Anita van Breukelen
ISBN 978-90-8660-256-8
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschenen
Van een ongedwongen werksfeer is geen sprake meer als administratief medewerkster Suzanne in korte tijd ongewild getuige is van vreemde gebeurtenissen op de werkvloer. Ook zint het haar niet dat haar baas een buitenstaander aantrekt om pr-taken op te pakken, werkzaamheden die zij graag aan haar takenpakket wil toevoegen. Als Suzanne met haar zus Liedewij over de gebeurtenissen binnen het bedrijf praat, komt ze tot een opmerkelijke conclusie en weet ze wat haar te doen staat om een en ander recht te zetten.
Anita van Breukelen (1961) won de (spannende) verhalenwedstrijd, uitgeschreven door het tijdschrift Libelle. Meerdere prijzen en publicaties volgden. Van wijkartikelen in Het Parool tot columns in dagblad De Pers en het tijdschrift J/M 4 tot 12. In 2007 beleefde Anita haar ‘five minutes of fame’ op het Nightwriterspodium en droeg zij een kort verhaal voor. Het verhaal werd eind 2007 opgenomen in de bundel Het beste van Nightwriters.
“Jij wilde toch zo graag iets met pr doen? Waarom heeft hij jou niet benaderd?”
Hoorde ik dit goed? Ja, ik had Anil goed verstaan. Ik was op slag chagrijnig en keek hem zeer geïrriteerd aan. Hoe haalde hij het in zijn hoofd om dit nu ter sprake brengen en ook nog eens waar iedereen bij was? Dit had ik hem een keer in vertrouwen verteld. Ik zou natuurlijk over hem ook wel een boekje open kunnen doen. Aangezien ik Nel niet wilde kwetsen, hield ik mijn mond. Maar anders…
“Jij en pr? Maar daar heb je toch helemaal geen kaas van gegeten, Suus?” reageerde Boris.
Die opmerking kwam hard aan. Van mijn stuk gebracht liet ik mijn hoofd hangen.
Als een geslagen hond zat ik even later achter mijn bureau.
“Ze is boos,” hoorde ik Huub zeggen.
“Inderdaad. Dus als ik jullie was, zou ik ophouden met jullie geroddel en aan het werk gaan.”
“Roddelen? Daar doe je zelf net zo hard aan mee,” lachte Huub me hardop uit.
Ik schonk hem een felle blik en merkte dat hij daarvan schrok.
“Pas op, jij.” Als een strenge schooljuf wees ik hem bestraffend aan. Had ik het opeens allemaal gedaan? Niet te filmen zeg, dit gezelschap.
“Laten we het gezellig houden,” probeerde Nel de boel nog te sussen.
Mijn collega’s voelden aan dat ik de heren geen centimeter de ruimte gaf om het goed te maken en er zat niets anders voor hen op om ook achter hun pc te kruipen en aan het werk te gaan. Behalve Boris. Hij ging de vrieskou in met grote lijsten. Hij moest de voorraad natuurstenen platen tellen. Dat was een behoorlijke klus, dus hem zagen we gelukkig voorlopig niet terug. Een rinkelende telefoon doorbrak na een minuut of tien de ijzige stilte. Huub nam braaf op. Ik zette mijn bureaustoel een tikje hoger. Had Daphne die met schoonmaken een stand lager gezet? Ze wist dat ik daar een hekel aan had, maar daar had ze zeker geen boodschap aan. Raar mens.
1. Na het winnen van Libelles spannende verhalenwedstrijd is jouw schrijverscarrière van de grond gekomen. Ben je hierdoor onvoorzien in het schrijversbestaan gerold of had je dit wel op het oog? En zo ja, hoe had je die droom anders willen verwezenlijken?
Op het winnen van de verhalenwedstrijd en de bijbehorende publicatie ben ik nog steeds erg trots. In eerste instantie bleef ik mij richten op het schrijven korte verhalen en columns. Mijn optreden als winnares van ‘five minutes of fame’ op het Nightwriterspodium inspireerde mij om verder te gaan en een roman te publiceren.
2. Je hebt een secretaresseopleiding gevolgd. Betekent dit dat je naast het schrijven ook nog secretaresse bent? Hoe combineer je deze twee banen (of zie je het schrijven niet als een baan)?
Ik werk met veel plezier vier dagen op de administratie van een van de populairste middelbare scholen van Amsterdam. Tijdens mijn vrije dag, ’s avonds en in de schoolvakanties schrijf ik aan mijn romans. Die combinatie van twee banen bevalt prima.
3. Naast een opleiding tot secretaresse heb je ook een cursus korte verhalen en romans schrijven gevolgd. Je hebt dus geleerd hoe je dit moet aanpakken. Maar wat maakt naar jouw mening een boek tot een goed boek? Welke ingrediënten moeten erin zitten?
Show, don’t tell is voor mij de belangrijkste vuistregel.
Spanning opbouwen is een goede tweede.
4. Jouw debuut verscheen in 2011 bij Ellessy. Inmiddels zijn we drie jaar verder en nu verschijnt jouw derde roman. Steenrijk speelt zich af op de werkvloer. Haal je je inspiratie uit je eigen leven?
Soms. Het kan handig zijn om dicht bij jezelf te blijven en dan bedoel ik in het geval van Steenrijk de setting van het verhaal. Zelf heb ik jarenlang bij een natuursteenhandel gewerkt en weet zodoende wat er qua praktische zaken speelt in zo’n bedrijf. Het centrale thema van Steenrijk, de vreemde gebeurtenissen waar de hoofdpersoon ongewild getuige van is, heb ik uit mijn duim gezogen en is dus pure fictie en ook universeel. De intriges en roddels zouden in elk willekeurig bedrijf of daarbuiten (bijvoorbeeld bij het bestuur van een voetbalvereniging om maar eens een willekeurig voorbeeld te noemen) kunnen plaatsvinden.
5. Heb je al ideeën voor een volgend boek? En wat zijn je verdere toekomstplannen?
Diverse verhaallijntjes staan al op papier te wachten om uitgewerkt te worden. In de meivakantie ga ik aan de slag. Qua toekomstplannen blijf ik op dezelfde voet doorgaan. Dat bevalt prima. Daarnaast lijkt het me erg leuk om naast het verzorgen van gastlessen op scholen ook benaderd te worden door leesclubs om te vertellen over het tot stand komen van een roman, de valkuilen tijdens het schrijven en de verhouding fictie/werkelijkheid. Verder ben ik lid geworden van het onlangs opgerichte Valentijngenootschap, een organisatie die zich o.a. bezighoudt met het promoten van liefdesromans. Deze romans worden door veel lezers gewaardeerd. De uitleencijfers van de bibliotheken spreken wat dat betreft boekdelen. Toch krijgt het romantische genre nauwelijks aandacht in de media. Binnenkort vindt de eerste ledenvergadering plaats. De promotie staat hoog op de agenda. Een goede ontwikkeling.
Recensie door The Book Girl
Anita van Breukelen:
In 2002 volgde Anita een cursus korte verhalen en romans schrijven. Met nog twee lessen te gaan won ze haar eerste (spannende) verhalenwedstrijd, uitgeschreven door het tijdschrift Libelle. Meerdere prijzen en publicaties volgden. Van wijkartikelen in Het Parool tot columns in dagblad De Pers en het tijdschrift J/M 4 tot 12. In 2007 beleefde Anita haar ‘five minutes of fame’ op het Nightwriterspodium en droeg zij een kort verhaal voor. Het verhaal werd eind 2007 opgenomen in de bundel Het beste van Nightwriters.
Het verhaal:
Van een ongedwongen werksfeer is geen sprake meer als administratief medewerkster Suzanne in korte tijd ongewild getuige is van vreemde gebeurtenissen op de werkvloer. Ook zint het haar niet dat haar baas een buitenstaander aantrekt om pr-taken op te pakken, werkzaamheden die zij graag aan haar takenpakket wil toevoegen. Als Suzanne met haar zus Liedewij over de gebeurtenissen binnen het bedrijf praat, komt ze tot een opmerkelijke conclusie en weet ze wat haar te doen staat om een en ander recht te zetten.
Mijn mening:
„Mijn werk was zo langzamerhand een obsessie voor me geworden. Wat eens een gezapige werkomgeving leek, was in korte tijd veranderd in een bolwerk vol intriges, achterklap en fraudegevallen. Leuk om als soapserie op tv te volgen of om in een boek over te lezen, maar niet om in het echt mee te maken.”
Een lees-lekker-weg liefdesroman, geschreven in een prettige schrijfstijl waardoor het verhaal zich makkelijk laat lezen. Toch is het gevoel na het lezen van dit boek ietwat tegenstrijdig; het boek is een heerlijke boeksnack voor tussendoor en bezorgt mij enkele uren van ontspanning. Tegelijkertijd vind ik het jammer dat, hoewel de verhaallijn interessant is, het verhaal niet goed uit de verf komt. Er had naar mijn mening meer ingezeten, zeker wanneer er een vleugje spanning om de hoek komt kijken. Personages zijn vrij vlak, het verhaal mist enige diepgang en heeft een voorspelbare verhaallijn. Elementen om het verhaal beter tot haar recht te laten komen zijn volop aanwezig in het verhaal; kantoorcultuur met de daarbij behorende intriges, roddels en achterklap, vreemde gebeurtenissen binnen het bedrijf zoals de aanwezigheid van Anil tijdens de kerstsluiting, illegale handel in vuurwerk, verdwenen geld uit de kas en een mogelijke fraude. Zijn de collega’s van Suus wel te vertrouwen, hoe komt Anil bv aan het geld om zo’n dure auto en boot te kunnen bekostigen en is Foeke wel wie hij zegt te zijn? Suus denkt er het hare van en gaat op zoek naar bewijzen voor fraude binnen het bedrijf. Ook denkt ze Foeke door te hebben en te weten waarom hij ineens op het werk verscheen als PR-man. En hoe zit het met Suus en haar verliefdheid? Helaas dooft het verhaal langzaam als een kaars uit en eindigt het verhaal naar mijn mening wat lauwtjes en voorspelbaar.
„Betekende dit dat Foeke nog langer bleef? En wist hij nu wel of niet wie er fraudeerde? Hoe lang diende pr, de website en een communicatieplan nog als dekmantel om de mol binnen ons bedrijf op te sporen? Ik snapte er helemaal niets meer van.”
Recensie door Hebban
Anita van Breukelen (1961) heeft niet alleen een man, drie dochters en een verwende roodharige kat, maar ze heeft ook in 2002 de door het tijdschrift Libelle uitgeschreven spannende verhalen wedstrijd gewonnen. Er volgden meer verhalen, columns (o.a. in het tijdschrift J/M 4 tot 12) en artikelen. In 2011 verscheen haar eerste roman (Kiezen of delen).
Steenrijk is de derde roman van Anita van Breukelen. Het boek is verschenen in de Relaxreeks.
Suzanne – zeg maar Suus – werkt bij een groothandel in natuursteen. Ze is er het laatst bijgekomen, maar ze staat te springen om meer taken op zich te nemen. Allereerst de taken van haar collega Nel die binnen niet al te lange tijd vervroegd wil stoppen met werken, daarnaast zou ze ook graag PR-taken op haar bordje willen hebben. Iets waar het bedrijf nu nauwelijks iets aan doet. Een van haar collega’s blijkt in de loods een handeltje illegaal vuurwerk te hebben opgeslagen, een andere lijkt ver boven zijn stand te leven, zeker als hij zich ook nog een dure nieuwe auto aanschaft, die hij overigens bijna meteen in de prak rijdt, Nel kan het zich plotseling toch niet veroorloven te stoppen met werken, er is geld verdwenen en relaties lopen spaak. Als klap op de vuurpijl wordt door de baas een tijdelijke kracht aangetrokken, die precies gaat doen wat Suus al min of meer was toegezegd, namelijk PR. Suus maakt zich daar flink kwaad om, zo kwaad dat haar in eerste instantie niet eens opvalt dat Foeke er bijzonder leuk uitziet. Tijdens een avondje stappen met haar zus Liedewij vallen voor Suus de puzzelstukjes op zijn plaats. Ze weet ineens zeker hoe het zit. Er wordt zonder twijfel gefraudeerd binnen het bedrijf en Foeke is natuurlijk binnengehaald om onder het mom van PR de fraudeur te ontmaskeren. Maar wie is de fraudeur? In de ogen van Suus is iedereen verdacht, want iedereen heeft in haar ogen dubieuze dingen gedaan… Ze laat Foeke weten dat ze hem doorheeft en blijft op eigen houtje speuren naar bewijzen…
Steenrijk is een vlotgeschreven verhaal in een soap-achtige setting dat lekker wegleest. Ideaal voor op vakantie of andere momenten die vragen om een leuk verhaal dat met weinig inspanning goed te volgen is. De personen hebben duidelijk verschillende karakters, al zijn ze wat stereotiep. Het boek mist wat spanning en heb je ruim voor het eind al wel door dat Suus op het verkeerde spoor zit. De setting is hedendaags en daarmee herkenbaar voor een breed vrouwelijk publiek.
Geschreven door Simone Foekens
Recensie door de Boekensalon
Suus werkt bij een groothandel in natuursteen, waar ze ongewild getuige is van vreemde gebeurtenissen op de werkvloer. Tijdens haar werk maakt ze zich druk om haar collega’s en hun geheimen. Zijn ze wel te vertrouwen? Wordt er soms gefraudeerd? Is die nieuwe collega, op wie ze heimelijk een oogje heeft, wel echt bezig met het opstellen van een PR-plan of heeft hij een geheime opdracht? Suus probeert te achterhalen wat er precies aan de hand is. Uiteindelijk blijkt het allemaal erg mee te vallen. Het boek heeft een vlotte, gemakkelijk te volgen schrijfstijl, maar mist wel wat spanning. De personages zijn vrij vlak en het verhaal wordt soms breed uitgesponnen. Het romantische element in het boek komt pas in het laatste hoofdstuk goed tot zijn recht. Dit is de derde roman van deze auteur, die in 2002 de Libelle-verhalenwedstrijd won. De setting in een groothandel en de beschrijvingen van de werkzaamheden bieden alledaagse herkenbaarheid. Voor lezers die juist willen ontsnappen aan de dagelijkse sleur, is dit boek daardoor minder geschikt.
Recensie door Boekenbijlage
Nuchter liefdesverhaal met een vleugje spanning
Anita van Breukelen (1961) won de (spannende) verhalenwedstrijd, uitgeschreven door het tijdschrift Libelle. Meerdere prijzen en publicaties volgden. Van wijkartikelen in Het Parool tot columns in dagblad De Pers en het tijdschrift J/M 4 tot 12. In 2007 beleefde Anita haar ‘five minutes of fame’ op het Nightwriterspodium en droeg zij een kort verhaal voor. Het verhaal werd eind 2007 opgenomen in de bundel Het beste van Nightwriters.
Het grootste deel van Steenrijk speelt zich af op de werkvloer van een groothandel in natuursteen. We maken in deze liefdesroman kennis met de collega’s Suus, Huub, Boris, Anil, Nel en schoonmaakster Daphne. Maarten is de baas van het geheel. Het perspectief ligt bij Suus, de ik-persoon.
Het bedrijf is tijdens de Kerstvakantie anderhalve week dicht geweest. Op de eerste werkdag heeft iedereen moeite om weer in het werkritme te komen. Meteen blijken de onderlinge verhoudingen niet zo ontspannen te zijn als het lijkt. Suus kent geheimen van zowel Huub als Anil en weet niet goed hoe zij hiermee om moet gaan.
Suus heeft bij Maarten aangegeven dat zij de pr bij haar takenpakket wil voegen. Maarten, conservatief als hij is, vindt het eigenlijk allemaal niet zo nodig. Groot is dan ook de verrassing als hij plots Foeke in dienst neemt, juist om de pr beter vorm te gaan geven. Dit schiet bij Suus in het verkeerde keelgat, maar al snel blijkt Foeke wel een erg leuke man te zijn…
Maar dan wordt duidelijk dat er geld uit de kas is verdwenen. Hierdoor worden de verhoudingen nog meer op scherp gezet. Want waarom was Anil tijdens de vakantie op kantoor? En hoe komt hij aan het geld om zijn uitbundige levensstijl te bekostigen? Wat zijn de gevolgen van Huub’s geheime acties? En wat is de echte reden van de komst van Foeke?
Toen ik het boek kreeg, kon ik de titel niet meteen plaatsen. Deze wordt tijdens het lezen wel duidelijk. Het boek is geschreven in vlot leesbaar, gemakkelijk taalgebruik. De schrijfster gebruikt erg veel dialogen, maar deze zijn op een heel natuurlijke manier geschreven. Meteen vanaf het begin zit er een vleug spanning in het verhaal, door de geheimen van Huub en Anil. Wat weet Suus wat wij niet weten? En welke gevolgen zal het hebben als die geheimen openbaar worden?
Behalve spanning zit er zeker ook humor in de beschrijvingen. Hierdoor laat het verhaal zich eerder beschrijven als “nuchter liefdesverhaal” dan als “romantisch”.
Puntje van kritiek is dat er wat mij betreft iets meer vaart in het verhaal had mogen zitten. Het boek leest snel en gemakkelijk, maar af en toe had de schrijver iets sneller ”to the point” mogen komen. Het taalgebruik is op die momenten “wollig”, er worden veel woorden gebruikt, soms ook herhalingen, om tot een punt te komen.
Doordat het perspectief volledig bij Suus ligt, leer je de personages ook alleen vanuit haar oogpunt kennen. De personen worden niet uitgediept, want Suus kent hen alleen van de werkvloer. Deze eenzijdige belichting leidt natuurlijk tot misvattingen en dat levert nou net de spanning op in het verhaal… De hoofdpersoon zelf, Suus in dit geval, had wel iets meer diepte mogen hebben.
Door Monique Dijkgraaf voor Boekenbijlage