Olga van der Meer
ISBN 978-90-8660-259-9
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt oktober 2014
Na haar scheiding en daarna een verbroken relatie, weet Fleur haar leven weer aardig op te pakken. Ondanks dat ze het druk heeft met vier opgroeiende dochters, begint ze toch een eigen winkel. Als die eenmaal loopt en haar dochters allemaal volwassen worden, beseft ze dat ze een man in haar leven mist. Als ze lachend tegen haar dochters zegt dat ze graag een man wil als moederdagcadeautje, steken zij de hoofden bij elkaar en smeden ze een plan. Project ‘mam aan de man’ gaat daarmee van start. Terwijl zij alle vier een leuke man uitzoeken om met hun moeder te daten, lijkt Fleur inmiddels echter gevonden te hebben wat ze zoekt. Alleen vertelt ze dat liever niet aan haar dochters.
“Wat zie jij er mooi uit. Ga je op stap?” wilde Roos weten. Ze monsterde haar moeder, die gekleed was in een felrode jurk met glitters langs de halslijn. De rode pumps die Fleur eronder droeg hadden dezelfde glitters op de hoge hakken. Lange, zilveren oorbellen met daarin kleine, rode steentjes completeerden de outfit. “Chic hoor, heel anders dan we van je gewend zijn. Je draagt niet eens zes verschillende kleuren.”
“Ik heb me eens ingehouden voor de verandering,” grijnsde Fleur. “Vind je het wel mooi?” Ze draaide zich rond op haar tenen, daarbij met moeite haar evenwicht behoudend. Die hoge hakken vielen nog behoorlijk tegen.
“Prachtig. Mag ik weten voor wie jij je zo opgedoft hebt?” vroeg Roos nieuwsgierig.
“Maak je geen illusies, ik ga vanavond met Dominique uit,” vertelde Fleur. Ze wierp nog een laatste blik in de spiegel voor ze haar jas aantrok.
Roos trok een grimas.
“Is dat alles? Ik dacht dat je een spannende date had.”
“Wat niet is kan komen,” lachte Fleur.
“Jullie gaan op mannenjacht,” begreep Roos.
“Zoiets. Er is een singles party met galakleding als dresscode. Eigenlijk niets voor mij, maar wel eens leuk voor de verandering. Een mens moet af en toe eens uit zijn comfortzone treden en iets totaal anders doen dan gebruikelijk.”
“Mooi gezegd. Misschien ga je deze stijl wel zo leuk vinden dat je vaker zoiets aantrekt. Dat zou wel prettig zijn, dan weten we tenminste een cadeau voor moederdag.”
“Reken er maar niet op. Dit is grappig voor een keertje, maar ik ben niet van plan om er een gewoonte van te maken.”
“Galajurken en pumps vallen dus af,” begreep Roos. “Heb je dan wellicht andere tips voor ons waar we je blij mee kunnen maken?”
“Als moederdagcadeau? Wat denk je van een leuke man?” grapte Fleur. Ze wees naar haar outfit. “Dan hoef ik deze moeite tenminste niet meer te doen.”
“Een man? Bedoel je… Een gigolo of zo?” zei Roos met afschuw in haar stem.
Fleur schoot hardop in de lach.
“Nee, natuurlijk niet. Bah Roos, hoe kom je erop? Gewoon een leuke man om mee uit te gaan en iets op te bouwen. Een man voor een relatie, niet voor een nachtje.”
“Gelukkig, je liet me schrikken,” zuchtte Roos.
“Wees maar niet bang, zo diep ben ik nog niet gezonken.” Fleur trok de buitendeur open en wierp haar dochter een kushandje toe. “Wacht maar niet op me, ik ben van plan het laat te maken,” zei ze lachend, alsof zij het kind was en Roos de moeder.
“Veel plezier,” wenste Roos werktuiglijk.
Peinzend keek ze haar moeder na voor ze de deur in het slot duwde. Een man? Misschien was dat helemaal niet zo’n verkeerd idee! In ieder geval een stuk origineler dan de gebruikelijke luchtjes, badzout of bloemen die ze gewoonlijk cadeau gaven op dit soort dagen.
Interview door het Valentijngenootschap
Wilde u altijd al schrijver worden?
Ja, als klein kind schreef ik al verhaaltjes. Op mijn twaalfde stuurde ik mijn eerste ‘manuscript’ naar een uitgever en ik was ook nog beledigd toen dit niet werd uitgegeven. Jaren later, toen ik het weer tegenkwam bij een verhuizing, heb ik dat verhaal nog eens terug gelezen en heel hard gelachen. Er klopte niet veel van. De drang om te schrijven heb ik wel altijd gehouden.
Hoe bent u ontdekt als schrijver?
Gewoon manuscripten op blijven sturen. Wat ik verkeerd deed was de uitgevers niet selecteren op genre, dus ik kreeg het steeds net zo hard weer terug. Tot er een keer een boek van me bij een uitgever lag die net op dat moment op zoek was naar nieuwe schrijvers. Zo is het balletje gaan rollen.
Hoe ziet uw werkdag eruit?
Dat verschilt nog wel eens en is afhankelijk van mijn andere afspraken en van de schooltijden van mijn dochter. In principe probeer ik ’s morgens om halfacht te beginnen, als mijn man en dochter de deur uit zijn. Meestal werk ik dan tot een uur of tien door voor ik me ga douchen en ga ontbijten. Daarna werk ik dan weer een paar uur, als ik niet weg hoef. Maar ik begin ook weleens pas om negen uur of, als ik ’s morgens andere afspraken heb staan, pas in de middag. Dat is het voordeel van thuis werken, je kunt je uren zo indelen als het beste uitkomt. Soms loopt een verhaal niet zoals het in je hoofd zit en lukt het niet om iets goed te verwoorden. Dan stop ik er lekker mee en ga ik later of de volgende dag weer verder.
Ziet u schrijven als uw beroep?
Schrijven is mijn beroep, ik heb er geen andere baan meer naast. Behalve boeken schrijf ik ook in opdracht korte verhalen voor tijdschriften. Gemiddeld schrijf ik zo ongeveer dertig uur per week, denk ik.
Zijn er punten die u minder leuk vindt in dit werk?
Eigenlijk niet. Ik vind het heerlijk om alleen thuis te zijn en mijn fantasie de vrije loop te laten achter de computer. Het indelen van mijn eigen werkuren bevalt me prima en het feit dat ik lekker een dagje kan niksen als ik daar zin in heb ook. Schrijven is gewoon het leukste werk van de wereld. Als ik even genoeg heb van het alleen zijn, zijn er genoeg plaatsen of mensen waar ik dan naar toe kan gaan. Dus nee, ik kan geen nadelen bedenken.
Heeft u vaste schrijfrituelen?
Nee, ik ga gewoon zitten en ik begin. Wel zorg ik er altijd voor dat alles om me heen opgeruimd is, want als het rommelig is kan ik niet lekker werken. Daar stoor ik me dan aan.
Wat wilde u vroeger worden?
Schrijver dus. En mode ontwerpster, maar dat is nooit goed uit de verf gekomen. Ik tekende wel altijd poppetjes met de meest rare kleding aan, maar ik heb verder niets met mode. Dat interesseert me niet.
Wie zijn uw favoriete schrijvers?
Jill Mansell, Sophie Kinsella, Saskia Noort en Sidney Sheldon.
Welke genres leest u het liefst?
Dat verschilt nog wel eens. Ik hou van chicklits, maar ook van thrillers. Ik ben niet echt een alleslezer, maar hou wel van diversiteit. Jarenlang heb ik eigenlijk alleen familieromans gelezen, vandaar dat ik zelf ook dat genre ben gaan schrijven. Dat lees ik overigens nog steeds graag, maar er zit nu wel wat meer variatie in mijn interesses.
Wat kunnen lezers van uw boeken leren?
Wie ben ik om mensen iets te leren? Met die intentie schrijf ik niet. Wat ik wil bieden is een paar uur heerlijke ontspanning en een einde waar je een goed gevoel van krijgt. Dat hoeft niet perse een happy end te zijn in de vorm van twee mensen die elkaar voor het leven vinden, dat kan ook op andere manieren.
Richt u zich specifiek op een doelgroep tijdens het schrijven?
Niet echt, ik richt me tot iedereen die van dit genre boeken houdt en dat zijn zowel jongeren als bejaarden. Wel voornamelijk vrouwen. Als ik heel eerlijk ben moet ik bekennen dat ik vooral voor mezelf schrijf, omdat ik het verhaal wil vertellen dat in mijn hoofd zit. Ik ben nooit zo met het lezerspubliek bezig tijdens het schrijfproces, al vind ik het wel prettig als ik respons krijg van lezers.
Verwerkt u eigen ervaringen in uw boeken?
Indirect natuurlijk wel, want je schrijft vanuit jezelf. Ik hoef iets echter niet meegemaakt te hebben om erover te kunnen schrijven. Gelukkig niet! Maar een mens vormt zich door wat hij beleeft en die ervaringen neem je mee in hoe je tegen zaken aankijkt en dus ook in wat je schrijft.
Vindt u dat je een opleiding nodig hebt om schrijver te worden?
Niet om een verhaal te kunnen bedenken en uit te werken, maar kennis van de Nederlandse taal is natuurlijk wel een vereiste. Een boek dat wemelt van de spelfouten kan niet. Zelf heb ik wel een cursus creatief schrijven gevolgd, om te leren hoe je een verhaal opbouwt en hoe je naar een einde toewerkt. Voor die tijd schreef ik in het wilde weg en waren dat de kritiekpunten die ik vaak te horen kreeg.
Wat zijn uw hobby’s?
Schrijven is behalve mijn werk ook mijn grootste hobby. Verder lees ik veel, ik teken portretten en ik zwem graag. Ook hou ik van kijken naar dramaseries en comedy’s, het liefst op dvd, zodat ik een aantal afleveringen achter elkaar kan kijken wanneer ik daar zin in heb. Ik ben ook vrijwilligster bij een showband, wat erg leuk is. Zelf maak ik geen muziek, maar ik heb daar in de activiteitencommissie gezeten en tegenwoordig help ik met de PR en regel ik muzikale huisbezoeken van Sinterklaas en zijn Pieten.
Wat doet u over tien jaar?
Ik kan niet in de toekomst kijken en plannen op de lange termijn maken heb ik afgeleerd, want het leven loopt altijd anders dan je verwacht. Ik hoop dan in ieder geval nog steeds alles te kunnen doen wat ik leuk vind, maar misschien zijn dat dan wel heel andere dingen dan waar ik nu van geniet.
Wat is een lijfspreuk die het beste bij u past?
Geniet van iedere dag, blijf lachen en probeer positief te blijven. Een mens heeft geen invloed op wat je overkomt, wel in hoe je ermee omgaat.
Het laatst verschenen boek is:
Met open ogen
Het boek dat hierna verschijnt is:
Er komen dit najaar twee boeken van me uit.
Stroomversnelling, over een vrouw wiens leven plotseling totaal omslaat als haar man erachter komt dat ze een verhouding heeft. Ze komt voor de nodige problemen te staan voor ze de situatie kan accepteren zoals die is.
Het tweede boek is Een man voor Fleur. Dit gaat over een gescheiden vrouw met vier dochters, die graag weer een langdurige, diepgaande relatie wil. Haar dochters helpen haar met deze zoektocht. Als ze een man vindt, durft ze dat om diverse redenen echter niet tegen haar dochters te vertellen.
Meer over deze auteur leest op haar website.
Een man voor Fleur is je vierde roman bij uitgeverij Ellessy. Hoe verschilt het van je Favoriet-romans?
Er zijn twee grote verschillen met Favoriet-romans. Ten eerste de lengte. Een boek is ongeveer drie keer zo lang als een Favoriet-roman, dus je kunt alles veel meer uitdiepen en meer achtergrondinformatie gebruiken om de gebeurtenissen en gedragingen van de personen geloofwaardiger te maken. Het tweede grote verschil zijn de karakters. In de Favoriet-series zijn de hoofdpersonen vast terugkerende karakters en daar ben je aan gebonden. Wat overigens ook heel leuk is voor de afwisseling; het is weer een heel andere benadering dan wanneer je een eigen boek schrijft.
Wat hoop je als lezersreactie te krijgen op Een man voor Fleur?
Ik hoop weer de reacties te krijgen die ik bij bijna ieder boek krijg, dat mensen zich lekker kunnen ontspannen bij mijn boek en het jammer vinden als ze het uit hebben. Dat is altijd al mijn doel geweest; boeken schrijven die ontspannen. Lekker languit ermee op de bank en meegesleept worden door het verhaal.
Toen je twaalf was, stuurde je al een verhaal op naar een uitgeverij. Waar ging dit over?
Dat ging over een jonge vrouw die verliefd werd op een rijke man. Hij kreeg een ongeluk met zijn paard en raakte daarbij verlamd. Uit liefde voor haar verbrak hij hun relatie. Later kon hij natuurlijk toch weer lopen en kwam alles goed, zoals het hoort in dit genre boeken.
Wil je ooit nog iets doen met dit verhaal?
Ik heb het idee al eens gebruikt voor het boek ‘Alsnog de hoofdprijs’. Het is uiteindelijk totaal anders geworden dan het oorspronkelijke verhaal, maar het basisidee is gebleven en daar heb ik dit verhaal omheen gemaakt.
Heb je al ideeën voor een volgende roman?
Er zwerft altijd wel een nieuw idee rond in mijn hoofd. Dat noteer ik dan en zodra ik een boek af heb ga ik met dat nieuwe idee aan de slag. Dat werk ik zo veel mogelijk uit qua karakters en gebeurtenissen en als ik dat allemaal op papier heb staan begin ik.
Recensie door De Boekensalon
Als de alleenstaande Fleur (43) langs haar neus weg zegt dat ze wel een man als cadeau voor Moederdag wil, nemen haar vier volwassen dochters de uitdaging aan. Ieder zoekt in haar kennissenkring een leuke, vrijgezelle man die wel een keer met hun moeder op stap wil. Dat levert bijzondere situaties op, waar de dochters en ook hun vader met gemengde gevoelens naar kijken. Een luchtig verhaal over eigentijdse relaties en verschillen tussen karakters. Het verhaal blijft aan de oppervlakte en leest makkelijk weg; hier en daar laten taal en stijl wat te wensen over. Het happy end is weinig verrassend. De auteur die al vele traditionele familieromans schreef, richt zich met dit chicklit-achtige boek op een jonger publiek. Smalle marges, vrij kleine druk.
Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.