Het laatste oordeel; Codex Trias

Boek Leesfragment Interview Recensies Meer

Interview

Interview met Lydia Albadoro naar aanleiding van haar boek Het laatste oordeel

Waarom komt het laatste deel van de trilogie uit bij een andere uitgever?

Het was duidelijk tijd om dingen uit handen te geven. Zelf ben ik nogal een dwangneuroot als het om ‘mijn’ werk gaat. Het liefste heb ik zelf alles in de hand, daarom waren de meeste boeken in eigen beheer uitgegeven. Toch besefte ik dat ik keuzes moest maken. Anderen erbij betrekken aangezien een mens nu eenmaal niet alles zelf kan. Mijn kracht zit in creativiteit en niet in de zakelijke kant. Ellessy voelde goed en er was meteen een klik, toen wist ik dat het goed zat!

Staan hier ook tekeningen van jou in?

Nee, dat was ook de uitdaging. Aangezien mensen die om mij heen stonden ook al reageerden dat ik maar moest blijven illustreren. Toch wist ik dat er niet veel verschil in zou zitten; immers het verhaalde speelde zich in mijn hoofd af. Of je dat dan schildert of in letters neerschrijft, het blijft hetzelfde. Verfkleur en streken op papier of doek in de vorm van letters is voor mij beide een vorm van communicatie.

Waarom heb je deze boeken geschreven onder pseudoniem?

Omdat ik twijfelde. Juist omdat anderen mij afraadden om alleen een tekstboek te schrijven. Klein mankement aan mezelf is dat ik daar af en toe nog waarde aan hecht. Gelukkig wel steeds minder. Toen was het nog zo dat ik twijfelde daarom durfde ik het gewoon niet aan. Het was een echte verrassing toen de recensie terugkwam. Iets wat ik nooit had durven dromen. De vuurtest had ik goed doorstaan en toen viel er een last van mijn schouders af. Het pseudoniem moest ik toen aanhouden. Weet je? Het is helemaal geen verzonnen naam. Het is mijn achternaam vertaald in het Engels. In het Nederlands is Albadoro; Gouden Zonsopkomst. Ha ha, dat was een beetje te lang, vandaar de Engelse versie.

Waarom heb je gekozen voor fantasy?

Dit geeft een stukje vrijheid, niets is onmogelijk. De natuurwetten gelden dan niet meer en de geest gaat er dan met mij vandoor. Het is ook voor mij een avontuur, immers het speelt zich af in mijn hoofd. De landschappen en de hoofdpersonen komen dan echt tot leven. Daarom schrijf ik zo beeldend. Eigenlijk ben ik alleen maar waarnemer in dit proces. Fantasy is voor mij mystiek; de eeuwige zoektocht naar het goede, en het verslaan van het kwade.

Waarom zouden volwassenen dit boek moeten lezen?

Er zit veel meer in dan het in eerste instantie lijkt. Het is groter dan een avontuur. Na het lezen weet ik zeker dat je je verwonderd af zult vragen of er meer is… dat is er ook. Wij worden dagelijks afgeleid, weg van de fantasierijke hersenenhelft. Dat is zo jammer want juist dat deeltje is wat ons vleugels geeft. Einstein verwoordde het als volgt: “logica brengt ons van A naar B terwijl fantasie ons overal brengt”. De vleugels van creatie, op wat voor manier dan ook zijn de opponent van de destructieve en rechtlijnige linkerhelft. Er zou veel meer aandacht en balans moeten zijn voor het over- ontwikkelen van de linkerhelft. Buiten dit feit is het ook gewoon een superspannend en meeslepend verhaal.

Wat vind je mooier om te doen: tekenen en schilderen of schrijven? En waarom?

Dat is een gemene vraag. Als ze mijn kinderen zouden zijn zou ik ook geen voorkeur mogen hebben. Eigenlijk heb ik mij dat ook nooit afgevraagd. Moet ik daar echt op antwoorden? Oké, misschien dat schrijven iets meer vrijheid geeft. Zo heeft alles wel iets… pfff, moeilijke vraag.

Wat vind je leuker om te schrijven: voor volwassenen of voor kinderen?

Voor beiden zit er een grote uitdaging aan vast. Vreemd genoeg zou ik bijna kunnen stellen dat schrijven voor kinderen iets moeilijker is. De zinnen moeten compact, en logisch zijn voor een kind. Een volwassene hoeft dat dan niet altijd logisch te vinden, immers het kind verplaatst zich in het verhaal. Voor volwassenen moet het dan soms juist niet over de top gaan. Toch als ik er goed over nadenk dan kan ik niet kiezen. Als schrijver is het juist de uitdaging je te verplaatsen en letterlijk in de huid te kruipen van de hoofdpersonen van het verhaal en in de huid van de lezer.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Nu “De bron van drie” afgerond is kan ik beginnen aan de volgende serie. Deze gaat “Kracht van drie” heten. Met daarin dezelfde hoofdfiguren. Alleen gaat het een niveau omhoog. Met als uitdaging om meer figuren een rol te gaan geven daarin. De hoofdfiguren krijgen allemaal de mogelijkheid te groeien. Dus de toekomst moet nog geschreven worden…

Pages: 1 2 3 4 5