Kiezen of delen

Leesfragment

“Isabel, heb je de politie al gebeld? Doen hoor. De één of andere onverlaat heeft zijn auto op jouw plek gezet. Die moet je laten wegslepen. Kijk maar uit het raam. Je lacht je rot. Wat een achterlijk autootje.”
Even is het stil. Dan spreekt Laszlo. Op ijzige toon. “Dat is mijn auto.”
Margo kleurt dieprood in haar gezicht. “Het spijt me. Zo heb ik het niet bedoeld, maar de parkeerplaatsen voor de praktijk zijn bedoeld voor het personeel en niet voor patiënten.”
Laszlo lacht schamper. Rogier kucht ongemakkelijk.
“Ik neem aan dat je mijn sms’je niet hebt gelezen?”
Margo denkt na. “Sms’je?”
“Ik heb je gisteravond een sms’je gestuurd.”
“Mijn mobiel lag in de oplader,” mompelt Margo zenuwachtig.
“Omdat ik vanochtend laat wakker werd, moest ik me haasten om niet te laat te komen. Daarom heb ik mijn mobiel uit de oplader gegrist en in mijn tas gestopt. Ik heb er verder niet naar omgekeken,” gaat ze verder.
Ze kijkt van Rogier naar mij en dan weer naar Rogier. Oogcontact met Laszlo durft ze niet aan na deze blunder. Laszlo heeft zijn armen over elkaar geslagen en kijkt haar licht hoofdschuddend aan.
“Niets aan te doen, Margo. Achteraf bezien, had ik beter kunnen bellen.”
Hij slaat zijn arm om Laszlo’s schouder en knikt naar Margo.
“Mag ik je voorstellen aan Laszlo, de nieuwe tandarts?”
Margo haalt diep adem en steekt haar hand naar Laszlo uit.
“Welkom in onze praktijk, Laszlo,” zegt ze met een afgemeten stemmetje.
“Margo is een manusje van alles. Ze is pas begonnen als mondhygiëniste, doet baliewerk en assisteert mij één keer in de week.”
“Wat een feest,” mompelt Laszlo op cynische toon.
Margo schenkt me een snelle blik. Haar ogen smeken om hulp. Bemoedigend knik ik haar toe, hoewel we allebei weten dat het eigenlijk al te laat is. Ze weet zelf ook wel dat ze een slechte indruk achterlaat.
“Zal ik vast beginnen?” stel ik voor. “De eerste patiënt zal zo wel komen.”
“Tot half elf heb ik alle afspraken verzet,” zegt Rogier gehaast.
Ik rol met mijn ogen. Bijna wil ik vragen waarom, maar hij zal er wel een bedoeling mee hebben. Geen domme vragen stellen. Wat moet Laszlo wel niet denken? De ene assistente staat met haar mond vol tanden als ze voorgesteld. Ze weet niet eens meer hoelang ze al werkzaam is in de praktijk. De andere assistente kraakt zijn auto af. Wat een afgang.