José Vriens
ISBN 978-90-8660-374-9
Prijs € 16,95
Verschijnt november 2018
Marloes en Hank wanen zich veilig in Frankrijk samen met haar kinderen. Ze wonen in een onbeduidend dorpje waar ze hun leven weer kunnen opbouwen. Als er een man in het veld achter hun huis opduikt, lijkt dat de aanleiding te zijn voor een reeks gebeurtenissen die hen uit dat rustige plaatsje drijft. De ex van Marloes heeft iemand ingehuurd om hen te zoeken en de kinderen weer terug te krijgen. Ondanks al hun voorzorgsmaatregelen lukt hem dat en wordt Marloes van haar kinderen gescheiden. Een onzekere tijd breekt aan die hen in Noorwegen doet belanden, waar haar nog een veel erger lot wacht.
Haar handen plukten het onkruid weg en harkten de aarde strak. Het afval verdween in de emmer, de sla die ze vandaag wilde gebruiken en weggeven legde ze op een krant.
Na een poosje zo bezig te zijn geweest, kwam Marloes omhoog en strekte haar rug. Ze trok de werkhandschoenen uit en klopte ze schoon. Met de rug van haar hand veegde ze het zweet van haar voorhoofd. Het was al knap warm zo vroeg in de ochtend. Als de zon van dit stukje was verdwenen, zou ze de plantjes nog water geven. Voor vandaag was het goed geweest.
Ze liep met de emmer in de hand naar de composthoop in de hoek van de tuin en gooide het onkruid erbij. Toen ze opkeek zag ze iemand over de akker lopen. Een man. Niet de buurman, hem kende ze wel, hij was een stuk kleiner en breder.
Marloes trok zich automatisch iets terug achter een boom, zodat ze niet direct te zien was. Wat deed die kerel op het land van de buren? Er liep hier geen pad of niks, het waren echt alleen maar akkers die achter de muur lagen.
Ze bleef staan, ervan overtuigd dat die man haar niet kon zien. Marloes bekeek hem zo goed mogelijk. Donker haar, een baard en snor. Veel meer zag ze niet van zijn gezicht. Hij had een baseballpetje op, donkerblauw met een wit embleem, en een grote, donkere zonnebril om zijn ogen te beschermen tegen de zon. Hij droeg een spijkerbroek en een lichtblauw shirt. Over zijn schouder hing nonchalant een jasje dat hij met één hand vasthield. Niet direct de outfit om over een akker te gaan wandelen.
Hij was geen bekende uit het dorp, wist Marloes vrijwel zeker. En toeristen zag je hier nauwelijks. Wat hadden die bovendien op een akker te zoeken? Dat maakte het nog vreemder en zorgde ervoor dat er een onbestemd gevoel in haar maag landde, dat iets met angst te maken had.
1. De hoofdpersonen uit Gesloten ogen beginnen hun verhaal in Frankrijk,
maar komen uiteindelijk in Noorwegen terecht. Ben je ook op de plekken
die je beschrijft geweest, of heb je op een andere manier research gedaan?
We zijn inderdaad op een aantal plekken geweest die ik beschrijf. Onder andere Oostenrijk en Noorwegen. Zelfs de reis hebben we deels gemaakt. De rest heb ik met de nodige research en fantasie erbij bedacht.
2. Gesloten ogen is het langverwachte, geheel zelfstandig te lezen vervolg op Donkere ogen. Hoe kwam je op het idee om een vervolg te schrijven? En kun je aangeven in welk opzicht het een vervolg is? Welke hoofdpersonen en verhaallijnen zien we terug?
Het verhaal was nog niet af. Voor Donkere ogen wel, maar er zat nog veel meer in dat verteld moest worden. Vandaar dat het vervolg met een sprong in de tijd verdergaat. Alle hoofdpersonen komen terug. Het verhaal gaat verder op het moment dat ze erachterkomen dat het gevaar nog niet is geweken.
3. Je hebt meer dan veertig boeken geschreven en dat zijn grotendeels liefdes- en familieromans met een happy end, maar dit verhaal klinkt meer als een thriller. Stap je hiermee over naar het spannende genre?
Gesloten ogen is de 44ste nieuwe roman. Het is inderdaad een behoorlijk spannend boek. Het is het vervolg op Donkere ogen, een roman met een flinke dosis spanning erin. Toch speelt ook de liefde een rol in beide verhalen. Het is niet mijn eerste boek met een spannend en thrillerachtig verhaal. Een echte overstap ga ik denk ik niet maken, een mengeling vind ik tot nu toe leuk om te schrijven.
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een
volgend boek?
Volgend jaar komen er minder boeken uit dan de lezers van mij gewend zijn. Voorlopig staat er nog maar één op papier en dat boek verschijnt rond juni. Wat er verder nog komt, weet ik op dit moment nog niet.
Recensie op Hebban
Het is zeker waar een spannende roman meer spanning dan romantische dingen komen er in voor.
het is een vervolg op donkere ogen maar je kan het zeker ook los lezen.
lees vlot en je zit er makkelijk in je wilt graag weten hoe het verloopt en je wilt liefste niet stoppen.
niet grote hoofdstukken en fijne schrijfstijl maar dat ben ik ook niet anders gewend van deze schrijfster.
5 sterren
Geschreven door Bibi
Recensie op Leesclub De perfecte buren
Gesloten ogen is het zelfstandig te lezen vervolg op Donkere ogen. Dit eerste boek heb ik een tijdje terug al gelezen en gerecenseerd en vervolgens kon ik niet wachten op het vervolg. Nu was het eindelijk dan zover en ik stond dan ook te trappelen om aan dit boek te beginnen.
Het verhaal gaat verder waar het vorige deel is opgehouden. Marloes en Hank zitten ondertussen ondergedoken in Frankrijk en proberen een normaal bestaan op te bouwen. Helaas is hun verblijf niet van lange duur want zodra er een onbekende man opduikt zit er voor hen niets anders op dan weer alles achter te laten. Samen met de kinderen van Marloes besluiten ze Frankrijk te verlaten. Ondertussen is de ex van Marloes driftig op zoek naar zijn kinderen en wanneer het hem lukt, zit er voor Marloes niets anders op dan haar kinderen achterlaten en samen met Hank verder gaan. Ze worden echter op de hielen gezeten en al snel blijkt dat hun voorsprong steeds kleiner wordt.
Ondanks dat ik het boek dolgraag wilde lezen omdat deel 1 spannend eindigde, duurde het toch even voordat ik weer helemaal in het verhaal getrokken werd. Dit kwam vooral doordat de hoofdpersonages nu door het leven gingen onder een schuilnaam, maar ook omdat het alweer een jaar geleden is dat ik het boek had gelezen.
Toen ik eenmaal weer in grote lijnen wist hoe het ook al weer allemaal in elkaar stak, wilde ik het boek in één keer uitlezen. Het leek even alsof het boek eindigde in Noorwegen, maar dit bleek pas het begin van een spannende periode te zijn. Zelfs als lezer begin je te twijfelen wie je daadwerkelijk kan vertrouwen.
Het einde heeft mij echter niet helemaal kunnen bekoren. Voor mijn gevoel had de ontknoping iets uitgebreider gemogen. Nu bleven er te veel vragen onbeantwoord, waardoor het geen afsluitend geheel is geworden. Nu is het natuurlijk wel zo dat het boek officieel bestempeld is als een spannende liefdesroman en wellicht zou het anders meer een thriller zijn geworden, maar toch had ik hier meer van verwacht.
Verder heb ik enkel lof voor dit boek. Juist de combinatie van romantiek en spanning zorgen ervoor dat het boek boeiend blijft zonder dat het teveel in de richting gaat van een van beide genres. Hierdoor ontstaat er een mooie afwisseling waardoor het boek wellicht interessant is voor romanliefhebbers, maar ook voor lezers die houden van thrillers.
Ik geef het boek dan ook 4 sterren omdat ik afgezien van het einde eigenlijk geen opmerkingen heb over dit verhaal. Ik ben in ieder geval blij dat ik dit vervolg eindelijk kon lezen en ondanks dat het verhaal ook goed te volgen is zonder deel 1 gelezen te hebben, raad ik iedereen toch aan om toch eerst het eerste deel te lezen alvorens aan Gesloten ogen te beginnen.
Geschreven door Claudia van Koolwijk
Recensie op hanneketinorcenti.nl
‘Gesloten ogen’ houdt feitelijk het midden tussen een roman en een thriller. Het boek kent uiterst spannende momenten, maar is geen doornsee thriller. Nu is dat ook niet wat Vriens doorgaans aflevert. Toch weet zij op uiterst verdienstelijke wijze de spanning in ‘Gesloten ogen’ te vatten.
‘Gesloten ogen’ is een boeiend boek, kent een prima opbouw en de personages komen goed uit de verf. De besluiten die de hoofdpersoon neemt, zijn wellicht in het kader van de geloofwaardigheid, niet allemaal te billijken, maar het is tenslotte fictie.
Kortom, een fijn boek dat menig lezer enkele uren leesplezier zal opleveren!
4 sterren
Geschreven door Hanneke Tinor-Centi
Recensie op Boekenbeschrijfster.nl
Ruim één jaar geleden las ik ’Donkere ogen’, een spannende roman van José Vriens die eindigde met de woorden ‘Wordt vervolgd’. Inmiddels is dit vervolg verschenen onder de titel ‘Gesloten ogen’. De boeken zijn in principe los van elkaar te lezen, maar voor de volledigheid is het wel fijner om ze op volgorde gelezen te hebben. De auteur heeft er rekening mee gehouden dat haar lezers niet meer precies weten waar het vorige boek over ging. Ze legt namelijk soms wat zaken kort uit die in het vorige boek aan bod waren gekomen. Heel fijn!
Zoals we gewend zijn van Vriens, leest ook haar nieuwste boek lekker vlot. Je waant door de beeldende schrijfstijl op de plekken waar Marloes zich bevindt en leeft met haar mee. Soms vraag je je oprecht af waar ze allemaal aan begonnen is en of het dit allemaal waard voor haar is, maar ware liefde laat zich door niets tegenhouden blijkt ook wel uit dit verhaal.
‘Gesloten ogen’ kent een aantal spannende momenten. Dat zorgt er mede voor dat je lekker in het verhaal zit en door blijft lezen. Je wil gewoon weten hoe het allemaal verder gaat. Dit boek vormt een mooie afsluiting voor het verhaal rondom het hoofdpersonage (Marloes/Eline).
Geschreven door Kim de Bruijn-Rompa