Een hete kille zomer

Interview

Interview met Helene Vijver naar aanleiding van haar boek Een hete kille zomer

In je roman Zeemeerman ging een van je karakters naar Marokko, terwijl je daar nooit was geweest. Je was erheen gegaan in de geest. Is dat bij Een hete, kille zomer, dat zich in de Franse Pyreneeën afspeelt, ook het geval of heb je zelf wel eens aan een studentenkamp deelgenomen?

De aanzet van het verhaal is in dit geval autobiografisch, toen ik begin twintig was – ik studeerde in Den Haag – ben ik naar zo’n werkkamp afgereisd naar de Pyreneeën. Tegen kost en inwoning een paar weken zwaar lichamelijk werk verrichten ergens in de middle of nowhere in een onherbergzaam gebied. Afgesloten van gas, elektra, water, riolering, telefoon, NB. mobieltjes had je toen nog niet! Een zeer internationale groep met totaal vreemden als gezelschap en inderdaad met nog maar één andere Nederlander, die niets van me wilde weten, en zich liever bemoeide met de charmante Françaises. En inderdaad ben ik daar dood- en doodziek geworden, met 41 graden koorts moest ik de berg aflopen, want de ambulance kon niet boven komen, compleet met opname in een ziekenhuis van Arles….het was griezelig om te merken dat ze, leiding en andere medewerkers, me eigenlijk maar gewoon lieten liggen.

In ons vorige interview zei je dat je het element ‘’sprookje’’ in Een hete kille zomer wilde betrekken. Is dat ook gebeurd en op welke manier? Wijkt het door deze toevoeging af van je andere boeken?

Jazeker, ik gebruik Lentes dromen als metafoor. In haar dromen is ze een vlinder. Ze zoekt het avontuur op, op zoek naar de vrijheid, maar ze is ook kwetsbaar.

Naast schrijven is muziek je grote passie. Wat voor muziek maak je en bestaat er een wisselwerking tussen schrijven en musiceren? Laat je je bij de ene discipline wel eens beïnvloeden door de andere?

Interessante vraag, ik ben zelf klassiek geschoold, maar ik zing, speel en dirigeer alle muziek, behalve rock of heavy metal, het moet wel een beetje lyriek bevatten. Als koordirigent en zanger ben ik natuurlijk erg op tekst gericht, terwijl ik vroeger veel meer focuste op alleen de muziek en de melodie. Kruisbestuiving, ik weet het niet, het is allebei vormgeven van de eigen gedachten en gevoel.
Ik houd ervan om een bepaalde sfeer te creëren, zowel in het zingen als in het schrijven, het moet de lezer of de luisteraar raken, daar streef ik altijd naar. Elk woord of elke noot moet dat uitdragen. Dus ja dat hebben beide disciplines wel gemeen: ik streef ernaar een schilderij neer te zetten, zowel met woorden als muziek.