Liefs uit Luxor

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Leesfragment

Grote borden op het strand maakten door middel van tekst en tekeningen duidelijk dat het verboden was om de zee via de vloedlijn in- en uit te lopen. Dit ter bescherming van het koraalrif. De zee was toegankelijk via de jetty. Geen houten steiger, maar eentje van afwisselend blauwe en witte aan elkaar geregen plastic blokken. Het was knap lastig om mijn evenwicht te bewaren. De drijvende blokken zorgden voor een wiebelig effect. Snel zocht ik met mijn rechterhand steun bij de smalle reling. Ik had geen zin om onderuit te gaan en zodoende voor schut te staan bij de overige gasten van het resort. Het ging goed toen ik de reling eenmaal beet had. Ik wist me aardig staande te houden zonder houterig over te komen. Slenterend over de jetty genoot ik van wat achteraf een voorproefje bleek te zijn. In het kraakheldere water zwom een school flinterdunne, langwerpige visjes langs felgekleurd koraal. Ik stond even stil om van het schouwspel te genieten, tot de felle zonnestralen op mijn rug mij naar het zeewater deden verlangen. Ik liep door en versnelde mijn pas. Aan het einde van de jetty, waar de ponton in omvang breder was dan het loopgedeelte, vond ik Amber eindelijk terug. De ponton was de plek waar de duikers en snorkelaars zich gereedmaakten om van de onderwaterwereld te genieten. Elke centimeter van het drijvende platform werd benut.
“Waar was je? Ik heb je gezocht,” zei ik.
“Ik jou ook. Ik heb alleen ontbeten. Ik wist je kamernummer niet.”
Ik trok mijn slippers uit en gooide ze nonchalant bij de andere slippers die kriskras door elkaar als marktkoopwaar op een hoop lagen. Dat deed iedereen, dus waarom zou ik dan overdreven netjes zijn?
In gedachten herhaalde ik Ambers laatste zin. Ze wist mijn kamernummer niet?
“Maar jij belde mij toch? Op mijn kamer?”
“Bellen? Ik weet geeneens je kamernummer.”
“Vijfhonderdenvijfendertig,” antwoordde ik.
“Ik wist vaag nog dat jij een kamer op de vijfde verdieping hebt, maar meer ook niet.”
Intussen probeerde ik mijn zwemvliezen aan te trekken. Ik had ze nieuw gekocht in Nederland en ze voelden stroef aan.
“Dus jij was het niet die mij een uur geleden wekte door naar mijn kamer te bellen,” vroeg ik nog een keer. “Ik werd wakker van het gerinkel, maar nam te laat op.”
“Nee, ik was het echt niet.”
“Wat eigenaardig.”
“Het zal wel iemand van de receptie zijn geweest. Waarschijnlijk heeft de receptionist zich vergist in een wake-upcall. Dat zal niet de eerste keer zijn. Ik heb het vaak genoeg meegemaakt,” mompelde Amber terwijl ze haar duikbril pakte en erin spuugde.

Pages: 1 2 3 4 5