd het beter. Die laatste pagina’s heb ik dan ook vrij snel gelezen. Dit stuk was iets vlotter geschreven, er gebeurde iets meer en je kwam ook eindelijk eens achter een aantal raadsels.
Het verhaal is wel erg origineel. Ik heb nog nooit een boek gelezen over Navajo’s, en ik vond het wel eens leuk om erover te lezen. Je leest ook een aantal woorden en zinnen in die taal, en dat vind ik dan wel weer erg leuk.
Ik geef dit boek drie hartjes. Het begin vind ik wat saai, ik kwam er niet goed in. Tegen het einde wordt het boek een stuk vlotter, en het verhaal ook leuker.
Recensie op De pagina omslaan
Even terug werd ik benaderd door Jen Minkman of ik interesse had in het leven van haar boek. Het verhaal over de Navajo’s sprak me wel aan en ik zei dan ook volmondig ja op het aanbod. Iets meer dan een week geleden begon ik tijdens een lange treinreis in dit boek. Helaas viel het begin me een beetje tegen. Het begin is wat traag en er gebeuren eigenlijk steeds dezelfde dingen. Hannah komt in het vakantiehuisje van haar moeder en doet dit met deze vriendin, dat met die vrienden, heeft alweer een barbecue etc. etc. Maar ondertussen is er ook Josh. Die weliswaar een stuk jonger is dan zij, maar toch ook erg aantrekkelijk. In het begin vond ik het maar niks dat Josh zo’n stuk jonger was dan Hannah. Maar later had ik daar eigenlijk niet meer zo’n last van (maar dat begrijp je waarschijnlijk wel als je het boek ook gelezen hebt).
Dan wordt Hannah geplaagd door vreemde nachtmerries en vanaf hier wordt het boek interessanter. Het verhaal gaat meer om zijn lijf hebben dan een leuke vakantie. Wat zijn die dromen en waar worden ze door veroorzaakt? Hannah verandert in een emotioneel wrak en dat vond ik een beetje jammer. Ze is in het begin en in het midden van het boek geen sterk personage, maar erg wisselvallig en naar mijn mening iets te aanwezig. Het ene moment is ze nog vrolijk, het volgende moment zit ze helemaal in de put en is de sfeer verziekt.
Maar dan, maar dan.. Op ongeveer 2/3 van het boek worden bepaalde onthullingen gedaan die het verhaal kracht geven en die het verhaal de moeite waard om te lezen maken. Ik heb ook het gevoel dat de schrijfstijl gedurende het boek is verbeterd. Waar ik in het begin hier niet helemaal warm van liep, moest ik naarmate het boek tot zijn einde liep maar door blijven lezen. Het einde van het boek had van mij iets ingewikkelder gemogen, maar ik was hier toch tevreden mee. Ik legde het boek, ondanks de mopperingen aan het begin, met een tevreden gevoel weg.
Houd jij van legendes? Van mythische figuren? Van indianen? Dan is het boek Schaduw van de tijd wat voor jou. Je moet even door het begin heen, maar als je eenmaal ver in het boek bent dan wil je ook weten hoe het afloopt. En nog een voordeel van het boek: geen nare cliffhangers, gewoon een mooi einde.
Dit boek krijgt van mij 3 sterren
Recensie op Cravingpages
Er zijn maar weinig dingen die me gelukkiger maken in een boek dan verwijzingen naar oude mythen, legenden en tradities. Dit boek bevat al deze elementen. Hoofdpersoon Hannah reist naar Arizona om daar de zomervakantie door te brengen met haar broer Ben.
Eenmaal daar wordt ze herenigd met hun jeugdvriend Josh, een lokale jongen die tijdens haar afwezigheid is opgegroeid tot een wel heel erg aantrekkelijke jongeman. Wanneer de vonken overschieten tussen Hannah en Josh beginnen er echter vreemde dingen te gebeuren met Hannah… levensbedreigende dingen.
Het verhaal kwam naar mijn smaak erg langzaam op gang. Hannah en Josh draaien erg lang om elkaar heen, en daarnaast had ik Hannah graag gezien als een wat temperamentvoller personage. Ik vond haar erg onzeker in het begin en ze gaf zich erg snel over aan haar tranen wanneer er moeilijkheden op haar pad komen. Pas tegen het einde van het verhaal krijgt ze wat meer pit, en veranderd ze in een vrouw die vecht voor wat ze wil.
Schaduw van de Tijd was geen boek waar ik halsoverkop verliefd op ben geworden, maar toch heb ik het gevoel dat ik een bijzonder boek heb gelezen nu ik het uit heb. De tradities en verhalen van de Navajo familie van Josh gaven het boek iets extra’s waar ik echt van heb genoten. De spanning bouwde goed op gedurende het verhaal, en bij sommige delen voelde ik echt Hannah’s angst. Jammer genoeg leidde die spanning niet tot het explosieve einde waar ik op had gehoopt. Maar wel een heel poëtisch en mooi einde wat mij vervulde met een erg tevreden gevoel.
3 sterren
Recensie op Boekboetiek
Schaduw van de tijd krijgt het label “paranormal romance” en dat is ook exact wat het is: een heerlijke liefdesroman met de perfecte dosis spanning en mysterie. Ook al speelt het paranormale een heel grote rol in het leven van Hannah en haar vrienden, het blijft altijd realistisch. Ik vind mythologie en spiritualiteit heel boeiend, dus dit was echt een kolfje naar mijn hand. Het verhaal komt wat stroef op gang maar gaandeweg wordt het beter en beter, ook qua schrijfstijl.
Minkman schetst een heel intrigerend beeld van de cultuur en de levensomstandigheden van de Navajo. Ze geeft de lezer niet alleen een beeld van de oeroude tradities van de stam, maar door de flashbacks krijg je ook zicht op de gewelddadige geschiedenis van het volk.
Hannah is 23 jaar maar doorheen het verhaal leek ze mij veel jonger. Ze verliest haar hart aan de 17-jarige Josh, die voor mijn gevoel net veel ouder was. Toch vergat ik dit leeftijdsverschil tijdens het lezen helemaal uit het oog, gewoon door de romantiek. Josh mag dan wel maar 17 zijn, hij is zo charmant en innemend dat je wel bijna verliefd op hem moet worden. Ik denk daarom dat dit boek het vooral goed doet bij jongeren, maar het is zeker ook een aanrader voor de iets oudere lezer die wel wat zwijmelromantiek kan gebruiken!
Op Jens website kan je de boektrailer van Schaduw van de tijd bekijken en de liedjes beluisteren die Josh en Hannah voor elkaar zingen. Op Jens Facebookpagina vind je foto’s van haar trip door Amerika, met ook foto’s van de locaties die voorkomen in het boek, heel boeiend om te zien.
4 sterren
Recensie Storyhunters
To be honest… Voordat ik in dit boek was begonnen, had ik al meerdere reacties op Twitter voorbij zien komen: men kwam maar lastig door het boek heen… En ik werd een beetje angstig. Vooral omdat ik nog een beetje in een nasleep van een leesdip zit en ik was dus echt bang dat dit een boek werd waar ik me door heen moest vechten.
Maar goed, ik begon er in en in het begin vond ik het echt een typische chicklit en was ik niet blij met Hannah als hoofdpersonage. Ik vond haar maar een beetje een zeurpiet en ze leek me helemaal niet sterk in haar schoenen te staan.
Maar moeilijk er door heen komen? Dat helemaal niet! Ik ging er soepeltjes door heen en zette mijn ergernis naar Hannah opzij. En hoe meer ik in het verhaal werd getrokken, hoe sneller ik door het boek vloog.
Jen Minkman weet hoe ze spanning moet opbouwen en steeds meer gooide ze er een schepje bovenop. Ik wilde echt weten hoe het af zou lopen!
En toen kwam ik bijna bij het einde en ik verwachtte echt een enorme climax! Maar mijn verwachtingen waren te hoog. Zonde! Want het boek is echt heel goed opgebouwd.
Er wordt mooi ingegaan op de geschiedenis van de Navajo, het boek is echt heel goed uitgewerkt tot in de kleinste details wat het voor mij echt interessant maakte.
Ook de personages vond ik naarmate het boek vorderde ook steeds leuker worden. De Hannah waar ik me in het begin zo aan ergerde, was nog altijd wel een klein zeurpietje maar dat heb ik geaccepteerd. En toen ik had boek uit had, vond ik dat ook wel goed bij het verhaal passen.
On the other hand: ik zou absoluut niet weten hoe ik zou reageren op een dergelijke situatie. Bedoel maar: Hannah is de confrontatie aangegaan met behulp van al haar vrienden en dat is toch een knap staaltje werk!
De overige personages zoals Josh en Ben waren ook erg goed uitgewerkt en ik vind zelf Ben echt helemaal geweldig!
Schaduw van de Tijd vind ik een goed boek, als je van paranormale, romantische boeken houdt.
Jammer van de climax die niet kwam en daarom geef ik het boek 3 Storyhunterloopjes!
3 sterren door Patricia
Recensie Zon en maan
Een tijdje terug kreeg ik een berichtje op facebook met de vraag of ik dit boek wilde lezen. In november komt het daadwerkelijk uit, maar een paar mazzelkonten – waaronder ik dus – mochten het boek al eerder lezen op de ereader. Goh, wat ben ik blij met dit ding. Dus ik wachtte geduldig tot ik het bestand zou krijgen en nadat ik eerst wat anders had uitgelezen zocht ik het bestandje op dat ik ergens op mijn Sony had gegooid.
Aan het begin moest ik even wennen, want het bestandje zag er een beetje vreemd uit op mijn ereader en ik hoorde dat anderen daar ook last van hadden. Maar na een tijdje stoorde dat niet meer en ondanks dat er af en toe wat letters misten en er wat typefouten in de tekst zaten, was het prima te doen. Overduidelijk echt een vooruitgave, volgens mijn medebloggers. Ik haalde mijn schouders op en las door, want ik vond het veel te boeiend om me druk te maken over missende L’en.
Bij het horen van de titel Schaduw van de Tijd had ik al snel een beetje het idee dat het een nogal algemeen fantasy verhaal zou zijn over tovenaars en een held die de wereld moet redden en bijgestaan wordt door een bloedmooie heldin, maar ik ben echt aangenaam verrast. Want dat was het absoluut niet! Het was een spannend verhaal vol opbloeiende liefde met een indrukwekkende kijk op de cultuur van de Navajo Indianen. Die cultuur van de Indianen komt prachtig tot bloei en het is overduidelijk dat Jen haar research heeft gedaan. Het is als het ware alsof Jen zelf de medicijnmannen heeft bestudeerd en een vision quest heeft gemaakt.
Het was een bijzondere speling met de cultuur bijgestaan door bijzondere karakters die allemaal heerlijk normaal zijn, maar toch hun eigen talenten hebben. Het las aardig door en afgezien dat er een aantal stukken waren die ik net iets minder vond lopen, was het vermakelijk en is het geschikt voor vele leeftijden. Echter vond ik dat Hannah niet altijd overkwam als een 23-jarige. Ik had liever gezien dat ze 19 was en nog studeerde, in plaats van dat ze een afgestudeerd meisje is dat haar hart verliest aan de 17-jarige. Of Josh had ouder moeten zijn. Niet dat ik tegen leeftijdsverschillen ben, maar soms was het een beetje gek.
Ik – als mythologie en culturen fan – heb echt genoten van dit verhaal. Het kwam helemaal tot leven in mijn hoofd en het voelde voor mij heel ‘gewoon’ aan. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik dat soort paranormale en mythologische elementen heel normaal vind. Daardoor was het voor mij een stuk realistischer dan de meeste boeken die op de markt verschijnen met dit soort thema’s. Geen overdreven powers, maar een romantisch verhaal vol actie en cultuur waarbij je jezelf aan het eind echt afvraagt of er een vervolg komt. De cover zelf vond ik trouwens een beetje tegenvallen.. Ik had liever een prachtige blauwe vlinder gezien.. Ik mijn hoofd zit een heel plaatje.. Maar ja! Don’t judge a book by its cover!
In ieder geval een echte aanrader voor iedereen!
Reacties van lezers op Bol.com
Fantasy en eigentijds tegelijk
De dromen die Hannah ervaart, verbinden haar met het verleden; nachtelijke visioenen herinneren haar aan vorige levens. Zij wordt geplaagd door demonen die bij tij en ontij aan haar verschijnen en ook de connecties met haar jeugdvriend Josh en broertje Ben gaan verder dan de gewoonlijke familiale banden. Aangezien Josh een indiaan, pardon, een Navajo is en spiritualiteit in deze kringen een grote invloed heeft, lijkt al gauw duidelijk waar de nachtmerries van Hannah vandaan komen. De nadruk ligt in het begin van het boek dan ook vooral op de band tussen haar en Josh, gezien Schaduw van de tijd dan ook vooral een liefdesroman is. Gaandeweg het verhaal gaan de oeroude Navajo stamgebruiken echter een steeds grotere rol spelen en leid Jen Minkman de lezer naar een spannende en vooral mysterieuze ontknoping. Zij maakt daarbij gebruik van de legenden rond de inheemse Amerikaanse bevolking en verhaalt daarbij ook over de historische ontwikkeling na de kolonisatie van het continent door enerzijds de Spanjaarden / Mexicanen en anderzijds de Britten / Amerikanen.
Schaduw van de tijd mag dan volgens de cover een liefdesroman zijn, dezelfde omschrijving met het voorvoegsel fantasy zou hier meer op zijn plaats zijn. Waar je bij dit genre echter al gauw aan elven, pratende bomen en tovenaars denkt, kiest de auteur voor een verfrissende invalshoek en schrijft over de spirituele ontwikkeling van het bij ons als indianen bekende volk en de demonen en het kwaad die in hun cultuur een grote rol spelen. Een setting die wij in ons nuchtere kikkerlandje niet gewend zijn en daardoor des te vernieuwender blijkt. De nadruk ligt iets teveel op de liefde tussen Hannah en Josh, waardoor het constante geflikflooi ook iets te nadrukkelijk aanwezig is. Het geheel leest dan ook vooral als een Young Adult, waarin het thema vriendschap een grote rol speelt. Niet alleen in een steeds hechtere vriendengroep, maar ook tussen twee vriendinnen bloeit iets op wat uiteindelijk de vorm van een relatie aanneemt. Hoewel dit geen bepalende factor is voor de plot, breekt de auteur, door de open acceptatie van zowel ouders als vrienden, hiermee mogelijk wel een lans voor jongeren die moeite hebben uit de kast te komen. Knap hoe de auteur hiermee een maatschappelijke waarde aan haar boek meegeeft.
Het geheel leest lekker weg door de vlotte ontwikkeling in het verhaal. De spirituele en paranormale gebeurtenissen vragen wel enige fantasie van de lezer, maar de setting en personages bieden tegelijkertijd een eigentijds karakter. Door het thema fantasy te combineren met liefde en vriendschap ontstaat een roman die vooral bij de jongeren goed zal liggen. Doordat de nadruk vooral ligt op spiritualiteit en minder op magie en geweld, komt de lezer die op zoek is naar een allesbepalend eindgevecht enigszins bedrogen uit. De boodschap ligt in dit boek meer in de kracht van communicatie en zelfkennis en brengt daarmee een verborgen, maar niet minder confronterende boodschap en slotconclusie in deze toch door zinloos geweld doordrongen maatschappij.
4 sterren