Rood

Parklaan 40Ann Vanheule
ISBN 978-90-8660-308-4
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt maart 2016

Rood zijn de lange haren van de 37-jarige aantrekkelijke eventmanager Leena Vincens. Haar vertrouwde leven komt in een stroomversnelling terecht wanneer ze gaat scheiden van de notoire schuinsmarcheerder Bruno. Rood is het schrift waarin Leena afrekent met alles wat ze achterliet. De zoektocht naar wie ze is en wie ze wil zijn, neemt haar mee naar wereldsteden als Barcelona, Istanbul, Londen en New York. Naar mannen die voor haar charmes en spontaniteit vallen en haar op handen dragen. Tot een onbekende aanklopt met een doos gevuld met foto’s en een geheimzinnig verhaal dat haar leven voorgoed zal veranderen. Rood is geschreven met veel vaart, humor en een greintje sarcasme. Het is een verhaal over verleden, heden en toekomst van een sterke vrouw, over tegenslag en dilemma’s, vallen en resoluut weer opstaan.

Leena haalde haar schouders op toen hij in de kelder de flessen aan het tellen was, nam zonder dat hij het zag alle flessenopeners mee.
Ze spoot ontharingsproduct in zijn schoenen, smeerde wat fond de teint op haar vingers en hield zijn witte onderbroeken vast.
Een voor een.
En spuugde eens goed in zijn wijnglazen.

1. Gefeliciteerd met Rood! Hoe is het voor jou om te debuteren?
Dankjewel! Dit debuut is spannend en er ging een hele wereld voor me open. Hoe fantastisch is het om een boek met je eigen naam in de boekhandel te zien liggen! Ik ben erg blij om het verhaal met anderen te kunnen delen en ben benieuwd naar de commentaren! Ik hoop natuurlijk stiekem dat iedereen het een fantastisch boek vindt …

2. Komt je afwisselende leven (wonend in Gent en Valencia) terug in je roman?
Ik heb het geluk om twee plaatsen “thuis” te kunnen noemen. Dit internationale aspect is ook in Rood terug te vinden want Leena, het hoofdpersonage, reist vaak. Ze trekt naar steden als Barcelona, Istanbul, New York en Londen. Dit levert haar boeiende ontmoetingen en ervaringen op zowel op vriendschappelijk als romantisch vlak.

3. Wat is het belangrijkste dat je met Rood wilt overbrengen aan de lezer?
Elk einde kent een nieuw begin, dat is zowat de rode draad door het boek. Het is een positief verhaal dat aantoont dat je een nieuwe toekomst kan maken door te breken met het verleden. Door te vallen, leer je ook opnieuw opstaan.

Rood is een boek met veel vaart, humor en hier en daar een sarcastische noot. Er zit veel romantiek in, een vleugje passie, en best wat spanning en mysterie. Want is alles wel zoals het op het eerste zicht lijkt?

4. Rood is het eerste deel van de trilogie Rood-Blauw-Paars. Wat kunnen we in de volgende delen verwachten? (Kun je alvast iets verklappen?)
In Rood speelt Leena, een flamboyante roodharige eventmanager, de hoofdrol.

In Blauw is die rol weggelegd voor Nasrine, een gehuwde vrouw en moeder van twee kleine kinderen. Op een dag verdwijnt haar echtgenoot spoorloos. Tijdens de zoektocht wordt ze geconfronteerd met haar verleden en is ze verplicht om keuzes te maken.

In Paars staat een vrolijke jonge studente journalistiek, Juliette, centraal. Zij schrijft de memoires van een bekende vrouw en botst hierbij op een aantal geheimen. Kan ze die ontrafelen en welke invloed heeft dat op haar eigen leven?

Rood, Blauw en Paars gaan over moedige vrouwen tijdens de zoektocht naar zichzelf in moeilijke omstandigheden: na een echtscheiding, tijdens een verdwijning of bij het graven in het verleden van een ander.

De drie vrouwen, die vallen en weer opstaan, zijn op verrassende wijze met elkaar verbonden…

Recensie op Hebban

Men neme een mooie roodharige in problemen, een snufje of wat vriendinnen, ietsjepietsje familie achtergronden, een pondje loslopende mannen en een garnering bestaande uit een mysterieuze doos met foto’s en een onverwachte meevaller. Dit alles door elkaar gehusseld levert 500 pagina’s (wel met extra ruimte tussen de regels) aan leeswerk. De eerste vijftig pagina’s wordt de lezer danig verstrooid door de taal. Nou is Ann Vanheule een Belgisch schrijfster. Daar is absoluut niets mis mee, onze flamboyante buren hebben ons zowel Hugo Claus als Dimitri Verhulst geschonken, bij lezen van diens werken wordt de lezer echter nooit overvallen door een eigenaardig taalgebruik. Alle "lieveke’s" daargelaten, vondsten als "weet-ge-t-al?, wa-wilde?, plastichoudertje, trok haar ogen open, varkenskweker" en vele andere hadden beter vervangen kunnen worden. Het begint al op de achterkant van het boek, waar gesproken wordt over “…haar vertrouwde leven komt in een stroomversnelling terecht wanneer ze komaf maakt met het huwelijk…”??? Is “komaf” Belgisch voor korte metten?

Het verhaal is niet onnodig ingewikkeld, om maar niet te zeggen flinterdun. Leena besluit haar man, notoire rokkenjager en in alle opzichten een arrogante, overheersende man met licht sadistische trekjes, te verlaten. Ze pakt haar koffers en gaat alleen wonen, met een goedbetaalde baan, leuke vriendinnen en veel aantrekkelijke, beschikbare heren, allemaal prettig gesitueerd in de categorie buitengewoon aantrekkelijk, uitzonderlijk intelligent, gevoelig en bijzonder welgesteld. Dat ze stuk voor stuk ook nog geweldig zijn in bed is vanzelfsprekend. Ach, denkt de lezer, het is het meisje gegund na al die jaren ellendig huwelijk. Leena geniet met volle teugen van haar vrijheid, reist af naar mooie plaatsen en steden, feest met haar zus en vrienden. De beschrijvingen van plaatsen waar Leena komt zijn vivant en boeiend, haar amoureuze verwikkelingen grappig en amusant.

Om het verhaal wat diepte te geven, heeft Ann Vanheule een tweede verhaallijn gecreëerd, een mysterieus geschenk van een goede vriend, een foto van een onbekende vrouw. Na het plotseling overlijden van die vriend komt er nog een verrassende wending bij, iets wat Leena in staat stelt om echt opnieuw te beginnen en haar grootste wens waar te maken. Op zich is de tweede verhaallijn een verrijking van het geheel, al heeft een aandachtig lezer heel snel door wat het geheim is. Toch blijft na het lezen het gevoel overheersen dat er pakweg honderdvijftig pagina’s te veel zijn. Ellenlange gesprekken met vriendinnen, zussen, kennissen en mannen, te veel onnodige informatie en met vlagen volstrekt ongeloofwaardige dialogen maken het geheel niet aantrekkelijker. Wat te denken van iets zo bombastisch en theatraal als:

“Meisje toch, meisje toch, nu moet het toch eens gedaan zijn met zijn streken, vind je niet? Hij is je echt niet waard. Laten varen die kerel, op de zee van de overspeligen!”

Maar toch, Ann Vanheule bestaat uit twee schrijfsters waarvan een zeer veelbelovend is. Leena krijgt van haar zus een klein rood boekje, om daarin dagelijks over haar leven te schrijven. En in die negenentwintig pagina’s Rood, waarin Leena afrekent met haar huwelijk en zichzelf bevrijdt, in die pagina’s wordt de schrijfster Ann Vanheule geboren. Strak, ironisch, geen woord te veel, geeft zij weer hoe een vrouw, schijnbaar gebroken en vernederd de kracht vindt om boven zichzelf uit te groeien. En zich wreekt, soms kinderachtig, maar altijd vindingrijk en met impact die haar belager confronterend op zijn nummer zet. Die negenentwintig pagina’s, elke beginnend met: “Ik vroeg hem:”, uitgebreid en met een beter uitgewerkte tweede verhaallijn, hadden van Rood een vijf sterren debuut gemaakt, mooi, krachtig, afgerond. Het is er helaas niet van gekomen, toch kan de lezer hoopvol uitkijken naar het volgende boek.

Geschreven door Kamila Straatsburg