Herman Vemde
ISBN 978-90-8660-270-4
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt april 2015
Als de altijd zo beheerste Paul Damen een tasjesrover in elkaar heeft geslagen vraagt hij zich af of zijn agressieve gedrag te maken kan hebben met het recent op de markt toegelaten medicijn dat hij slikt tegen nachtmerries en herbelevingen. Zijn arts ontkent, maar licht wel het betreffende farmaceutische bedrijf in. Daar is in een van de vele testen één rat gevonden die agressief gedrag vertoonde na behandeling met het medicijn. Deze rat bleek een zeldzaam enzym in het bloed te hebben en omdat het zo zeldzaam is, is de mogelijk fatale bijwerking niet verder onderzocht en niet vermeld in de testrapporten.
Als Damen mishandeling ten laste wordt gelegd en een rechtszaak onvermijdelijk wordt, is het voor de producent van het medicijn van levensbelang om erachter te komen of de patiënt dit zeldzame enzym in zijn bloed heeft. Maar hoe kan dat zonder argwaan te wekken?
Bloedspoor is een thriller over de hebzucht van een farmaceutische multinational ten koste van de gezondheid van een gebruiker van een van zijn producten.
Paul boog iets voorover en keek langs het spoor in het donkere gat van de kilometerlange tunnel. Nog niks te zien. Hij draaide zijn gezicht naar de andere kant. Wazige lichtjes in de verte, aan de beweging te zien, een intercity richting Eindhoven.
Was hij er nu? Daar moest zo ongeveer de onheilsplek zijn. De plek die hij zo meteen ook zou passeren. Weliswaar aan de andere kant, maar dat zou de confrontatie er niet makkelijker op maken.
Hij moest er een keer doorheen, zo voelde het. Had het ongeluk dat eigenlijk geen ongeluk was, ergens ver weg in de krochten van zijn onderbewustzijn, een plaats gevonden? Zou hij eindelijk verlost zijn van het trauma dat hem regelmatig achtervolgd had? Over een paar minuten zou hij het weten.
De lichten van de intercity werden groter, duidelijke gele cirkels nu. Hij ritste zijn jack zo hoog mogelijk dicht. Zo meteen zou de voorbijrazende trein een ijskoude stormvlaag over het perron jagen. Hij zette de kraag zo ver mogelijk omhoog.
Gegil. Geschreeuw. Een vrouw. ‘Help! Help!’ Achter hem. Vliegensvlug draait Paul zich om, zijn schoudertas zwiept tegen zijn rug. Daar, aan de andere kant van het perron. Een vent, zwarte broek en jack, capuchon over zijn hoofd, rukt aan de tas van een vrouw. Ze schreeuwt, hard en schel boven het aanzwellende geraas van de intercity, maar laat niet los. Haar paraplu valt, ze klampt zich vast aan de riem van haar tas. Ze wankelt, valt op haar knieën, maar laat nog steeds niet los. Niemand doet iets. De tasjesrover trekt haar mee, ze kletst voorover, wordt meegesleurd over de vieze, vochtige tegels naar de rand van het perron. De intercity raast verder, dichterbij, dichterbij, daar komt hij! Paul springt er naartoe, schreeuwt ‘nee, nee, niet nog een keer’, grijpt de ceintuur van haar jas, trekt haar opzij, weg van de aanstormende intercity die onheilspellend toetert, de automatische reactie van de machinist. Krijsende remmen. Staal op staal. Vonken. De paraplu wordt meegezogen, versplintert tegen de voorbij flitsende wagon.
De overvaller schrikt, een moment verslapt zijn greep op de tas, de vrouw rukt, hij laat los, probeert weg te rennen. Paul grijpt de capuchon, trekt hem omlaag. Schopt de afremmende benen onderuit, tackle van eredivisie niveau. De tasjesrover kletst met zijn gezicht op de tegels, schreeuwt, stoot een aantal onverstaanbare kreten uit. Paul valt bovenop hem. Hij duwt zijn bovenlichaam omhoog, een rode mist trekt voor zijn ogen, zijn hersens reageren, ze schakelen zichzelf uit, doen niet meer mee, het lichaam grijpt de macht. Ongecontroleerd beginnen zijn gebalde vuisten te beuken op het wazige lijf onder hem, op de borst, op het hoofd.
Aan de andere kant van het perron knarsen de remmen van de stoptrein, zijn trein, maar Paul hoort het niet. Ramt door, door door..
Deuren sissen open, passagiers stappen uit en blijven staan. Vanuit de open deur ziet de conductrice dat er iemand in elkaar geslagen wordt. Ze pakt haar mobiel. Twee mannen rennen naar de meegesleurde vrouw, buigen zich over haar heen, proberen haar op de been te helpen.
Een snel bewegende schaduw in de waas voor zijn ogen, handen klemmen om zijn polsen, een mannenstem schreeuwt in zijn oor. ‘Hou op, man, waar ben je godverdomme mee bezig?’
1. Bloedspoor is je achtste roman en opnieuw een thriller. Wat spreekt je zo aan in dit genre?
2. Waar haal je de meeste inspiratie vandaan?
3. Wat hoop je dat de reacties zullen zijn op Bloedspoor?
4. Wat kunnen we na Bloedspoor nog meer verwachten?
Recensie op Boekenbijlage
Herman Vemde (1939, Apeldoorn) is een laatbloeier. Pas na zijn werkzame leven in een marketingteam bij Philips is hij begonnen met het schrijven van thrillers. Vemde staat bekend om zijn actiescènes, maatschappelijke thema’s en vlotte schrijfstijl. Met zijn debuut Basuko in 2001 won hij de Schaduwprijs. Deze ingrediënten komen ook terug in Bloedspoor.
Het verhaal van Bloedspoor: Als de altijd zo beheerste Paul Damen een tasjesrover in elkaar heeft geslagen vraagt hij zich af of zijn agressieve gedrag te maken kan hebben met het recent op de markt toegelaten medicijn dat hij slikt tegen nachtmerries en herbelevingen. Zijn arts ontkent, maar licht wel het betreffende farmaceutische bedrijf in.
Daar is in een van de vele testen één rat gevonden die agressief gedrag vertoonde na behandeling met het medicijn. Deze rat bleek een zeldzaam enzym in het bloed te hebben en omdat het zo zeldzaam is, is de mogelijk fatale bijwerking niet verder onderzocht en niet vermeld in de testrapporten. Als Damen mishandeling ten laste wordt gelegd en een rechtszaak onvermijdelijk wordt, is het voor de producent van het medicijn van levensbelang om erachter te komen of de patiënt dit zeldzame enzym in zijn bloed heeft. Maar hoe kan dat zonder argwaan te wekken?
Bloedspoor is een maatschappelijke thriller: het verhaal is gebaseerd op echte misstanden in de farmaceutische industrie. Dit maakt het boek actueel, geloofwaardig en vooral boeiend. Ondanks dat de medicatie van Paul niet echt bestaat, hebben er wel degelijk rechtszaken gespeeld waarbij gekeken werd of medicijnen een invloed hebben gehad op menselijk gedrag.
Het boek heeft een niet geheel verrassend verloop, wat betreft de rechtszaak en de acties die Paul en zijn advocaat ondernemen. Maar aan het einde heeft Vemde toch nog een onverwachte ontknoping in petto voor de lezer.
Helaas is Bloedspoor niet geheel foutloos afgeleverd. De vele spatiefouten zijn wel vervelend, en op een bepaald punt zijn de schrijver en uitgeverij zelfs vergeten een stukje Track Changes te verwijderen. Dit mag echter de pret niet drukken. Als je over dergelijke vergissingen heen kunt lezen, is Bloedspoor een aanrader voor iedereen die het onderwerp interessant vindt. Vemde is verder een goede schrijver en heeft met Bloedspoor een prima boek neergezet.
Geschreven door Felice Beekhuis
Recensie op Hebban
Herman Vemde staat bekend om zijn goede actiescènes, mooie thema's en vlotte schrijfstijl. Met zijn debuut in 2001 won Vemde de Schaduwprijs. Er volgden meer verhalen met altijd een maatschappelijk thema. Ook in Bloedspoor zijn alle bovenstaande ingrediënten verwerkt. Het resultaat is een onderhoudende thriller, maar het stijgt niet boven het gemiddelde uit.
Paul Damen is onderweg naar een afspraak bij Defensie als hij voor zijn ogen op het treinstation een vrouw beroofd ziet worden van haar tas. Hij weet te voorkomen dat de vrouw haar tas verliest en van het perron valt. Echter laat Paul het niet bij het tegenhouden van de tasjesdief. Hij krijgt een waas voor zijn ogen en slaat de man bewusteloos. De tasjesdief belandt in het ziekenhuis en Paul wordt verdacht van ernstige mishandeling door zijn buitensporige geweld.
In de dagen na het incident blijft Paul zich afvragen hoe hij zo los kon gaan. Hij is namelijk normaal gesproken een beheerste, nette en rustige man. Dan bedenkt hij zich dat hij sinds kort een bepaald medicijn slikt tegen zijn nachtmerries. Kan het zijn dat dit medicijn zijn agressie heeft veroorzaakt? Hij vraagt het zijn huisarts die op zijn beurt het betreffende farmaceutische bedrijf raadpleegt. Die weten meer dan ze loslaten, houden de details het liefst voor zich, maar zullen ze Paul echt laten veroordelen?
Bloedspoor is niet zomaar een thriller, maar een maatschappelijke thriller. Het verhaal belicht de hebzucht van een commercieel farmaceutisch bedrijf ten koste van het welzijn van patiënten. Zoals Vemde in het nawoord laat zien is het verhaal fictie, maar wel gebaseerd op waargebeurde cases. Dat zet de lezer aan het denken en kan een maatschappelijke discussie losmaken. Bovendien geeft het een interessante kijk in de farmaceutische industrie en de relatie met huisartsen en andere zorginstellingen. Gelukkig heeft Vemde het verhaal hier en daar wat aangekleed met vooral aan het eind enkele spannende actiescènes. Het begin is nog vrij droog en duidelijk nodig om de plot te schetsen, maar verveelt niet. Hoewel niet bloedstollend, is Bloedspoor zeker geloofwaardig en onderhoudend.
Waar nog wat te halen valt voor Vemde is de uitwerking van de personages. Paul, de hoofdpersoon, wordt vrij uitgebreid geschetst als persoon met al zijn karaktertrekken. Zijn leven staat op het punt verwoest te worden en de vele dilemma's waar Paul mee dealt worden alle aangestipt. Maar van de andere personages weet de lezer weinig. Ook de interactie en de relatie met andere personen blijft behoorlijk aan de oppervlakte. Qua schrijfstijl maakt Vemde veel goed. Ondanks enkele interpunctiefouten leest het boek vlot met vrij korte hoofdstukken en geen ellenlange beschrijvingen of dialogen.
Het verloop van de plot is vrij voorspelbaar, al heeft Vemde aan het eind een paar verrassende wendingen voor de lezer in petto. Kortom, interessant en boeiend boek om mee te nemen in de reistas deze zomer, maar niet meer dan dat.
Geschreven door Anique Mulder
Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.