Kirstin Rozema
ISBN 978-90-8660-335-0
Prijs € 16,95
Aantal pagina’s
Verschijnt voorjaar 2017
Wat gebeurde er in de nacht van de 14e april, drie jaar geleden? Was het een kater na dat leuke feestje, waar ze veel te veel gedronken had? Of was het iets anders?
Melanie Kuperes, partner van Douwe Boenders en moeder van kleuter Carolien, weet het niet. Ze weet alleen dat haar leven na die nacht totaal anders is geworden. Ze is vanaf dat moment humeurig, heeft een heel kort lontje en heeft nergens meer zin in. Vooral Douwe moet het ontgelden.
Lucy Veenhuizen, de vaste oppas van Carolien, wordt verliefd tijdens de buurtbarbecue. Als snel krijgt ze een relatie met Paul Brama. Hij is stapel verliefd op haar. Maar of dat ook wederzijds is? Melanie draait door tijdens een woede-aanval. Haar daad heeft grote gevolgen voor de mensen om Douwe en haar heen. Er worden valse beschuldigingen geuit en al gauw worden bepaalde mensen scheef aangekeken. Melanie doet net of ze nergens van weet. Tot ze haar volgende woede-uitbarsting krijgt.
Douwe merkt plotseling wie zijn vrienden zijn en wie hem liever ver uit de buurt wil hebben. Uit onverwachte hoek komt dan alsnog een oplossing voor zijn grote probleem.
Melanie Kuperus en Douwe Boenders konden alleen nog maar ruzie maken, tenminste daar leek het op. En zo oordeelden ook de buren, die alleen nog maar geschreeuw en gebonk hoorden, de laatste weken.
‘Mel, je bent jezelf niet. Kijk nou eens naar jezelf, kijk eens in de spiegel. Je bent een ander in de huid van mijn vriendin. Ik herken je niet meer, Mel, ik ben zelfs bang voor je, af en toe.’
Douwe Boenders sloeg wanhopig zijn handen voor zijn ogen, om zijn woorden kracht bij te zetten. Hij overdreef niet. Hij was soms echt bang voor haar, want ze kende haar eigen kracht niet. Als ze weer die waas voor haar ogen kreeg, sloeg ze hem zelfs. Iets, dat hij nooit toe zou geven, nooit van zijn leven. Maar het was zo. Sommige mensen hadden een kwaadaardige dronk over zich. Melanie leek nooit meer hersteld te zijn van die ene nacht, toen ze blijkbaar te diep in het glaasje had gekeken. Ze was vanaf dat moment een ander geworden, iemand, die heel af en toe terugkwam als de vroegere Melanie, maar die doorgaans een kreng was. Onredelijk kon ze zijn. Kwaadaardig op de koop toe. Naar hem toe dan. Hij prevelde af en toe een schietgebedje dat hij zoveel van huis was. Veilig weg van haar toorn, grinnikte hij dan. Maar nu viel er even niets te lachen. Ze had weer zo’n bui. Niets was goed en vooral hij niet. Godzijdank had hij haar nog nooit zo meegemaakt tegen Carolien. Ook tegen anderen was ze meestal redelijk aardig en voorkomend. Hij wist dat Melanie hier heel veel moeite voor deed. De familie wist wel dat Melanie in hun ogen ‘lichtgeraakt’ was. Een dame, om rekening mee te houden. Of, beter gezegd, iemand met wie je geen ruzie wil krijgen. Haar moeder, met wie hij dit heel schoorvoetend had besproken, had dan ook geen idee waar hij het over had.
Ze geloofde hem niet eens, dat wist hij zeker. Hoewel ze ook best kon zien hoe Melanie heel anders was geworden, sinds die avond. Hij had het eens met haar besproken, maar hij had het idee gekregen dat haar moeder het niet wilde zien. Ze ontkende het niet, maar wilde er niet over spreken. Ze deed het af als zogenaamde huwelijksperikelen. Hij had erom geschamperd: ze waren niet eens getrouwd! Melanies zus Monique wist van niets, maar die woonde dan ook veel te ver weg om te weten wat er aan de hand was. De keren dat ze hier was geweest nadat Melanie zo veranderd was, hadden ze er niet over gepraat. Eerlijkheidshalve moest hij ook bekennen dat ze toen poeslief had gedaan. Net als ze deed wanneer ze bij mensen waren, die ze ook minder vaak zagen. Melanie speelde dan mooi weer en voerde toneelstukjes op. Zijn vrienden zouden hem uitlachen en zich afvragen welke vent zich in elkaar liet slaan door een vrouw.
1. Je was na je volwassen debuut benieuwd naar de reactie van de doelgroep, die je als 'veel kritischer' zag. Hoe waren de reacties?
Over het algemeen waren de reacties goed. Duidelijk kritischer, maar dat mocht ook, want achteraf zie ik zelf dat het toen te vroeg na mijn ziekte was om te debuteren. Ik kon alles nog niet 100% coördineren en dat leverde af en toe wat een wat rommelige stuk tekst op in het boek. En daar kwam hier en daar terecht commentaar op. Gelukkig stoorde niet iedereen zich daaraan en zag men wat ik bedoelde te zeggen met het boek. Een enkeling wilde nooit, nooit meer iets van mij lezen, maar de overgrote meerderheid complimenteerde me met mijn debuut en vond het boek leuk en gezellig!
2. Nu je in meerdere genres hebt geschreven, heb je ook een favoriet? (Zo ja, welk genre is dat?)
Dat blijft toch de misdaadroman. Hoe gezellig de kinderboeken ook zijn, hoe prettig de romans ook blijven: het is zo leuk om onaardig te zijn voor je personages! Je af en toe heerlijk in een moeilijke hoek te schrijven en daar onverwacht goed uit te komen. Ik kijk nog steeds vol verbazing en verrassing terug op de drie delen die al klaar zijn en heb veel zin om het vierde deel af te ronden.
(Ommekeer, Zijdelings, Tegenwind en Terugkeer)
3. Wat moeten mensen echt weten over Na die nacht?
'Na die nacht...' is niet alleen een prettige en gezellige roman, maar ook een boek met een boodschap. Een boek over wat er kan gebeuren als je niet goed voor jezelf zorgt. Het gaat over niet aangeboren hersenletsel (NAH), een aandoening die steeds meer jongere mensen treft. Door ongezond te leven, slecht te eten, geen rust te nemen en niet genoeg te bewegen kan er zo ineens een zogenaamde stop in je hoofd doorslaan. Mijn personages krijgen daarmee te maken en moeten daar een oplossing voor zien te vinden. Het boek is deels gebaseerd op mijn eigen ervaringen en situaties die ik meemaakte in de revalidatiekliniek. Uiteraard niet letterlijk, maar dus wel gebaseerd op!
4. Wat kunnen we na Na die nacht van je verwachten?
Familieroman 3 staat in de steigers met als werktitel "Alles in de stilte". Hierbij speelt de ziekte Aids een belangrijke rol voor een van de hoofdpersonen.
Verder komt in het najaar mijn misdaadroman 'Ommekeer' uit.
Er staat een kinderboek op het punt van ontspringen: het derde deel van onze serie over Mick, die eigelijk een superheld is. Dit deel gaat over de cavia's bij Mick op school en het boek heet dan ook 'Missie C.I.A. (Cavia's In Actie).
Recensie op Thrillers and More
Het boek opent met de quote: 'Om je grenzen te verleggen, moet je ze eerst erkennen en accepteren.' Een mooie quote die ervoor zorgt dat je als lezer gelijk gaat nadenken over je eigen grenzen, weet jij waar je grenzen liggen?
Na die nacht... is een liefdesroman met een persoonlijk thema. Kirstin Rozema heeft het boek geschreven na het doormaken van een eigen trauma, dit voel je tijdens het lezen. Gevoelens worden zeer realistisch over gebracht, het maakt me soms ook een beetje verdrietig. Het onbegrip en veroordelen vreet aan alle slachtoffers.
Het is Kirstin Rozema zeker gelukt aandacht te krijgen voor de gedrachtverandering die mensen met een hersentrauma doormaken.
Na die nacht... is niet alleen een liefdesroman maar bevat ook zeker spanning. Persoonlijke ervaringen zijn mooi verwerkt in een liefdesroman met een spannend tintje. Voor mij was het boek iets te dun, heb het in één dag uitgelezen.
Na die nacht... krijgt van mij 4,5 ster.
Geschreven door Bianca
Recensie op bol.com
De cover vond ik een beetje zoetsappig, wel mooi maar niet een boek wat ik in de winkel zou oppakken. Ik dacht een standaard familieroman, dus die lees ik even tussen door.
Niets was minder waar. Dat ik hem snel las had niets te maken met het zoetsappige, maar juist met het verhaal op zich. Ik werd mee gezogen in het leven van Melanie, die een plotselinge gedragsverandering had ondergaan na een avondje te diep in het glaasje te hebben gekeken. In het verhaal wordt je mee genomen, in het tot dan toe normale gezinnetje van Melanie, Douwe en Carolien.
‘Mel, je bent jezelf niet. Kijk nou eens naar jezelf, Kijk eens in de spiegel. Je bent een ander in de huid van mijn vriendin.
Het waarom, dat is iets waar je dus op het laatste pas achter komt en wat diepe indruk op mij heeft gemaakt, zeker na het lezen van het nawoord.
De liefdes perikelen die natuurlijk bij een familieroman om de hoek komen kijken maken het boek wat luchtiger, want wat een drama speelt zich af in het jonge gezinnetje.
Dit boek mag wel wat aandacht krijgen om bij mensen hun ogen te openen en een waarschuwing mee geven aan mensen die bij iemand in hun omgeving gedragsverandering constateren. Trek aan de bel en laat het niet sluimeren.
Gezondheid is een kostbaar goed. Let op jezelf, wees lief voor jezelf en pas op jezelf. Denk na over wat je eet, denk na over wat je doet. En geniet van iedere dag. het kan zomaar je laatste zijn.
Kirstin heeft een fijne schrijfstijl al vond ik soms dat bepaalde verhaallijnen een beetje abrupt werden begonnen en gestopt en vooral het einde was heel voorspelbaar.
Toch vooral door het heftige onderwerp zou je dit boek moeten lezen en geef ik het 4 sterren.
Geschreven door Caroline Kuiper
Biblion-recensie op bol.com
Melanie, moeder van kleuter Carolien (4 jaar) is zichzelf niet meer nadat ze drie jaar geleden te veel heeft gedronken tijdens een bedrijfsfeest van haar partner Douwe. Vooral hij krijgt thuis regelmatig te maken met haar losse handjes en humeurige buien. Als hun woonhuis in vlammen opgaat en Melanie hem uit het brandende huis redt, wordt ze in eerste instantie als een heldin bestempeld. Maar enkele mensen uit haar directe omgeving stellen vraagtekens bij deze heftige gebeurtenis. En dan slaat het noodlot opnieuw toe en krijgt Melanie een volgende woedeaanval. Een zeer vlot lezende moderne en spannende familieroman met vele ontwikkelingen die soms wat abrupt worden gepresenteerd. De auteur (1967) schreef eerder onder meer kinder- en jeugdboeken en de roman "Poort naar het geluk'. Verschijnt in de serie 'Ellessy Relax', een reeks ontspannende hedendaagse familie- en liefdesromans.
Geschreven door J.E. Meinderts
Lezersrecensie op Hebban
Bij het zien van de schitterende cover verwacht je niet wat voor een aangrijpend verhaal erachter zit, maar toch past die bij het boek. De titel is heel goed gekozen, want daar draait het verhaal om, om de vraag wat er die nacht is gebeurd, waarom niets meer hetzelfde is als voor die nacht. Waarom Melanie zo veranderd is na die nacht.
In de proloog krijg je een beeld van het dorp waar het verhaal zich afspeelt en wie haar bewoners zijn.
Het verhaal is op een vlotte, filmische manier geschreven. Langzaam wordt de spanning opgebouwd naar een plot die je totaal niet verwacht, die je niet ziet aankomen.
Vanaf het eerste hoofdstuk wordt je meegesleept in het verhaal. Eenmaal in begonnen, kan je het boek niet meer wegleggen omdat je heel erg graag wilt weten wat er die nacht is gebeurd. Je wilt weten wat er in Melanie is gevaren, waarom bepaalde personen zwart worden gemaakt, hoe Douwe en Carolien met alles omgaan, of de relatie van Lucy & Paul stand houdt.
Toch zit er ook wel een voorspelbaar stukje in, maar dat is niet erg. Bij dit soort boeken is het niet erg als een bepaald gedeelte al op voorhand bekend is, dat je die kan verwachten als je goed leest.
Het verhaal laat zien wat het met mensen kan doen als er verkeerde dingen over ze wordt gezegd, hoe iedereen er weer anders op reageert. Dat er soms niet veel mensen voor nodig zijn om een roddel te verspreiden omdat ze dat met een bepaalde reden doen. Dat er altijd mensen zijn die de roddels geloven en het verder vertellen, er daardoor aan meedoen. Dat soms iets heel anders is dan er verteld of gedacht wordt. Het verhaal laat je ook naar jezelf kijken, dat je ten alle tijden eerlijk naar jezelf en naar anderen moet zijn.
In het nawoord vertelt de auteur hoe zij aan het verhaal is gekomen en begrijp je het verhaal nog beter.
Geschreven door Anneke
Recensie op Onlybyme
In eerste instantie had ik geen idee waar het boek naar toe ging, maar ineens kwam de vaart erin. Het was vanaf dat moment een boek dat uit moest! Ik ben blij dat de auteur dit verhaal heeft geschreven. Het zal voor een hoop mensen een vorm van herkenning geven.
De overige personages klopten in het verhaal. Kirstin heeft het boek precies en goed gedoseerd. Het brengt de boodschap goed over, is compact, en zette mij tot nadenken. Wat heeft Melanie moeten doorstaan, maar ook het gezin en haar naasten. Ga er maar aanstaan, zeg!
Ik vind dit echt een boek voor mensen die geïnteresseerd zijn in waargebeurde verhalen en de impact hiervan op het sociale netwerk.
Geschreven door Antoinette van Steeg
Recensie op Boekenbijlage
“Om je grenzen te verleggen moet je ze eerst erkennen en accepteren”
Met bovenstaande quote begint het boek en als het boek gelezen is zal duidelijk worden waarom.
Na die nacht is geschreven vanuit wisselende perspectieven en vanuit de derde persoon. Kirstin Rozema heeft een prettige en toegankelijke schrijfstijl en geeft de personages een herkenbaar karakter mee. Mensen wonende in een buurtgemeenschap en bezig met dezelfde dingen als jij en ik.
Melanie krijgt niet de meest positieve eigenschappen mee en veel sympathie is er voor deze vrouw niet te krijgen. Het is dat ik van tevoren wist waarop deze roman gebaseerd was waardoor ik het toch van een andere kant kon bekijken en haar gedrag als zorgelijk beschouwde.
In die nacht van de 14e april was er iets met Melanie gebeurd waardoor ze nog weinig prikkels kon verdragen. Alles putte haar uit en ze verloor haar levenslust. Ondanks dat haar man er veelvuldig op aandrong, wilde ze niet naar een arts, ze dacht dat deze haar toch niet serieus zou nemen. Ook haar gedachtegang had een kronkel opgelopen.
Naast het verhaal van Melanie is er in Na die nacht het verhaal van Lucy. Ook haar belevenissen zijn aantrekkelijk om te volgen en er is veel herkenbaarheid in te vinden. Er zijn ontwikkelingen die van te voren te voorspellen zijn, maar er was toch een onverwacht voorval die ik niet verwacht had en waar ik ook wel even van schrok. Een voorval dat doet beseffen hoe kwetsbaar een mens is en dat dit iedereen kan overkomen, ook mij zelf. Ik kreeg hier even de rillingen van en het zette mij wel tot nadenken. Tevens laat dit het gedrag van Melanie verklaren en begrijpen. Wat ik wel miste was een iets meer uitgebreide uitleg over de oorzaak. Op een gegeven moment is er een korte verklaring, en daar blijft het bij. Ik zelf had graag een meer uitvoerige toelichting gezien.
Na die nacht is een heerlijke familieroman om te lezen, een roman waar de auteur meerdere thema’s in heeft verwerkt. Liefde, jaloezie, vooroordelen, de juiste keuzes maken en wat niet aangeboren hersenletsel voor gevolgen kan hebben.
In het nawoord is te lezen dat de auteur in 2014 onverwacht getroffen werd door een herseninfarct. In de vijf weken dat ze in een revalidatiekliniek verbleef viel het haar op hoe jong haar medepatiënten waren. De gedachte dat een beroerte alleen oudere mensen overkomt is volledig achterhaald. Ook heeft ze in de kliniek gezien wat de gevolgen kunnen zijn van NAH, en hoe dit het karakter van iemand kan veranderen.
De boodschap die Kirstin met deze mooie familieroman wil meegeven is: “Gezondheid is een bijzonder goed. Let op jezelf, wees lief op jezelf, pas op jezelf. Geniet van elke dag. Het kan zomaar de laatste zijn.”
Geschreven door Wendy Wenning
Lezersrecensie op Hebban
Dit verhaal is heftig voor al als je aan het einde de oorzaak weet waarom Melanie van de een op de andere dag totaal veranderd, van een liefhebbende moeder/echtgenoot in een chagrijnig agressief persoon.
Mensen oordelen totdat het te laat is.
Kirstin Rozema heeft zelf ondervonden waar Melanie mee te maken heeft. Ook haar leven veranderde in de avond van 15 augustus 2014.
"Gezondheid is een kostbaar goed. Let op jezelf. En geniet van elke dag".
In dit verhaal gebeuren er ernstige dingen die gevaarlijk zijn, maar gelukkig goed aflopen. Woede-uitbarstingen, gedragsveranderingen tergen Melanie, wat is er veranderd?
De personages zijn goed neergezet, ieder met een geheel eigen karakter.
Geschreven door Clas
Recensie op Diane's boekenhoekje
Het boek begint gezellig op een buurtfeest waar Melanie eigenlijk helemaal geen zin in heeft, ze wil naar huis, is moe en baalt van het stomme feest. Al snel wordt duidelijk dat ze zich de laatste tijd al niet zo goed voelt, ze is erg moe, ergert zich aan haar vriend Douwe en is verdrietig omdat ze voor haar gevoel geen leuke moeder kan zijn voor hun dochtertje Carolien. Allemaal sinds die ene nacht waarin ze ineens niet lekker werd. Ze ging er niet voor naar de dokter, nee dat is niet nodig.
Had ze dat maar wel gedaan want kort daarna gaat alles mis. De situatie escaleert helemaal en wat als een roman begon lijkt wordt een heel intens en spannend verhaal. Het laat me niet meer los.
Wat er ook naar voren komt is een ander onderwerp dat een taboe lijkt te zijn; huiselijk geweld naar de man toe. Het komt in dit verhaal duidelijk naar voren als gevolg van de karakterverandering en de onmacht tussen Douwe en Melanie. Zo pijnlijk om te lezen. Zo realistisch beschreven. En dat je op de momenten waarop je de mensen om je heen heel hard nodig hebt het slachtoffer wordt van roddel en beschuldigingen. Mensen hebben snel een oordeel zonder het verhaal te kennen.
Gelukkig keert de rust weer en na een periode van rouw en verdriet is er ook ruimte voor romantiek in dit boek. Het einde is heel bijzonder en zorgt ervoor dat je beseft dat er aan alle ellende echt een einde kan komen zolang je er zelf ook positief in blijft staan. Dat beschrijft Kirstin ook heel mooi in het dankwoord.
Ik had na het lezen van dit boek echt een brok in mijn keel. De personages komen zo dichtbij, ze zouden naast je kunnen wonen. Sterker nog, het zou jou ook kunnen overkomen. Het is zo’n mooi verhaal!
Geschreven door Diane
Recensie op Hebban
Het boek begint gezellig op een buurtfeest waar Melanie eigenlijk helemaal geen zin in heeft, ze wil naar huis, is moe en baalt van het stomme feest. Al snel wordt duidelijk dat ze zich de laatste tijd al niet zo goed voelt, ze is erg moe, ergert zich aan haar vriend Douwe en is verdrietig omdat ze voor haar gevoel geen leuke moeder kan zijn voor hun dochtertje Carolien. Allemaal sinds die ene nacht waarin ze ineens niet lekker werd. Ze ging er niet voor naar de dokter, nee dat is niet nodig.
Had ze dat maar wel gedaan want kort daarna gaat alles mis. De situatie escaleert helemaal en wat als een roman begon lijkt wordt een heel intens en spannend verhaal. Het laat me niet meer los.
Wat er ook naar voren komt is een ander onderwerp dat een taboe lijkt te zijn; huiselijk geweld naar de man toe. Het komt in dit verhaal duidelijk naar voren als gevolg van de karakterverandering en de onmacht tussen Douwe en Melanie. Zo pijnlijk om te lezen. Zo realistisch beschreven. En dat je op de momenten waarop je de mensen om je heen heel hard nodig hebt het slachtoffer wordt van roddel en beschuldigingen. Mensen hebben snel een oordeel zonder het verhaal te kennen.
Gelukkig keert de rust weer en na een periode van rouw en verdriet is er ook ruimte voor romantiek in dit boek. Het einde is heel bijzonder en zorgt ervoor dat je beseft dat er aan alle ellende echt een einde kan komen zolang je er zelf ook positief in blijft staan. Dat beschrijft Kirstin ook heel mooi in het dankwoord.
Ik had na het lezen van dit boek echt een brok in mijn keel. De personages komen zo dichtbij, ze zouden naast je kunnen wonen. Sterker nog, het zou jou ook kunnen overkomen. Het is zo’n mooi verhaal!
Geschreven door Diane Kooistra