De ontvoering

Boek Leesfragment Interview Recensies

Leesfragment

Hoofdpijn. Dat was het eerste wat Tobias overviel toen hij wakker werd. Hoofdpijn was zwak uitgedrukt. Zijn kop leek een vat met explosieven, klaar om elk moment te exploderen. Hij kreunde en draaide zich voorzichtig op zijn zij. Zijn hoofd protesteerde op pijnlijke wijze.
Onvermijdelijk keek hij naar het andere bed en zag Gina liggen. Tobias snakte naar adem en werd op slag misselijk. Hij sprong overeind en haastte zich naar het toilet, waarbij zijn hoofd in duizend scherven leek te springen. Iets wat er niet beter op werd toen hij overgaf.
Tegen de tijd dat zijn maag eindelijk min of meer tot rust kwam en hij weer recht kon staan, zonder dat zijn maag opnieuw ondersteboven keerde, wist hij zichzelf er bijna van te overtuigen dat hij een nachtmerrie had. Helaas net niet helemaal, want ergens ver weg in zijn onderbewustzijn, zweefden flarden van herinneringen in het rond, waar hij een bewusteloze vrouw door de gangen van de Stena Scandinavica sleepte. Maar dat was natuurlijk niet mogelijk. Zoiets zou hij nooit in zijn hoofd halen.
Hij plenste water in zijn gezicht en liep terug naar het slaapgedeelte van de hut.
Toen zijn blik weer op het bed viel, en Gina nog steeds niet was verdwenen, snakte hij opnieuw naar adem en overviel dezelfde misselijkheid hem voor een tweede keer. Dit keer had hij het toilet echter niet nodig. Hij lukte hem om zijn maag in bedwang te houden en hij staarde naar Gina op het bed. Hij had haar blijkbaar met een deken toegedekt, maar die had ze aan de kant gewoeld.
Gina droeg een donkerrood jurkje, dat iets omhooggeschoven was en hem een blik gunde op een stel bijzonder goed gevormde benen. Een pump stak nog aan haar voet, de ander was op de grond gevallen. Haar rode tasje lag ook op de grond. Gina zeverde een beetje, waardoor ze bijna menselijk leek. Af en toe bewoog ze kreunend en dan schrok Tobias. Als ze hier in zijn hut wakker werd, was ze ongetwijfeld ervan overtuigd dat hij haar had verkracht. Dat mocht niet gebeuren.
“Stomme stomme idioot. Jij driedubbel overgehaalde dwaas,” mompelde hij in zichzelf. Hij probeerde na te denken, maar zijn hersens werkten niet mee. Eigenlijk werkte niets aan hem zoals het zou moeten werken.
Gina kreunde opnieuw en Tobias hield zijn adem in. Niet wakker worden, dacht hij paniekerig. Niet wakker worden.
Gina werd echter wel wakker.

Pages: 1 2 3 4